Πολλοί πιστεύουν ότι μέσα στον πλανήτη μας υπάρχει ένα κρυφό βασίλειο που ονομάζεται Αγκάρθα και κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι έχουν έρθει σε επαφή μαζί του
Η ανθρωπότητα, από την φύση της, ήταν πάντα περίεργη. Η ώθηση προς την εξερεύνηση βοήθησε στην ανακάλυψη πολλών ενδιαφερουσών ιδεών για τις ρίζες της και την κατανόηση του πλανήτη μας, ενώ, με την ανάπτυξη των τεχνολογικών εξελίξεων, πετύχαμε να φτάσουμε σε άλλους πλανήτες και η επιστήμη μας έχει ωθήσει στο χείλος της αθανασίας.
Ωστόσο, υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι πρέπει να αναζητούμε κόσμους που βρίσκονται κάτω από τα πόδια μας.
Ο πιο κοινά αποδεκτός ορισμός για τη δομή της γης ακολουθεί το μοντέλο με στρώματα, με τη γη να αποτελείται από στρώματα λιωμένου μάγματος, τον φλοιό να καλύπτει αυτά τα στρώματα και στον πυρήνα του πλανήτη μας να υπάρχει ένας πυρήνας από σίδηρο και νικέλιο, πιθανότατα.
Από την άλλη πλευρά, πολλοί πιστεύουν ότι η γη είναι κούφια και ότι, κάτω από εμάς, υπάρχουν πολιτισμοί που κατοικούν σε βασίλεια, απομονωμένα από τον επάνω κόσμο.
Από την άλλη πλευρά, πολλοί πιστεύουν ότι η γη είναι κούφια και ότι, κάτω από εμάς, υπάρχουν πολιτισμοί που κατοικούν σε βασίλεια, απομονωμένα από τον επάνω κόσμο.
Μια τέτοια είναι και η Αγκάρθα, ο χαμένος πολιτισμός που ζει στην "Κοίλη Γη".
Ποια -ή Τι- ήταν η Αγκάρθα;
Ποια -ή Τι- ήταν η Αγκάρθα;
Έντμουντ Χάλλεϋ - πηγή
Σε όλο τον κόσμο, οι μύθοι των βασιλείων της Ατλαντίδας και της Λεμουρίας έχουν τραβήξει την περιέργεια πολλών εξερευνητών και λάτρεις του μυστηρίου. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις μυθολογικές αναφορές σε κόσμους που βρίσκονται από κάτω μας, όπως ο Κάτω Κόσμος του Άδη στην ελληνική μυθολογία ή η έννοια της κόλασης στον Χριστιανισμό.
Αν και συνδέεται συχνά με τον εσωτερισμό και τη μυθολογία, η έννοια της Αγκάρθα (Agartha) έχει παίξει κρίσιμο ρόλο στην τροφοδότηση της δημοτικότητας της θεωρίας της Κοίλης Γης. Η Αγκάρθα περιγράφεται ως μια ουτοπική πόλη που πιστεύεται ότι βρίσκεται στον πυρήνα της Γης, με τον δικό της πολιτισμό που τρέφεται από τον ήλιο.
Η έννοια της Αγκάρθα έχει συνδεθεί στενά με τη Σαμπάλα, ένα εξέχον σημείο στον Βατζραγιάνα Βουδισμό μαζί με τις διδασκαλίες του Θιβετιανού Καλατσάκρα. Η Σαμπάλα (Shamballa αλλά και Shambhala) πιστεύεται ότι είναι η έδρα της διακυβέρνησης της Αγκάρθα. Οι υπάρχουσες υποθέσεις για την Αγκάρθα υποδηλώνουν ότι οι κάτοικοι έχουν υπεράνθρωπη νοημοσύνη και καλύτερο τρόπο ζωής σε σύγκριση με εμάς.
Από την άλλη πλευρά, η ινδουιστική μυθολογία υποδηλώνει ότι η Αγκάρθα είναι η χαμένη γη των Āryāvarta, δηλαδή των Αρίων, όρος που χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως εθνοπολιτισμικός αυτοπροσδιορισμός από τους Ινδο-Ιρανούς στην αρχαιότητα, σε αντίθεση με τους κοντινούς ξένους γνωστούς ως "μη -Aryan" (*an-arya). Λέγεται ότι πρόκειται για μια υπέρτατη φυλή ανδρών και γυναικών που έπρεπε να φύγουν στα σπήλαια και στις τεράστιες σήραγγες που οδηγούσαν στα κρυμμένα βασίλειά τους.
Οι γραφές επισημαίνουν ότι η Αγκάρθα μπορεί να είναι η κατοικία των Νάγκα (Nāga), μιας φυλής ισχυρών και μαγικών θεών, μισών ανθρώπων και μισών φιδιών, που ζουν στα χαμηλότερα επίπεδα της Κούφιας Γης, στην Πατάλα (Patala). Αν κάποιος ψάξει εικονογραφήσεις που έχουν σχέση με την απεικόνιση της Κοίλης Γης στις ινδουιστικές γραφές, θα δει ότι υπάρχουν αναλογίες με την Κόλαση του Δάντη.
Αν και συνδέεται συχνά με τον εσωτερισμό και τη μυθολογία, η έννοια της Αγκάρθα (Agartha) έχει παίξει κρίσιμο ρόλο στην τροφοδότηση της δημοτικότητας της θεωρίας της Κοίλης Γης. Η Αγκάρθα περιγράφεται ως μια ουτοπική πόλη που πιστεύεται ότι βρίσκεται στον πυρήνα της Γης, με τον δικό της πολιτισμό που τρέφεται από τον ήλιο.
Η έννοια της Αγκάρθα έχει συνδεθεί στενά με τη Σαμπάλα, ένα εξέχον σημείο στον Βατζραγιάνα Βουδισμό μαζί με τις διδασκαλίες του Θιβετιανού Καλατσάκρα. Η Σαμπάλα (Shamballa αλλά και Shambhala) πιστεύεται ότι είναι η έδρα της διακυβέρνησης της Αγκάρθα. Οι υπάρχουσες υποθέσεις για την Αγκάρθα υποδηλώνουν ότι οι κάτοικοι έχουν υπεράνθρωπη νοημοσύνη και καλύτερο τρόπο ζωής σε σύγκριση με εμάς.
Από την άλλη πλευρά, η ινδουιστική μυθολογία υποδηλώνει ότι η Αγκάρθα είναι η χαμένη γη των Āryāvarta, δηλαδή των Αρίων, όρος που χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως εθνοπολιτισμικός αυτοπροσδιορισμός από τους Ινδο-Ιρανούς στην αρχαιότητα, σε αντίθεση με τους κοντινούς ξένους γνωστούς ως "μη -Aryan" (*an-arya). Λέγεται ότι πρόκειται για μια υπέρτατη φυλή ανδρών και γυναικών που έπρεπε να φύγουν στα σπήλαια και στις τεράστιες σήραγγες που οδηγούσαν στα κρυμμένα βασίλειά τους.
Οι γραφές επισημαίνουν ότι η Αγκάρθα μπορεί να είναι η κατοικία των Νάγκα (Nāga), μιας φυλής ισχυρών και μαγικών θεών, μισών ανθρώπων και μισών φιδιών, που ζουν στα χαμηλότερα επίπεδα της Κούφιας Γης, στην Πατάλα (Patala). Αν κάποιος ψάξει εικονογραφήσεις που έχουν σχέση με την απεικόνιση της Κοίλης Γης στις ινδουιστικές γραφές, θα δει ότι υπάρχουν αναλογίες με την Κόλαση του Δάντη.
Στοιχεία για την ύπαρξη της Αγκάρθα
Μία από τις αρχαιότερες ιδέες για μια Κοίλη Γη παρουσιάστηκε από τον Έντμοντ Χάλεϊ, τον άνθρωπο που ανακάλυψε τον ομώνυμο κομήτη. Τον 17ο αιώνα, ο Χάλεϋ πρότεινε τη θεωρία με την οποία δήλωσε ότι η Γη ήταν φτιαγμένη από πολλαπλά ομόκεντρα κελύφη απομονωμένα μεταξύ τους μέσω μεμονωμένων ατμοσφαιρών.
Επίσης, πρότεινε ότι φυσικά γεγονότα, όπως η διακύμανση του μαγνητικού πεδίου και το Βόρειο Σέλας, συμβαίνουν λόγω των πολλαπλών στρωμάτων που κινούνταν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Παρουσίασε τη θεωρία του το 1692 με βάση τις μετρήσεις του μαγνητικού πεδίου και τη γνώση του για τη βαρυτική έλξη του ήλιου και της σελήνης στη γη.
Η ιδέα άρεσε στον κόσμο και το μοντέλο της Κοίλης Γης που παρουσίασε ο ίδιος ο Χάλεϋ βελτιώθηκε τα επόμενα χρόνια. Η θεωρία των κόσμων σε πολλαπλά στρώματα που χωρίζονται από διαφορετικές ατμόσφαιρες άνοιξε τον δρόμο για μια απλούστερη άποψη της Κούφιας Γης ή της Αγκάρθα ως ένα ενιαίο, μεγάλο σπήλαιο. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η Γη έχει έναν ήλιο στο κέντρο της, ο οποίος δημιουργεί ένα καταπράσινο, κατοικήσιμο περιβάλλον.
Ένας από τους πιο ενεργούς υποστηρικτές της Κοίλης Γης μετά τον Χάλεϋ ήταν ο αξιωματικός του αμερικανικού στρατού, έμπορος και λέκτορας, John Cleves Symmes, Jr., ο οποίος δήλωσε ότι, αναμφίβολα, η γη είναι κούφια και αναζήτησε κεφάλαια για μια αποστολή στον Βόρειο Πόλο, όπου θα μπορούσε να βρει το άνοιγμα για την πρόσβαση σε αυτήν την Κοίλη Γη.
Μάλιστα, ο Symmes κατάφερε να πείσει το Κογκρέσο να ψηφίσει την πρόταση για τη χρηματοδότηση της αποστολής του. Βέβαια, η πρόταση απορρίφθηκε στην ψηφοφορία, αυτό όμως δεν μείωσε καθόλου τον ενθουσιασμό του Symmes, ο οποίος, συνέχισε να υποστηρίζει την έννοια της Κοίλης Γης, εκφωνώντας ομιλίες, γράφοντας άρθρα και διεξάγοντας συζητήσεις μέχρι το θάνατό του.
Επίσης, πρότεινε ότι φυσικά γεγονότα, όπως η διακύμανση του μαγνητικού πεδίου και το Βόρειο Σέλας, συμβαίνουν λόγω των πολλαπλών στρωμάτων που κινούνταν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Παρουσίασε τη θεωρία του το 1692 με βάση τις μετρήσεις του μαγνητικού πεδίου και τη γνώση του για τη βαρυτική έλξη του ήλιου και της σελήνης στη γη.
Η ιδέα άρεσε στον κόσμο και το μοντέλο της Κοίλης Γης που παρουσίασε ο ίδιος ο Χάλεϋ βελτιώθηκε τα επόμενα χρόνια. Η θεωρία των κόσμων σε πολλαπλά στρώματα που χωρίζονται από διαφορετικές ατμόσφαιρες άνοιξε τον δρόμο για μια απλούστερη άποψη της Κούφιας Γης ή της Αγκάρθα ως ένα ενιαίο, μεγάλο σπήλαιο. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η Γη έχει έναν ήλιο στο κέντρο της, ο οποίος δημιουργεί ένα καταπράσινο, κατοικήσιμο περιβάλλον.
Ένας από τους πιο ενεργούς υποστηρικτές της Κοίλης Γης μετά τον Χάλεϋ ήταν ο αξιωματικός του αμερικανικού στρατού, έμπορος και λέκτορας, John Cleves Symmes, Jr., ο οποίος δήλωσε ότι, αναμφίβολα, η γη είναι κούφια και αναζήτησε κεφάλαια για μια αποστολή στον Βόρειο Πόλο, όπου θα μπορούσε να βρει το άνοιγμα για την πρόσβαση σε αυτήν την Κοίλη Γη.
Μάλιστα, ο Symmes κατάφερε να πείσει το Κογκρέσο να ψηφίσει την πρόταση για τη χρηματοδότηση της αποστολής του. Βέβαια, η πρόταση απορρίφθηκε στην ψηφοφορία, αυτό όμως δεν μείωσε καθόλου τον ενθουσιασμό του Symmes, ο οποίος, συνέχισε να υποστηρίζει την έννοια της Κοίλης Γης, εκφωνώντας ομιλίες, γράφοντας άρθρα και διεξάγοντας συζητήσεις μέχρι το θάνατό του.
Υπάρχει χαμένη τεχνολογία εκεί κάτω;
Ο ναύαρχος Richard E. Byrd ισχυρίστηκε ότι συνάντησε τους κατοίκους της Κοίλης Γης και την προηγμένη τεχνολογία τους
Αν και πολλοί υποστηρικτές έχουν δημιουργήσει διαφορετικά μοντέλα, λίγο πολύ παρόμοια με αυτό που πρότεινε ο Symmes, στην πραγματικότητα, κανείς ποτέ δεν έχει έρθει σε επαφή με τον πολιτισμό στην Αγκάρθα.
Ωστόσο, ο ναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και εξερευνητής, Richard E. Byrd, είχε μια ενδιαφέρουσα ιστορία που κίνησε την περιέργεια για το είδος των ανθρώπων που ζουν στην Κοίλη Γη. Μια από τις καταχωρήσεις στο ημερολόγιό του, κατά τη διάρκεια της πτήσης του πάνω από τον Βόρειο Πόλο σε ένα από τα ταξίδια εξερεύνησης του στις αρκτικές περιοχές, αναφέρει πιθανά στοιχεία για την Αγκάρθα και τους ανθρώπους της.
Σύμφωνα με το ημερολόγιό του, το αεροσκάφος του αναχαιτίστηκε από ένα σκάφος σε σχήμα δίσκου και δήλωσε ότι οι άνθρωποι που ζούσαν στο κέντρο της Γης είχαν χρησιμοποιήσει προηγμένη τεχνολογία για να πιλοτάρουν το δικό του αεροσκάφος και να το προσγειώσουν. Επίσης, ο ναύαρχος αναφέρει στο ημερολόγιό του ότι τον υποδέχτηκαν απεσταλμένοι της μυστηριώδους γης της Αγκάρθα.
Ωστόσο, υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για αυτές τις εγγραφές στο ημερολόγιο και πιθανότατα, κατά τη διάρκεια των εξερευνήσεών του, ο Byrd δεν έφτασε ποτέ στον Βόρειο Πόλο.
Ανεξάρτητα από την αξιοπιστία των γραπτών του ναύαρχου, είναι σημαντικό να σημειωθούν οι ομοιότητες μεταξύ της αφήγησης του και της περιγραφής των αρχαίων πολιτισμών της Ατλαντίδας και της Λεμουρίας. Ακόμη και σήμερα, μπορείτε να βρείτε στοιχεία για σκελετούς ψαριών και απολιθωμένους υφάλους στις άνυδρες περιοχές βόρεια των Ιμαλαΐων, όπου πιστεύεται ότι βρίσκεται η Σαμπάλα ή η Shangri-La, ένα φανταστικό μέρος στα βουνά Kunlun της Ασίας που περιγράφεται στο μυθιστόρημα του 1933 "Lost Horizon" του Άγγλου συγγραφέα Τζέιμς Χίλτον.
Πριν από τα κατακλυσμικά γεγονότα που έκαναν τον κόσμο μας όπως είναι σήμερα, ειπώθηκε ότι οι άνθρωποι που κατοικούσαν επάνω στη Γη βρήκαν τρόπους να προστατεύσουν τη γνώση και τον πολιτισμό τους από επερχόμενες καταστροφές και ότι, εκεί κάτω, ένιωθαν προστατευμένοι από τις πλημμύρες και τους κατακλυσμούς που φοβόντουσαν ότι θα κάλυπταν τη Γη.
Θα μπορούσε να είναι δυνατόν να υπάρχει ένα πραγματικό κρυμμένο βασίλειο, που ευδοκιμεί κάτω από τον κόσμο μας; Έχουν κάποια ανάμειξη στον κόσμο μας; Τι θα κάνουμε όταν ανακαλύψουμε την ύπαρξή τους και τη γνώση που έχουν κρύψει;
Ανεξάρτητα από την αξιοπιστία των γραπτών του ναύαρχου, είναι σημαντικό να σημειωθούν οι ομοιότητες μεταξύ της αφήγησης του και της περιγραφής των αρχαίων πολιτισμών της Ατλαντίδας και της Λεμουρίας. Ακόμη και σήμερα, μπορείτε να βρείτε στοιχεία για σκελετούς ψαριών και απολιθωμένους υφάλους στις άνυδρες περιοχές βόρεια των Ιμαλαΐων, όπου πιστεύεται ότι βρίσκεται η Σαμπάλα ή η Shangri-La, ένα φανταστικό μέρος στα βουνά Kunlun της Ασίας που περιγράφεται στο μυθιστόρημα του 1933 "Lost Horizon" του Άγγλου συγγραφέα Τζέιμς Χίλτον.
Πριν από τα κατακλυσμικά γεγονότα που έκαναν τον κόσμο μας όπως είναι σήμερα, ειπώθηκε ότι οι άνθρωποι που κατοικούσαν επάνω στη Γη βρήκαν τρόπους να προστατεύσουν τη γνώση και τον πολιτισμό τους από επερχόμενες καταστροφές και ότι, εκεί κάτω, ένιωθαν προστατευμένοι από τις πλημμύρες και τους κατακλυσμούς που φοβόντουσαν ότι θα κάλυπταν τη Γη.
Θα μπορούσε να είναι δυνατόν να υπάρχει ένα πραγματικό κρυμμένο βασίλειο, που ευδοκιμεί κάτω από τον κόσμο μας; Έχουν κάποια ανάμειξη στον κόσμο μας; Τι θα κάνουμε όταν ανακαλύψουμε την ύπαρξή τους και τη γνώση που έχουν κρύψει;
από: historic mysteries
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου