10 τερματισμοί σε Ολυμπιακούς Αγώνες που κρίθηκαν στο νήμα!

Σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες υπάρχει τουλάχιστον ένας αγώνας που κρίνεται στο κυριολεκτικά σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Οι καλύτεροι αθλητές του κόσμου δίνουν όλο τους το είναι και σαν αποτέλεσμα -πολλές φορές- ο νικητής να αναδεικνύεται με διαφορά ακόμα και χιλιοστών. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το εκπληκτικό τέλος της κούρσας των 100 μέτρων πεταλούδα των ανδρών στο Πεκίνο το 2008, όπου ο Φελπς νίκησε τον Κάβιτς για μόλις 4,7 χιλιοστά;



450 χρονομέτρες χρησιμοποιούν πάνω από 400 τόνους εξοπλισμού για να εξασφαλίζεται η ακρίβεια στην χρονομέτρηση. Αλλά έχουν υπάρξει και φορές που ακόμη και η καλύτερη τεχνολογία δεν φτάνει, όπως έγινε στα trials των ΗΠΑ, στα 100 μέτρα γυναικών τον Ιούνιο του 2012, όταν η Jeneba Tarmoh έπεσε ακριβώς πάνω στο νήμα με την Allyson Felix.

Οι ισοπαλίες είναι σπάνιες, αλλά όχι ανήκουστες, όπως συνέβη κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1984 στο Λος Άντζελες, όταν η Nancy Hogshead και η Carrie Steinseifer τερμάτισαν με τον ίδιο χρόνο στα 100 μ. ελεύθερο, και κέρδισαν και οι δυο το χρυσό, το πρώτο διπλό χρυσό στην κολύμβηση.

Δείτε 10 από τους πιο συναρπαστικούς τερματισμούς στα 116 χρόνια των Ολυμπιακών Αγώνων.

100 μέτρα ελεύθερο, Ρώμη 1960 (φωτογραφία πάνω)
Ο Lance Larson από τις ΗΠΑ, στο 4, και ο John Devitt από την Αυστραλίας, στο 3, τερμάτισαν μαζί. Ο Devitt συνεχάρη τον Larson και έφυγε από την πισίνα απογοητευμένος. Αμέσως επικράτησε σύγχυση. Από τους τρεις δικαστές που κάλεσαν για να αποφασίσουν ποιος είχε τερματίσει πρώτος, δύο ψήφισαν τον Devitt και ένας τον Larson. Ωστόσο οι δεύτεροι κριτές ψήφισαν 2-1 υπέρ του Larson. Με άλλα λόγια, από τους έξι κριτές, οι τρεις ψήφισαν τον Devitt και τρεις τον Larson. Όταν συμβουλεύτηκαν τα ηλεκτρονικά χρονόμετρα, αποδείχθηκε ότι ο Larson είχε τερματίσει σε 55,1" και ο Devitt σε 55,2". Το ανεπίσημο -τότε- ηλεκτρονικό χρονόμετρο έδειξε πως ο Larson είχε κερδίσει με διαφορά 10,16 εκατοστών, ή σε διαφορά χρόνου 55,10"-55,16". Ο επικεφαλής κριτής, Hans Runströmer από την Γερμανία, αποφάσισε την αλλαγή του χρόνου του Larson σε 55,2" και έδωσε τη νίκη στον Devitt. Επί 4 χρόνια διαμαρτύρονταν οι Αμερικάνοι χωρίς να καταφέρουν τίποτα.


Ποδηλασία, Τόκιο 1964

Με διάρκεια πάνω από 194 χιλιόμετρα, ο αγώνας των Ολυμπιακών Αγώνων του 1964 στο Τόκιο είχε θεαματικό τέλος. Ο Ιταλός Mario Zanin (δεξιά) ξεχώρισε από τους υπόλοιπους στα τελευταία 20 μέτρα και κέρδισε για μια ρόδα. Ο τερματισμός ήταν τόσο κοντά που ο Σουηδός Sture Pettersson διέσχισε τη γραμμή μόνο 16 εκατοστά του δευτερολέπτου πίσω από τον Zanin, αλλά κατετάγη 52ος.


100 μέτρα ελεύθερο, Τόκιο 1964

Μια μικρή διαμάχη αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της απονομής του χάλκινου μεταλλίου στα 100 μ. ελεύθερο. Οι κριτές χωρίστηκαν ως προς το αν ο Αμερικανός Gary Ilman ή ο Γερμανός Hans-Joachim Klein (τρίτος στη φωτογραφία) είχε τερμάτισε τρίτος. Και οι δύο μετρήθηκαν με τον ίδιο χρόνο. Οι Ιάπωνες έλεγξαν τα ηλεκτρονικά χρονόμετρα, αν και δεν χρησιμοποιήθηκαν επίσημα, και ζητήθηκε η γνώμη των κριτών. Αποδείχθηκε ότι ο Ilman και ο Klein είχαν σταματήσει το ρολόι, στο ίδιο ακριβώς εκατοστό του δευτερολέπτου, αλλά ότι ο Klein είχε τελειώσει ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου νωρίτερα. Μετά από 35 λεπτά διαβουλεύσεων, οι κριτές δέχτηκαν την ηλεκτρονική χρονομέτρηση, και ας ήταν ακόμη ανεπίσημη.


400 μέτρα μικτή ατομική, Μόναχο 1972

Ο Σουηδός Gunnar Larsson και ο Αμερικανός Tim McKee κατέρριψαν το Ολυμπιακό ρεκόρ, αλλά ανακηρύχθηκε νικητής ο Larsson για δύο χιλιοστά του δευτερολέπτου, 4:31.981 έναντι 4:31.983. Αποτέλεσμα αυτού του αγώνα ήταν να αλλαχθεί ο κανόνας περί ισοπαλίας σε οποιοδήποτε αγώνισμα κολύμβησης στο οποίο οι κολυμβητές είχαν διαφορά εκατοστών του δευτερολέπτου, κάτι που άλλαξε ξανά αργότερα.


Πένταθλο Γυναικών, Μόντρεαλ 1976
Με τέσσερα αγωνίσματα να έχουν τελειώσει και να έχουν απομείνει μόνο το αγώνισμα των 200 μέτρων, οι πρώτοι οκτώ διαγωνιζόμενοι είχαν διαφορά μόλις 95 πόντων. Όταν ο αγώνας τελείωσε μετά από 26", η Ανατολικογερμανίδα Siegrun Siegl, κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ στο άλμα εις μήκος, και η επίσης Ανατολικογερμανίδα Christine Laser, είχαν τελειώσει με τους ίδιους ακριβώς πόντους, ενώ μια ακόμη Ανατολικογερμανίδα, η Burglinde Pollak, ήταν μόλις πέντε πόντους πίσω. Τελικά το χρυσό απονεμήθηκε στην Siegl, επειδή είχε νικήσει την Laser σε τρία από τα πέντε αγωνίσματα. Αν η Pollak είχε τρέξει 6 εκατοστά του δευτερολέπτου πιο γρήγορα θα είχε κερδίσει αυτή το χρυσό.


100 μέτρα ελεύθερο, Λος Άντζελες 1984

Μετά το περιστατικό των Larson-McKee το 1972, αποφασίστηκε ότι, λόγω των πιθανών τεχνικών προβλημάτων, θα έπρεπε στο μέλλον να λαμβάνονται υπόψιν τα εκατοστά του δευτερολέπτου αντί των χιλιοστών. Έτσι, το 1984, όταν οι Αμερικανίδες Nancy Hogshead και Carrie Steinseifer, αναδείχθηκαν ισόπαλες με 55,92 στο 100 μ. ελεύθερο και απονεμήθηκε και στις δυο το χρυσό μετάλλιο.

Καγιάκ (C1) 1000 μέτρα, Σεούλ 1988

Ο Αμερικανός Grant Barton και ο Αυστραλός Grant Davies διέσχισαν τη γραμμή του τερματισμού μαζί. Οι υπεύθυνοι των Αγώνων είπαν πως νικητής ήταν ο Barton. Στη συνέχεια ο πίνακας έδειξε πως κέρδισε ο Davies. Και ενώ οι Αυστραλοί γιόρταζαν και ο Barton προετοιμαζόταν για τον τελικό των διθέσιων στα 1.000 μέτρα (C2), η κριτική επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κανόε εξέτασε το photo-finish. Λίγα λεπτά αργότερα ανακοίνωσε ότι ο Barton είχε κερδίσει για 0,005" -λιγότερο από 1 εκατοστό. Ο Barton ήταν ο πρώτος Αμερικανός που κέρδισε χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στο καγιάκ.

100 μέτρα πεταλούδα, Σεούλ 1988

Ο Αμερικανός Matt Biondi οδηγούσε από την αρχή. 10 μέτρα από τον τερματισμό, ήταν ακόμα στην πρώτη θέση με 60 εκατοστά απόσταση. Αλλά καθώς πλησίαζε στον τερματισμό έκανε λάθος υπολογισμό και ο 20χρονος Anthony Nesty από το Σουρινάμ τον κέρδισε.

100 μέτρα γυναικών, Βαρκελώνη 1992

Ο τελικός των 100 μέτρων γυναικών στη Βαρκελώνη ήταν πιο συγκλονιστική κούρσα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, με τις αθλήτριες να τερματίζουν πολύ κοντά η μια στην άλλη. Η Αμερικανίδα Gail Devers (στο 2) και η Ρωσίδα Irina Privalova (στο 6) προηγούνταν στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, αλλά οι Τζαμαϊκανές Julie Cuthbert (στο 3) και η Merlene Ottey (στο 4) και η Αμερικανίδα Gwen Torrence (στο 5) τερμάτισαν μαζί. Κανείς δεν μπορούσε να πει ποια κέρδισε, μέχρι που έδειξαν το βίντεο από τον τερματισμό σε αργή κίνηση. Ακόμα και τότε, κανείς δεν μπορούσε να είναι σίγουρος. Η επίσημη ανακοίνωση έδωσε τελικά τη νίκη στη Devers. Η Ottey κατέληξε πέμπτη, ένα δέκατο του δευτερολέπτου πίσω από τη νικήτρια.

100 μέτρα πεταλούδα, Πεκίνο 2008

Τα 100 μέτρα πεταλούδα ήταν το μοναδικό αγώνισμα στο οποίο ο Phelps κολύμπησε στο Πεκίνο το 2008 και δεν είχε ήδη το παγκόσμιο ρεκόρ. Ο Σέρβος Milorad Cavic, έκανε Ολυμπιακό ρεκόρ στον πρώτο γύρο και οδηγούσε την κούρσα μέχρι τα μισά στον τελικό, με τον Phelps στην έβδομη θέση. Σε ένα εντυπωσιακό τελείωμα, ο Phelps ανέβηκε στα τελευταία 50 μέτρα, και ήρθε ισόπαλος με τον Cavic. Τα αποτελέσματα στους αγώνες κολύμβησης πλέον δεν καθορίζονται από φωτογραφία, αλλά από την πίεση που ασκείται στους πίνακες στον τερματισμό. Η Omega, ο επίσημος χρονομέτρης των Ολυμπιακών Αγώνων (και ένας από τους χορηγούς του Φελπς) ανακοίνωσε ότι ο Φελπς είχε κερδίσει κατά 4,7 χιλιοστά.