Ταρπηία Πέτρα: ο βράχος από τον οποίο έριχναν οι αρχαίοι Ρωμαίοι τους προδότες

Η Ταρπηία Πέτρα - πηγή

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι είχαν πολλούς -φρικιαστικούς- τρόπους για να εκτελούν όσους καταδικάζονταν σε θάνατο για εγκλήματα όπως ο βιασμός, ο φόνος, η μοιχεία, η δυσφήμιση και η προδοσία.



Μια μέθοδος ονομαζόταν poena cullei, ή "ποινή του σάκου". Ο χτυπημένος, αλλά ζωντανός κατηγορούμενος ράβονταν μέσα σε έναν δερμάτινο σάκο μαζί με ζωντανά ζώα, συνήθως κάποιον κόκορα, ή σκύλο, ή μαϊμού ή ένα ερπετό και ο σάκος ρίχνονταν στο νερό. Ένας άλλος τρόπος εκτέλεσης -που είχε να κάνει με τους χειρότερους εγκληματίες, τους φυγάδες σκλάβους και τους Χριστιανούς- ήταν το ρίξιμό τους σε λάκους με άγρια ζώα. Το Κολοσσαίο χρησιμοποιήθηκε συχνά για τέτοιες εκτελέσεις, γνωστή ως damnatio ad bestias, ή "καταδίκη στα θηρία".

Ορισμένες μορφές ποινών επιφυλάσσονταν για συγκεκριμένα εγκλήματα. Για παράδειγμα, η αγνότητα των Εστιάδων Παρθένων θεωρούταν συνυφασμένη με την υγεία του ρωμαϊκού κράτους. Όταν τα κορίτσια έμπαιναν στο σχήμα άφηναν πίσω την εξουσία του πατέρα τους και γίνονταν κόρες του κράτους. Κατ' επέκταση, οποιαδήποτε σαρκική σχέση είχαν με κάποιον πολίτη θεωρούταν αιμομιξία και πράξη προδοσίας. Η τιμωρία για την παραβίαση του όρκου ήταν να θαφτούν ζωντανές στο Campus Sceleratus, μια υπόγεια κάμαρα, με φαγητό και νερό λίγων ημερών. Ακόμη μια γνωστή τιμωρία ήταν η σταύρωση, ένας οδυνηρός και ταπεινωτικός τρόπος να πεθάνει κάποιος.

πηγή

Μία μέθοδος εκτέλεσης των δολοφόνων και των προδοτών ήταν να τους ρίχνουν από ένα ψηλό βράχο. Ο βράχος της νότιας κορυφής του λόφου του Καπιτωλίου, με θέα το Ρωμαϊκό Φόρουμ της αρχαίας Ρώμης, ήταν ιδανικός για τέτοιες πράξεις. Σύμφωνα με τους θρύλους της πρώιμης ρωμαϊκής ιστορίας, όταν ο Τίτος Τάτιος επιτέθηκε κατά της Ρώμης για να εκδικηθεί για την αρπαγή των Σαβίνων γυναικών (8ος αιώνας π.Χ.), η Ταρπηία, μια Εστιάδα Παρθένα -κόρη του Σπούριου Ταρπήιου, διοικητή του φρουρίου που έστεκε στον Καπιτωλίνο- δωροδοκήθηκε ώστε να προδώσει τους Ρωμαίους, ανοίγοντας τις πύλες του Καπιτωλίου. Οι Σαβίνοι φορούσαν στο αριστερό τους χέρι βραχιόλια από χρυσό και δαχτυλίδια με πολύτιμες πέτρες. Η Ταρπήια τους ζήτησε ως αμοιβή να της δώσουν "ό,τι έφεραν στο αριστερό τους χέρι". Οι Σαβίνοι τήρησαν το γράμμα της συμφωνίας, όχι όμως και το πνεύμα. Αντί να την ανταμείψουν με τα κοσμήματά τους, την συνέθλιψαν με τις βαριές ασπίδες τους, τις οποίες επίσης έφεραν στο αριστερό χέρι και την πέταξαν από τον βράχο.

Ο θάνατος της Ταρπηίας σε ρωμαϊκό δηνάριο, 89 π.Χ. - πηγή

Ο μύθος λέει ότι το σώμα της Ταρπηίας θάφτηκε κάτω από τον βράχο που φέρει το όνομά της και αιώνες μετά, όλοι οι διαβόητοι προδότες ρίχνονταν από τον βράχο, μια μοίρα που θεωρήθηκε χειρότερη από τον ίδιο τον θάνατο επειδή φέρει το στίγμα της ντροπής. Η συνηθισμένη μέθοδος εκτέλεσης στην αρχαία Ρώμη ήταν ο στραγγαλισμός στο Tullianum, γνωστό κι ως Φυλακή του Μαμερτίνου. Η εκτέλεση από το βράχο επιφυλασσόταν μοναχά στους χειρότερους προδότες και εγκληματίες.

Η εκτέλεση από την Ταρπηία Πέτρα συνεχίστηκε μέχρι τον 1ο αιώνα μ.Χ., οπότε και απαγορεύτηκε με νόμο.