Ο Διονύσιος Σολωμός (8 Απριλίου 1798 - 9 Φεβρουαρίου 1857) που έγραψε τον Ύμνος εις την Ελευθερίαν
Είναι ένας ύμνος που εξυψώνει το ηθικό και την υπερηφάνεια των πολιτών μιας χώρας. Πίσω όμως από τους εθνικούς ύμνους κρύβονται κάποιες παράξενες ιστορίες.
Από την επανάσταση στα "ακατάλληλα για ανηλίκους"
Είναι ένας από τους πιο διάσημους ύμνους στον κόσμο. Μετά τη σύνθεση της "La Marseillaise" το 1792, εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη, εμπνέοντας τους επαναστατημένους Έλληνες. Ακούστηκε μάλιστα και στις πρόσφατες εξεγέρσεις καθώς και στις διαδηλώσεις στην πλατεία Τιενανμέν στην Κίνα. Δυστυχώς, ο συνθέτης της δεν κατάφερε κάτι ανάλογο. Ο Claude Joseph Rouget de Lisle έγραψε τη Μασσαλιώτιδα μέσα σε λίγες ώρες, όταν του ζητήθηκε ένα τραγούδι για να εμπνεύσει τα γαλλικά στρατεύματα που προετοιμάζονταν για τον πόλεμο κατά της Αυστρίας. Κάποια στιγμή, λόγω έλλειψης χρημάτων, στράφηκε και στο γράψιμο ανήθικων στίχων.
Ίδιο τραγούδι, άλλη χώρα
Ο εθνικός ύμνος της Αγγλίας "God Save the Queen" (Ο Θεός σώζει τη βασίλισσα), δημοσιεύθηκε το 1745, έγινε ο πρώτος αναγνωρισμένος ύμνος, όταν υιοθετήθηκε από το τότε Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Η μελωδία συνδέθηκε τόσο πολύ με τον εθνικισμό που σύντομα χρησιμοποιήθηκε και από άλλες χώρες για τους ύμνους τους, απλά με διαφορετικές λέξεις. Το Λιχτενστάιν τον χρησιμοποιεί ακόμη και σήμερα για τον ύμνο του "Oben am jungen Rhein" (Πάνω από τον νεαρό Ρήνο). Το Λιχτενστάιν δεν είναι το μόνο που έχει κάνει κάτι τέτοιο. Το Ομάν και η Ζιμπάμπουε έχουν αντιγράψει τη Μασσαλιώτιδα.
Το παιχνίδι ενός φτωχού
Πόσα νομίζετε μπορεί να πάρει κάποιος για να γράψει έναν εθνικό ύμνο, ένα τραγούδι που θα παίζεται εδώ και εκατοντάδες χρόνια; Όχι πολλά, και αυτό, αν είναι τυχερός. Ο George Kakoma, ο συνθέτης του ύμνου της Ουγκάντας, μήνυσε την κυβέρνησή του για την απώλεια δικαιωμάτων λίγο πριν το θάνατό του. Το 1962, τον είχαν πληρώσει 2.000 σελίνια Ουγκάντας για τον ύμνο. Ο Dusan Sestic, ο άνθρωπος που συνέθεσε τον λυπημένο ύμνος της Βοσνίας, τα πήγε καλύτερα, αφού πληρώθηκε 6.000 βοσνιακά μάρκα. Έγραψε επίσης και στίχους για τον εθνικό ύμνο, αλλά, ποτέ δεν θα πληρωθεί γι' αυτούς, καθώς τον Ιούλιο, το κοινοβούλιο της Βοσνίας αποφάσισε να τους απορρίψει, μετά από αρκετά χρόνια συζητήσεων. Ο Mido Samuel, ο συνθέτης του ύμνου του νεότερου κράτους στον κόσμο -του Νότιου Σουδάν- δεν κέρδισε τίποτε.
Αναγκαστική σιωπή
Ο ύμνος της Ισπανίας -αρχικά, τυμπανοκρουσίες για την Ισπανική βασιλική οικογένεια- είναι διάσημος επειδή δεν διαθέτει στίχους. Αλλά δεν είναι ο μοναδικός. Ο ύμνος του Κοσσυφοπεδίου επίσης δεν έχει, διότι η κυβέρνηση αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να το διακινδυνεύσει προσβάλλοντας τους Σέρβους που ζουν στη χώρα, έχοντας στίχους στα αλβανικά (τη γλώσσα της πλειοψηφίας). Έτσι, πολλοί στο Κοσσυφοπέδιο αγνοούν τον ύμνο και τραγουδούν τους ύμνους της Αλβανίας ή της Σερβίας.
Είναι ένας από τους πιο διάσημους ύμνους στον κόσμο. Μετά τη σύνθεση της "La Marseillaise" το 1792, εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη, εμπνέοντας τους επαναστατημένους Έλληνες. Ακούστηκε μάλιστα και στις πρόσφατες εξεγέρσεις καθώς και στις διαδηλώσεις στην πλατεία Τιενανμέν στην Κίνα. Δυστυχώς, ο συνθέτης της δεν κατάφερε κάτι ανάλογο. Ο Claude Joseph Rouget de Lisle έγραψε τη Μασσαλιώτιδα μέσα σε λίγες ώρες, όταν του ζητήθηκε ένα τραγούδι για να εμπνεύσει τα γαλλικά στρατεύματα που προετοιμάζονταν για τον πόλεμο κατά της Αυστρίας. Κάποια στιγμή, λόγω έλλειψης χρημάτων, στράφηκε και στο γράψιμο ανήθικων στίχων.
Ίδιο τραγούδι, άλλη χώρα
Ο εθνικός ύμνος της Αγγλίας "God Save the Queen" (Ο Θεός σώζει τη βασίλισσα), δημοσιεύθηκε το 1745, έγινε ο πρώτος αναγνωρισμένος ύμνος, όταν υιοθετήθηκε από το τότε Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Η μελωδία συνδέθηκε τόσο πολύ με τον εθνικισμό που σύντομα χρησιμοποιήθηκε και από άλλες χώρες για τους ύμνους τους, απλά με διαφορετικές λέξεις. Το Λιχτενστάιν τον χρησιμοποιεί ακόμη και σήμερα για τον ύμνο του "Oben am jungen Rhein" (Πάνω από τον νεαρό Ρήνο). Το Λιχτενστάιν δεν είναι το μόνο που έχει κάνει κάτι τέτοιο. Το Ομάν και η Ζιμπάμπουε έχουν αντιγράψει τη Μασσαλιώτιδα.
Το παιχνίδι ενός φτωχού
Πόσα νομίζετε μπορεί να πάρει κάποιος για να γράψει έναν εθνικό ύμνο, ένα τραγούδι που θα παίζεται εδώ και εκατοντάδες χρόνια; Όχι πολλά, και αυτό, αν είναι τυχερός. Ο George Kakoma, ο συνθέτης του ύμνου της Ουγκάντας, μήνυσε την κυβέρνησή του για την απώλεια δικαιωμάτων λίγο πριν το θάνατό του. Το 1962, τον είχαν πληρώσει 2.000 σελίνια Ουγκάντας για τον ύμνο. Ο Dusan Sestic, ο άνθρωπος που συνέθεσε τον λυπημένο ύμνος της Βοσνίας, τα πήγε καλύτερα, αφού πληρώθηκε 6.000 βοσνιακά μάρκα. Έγραψε επίσης και στίχους για τον εθνικό ύμνο, αλλά, ποτέ δεν θα πληρωθεί γι' αυτούς, καθώς τον Ιούλιο, το κοινοβούλιο της Βοσνίας αποφάσισε να τους απορρίψει, μετά από αρκετά χρόνια συζητήσεων. Ο Mido Samuel, ο συνθέτης του ύμνου του νεότερου κράτους στον κόσμο -του Νότιου Σουδάν- δεν κέρδισε τίποτε.
Αναγκαστική σιωπή
Ο ύμνος της Ισπανίας -αρχικά, τυμπανοκρουσίες για την Ισπανική βασιλική οικογένεια- είναι διάσημος επειδή δεν διαθέτει στίχους. Αλλά δεν είναι ο μοναδικός. Ο ύμνος του Κοσσυφοπεδίου επίσης δεν έχει, διότι η κυβέρνηση αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να το διακινδυνεύσει προσβάλλοντας τους Σέρβους που ζουν στη χώρα, έχοντας στίχους στα αλβανικά (τη γλώσσα της πλειοψηφίας). Έτσι, πολλοί στο Κοσσυφοπέδιο αγνοούν τον ύμνο και τραγουδούν τους ύμνους της Αλβανίας ή της Σερβίας.
Ο Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος (26 Οκτωβρίου 1795 - 12 Απριλίου 1872) που μελοποίησε τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν
Μαοϊκό μανιφέστο
Αν ποτέ ακούσετε τον ύμνο του Νεπάλ, θα νομίζετε πως είναι απλά μια απαλή μελωδία με στίχους που αναφέρουν ότι όλοι οι Νεπαλέζοι είναι υφασμένοι με εκατοντάδες λουλούδια. Αλλά, στην πραγματικότητα, είναι ένας από τους πιο πολιτικούς ύμνους. Γράφτηκε το 2006, στο τέλος του δεκάχρονου εμφυλίου πολέμου και μιας μαοϊκής εξέγερσης εναντίον του βασιλιά της χώρας. Ο Byakul Maila, ο ποιητής που έγραψε τους στίχους, έπρεπε να περάσει από συνεντεύξεις για να αποδείξει ότι δεν ήταν βασιλόφρων, ενώ αξιωματούχοι και δημοσιογράφοι έψαχναν το παρελθόν του.
Λείπουν στίχοι
Οι περισσότεροι εθνικοί ύμνοι ήταν αρχικά πολύ μεγάλοι, με έξι ή περισσότερους στίχους. Σήμερα, μόνο 1-2 απαγγέλλονται. Αλλά αυτοί που λείπουν είναι συχνά οι πιο αποκαλυπτικοί για την ιστορία μιας χώρας. Πάρτε για παράδειγμα τους ύμνους των χωρών της Νότιας Αμερικής, όπου φαίνεται πόσο ευτυχισμένες ήταν αυτές οι χώρες όταν απαλλάχθηκαν από τους Ισπανούς. Στον ύμνο της Αργεντινής, οι Ισπανοί αποκαλούνται από "τύραννοι" μέχρι και "άθλιοι εισβολείς" που "καταβροχθίζουν σαν άγρια ζώα" τα πάντα στην πορεία τους. Το 1900, αυτοί οι στίχοι έπαψαν να απαγγέλλονται για να αποφευχθεί κάποια προσβολή.
100 εκατομμύρια πωλήσεις και συνεχίζει
Τρεις συνθέτες εθνικών ύμνων ξεχωρίζουν. Ο Μότσαρτ έγραψε τον ύμνο της Αυστρίας, ο Χάυντν της Γερμανίας και ο Λόρδος Burgess, ένας τραγουδιστής από τη Νέα Υόρκη που έγραψε του Μπαρμπάντος. Οι περισσότεροι ίσως δεν τον γνωρίζουν, όμως, έχει πουλήσει πάνω από 100 εκατομμύρια δίσκους. Μόνο 10 περίπου από αυτά ήταν με το όνομά του, αλλά ήταν ο τραγουδοποιός πίσω από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Harry Belafonte. Έγραψε τους στίχους για τον ύμνο του Μπαρμπάντος επειδή έτυχε να είναι σε διακοπές στη χώρα και κάποιοι του το ζήτησαν.
Θέλουν να διαρκεί περισσότερο
Στο Ισραήλ έχουν υπάρξει εκκλήσεις να αλλάξει ο ύμνος Hatikvah έτσι ώστε να περιλαμβάνει και τον αραβικό πληθυσμό της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου