Το Αμφιθέατρο του Δυρραχίου

Το μεγαλύτερο ρωμαϊκό αμφιθέατρο στα Βαλκάνια, κάποτε χωρούσε πάνω από 20.000 θεατές, αλλά κατάφερε να παραμείνει κρυφό για εκατοντάδες χρόνια.

 

 

Οι Ρωμαίοι, σε όλη την περιοχή που έλεγχαν, έχτισαν εκατοντάδες αμφιθέατρα. Σήμερα, στην Ευρώπη, την Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, παραμένουν περίπου 230 από αυτά. Μεταξύ αυτών που χτίστηκαν στη Βαλκανική χερσόνησο, το μεγαλύτερό ήταν στην αρχαία πόλη του Dyrrachium, όπως ονομαζόταν κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους -η πόλη στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και κατοπινά, ήταν γνωστή ως Επίδαμνος [επί + -δαμνὀς (< δάμνημι «δαμάζω»)] και σταδιακά υπερίσχυσε η νέα ονομασία της, Δυρράχιον. Συγκεκριμένα, μετονομάστηκε μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση επειδή η λατινική επιρροή μετέβαλε σε δυσοίωνο το αρχαιοελληνικό όνομά της. Στα λατινικά, το δεύτερο συνθετικό της ονομασίας παρέπεμπε στο επίθετο damno που σήμαινε καταραμένο και καταδικασμένο σε θάνατο. H προέλευση της λέξης Dyrrachium που δόθηκε από τους Ρωμαίους προέρχεται από την σύνθεση των Ελληνικών λέξεων δυσ- 'δύσκολη' και ῥαχία=ράχες=όρη όπου πιθανόν αναφέρεται στους επιβλητικούς απόκρημνους βράχους κοντά στην πόλη και στο ομώνυμο μικρό χωριό που υπήρχε εκεί-, το σημερινό Δυρράχιο, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη και το κυριότερο λιμάνι της Αλβανίας.

 

 
Το αμφιθέατρο του Δυρραχίου χτίστηκε σε αυτήν την ακμάζουσα πόλη στις αρχές του 2ου αιώνα, κατά τη διάρκεια του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τραϊανού. Γεμάτο, χωρούσε πάνω από 20.000 άτομα. Το αμφιθέατρο χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον 4ο αιώνα, όταν ένας μεγάλος σεισμός το κατέστρεψε. Λίγο μετά εγκαταλείφθηκε και, μέσα στον χώρο, χτίστηκε ένα μικρό χριστιανικό παρεκκλήσι διακοσμημένο με τοιχογραφίες και μωσαϊκά. Τον 13ο αιώνα χτίστηκε ένα άλλο παρεκκλήσι, αλλά όταν τον 16ο αιώνα οι Οθωμανοί κατέκτησαν και την Αλβανία, ολόκληρος ο χώρος καλύφτηκε και χτίστηκαν σπίτια από πάνω του.

 

 
Στη δεκαετία του 1960, ανακαλύφθηκε και εν μέρει ανασκάφηκε. Περισσότερες ανασκαφές έγιναν στη δεκαετία του 1980, αλλά, μόλις εκτέθηκε στα στοιχεία της φύσης, η αρχαία δομή κινδύνευσε να χαθεί για πάντα. Το 2004, ένα τεράστιο έργο αποκατάστασης έσωσε το μνημείο, μετατρέποντάς το σε μουσείο. Όμως, εξακολουθεί να αναφέρεται ως απειλούμενος πολιτιστικός χώρος, με πολλά σπίτια να βρίσκονται πολύ κοντά και πάνω από το παλιό αμφιθέατρο. Τα ξωκλήσια και τα ψηφιδωτά τους έχουν επίσης αποκατασταθεί.

 

από: atlas obscura