Αν είστε φανατικός των κινουμένων σχεδίων, αλλά δεν έχετε δει την Betty Boop, όπως ήταν στα αγγλικά το όνομα της, στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ρίξτε μια ματιά στην μια από τις πρώτες και πιο αμφιλεγόμενες "σούπερ σταρ" των κινουμένων σχεδίων.
Ήταν το 1928 όταν ο Grim Natwick μόλις ξεκινήσει να εργάζεται στην Fleischer Studios, μια εταιρεία animation διάσημη για τα κινούμενα σχέδια της. Οι ιδρυτές της, Max και Dave Fleischer, προσπαθούσαν να βρουν έναν χαρακτήρα για να ανταγωνιστεί με τον Μίκυ Μάους, που είχε κάνει ντεμπούτο εκείνη τη χρονιά. Η πρώτη προσπάθεια των αδελφών, ο Bimbo the Dog δεν ήταν δημοφιλές όσο το ποντίκι της Disney.
Αν του έδιναν όμως ένα κορίτσι, τι θα γινόταν;
Η Helen Kane - πηγή
Ο Dave Fleischer είχε μια ιδέα. Ένα πρωί πήγε στο γραφείο του Natwick και του έδωσε τη μουσική του τραγουδιού "Boop-Oop-Α-Doop" της Helen Kane και του ζήτησε να σχεδιάσει έναν γυναικείο χαρακτήρα που να ταιριάζει. Εκείνη την εποχή, οι μόνοι χαρακτήρες των Fleischer που είχαν ήχο ήταν ο Bimbo. Έτσι, χωρίς ο Natwick να μπει στον κόπο να ρωτήσει αν ήθελαν άνθρωπο, άρχισε να σχεδιάζει ένα μικρό, θηλυκό σκυλί. Αντλώντας από την εμπειρία του, ο Natwick της έδωσε και κάτι που λίγα θηλυκά καρτούν είχαν τότε: θηλυκές καμπύλες.
Το σκυλί αυτό έκανε το ντεμπούτο του σε ένα καρτούν με τίτλο "Dizzy Dishes", στο ρόλο της χορεύτριας σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, όπου ο Bimbo, ο κύριος χαρακτήρας, ήταν σερβιτόρος.
Ως συνήθως, ο Bimbo δεν τράβηξε το κοινό. Αλλά αγάπησε την θηλυκή συμπρωταγωνίστριά του, και η Paramount Pictures, ο διανομέα της Fleischer Studio, ζήτησε περισσότερα κινούμενα σχέδια "με αυτό το κορίτσι".
Όταν κατάλαβε πόσο δημοφιλής ήταν, ο Max Fleischer ζήτησε να την μετατρέψουν σε άνθρωπο. "Κάποιος να αλλάξει τα αυτιά σε σκουλαρίκια" θυμάται ο Natwick. Ο Bimbo όμως δεν ήταν τόσο τυχερός καθώς παρέμεινε σκυλί.
Και ξεκινώντας με το "Betty Co-ed" του 1931, η Betty Boop είχε επιτέλους όνομα.
Η Betty Boop μπορεί να ήταν η απάντηση των Fleischer στον Μίκυ Μάους, αλλά ήταν ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος. Η Μπέττυ ήταν κορίτσι. Στο "Betty Boop’s Rise to Fame" του 1934, για κλάσματα του δευτερολέπτου, φαίνεται ένα από τα γυμνά στήθη της Betty.
Η Betty Boop ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων από τις αρχές του 1930, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο τον κόσμο. Θεωρήθηκε σύμβολο των νεαρών γυναικών που ήθελαν περισσότερες ελευθερίες στη δεκαετία του 1930. Οπαδοί της ήταν ο Ζαν-Πολ Σαρτρ και η Γερτρούδη Στάιν. Επίσης, ανέδειξε τη μουσική των μεγάλων της τζαζ όπως ο Καμπ Κάλογουεϊ και ο Λούις Άρμστρονγκ.
Η αθώα σεξουαλικότητα της Betty μπήκε στο στόχαστρο του γραφείου λογοκρισίας του Χόλιγουντ που στα μέσα της δεκαετίας του 1930 πίεσε -μέσω της Paramount Pictures- την Fleischer Studios να κάνει πιο "κόσμια" την Betty Boop.
Η Betty δεν ήταν ποτέ η ίδια. Το κοντό, χωρίς μανίκια, εξώπλατο φόρεμά της αντικαταστάθηκε από ένα πολύ μακρύτερο με μανίκια και γιακά. Η ζαρτιέρα της δεν φάνηκε ποτέ ξανά. Πλέον δεν ήταν τραγουδίστρια σε νυχτερινό κέντρο με ακόλαστους άνδρες, αλλά δάσκαλα, γραμματέας, νοικοκυρά ή μπέιμπι σίτερ. Ο μοναδικός άντρας στη ζωή της ήταν πλέον ένας ηλικιωμένος, προστατευτικός καθηγητής, ο Grampy.
Εξαιτίας της λογοκρισίας ή και όχι, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '30 η τρέλα της Betty Boop είχε κάνει τον κύκλο της. Η Fleischer Studios τερμάτισε την σειρά με το "Yip Yip Yippy" που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1939.
Αυτό δημοσιεύτηκε πριν τη μήνυση και συγκρίνει την Helen Kane με την Betty Boop - πηγή
Ένας άνθρωπος πάντως, σίγουρα δεν ήταν οπαδός της Betty Boop. Η Helen Kane ήταν έξαλλη με την επιτυχία της Betty που φάνηκε να αποβαίνει εις βάρος της δικής της καριέρας στο τραγούδι. Τον Μάιο του 1934, η Kane κατέθεσε μήνυση 250.000 δολαρίων στον Max Fleischer, ισχυριζόμενη ότι η Betty ήταν "μια καρικατούρα εκείνης" και της στερούσε τη δημοτικότητά της και τα προς το ζην της όπως μιμούνταν το τραγούδι της. Οι Fleischer αρνήθηκαν την προφανή σχέση μεταξύ Kane και Betty. Οι Fleischer παρουσίασαν μια ταινία με ένα μαύρο τραγουδιστή, ονόματι Baby Esther, που τραγουδούσε ένα τραγούδι που περιέχει τη φράση "Boop-oop-a-Doop", οπότε προφανώς η Kane είχε ακούσει το τραγούδι το 1928. Αυτό έπεισε τον δικαστή ο οποίος απέρριψε την μήνυση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου