To Νεφέλωμα του Καρκίνου είναι ένας υπερκαινοφανής αστέρας που έλαμπε κατά τη διάρκεια της ημέρας

Το Νεφέλωμα Μ1 (εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble) - πηγή

Όταν ένα άστρο εκρήγνυται σε ένα τεράστιο supernova (υπερκαινοφανής αστέρας, στα ελληνικά), αφήνει μεγάλη εντύπωση στο σύμπαν. Υπάρχουν πολλά υπολείμματα διαφόρων supernova, γνωστά ως νεφελώματα (nebulae), ορατά από τηλεσκόπια, αν και λόγω της απόστασής τους, εμείς τα βλέπουμε όπως ήταν εκατοντάδες εκατομμύρια ή ακόμη και δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Σπάνια έχουμε την ευκαιρία να δούμε ένα τη στιγμή της έκρηξη από το τηλεσκόπιο, πόσο περισσότερο με γυμνό μάτι. Αλλά αυτό ακριβώς συνέβη όταν το Νεφέλωμα του Καρκίνου σχηματίστηκε πριν από περίπου μια χιλιετία.



Το Νεφέλωμα του Καρκίνου
Το M1, NGC 1952, ή αλλιώς Νεφέλωμα Καρκίνος, είναι νεφέλωμα του Γαλαξία μας, που ανακαλύφθηκε το 1731 από τον Άγγλο γιατρό και αστρονόμο Τζον Μπέβις (John Bevis). Αποτελεί υπόλειμμα υπερκαινοφανούς αστέρα: ένα διαστελλόμενο νεφέλωμα αερίων, τα οποία τα είχε αποβάλει η έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα που συνέβη στις 4 Ιουλίου του 1054, κοντά στο άστρο ζ Ταύρου, και η οποία καταγράφηκε από τους Κινέζους αστρονόμους της εποχής στα Χρονικά της Σινίκης. Παίρνει το όνομά του από το σχήμα του, που θυμίζει καβούρι (καρκίνος) όταν παρατηρείται με τηλεσκόπιο. - πηγή

Μια ιστορική έκρηξη
Οι αστρονόμοι παρατήρησαν για πρώτη φορά το Νεφέλωμα του Καρκίνου στον αστερισμό του Ταύρου, στις 4 Ιουλίου του 1054. Η έκρηξη ήταν τόσο φωτεινή που ήταν ορατή κατά τη διάρκεια της ημέρας για 23 ημέρες, και παρέμεινε ορατή και τη νύχτα για σχεδόν δύο χρόνια. Ονομάστηκε όμως το 1844, όταν ο Βρετανός αστρονόμος Ουίλιαμ Πάρσονς έφτιαξε ένα σκίτσο του νεφελώματος που έμοιαζε με κάβουρα.

Το Νεφέλωμα σήμερα
Τα φωτεινά σχέδια της Νεφελώματος του Καρκίνου προέρχονται από τη νηματώδη δομή των θερμών αερίων σε συνδυασμό με τη μάζα των ηλεκτρονίων που παγιδεύτηκαν μέσα στο ισχυρό μαγνητικό πεδίο του εναπομείναντος πάλσαρ. Μόλις 6.500 έτη φωτός μακριά από τη Γη, το Νεφέλωμα είναι αρκετά κοντά που μπορούμε να το παρατηρήσουμε με χαμηλής ισχύος κιάλια τη νύχτα, αλλά δε θα δούμε κάτι πολύ περισσότερο από ένα αμυδρό σημείο στον ουρανό.

Το Supernova του 1054
Ακούστε την ιστορία του σουπερνόβα που συναγωνίστηκε τον ήλιο μας.




Οι ήχοι ενός σουπερνόβα
Ένα σουπερνόβα του 17ου αιώνα θα έπρεπε να είναι ορατό στον ουρανό. Γιατί όμως δεν ήταν;



από: curiosity