Σε ένα μικρό νησί στον ποταμό Ρήνο, έξω από την μικρή Bingen am Rhein στην Γερμανία, στέκεται ένας πέτρινος πύργος του 10ου αιώνα με τον οποίο συνδέεται ένας μακάβριος θρύλος.
Η ιστορία λέει ότι το 970, συνέβη ένας φοβερός λιμός στην Γερμανία, τόσο σοβαρή που οι άνθρωποι έτρωγαν γάτες και σκυλιά για να επιβιώσουν. Και όμως, χιλιάδες πέθαιναν από την πείνα. Εκείνη την εποχή, ο αρχιεπίσκοπος-εκλέκτορας του Μάιντς ήταν ένας σκληρός και κακός κυβερνήτης, ο Hatto II, ένας άθλιος φιλάργυρος, που το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να αυξήσει τους θησαυρούς του με καλά ή και άσχημα μέσα.
Ο Hatto II είχε γεμάτο τον αχυρώνα του, αλλά δε μοίρασε ούτε ένα κόκκο σιταριού στους φτωχούς που πέθαιναν. Αντ' αυτού, προσπάθησε να πουλήσει το σιτάρι του σε τόσο υψηλές τιμές που οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να αγοράσουν. Οι αγρότες θύμωσαν και σχεδίαζαν να επαναστατήσουν, οπότε ο Hatto II επινόησε ένα σκληρό τέχνασμα. Υποσχέθηκε ότι θα τάιζε τους πεινασμένους και τους είπε να συγκεντρωθούν σε έναν άδειο αχυρώνα και να περιμένουν να πάει με φαγητό. Οι αγρότες χάρηκαν πολύ και πήγαν στον αχυρώνα περιμένοντάς τον. Μόλις ο αχυρώνας γέμισε, ο Hatto ΙΙ διέταξε να κλείσουν τις πόρτες του, να τις κλειδώσουν και να βάλουν φωτιά στον αχυρώνα.
Όταν ο Hatto II επέστρεψε στο κάστρο του, τον πολιόρκησε αμέσως ένας στρατός από ποντίκια. Για να ξεφύγει από τα τρωκτικά, ο αρχιεπίσκοπος έφυγε από το κάστρο του και έψαξε καταφύγιο σε έναν πύργο σε ένα νησί στον Ρήνο, ελπίζοντας ότι τα ποντίκια δε θα μπορούσαν να κολυμπήσουν. Όμως, τα ποντίκια τον ακολουθούσαν, έπεφταν κατά χιλιάδες στο ποτάμι και, ενώ πολλά πνίγηκαν, ακόμα περισσότερο έφτασαν στο νησί. Εκείνα, έφαγαν τις πόρτες του πύργου, ανέβηκαν στον τελευταίο όροφο, όπου βρήκαν τον Hatto ΙΙ και τον έφαγαν ζωντανό.
Από τότε, ο πύργος είναι γνωστός ως Mäuseturm ή "Πύργος των Ποντικιών".
Η πλασματική ιστορία για τον αρχιεπίσκοπο δεν έχει ιστορικά στοιχεία. Ο Hatto II δεν ήταν καθόλου σκληρός και κακός ηγέτης. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, έκτισε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο νησί Ράιχεναου στη λίμνη της Κωνσταντίας στη νότια Γερμανία, δώρισε πολλά στα μοναστήρια της Φούλντα στο κρατίδιο της Έσσης και του Ράιχεναου και ήταν προστάτης του μοναχού και χρονικογράφου Regino von Prüm.
Αμείλικτος στις πολιτικές φιλοδοξίες του, που έκανε χρήση της επιρροής του στον βασιλιά της Ανατολικής Φραγκίας για να προωθήσει τη θέση του, ήταν ο Hatto I, ένας μοναχός του Τάγματος του Αγίου Βενέδικτου, από οικογένεια ευγενών της Σβαμπία. Όταν πέθανε ο Hatto το 913, πολλές απίθανες ιστορίες προσπάθησαν να συνδέσουν τον θάνατό του με την τιμωρία για τις κακές του πράξεις, όπως το ότι σκοτώθηκε από αστραπές ή ότι τον έριξε ο διάβολος στον κρατήρα της Αίτνα. Η πιο περίεργη ιστορία ήταν ότι τον έφαγε ζωντανό ένας στρατός από ποντίκια, λόγω του ότι αντιμετώπισε σκληρά τους φτωχούς κατά τη διάρκεια ενός λιμού -την ίδια ιστορία που αναφέρθηκε αργότερα για τον Hatto II, προφανώς επειδή είχαν το ίδιο όνομα.
Ωστόσο, το όνομα του πύργου, Mäuseturm, εντοπίζεται σε μια διαφορετική προέλευση. Από τα μέσα του 13ου αιώνα, οι αρχιεπίσκοποι του Μάιντς χρησιμοποιούσαν τον πύργο ως σταθμό συλλογής διοδίων για τα πλοία που ανεβοκατέβαιναν τον ποταμό. "Maut" στα γερμανικά σημαίνει διόδια και "Mautturm" σημαίνει "πύργος διοδίων". Το όνομα "Mouse Tower" είναι στην πραγματικότητα μια παραφθορά του "Musenturm", όπου "musen" είναι μια γερμανική λέξη που σημαίνει "να περιμένεις", υποδεικνύοντας τη λειτουργία του ως πύργος φρουράς. Ο πύργος χρησιμοποιήθηκε ως πύργος σήματος στη στενή πλωτή οδό του Bingen, έως ότου η ναυσιπλοΐα διευρυνθεί στη δεκαετία του 1970.
Στον Μεσαίωνα, όταν κάποιον τον έτρωγαν ζωντανό ποντίκια θεωρούνταν ως η βίαιη τιμωρία του για τις σκληρότητές του. Τέτοιοι θρύλοι έχουν συνδεθεί με αμέτρητους ηγεμόνες, αλλά αυτός με τον Hatto II είναι ο πιο διάσημος.
από: amusing planet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου