Μια από τις καρφίτσες που δίνονταν στα μέλη του Caterpillar Club
Μια χρυσή κάμπια στο πέτο κάποιου μπορεί να υποδεικνύει μια ζωή γεμάτη περιπέτεια.
Αν ποτέ δείτε κάποιον να φοράει μια χρυσή καρφίτσα, που απεικονίζει μια κάμπια, στο πέτο, τότε σίγουρα είναι μέλος μιας λέσχης με υψηλό κύρος -και πολύ παράξενης... Αυτό όμως που φοράει αυτή την καρφίτσα δεν έκανε κάτι συγκεκριμένο για να συμμετάσχει σε αυτή τη κλειστή λέσχη μιας και η συμμετοχή είναι ακούσια.
Η μόνη απαίτηση για να μπει κανείς στο Caterpillar Club είναι να βγει εγκαίρως από ένα αεροσκάφος που πέφτει και να προσγειωθεί στη γη με αλεξίπτωτο. Αν επιβιώσει, γίνετε αυτόματα μέλος της.
Το Caterpillar Club, το οποίο δεν έχει αξιωματούχους, κανένα τοπικό παρακλάδι και καμία επίσημη οργάνωση, υπάρχει από το 1922 περίπου. Στις 20 Οκτωβρίου εκείνου του έτους, ο Harold Harris, πιλότος δοκιμών του στρατού, συμμετείχε σε ασκησιακή αερομαχία με ένα μονοπλάνο πάνω από το Ντέιτον του Οχάιο. Ο Harris έχασε τον έλεγχο του αεροσκάφους, βγήκε στην άτρακτό του και άνοιξε το αλεξίπτωτό του, που δεν είχε ποτέ πριν χρησιμοποιηθεί. Προσγειώθηκε ταραγμένος αλλά ζωντανός.
Πριν από αυτό το περιστατικό, "υπήρχε πολλοί πιλότοι σκέφτονταν αν κάποιος είχε την ικανότητα να σκεφτεί και να ενεργήσει αρκετά γρήγορα ώστε να γλυτώσει από ένα αεροπλάνο που πέφτει και να ενεργοποιήσει το αλεξίπτωτό του πριν χάσει πολύ ύψος".
Η επιβίωση του Harris ήταν απόδειξη ότι τα αλεξίπτωτα μπορούσαν πράγματι να σώσουν ζωές.
Δοκιμή αλεξίπτωτου στο McCook Field του Οχάιο το 1922
Τις εβδομάδες μετά το περιστατικό του Harris, οι υπεύθυνοι της εφημερίδας Dayton Herald, Maurice Hutton και Verne Timmerman, και ο κρατικός μηχανικός αλεξίπτωτων, M. H. St. Clair, εμπνεύστηκαν το Caterpillar Club, που ονομάστηκε έτσι επειδή τα αλεξίπτωτα ήταν από μετάξι. Όπως δήλωσε ο St. Clair το 1932, "Η κάμπια φτιάχνει κουκούλι, σέρνεται έξω και διαφεύγει από βέβαιο θάνατο".
Οι κατασκευαστές αλεξίπτωτων σύντομα διδάχθηκαν από τις ευκαιρίες προώθησης που προσέφερε το Caterpillar Club, μιας "μυθικής ομάδας" που "κανείς δεν ήθελε να ενταχθεί".
Η εταιρεία Irvin Air Chute Co., η οποία κατασκεύαζε αλεξίπτωτα από το 1919, εξέδωσε κάρτες μέλους και χρυσές καρφίτσες κάμπιας με αμέθυστο στα μάτια σε όσους είχαν σωθεί από ένα από τα προϊόντα της. Επίσης, η εταιρία Switik Parachute έστειλε ασημο-μαύρες καρφίτσες κάμπιας σε όσους είχαν αναπτύξει τα αλεξίπτωτά τους σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Κάρτα μέλους της Irvin Air Chute Company
Μέχρι το 1928, η Oakland Tribune ανέφερε ότι υπήρχαν πάνω από 87 ζωντανά μέλη του Caterpillar Club στις ΗΠΑ. Ανάμεσά τους ήταν και ο Τσαρλς Λίντμπεργκ, ο οποίος είχε γλυτώσει τουλάχιστον τέσσερις φορές, τις δύο μάλιστα νύχτα, ενώ πετούσε.
Υπήρχαν όμως και γυναίκεια μέλη της λέσχης. Το 1925, η Irene McFarland έγινε η πρώτη που προσεκλύθει στη λέσχη, όταν πήγε στραβά ένα ακροβατικό στον αέρα στο Σινσινάτι του Οχάιο.
Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος εκτόξευσε τον αριθμό των μελών της λέσχης. Το 1977 η Irvin Aerospace, ο διάδοχος της Irvin Air Chute Co., κατέγραψε 11.332 άνδρες και 12 γυναίκες κατόχους της καρφίτσας και κάρτας μέλους μετά την επιβεβαίωση της επιτυχής χρήσης αλεξίπτωτου της εταιρίας.
Ο αρχικός ενθουσιασμός για τη λέσχη, τουλάχιστον μεταξύ των κατασκευαστών αλεξίπτωτων που έκαναν καρφίτσες, ήταν να προωθήσουν τα προϊόντα τους, τα οποία ήταν σχεδόν αναξιόπιστα. Πλέον, που τα αλεξίπτωτα είναι τυποποιημένα και από νάιλον και όχι από μετάξι, οι καρφίτσες έχουν γίνει λιγοστές. Πάντως, σύμφωνα με το πρωτόκολλο της Irvin που γράφτηκε στα 1920, η εταιρία ακόμη εκδίδει χρυσές καρφίτσες και κάρτες μέλους στα μέλη του Caterpillar Club.
από: atlas obscura
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου