Σίγουρα, σας έχει συμβεί. Είτε θα έχετε χτυπήσει το δάχτυλο με κάποιο σφυρί, είτε θα τα έχετε κλείσει σε κάποια πόρτα και άλλα παρόμοια περιστατικά. Η πρώτη σας αντίδραση ποια είναι; Βάζετε το πονεμένο δάχτυλο στο στόμα. Αυτό λοιπόν, δεν είναι απλά μια ενστικτώδης αντίδραση για να απαλύνετε τον πόνο, αλλά πρόκειται για μια αρκετά αποτελεσματική τεχνική για να στείλετε προσωρινά ηρεμιστικά σήματα στον εγκέφαλο σας.
Πώς, όμως, και γιατί λειτουργεί αυτή η κίνηση;
Δείτε ακόμη:
Πρέπει να τρέχουμε ή όχι στη βροχή για να μείνουμε στεγνοί;
Τον 17ο αιώνα, ο Γάλλος επιστήμονας και φιλόσοφος Ρενέ Ντεκάρτ (René Descartes) πρότεινε ότι υπήρχαν συγκεκριμένες υποδοχές του πόνου στο σώμα μας που "χτυπούν ένα κουδούνι στον εγκέφαλο" όταν κάποιο ερέθισμα αλληλεπιδρά με το σώμα μας. Ωστόσο, καμία μελέτη δεν μπόρεσε αποτελεσματικά να εντοπίσει αυτές τις υποδοχές, οπουδήποτε στο σώμα μας, που να ανταποκρίνονται μόνο σε επώδυνα ερεθίσματα. Οι ίδιες νευρικές ίνες που φέρουν σήματα πόνου, φέρουν επίσης και άλλες αισθήσεις.
Το 1965, δύο ερευνητές του MIT, ο Patrick Wall και ο Ronald Melzack, πρότειναν αυτό που αποκάλεσαν "θεωρία πύλης ελέγχου του πόνου", η οποία, ως επί το πλείστον, κρατάει μέχρι και σήμερα. Η έρευνά τους έδειξε ότι η αίσθηση του πόνου έχει να κάνει περισσότερο με την ισορροπία των ερεθισμάτων στους διαφορετικούς τύπους νευρικών ινών.
"Ορισμένες ίνες που αυξάνουν την είσοδο είναι αυτές που ανοίγουν την πύλη, ενώ άλλες που μειώνουν την είσοδο κλείνουν την πύλη. Υπάρχει λοιπόν η ιδέα μιας πύλης ελέγχου που βρίσκεται στην είσοδο του νωτιαίου μυελού και αυτή θα μπορούσε είτε να ανοίγει και να προκαλεί πόνο είτε να κλείνει και να μειώνει τον πόνο", αναφέρει ο Lorne Mendell, καθηγητής νευρολογίας και συμπεριφοράς στο Stony Brook University της Νέας Υόρκης.
Αυτή η θεωρία της πύλης ελέγχου συμπληρώθηκε το 1996, όταν ο νευροφυσιολόγος Έντουαρντ Περλ ανακάλυψε ότι τα κύτταρα περιέχουν αισθητήρες νοσηρότητας, οι οποίοι είναι νευρώνες που σηματοδοτούν την παρουσία ερεθισμάτων που προκαλούν βλάβη στους ιστούς ή την ύπαρξη βλάβης των ιστών.
Από τους δύο κύριους τύπους νευρικών ινών -μεγάλων και μικρών- οι μεγάλες ίνες φέρουν πληροφορίες όχι πόνου, ενώ οι μικρές ίνες μεταδίδουν πληροφορίες πόνου.
Πίσω στον πόνο μας! Όταν βάζουμε το πονεμένο δάχτυλό μας, ενθαρρύνουμε τις μεγάλες ίνες με "αντίθετο ερεθισμό", λέει ο Mendell. Το αποτέλεσμα είναι "ουσιαστικά να κλείνουμε την πύλη και να μειώνεται ο πόνος".
Αυτή η θεωρεία έχει δημιουργήσει μια "βιομηχανία" γύρω από τη θεραπεία του πόνου με ήπια ηλεκτρική διέγερση, λέει ο Mendell, με στόχο την τόνωση αυτών των μεγάλων ινών με την ελπίδα ότι θα κλείσουν την πύλη στα σήματα πόνου, που ανοίγει από τις μικρές ίνες.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου