Η "παραδοσιακή κινέζικη ιατρική" δεν είναι και τόσο... αρχαία

Διάγραμμα βελονισμού από το Shisi Jing fahui που γράφτηκε από τον Hua Shou - πηγή

Μια από τις καλύτερες "διαφημίσεις" της Παραδοσιακής Κινεζικής Ιατρικής (τζονγκ γι, στα κινέζικα) -ένας όρος που περιλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος παραδοσιακών ιατρικών πρακτικών οι οποίες προέρχονται από την Κίνα όπως η χρήση φυτικών σκευασμάτων, ο βελονισμός, οι διαιτητικές θεραπείες, η χειροπρακτική τέχνη "τουί να" και οι ήπιας μορφής πολεμικές τέχνες "τσι κονγκ" και "τάι τσι τσουέν"- είναι ότι αρχαία.

Αν ο κόσμος πειστεί ότι κάτι έχει στηριχθεί σε κάτι που υπάρχει εδώ και αιώνες, σίγουρα θα είναι καλό, σωστά;

Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική -τουλάχιστον, όπως την ξέρουμε σήμερα- είναι μόνο περίπου 60 ετών. Και σ' αυτό συνέβαλε ο Μάο Τσε Τουνγκ.



Η ιστορία της

Σήμερα, η παραδοσιακή κινέζικη ιατρική γενικά θεωρείται ως μια ενιαία σχολή σκέψης. Αλλά πριν ανέβει στην εξουσία ο Μάο το 1949, η Κίνα ήταν γεμάτη με ένα συνονθύλευμα από θεραπευτικές πρακτικές. Οι προσπάθειες θεσμοθέτησης της ιατρικής εκπαίδευσης ήταν σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχής και οι περισσότεροι επαγγελματίες ασχολούνταν με ένα μείγμα δαιμονολογίας, αστρολογίας, θεωρίας του γιν-γιανγκ των πέντε φάσεων, κλασικών κειμένων, λαϊκής σοφίας και προσωπικής εμπειρίας. Επίσης, σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, ακόμα και αυτές οι πρακτικές δεν ήταν αξιόπιστες. Το 1890, όταν αρρώστησαν και πέθαναν η σύζυγος και τα παιδιά του μελετητή Qing Yu Yue, έγραψε για την κατάργηση της κινεζικής ιατρικής. Το 1919 ο Κινέζος συγγραφέας Lu Xun πολέμησε τις αναπόδεικτες θεραπευτικές μεθόδους στη θλιβερή ιστορία του Medicine όταν είδε τον πατέρα του να αργοπεθαίνει παρά τις ακριβές παραδοσιακές θεραπείες. Ακόμα και ο Μάο δεν την εμπιστευόταν: ο προσωπικός γιατρός του Μάο, ο Li Zhi-Sui, έγραψε, "δημοσίως, ο πρόεδρος ήταν ο κύριος υποστηρικτής της παραδοσιακής ιατρικής, αλλά αρνήθηκε να την χρησιμοποιήσει ο ίδιος".

Υπήρχαν όμως πολιτικοί λόγοι για να υποστηριχτεί η παραδοσιακή ιατρική. Σε μια τόσο μεγάλη χώρα, οι Δυτική γιατροί ήταν λίγοι και απείχαν πολλοί μεταξύ τους, ενώ οι παραδοσιακοί θεραπευτές ήταν σε αφθονία. Έτσι η κυβέρνηση συγχώνευσε αυτούς τους δύο κόσμους. Σύμφωνα με τον συγγραφέα James Palmer, "Ήταν η κομμουνιστική κυβέρνηση που επινόησε τον όρο Παραδοσιακή Κινεζική Ιατρική. Μέσα σε λίγα χρόνια, ίδρυσε πολλά νέα πανεπιστήμια και ιδρύματα που την δίδασκαν, ενώ αφαίρεσαν τα προληπτικά στοιχεία της, όπως η αστρολογία και η φρενολογία. Οι έχοντες την εξουσία αναγνώρισαν ότι η επιστήμη -είτε την θεωρούσαν "δυτική" ή όχι- απαιτούταν για την υποστήριξη της ιατρικής, ακόμη και αν αναγνωρίζονταν ως μια πολιτιστική αξία.

Η κινέζικη ιατρική δυτικοποιείται

Η δημοτικότητά της ανέβηκε στη Δύση το 1971, όταν ο συντάκτης James Reston των New York Times, έγραψε ένα άρθρο για μια σκωληκοειδεκτομή που έκανε στην Κίνα. Έγραψε ότι πριν από τη χειρουργική επέμβαση, τον αναισθητοποίησαν με μια ένεση και μετά χρησιμοποίησαν τον βελονισμό για να τον ανακουφίσουν από τον πόνο από των μετεγχειρητικών αερίων. οι αναγνώστες κατάλαβαν ότι ο βελονισμός ήταν το αναισθητικό και ως εκ τούτου το ενδιαφέρον της Δύσης για τον βελονισμό εκτιναχθεί στα ύψη. Έτσι, η κυβέρνηση της Κίνας βρήκε αφορμή για να ξεκινήσει μια εκστρατεία προπαγάνδας διαλαλώντας τα οφείλει και τις δυνάμεις της πρακτικής του βελονισμού.

Αν και η παραδοσιακή κινέζικη ιατρική θεωρείται συχνά αντίθετη με την επιστήμη της ιατρικής, αρχικά δεν προοριζόταν γι' αυτό. Μπορεί να ήταν η δυτική τρέλα που αφαίρεσε και πάλι την επιστήμη. Όπως και να έχεις, παραμένει δημοφιλής όσο ποτέ.

από: curiosity