Το Μπύσινγκεν, Büsingen am Hochrhein στα γερμανικά, είναι μια γερμανική πόλη με ελβετικό χαρακτήρα. Και αυτό γιατί, αυτή η μικρή πόλη στον Ρήνο, περιβάλλεται εξ ολοκλήρου από την Ελβετία. Αυτό κάνει την πόλη ενκλάβιο, και όπως πολλά άλλα ενκλάβια, το Μπύσινγκεν έχει αφομοιώσει τα ήθη και έθιμα της χώρας στην οποία βίσκεται.
Δείτε ακόμη:
Vennbahn, ο σιδηρόδρομος που δημιούργησε ένα παράξενο πρόβλημα συνόρων
10 μέρη παγιδευμένα σε παράξενες συνοριακές διαφορές
Οι κάτοικοι της πόλης μιλούν ελβετικά και προτιμούν να χρησιμοποιούν τα ελβετικά φράγκα αντί για το ευρώ. Στην πραγματικότητα, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, το Μπύσινγκεν δεν είχε αποδεχτεί καν το γερμανικό μάρκο. Το ταχυδρομείο της πόλης δεχόταν μόνο ελβετικά φράγκα ακόμη και για γερμανικά γραμματόσημα. Αν και τα παιδιά πηγαίνουν σε γερμανικό σχολείο, πολλοί μαθητές του γυμνασίου καταλήγουν να σπουδάζουν στην άλλη πλευρά των συνόρων. Οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης εργάζονται σε κοντινές ελβετικές πόλεις και πληρώνονται σε ελβετικά φράγκα -κάτι που εξηγεί την προτίμηση στο νόμισμα της χώρας. Ακόμη και η ηλεκτροδότηση της πόλης προέρχεται από την Ελβετία. Ωστόσο, οι κάτοικοι πληρώνουν φόρους στην Γερμανία καθώς, τεχνικά, είναι Γερμανοί πολίτες.
Η διττότητα είναι παντού στο Μπύσινγκεν. Οι κάτοικοι μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο ταχυδρομικούς κώδικες, ενώ οι πάροχοι τηλεφώνου από τις δύο χώρες ανταγωνίζονται μεταξύ τους για πελάτες, όπως και οι ασφαλιστικές εταιρείες. Στα σπίτια και τα ξενοδοχεία υπάρχουν τόσο γερμανικές όσο και ελβετικές πρίζες. Μάλιστα, η πόλη διαθέτει δύο αστυνομικές δυνάμεις. Αν κάποιος ταραχοποιός συλληφθεί στην πόλη, μπορεί να δικαστεί είτε σε γερμανικό δικαστήριο είτε σε ελβετικό, ανάλογα με το ποια αστυνομία ενεπλάκη στη σύλληψη.
Πώς βρέθηκε όμως η πόλη σε αυτήν την παράξενη θέση;
Όλα ξεκίνησαν το 1693, με μια οικογενειακή διαμάχη. Εκείνη την εποχή το Μπύσινγκεν ήταν υπό τον έλεγχο ενός αυστριακού φεουδαρχικού άρχοντα, του Eberhard Im Thurn. Ο Eberhard ανήκε σε προτεσταντική οικογένεια, αλλά μετά από μια διαμάχη με τον πάστορα της πόλης, κατηγορήθηκε ότι ήταν κρυφοκαθολικός. Σύντομα, απήχθη από τα ξαδέλφια του και παραδόθηκε στις ελβετικές αρχές στο Σαφχάουζεν. Ο Eberhard, προτού επιστρέψει στο Μπύσινγκεν σωματικά και ψυχικά δαρμένος, πέρασε έξι χρόνια σε ένα μπουντρούμι. Αμέσως μόλις επέστρεψε, ασπάστηκε τον καθολικισμό. Η απαγωγή και φυλάκισή του στην γειτονική Ελβετία σχεδόν οδήγησε σε έναν πόλεμο μεταξύ Αυστρίας και Ελβετίας. Λίγες δεκαετίες αργότερα, όταν η Αυστρία πούλησε τα εδάφη στο ελβετικό καντόνι της Ζυρίχης, κράτησε το Μπύσινγκεν από πείσμα. Τελικά, σαν μέρος της αυστριακής αυτοκρατορίας, απορροφήθηκε από τη Γερμανία και έγινε γερμανικό έδαφος.
Όμως, οι κάτοικοι της πόλης δεν ήθελαν να είναι Γερμανοί και, το 1918, πραγματοποίησαν δημοψήφισμα για να αποφασίσουν ποια πλευρά να επιλέξουν. Το επιβλητικό 96% των ψηφοφόρων ψήφισε υπέρ της προσάρτησης στην Ελβετία, αλλά επειδή η χώρα δεν μπορούσε να προσφέρει κάποιο έδαφος στη Γερμανία ως αντάλλαγμα, η Γερμανία αρνήθηκε και η πόλη παρέμεινε γερμανική.
Τα σύνορα Γερμανίας-Ελβετίας διέρχονται από αυτό το εστιατόριο
Τελικά, το 1967, το Μπύσινγκεν σύναψε επίσημη τελωνειακή ένωση με την Ελβετία, καθιστώντας την τη μόνη γερμανική επικράτεια που δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και επομένως δεν εφαρμόζονται εκεί οι οικονομικοί κανονισμοί της ΕΕ. Αυτό έκανε την πόλη φορολογικό καταφύγιο. Όταν οι κάτοικοι αγοράζουν αγαθά από την ΕΕ και τα εξάγουν στο Μπύσινγκεν, μπορούν να απαιτήσουν επιστροφή του φόρου που κατέβαλαν. Οι αγορές που πραγματοποιούνται στην πόλη υπόκεινται σε ελβετικό φόρο, ο οποίος είναι πολύ χαμηλότερος από τους γερμανικούς. Επίσης, οι κάτοικοι του Μπύσινγκεν δεν πληρώνουν φόρο ιδιοκτησίας.
Από την άλλη, ο φόρος εισοδήματος είναι υψηλότερος από τις γειτονικές ελβετικές πόλεις, γεγονός που κάνει πολλούς νέους να φεύγουν από το Μπύσινγκεν για την Ελβετία. Όμως, μόλις κάποιος συνταξιοδοτηθεί, η κατάσταση αντιστρέφεται. Οι συνταξιούχοι, όπως και στην υπόλοιπη Γερμανία, πληρώνουν ελάχιστους ή και καθόλου φόρους. Έτσι, για πολλούς Ελβετούς, η πόλη είναι το ιδανικό μέρος για συνταξιοδότηση.
Όσο για τους ίδιους τους κατοίκους της πόλης, πολλοί πιστεύουν ότι η ζωή θα ήταν πολύ πιο εύκολη αν η πόλη ήταν ελβετική -κάτι που είναι απίθανο να συμβεί. Οπότε, απλά προσποιούνται ότι είναι Ελβετοί, χρησιμοποιούν την ελβετική σημαία και γιορτάζουν τις ελβετικές γιορτές.
από: amusing planet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου