Το νεαρό κορίτσι απέκτησε φήμη για το άτυπο μέγεθός της και θεωρήθηκε ως κάτι το περίεργο από την ισπανική αριστοκρατία.
Μια Κυριακή το 1674, η Antonia de la Bodega και ο José Martínez Vallejo μπήκαν στην εκκλησία του μικρού χωριό Merindad de Montija για να παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία. Η Antonia ήταν αρκετών μηνών έγκυος και άρχισε να έχει συσπάσεις τόσο ξαφνικά, που δεν είχε άλλη επιλογή παρά να γεννήσει την κόρη τους Eugenia μέσα στην εκκλησία. Η γέννηση ήταν τόσο ασυνήθιστη που θεωρήθηκε σημάδι ότι το παιδί θα ζούσε μια εξαιρετική ζωή. Όμως, κανείς δε θα περίμενε πόσο μοναδικά θα ζούσε πραγματικά η Eugenia Martinez Vallejo.
Ως βρέφος, η Eugenia πεινούσε πάντα και κέρδισε γρήγορα βάρος. Τα πρότυπα ομορφιάς της εποχής ήθελαν τις γυναίκες πιο τροφαντές, θεωρώντας τις όμορφες, αλλά και σημάδι καλής τύχης. Σύντομα όμως, το μέγεθος της Eugenia ξεπέρασε τους κοινωνικούς κανόνες. Σε ηλικία ενός έτους, ζύγιζε 21 κιλά. Μέχρι την ηλικία των 6, είχε βάλει άλλα 45 κιλά.
Σήμερα, πιστεύεται ότι η Eugenia είχε σύνδρομο Prader-Willi, μια γενετική διαταραχή με συμπτώματα που περιλαμβάνουν συνεχή πείνα και ακραία παχυσαρκία. Καθώς η Eugenia μεγάλωνε, τα νέα για το μέγεθός της έφτασαν στη βασιλική αυλή. Ο Βασιλιάς Κάρολος Β' την κάλεσε στην αυλή του -ήταν συνηθισμένο εκείνη την εποχή οι μονάρχες και οι αριστοκράτες να προσκαλούν άτομα με ψυχική ή σωματική αναπηρία στην αυλή. Συχνά, αυτοί οι καλεσμένοι παρουσιάζονταν ως κάτι μην ανθρώπινο και σαν απλά αντικείμενα, των οποίων η εμφάνιση ήταν ψυχαγωγία για τους βασιλικούς επισκέπτες -αυτό είναι κάπως ειρωνικό, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Κάρολος Β' είχε και ο ίδιος σωματικές αναπηρίες.
Αν και θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι η ποιότητα ζωής της Eugenia βελτιώθηκε όταν μπήκε στην βασιλική αυλή, λαμβάνοντας υπόψη ειδικά την φτωχή καταγωγή της, το νεαρό κορίτσι έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης. Αν και οι σύγχρονοί της αναφέρουν ότι ήταν αρκετά δημοφιλής στους επισκέπτες, οι οποίοι θαύμαζαν το όμορφο πρόσωπό της και απολάμβαναν την ευχάριστη προσωπικότητά της, συνήθως αναφέρεται ως "la monstrua" (το τέρας) και δεν αμειβόταν.
Ο Κάρολος Β', ενθουσιασμένος με την εμφάνιση της Eugenia, ανέθεσε στον ζωγράφο της αυλής Juan Carreno de Miranda να της φτιάξει το πορτρέτο, ο οποίος δημιούργησε δύο έργα χρησιμοποιώντας την ως μοντέλο, το "The Monster Dressed in Finery" (το τέρας ντυμένο σε πολυτελή ρούχα) και "The Monster, Nude" (το τέρας, γυμνό). Για το πρώτο, λέγεται ότι ο Κάρολος Β' "διέταξε να είναι ντυμένη στο ύφος του παλατιού, με ένα πολυτελές φόρεμα, με κόκκινα και άσπρα μπροκάρ και ασημένια κουμπιά". Στον πίνακα, κρατά ένα μήλο στο αριστερό της χέρι.
Δυστυχώς, τον 17ο αιώνα, δεν ήταν γνωστές οι κατάλληλες ιατρικές θεραπείες για την κατάσταση της Eugenia. Πιθανότατα, ζητήματα υγείας που είναι κοινά στο σύνδρομο Prader-Willi συνέβαλαν στο θάνατό της σε νεαρή ηλικία, μόλις στα 24 της.
Αργότερα, ο καλλιτέχνης Amado Gonzalez Hevia, επίσης γνωστό ως Favila, έφτιαξε το γλυπτό της. Βασισμένο σε ένα από τα πορτρέτα του Carreno, το χάλκινο άγαλμα της Eugenia είναι σχεδόν σε ανθρώπινο μέγεθος. Στα πόδια του αγάλματος, ο γλύπτης έβαλε ένα μικρό ποντίκι να τρέχει. Αυτό έγινε επειδή, όταν ο Favila εργαζόταν στο άγαλμα, ένα ποντίκι βρισκόταν στο στούντιό του. Συχνά, το ποντίκι γίνεται αντικείμενο κλοπής και στη συνέχεια αντικαθίσταται από τον Δήμο.
Το γλυπτό είναι ένα από τα πιο δημοφιλή στην πόλη Αβιλές, με τους σύγχρονους επισκέπτες να γοητεύονται από το μέγεθος και την ασυνήθιστη ομορφιά της Eugenia Martinez Vallejo. Τα δύο πορτρέτα της βρίσκονται στο Museo del Prado στη Μαδρίτη. Η εικόνα της έχει προσελκύσει και ιστορικούς -οι πίνακες και το γλυπτό της Ευγενίας έχουν αναφερθεί σε επιστημονικά έργα που εξετάζουν την ιστορία της Prader-Willi και άλλων συγγενών διαταραχών.
από: atlas obscura
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου