Τρίκαλα: Τα "καλά" του κάμπου

Θέα στον φωτισμένο Ληθαίο από την κεντρική γέφυρα

Ευρωπαϊκός αέρας πνέει στα Τρίκαλα. Ο Ληθαίος ποταμός τα χωρίζει ειδυλλιακά στα δύο, το Φρούριο και το Βαρούσι οδηγούν σε ιστορικά μονοπάτια και στα παλιά Μανάβικα, υπό τους ήχους της μουσικής του Βασίλη Τσιτσάνη, γεύεσαι τις τοπικές σπεσιαλιτέ.



Γενέτειρα του Θεού Ασκληπιού, του Βασίλη Τσιτσάνη και του Απόστολου Καλδά- ρα, ξετυλίγει το κουβάρι των θέλγητρών της στο δυτικό άκρο του θεσσαλικού κάμπου, στην καρδιά της Ελλάδας. Τα μικροσκοπικά και επίπεδα Τρίκαλα υποδέχονται τον επισκέπτη απλωμένα στις όχθες του ποταμού Ληθαίου.

Με μια παλιά πόλη (Βαρούσι) και το Φρούριο να τα φυλούν από ψηλά, τη σχολή ΤΕΦΑΑ να θεωρείται εμμέσως υπεύθυνη για τον νεανικό παλμό που τα κατακλύζει, με δεκάδες ποδήλατα που εδώ και περίπου τρία χρόνια κυκλοφορούν μαζικά στους δρόμους (και έχουν λύσει κατά πολύ το κυκλοφοριακό πρόβλημα!) και τις πολυάριθμες, πρωτοποριακές, hi tech δημοτικές δράσεις να την αναγάγουν στην πρώτη «ψηφιακή πόλη» της χώρας, τα Τρίκαλα αποτελούν ένα αναμφισβήτητα πολυπρόσωπο, σύγχρονο κέντρο.

Με χιόνια στις πλατείες και τον πύργο του ρολογιού τον χειμώνα, με ξαφνικές μπόρες και υγρασία το καλοκαίρι, τα Τρίκαλα των 75.000 κατοίκων φαντάζουν άκρως θελκτικά για τον εν δυνάμει ταξιδιώτη και τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Με δύο βασικά σημεία ενδιαφέροντος για το ευρύ κοινό (το στέκι της οδού Ασκληπιού -τον δημοφιλή πεζόδρομο με τις καφετέριες - και τα Μανάβικα, - την πρώην φτωχογειτονιά που ξαναζεί ως άτυπο «κέντρο» κρεατοφαγίας) κάποιος θα πίστευε πως, απλά, σε «ωθούν» να... ξεστρατίσεις.

Να το κάνεις. Μα μην παραδοθείς ολοκληρωτικά στις «σύγχρονες σειρήνες» της ακούραστης πόλης. Στο Κέντρο Πολιτισμού Κλιάφα, θα καθοδηγηθείς βήμα βήμα στα χνάρια της ιστορίας, ενώ στον «Μύλο Ματσοπούλου» θα παρακολουθήσεις εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις και ποικίλα μουσικά δρώμενα, ανακαλύπτοντας ένα προς ένα τα μυστικά του πολυδύναμου χώρου τέχνης.

Πανοραμική άποψη των Τρικάλων από τον λόφο του Φρουρίου

Κάνε στην άκρη ό,τι έχεις ακούσει έως τώρα για τα Τρίκαλα. Για τον μάγκα Σακαφλιά και τα «τρία καλά» τους· το καλό φαγητό, τις ωραίες γυναίκες, το Ληθαίο... Μην εμπιστεύεσαι τις φήμες. Η ζωντανή, πολύβουη πρωτεύουσα του Νομού Τρικάλων, έχει (αποδεδειγμένα) παραπάνω από τρία καλά.

Η πόλη των 13 γεφυρών

Ο σιδηροδρομικός σταθμός, έργο Γάλλων κατασκευαστών του 1886

Ο Ληθαιος ποταμός αποτελεί το σήμα-κατατεθέν της πόλης, στις όχθες του οποίου σύμφωνα με τον ιστορικό Στράβωνα, γεννήθηκε ο Ασκληπιός. Το άγαλμα του πρώτου ιατρού της αρχαιότητας κοσμεί την ομώνυμη πεζογέφυρα, ενώ τμήμα του ιερού του ήρθε στο φως ανατολικά της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου - με το υπόλοιπο θεραπευτήριο να εικάζεται πως κείτεται θαμμένο κάτω απ' το Βαρούσι. Με μήκος 36 χλμ., ο ζωοδότης παραπόταμος του Πηνειού πηγάζει από τα Αντιχάσια όρη και με διαγώνια πορεία (από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά), τη χωρίζει στα δύο.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, το όνομα «Τρίκκη» (που παραμένει στον δήμο), οφείλεται στην ομώνυμη νύμφη, μια από τις κόρες του Πηνειού.

Οπως αποκαλύπτει λοιπόν ο ρους της ιστορίας, ο Ληθαίος από αρχαιοτάτων χρόνων «συμπορευόταν» και καθόριζε τη ζωή των Τρικάλων.

Πνιγμένος στην παραποτάμια βλάστηση ο ειδυλλιακά φωτισμένος Ληθαίος

Οι μεταπολεμικά γυμνές του όχθες, μετά το '50 δεντροφυτεύτηκαν με λεύκες, ενώ σήμερα τα πλατάνια πρωτοστατούν ως ρομαντική παραποτάμια βλάστηση, χαρίζοντας χρώμα και άπλετο ερωτισμό στον ειδυλλιακό πνεύμονα πρασίνου.

Ο κάποτε επικίνδυνος ποταμός (στα τέλη του 19ου - αρχές 20ού αι. αποτελούσε σημαντική εστία μόλυνσης, ενώ μέχρι το΄47 -οπότε διευθετήθηκε η κοίτη του- πλημμύριζε, με καταστροφικές συνέπειες για τη ζωή και τις περιουσίες των κατοίκων) σήμερα δίνει ανάσα δροσιάς και έναν αμιγώς ευρωπαϊκό αέρα στην πόλη.

Το Ρολόι, ορατό από κάθε γωνιά της πόλης, δεσπόζει πάνω από το Βαρούσι

Από τα συνολικά 13 γεφύρια που ενώνουν τις μοιρασμένες γειτονιές, τα μισά εξυπηρετούν μόνο πεζούς. Ετσι και η κεντρική γέφυρα, η μοναδική μεταλλική του Ληθαίου. Το έργο Γάλλων μαστόρων κατασκευασμένο εν έτει 1886, έμεινε αλώβητο από τις «εκρηκτικές» διαθέσεις των Αγγλων, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να ανακόψουν την πορεία των Γερμανών (το '41) θέλησαν να την ανατινάξουν! Το πρότερο σύνορο αστικής και λαϊκής τάξης, σήμερα λειτουργεί εντελώς διαφορετικά, καθώς ενώνει τον πιο εμπορικό δρόμο των Τρικάλων -την οδό Ασκληπιού-, με την Κεντρική πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου, τα Μανάβικα, το Φρούριο και το Βαρούσι.

Ο πύργος του ρολογιού
Επί Τουρκοκρατίας ο πύργοςέφτανε στα 26 μ. και η καμπάνα του ρολογιούζύγιζε 650 κιλά Το 1936, ο τότε δήμαρχοςανέγειρε στην ίδια θέση άλλον, ψηλότερο, ο οποίοςβομβαρδίστηκε το 1941 απόγερμανικάαεροπλάνα. Ο σημερινόςπέτρινοςπύργος-ορατόςσχεδόν απόκάθε γωνιάτηςπόλης μετράτα 33 μ. και είναι επισκέψιμος

Εντός των τειχών του μεσαιωνικού φρουρίου

Τα αρχοντόσπιτα και το αρχαίο φρούριο
Ποιες ιστορίες ξυπνούν απ' το λήθαργο σε τούτα τα χιλιοπερπατημένα στενά; Μία σίγουρα. Στο Βαρούσι, την κάποτε γειτονιά των ευκατάστατων Τρικαλινών μεγάλωσε ο μεγάλος μουσουργός Βασίλης Τσιτσάνης. Εδώ εμπνεύστηκε και σε κάποιο από αυτά τα «δύο στενά» περπάτησε και κατά μία εκδοχή μαχαιρώθηκε ο μάγκας του Μεσοπολέμου Σακαφλιάς.

Βαδίζεις αργά, αναγνωριστικά, ανατολικά του Φρουρίου, κάτω από τις παρυφές του λόφου του Προφήτη Ηλία. Παραδίνεσαι στο παρελθόν, μην μπορώντας να κάνεις διαφορετικά, περιπλανώμενος σε έναν διατηρητέο οικισμό, όπου την παράσταση κλέβουν οι παλιές βαρουσιώτικες οικίες, οι μικροσκοπικές πλατείες και τα αναπαλαιωμένα αρχοντικά.

Βαρούσι σημαίνει συνοικία «εκτός κάστρου»

Η παραδοσιακή γειτονιά με τα δίπατα σπίτια, τα σαχνισιά και τις ξύλινες πόρτες χρονολογείται μεταξύ 17ου-19ου αι. Ασυναίσθητα, βρίσκεις τον εαυτό σου να παρατηρεί τα «οικόσημα». Παράθυρα ζωγραφισμένα σε έντονα χρώματα, τους πλίνθους, τους σοβάδες και τις καλαμιές που κρύβουν μέσα τους ολάνθιστους κήπους. Εδώ κάποτε ζούσαν οι εύποροι αστοί μα και σήμερα το σκηνικό δεν απέχει πολύ από την τότε πραγματικότητα. Το βλέπεις άλλωστε ξεκάθαρα· για να αναπαλαιώσεις ένα κτίσμα στα πρότυπα της παλιάς αρχιτεκτονικής, έχεις έξοδα...

Σε τούτο το κομμάτι της πόλης συγκεντρώνονται και οι περισσότερες παλιές εκκλησίες. Στο εσωτερικό τους φιλοξενούν σπάνιες τοιχογραφίες, ενώ οι δρόμοι που ονοματίζουν, σε οδηγούν ακόμα πιο ψηλά. Πίσω από την εκκλησιά της Παναγιάς Φανερωμένης τα σκαλιά σταματούν στην είσοδο του Φρουρίου.

Εδώ, κάποια από τα πλακόστρωτα «Στενά του Σακαφλιά», με τα χαρακτηριστικά δίπατα σπίτια

Ή μάλλον, στο ομώνυμο αναψυκτήριο. Λίγα μέτρα παραπέρα, η κύρια είσοδος της τρικαλινής ακρόπολης (ανοιχτή για το κοινό έως τις 15.00) σε «καλωσορίζει» εντός των τειχών.

Το αρχαίο φρούριο ανακατασκευάστηκε ριζικά από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιουστινιανό τον 6ο αιώνα μ.Χ. και περιλαμβάνει τρία διαζώματα. Φυσικά, τις περισσότερες μετατροπές τις υπέστη κατά την τουρκοκρατία. Μια εξ αυτών, η προσθήκη του πύργου του ρολογιού, στα μέσα του 17ου αιώνα. Το σήμερα επισκέψιμο μνημείο σε προσκαλεί να σκαρφαλώσεις τα τρεμάμενα, ξύλινα σκαλιά ώσπου στο τέλος του δρόμου να απολαύσεις την ωραιότερη, πανοραμική θέα: στα πόδια σου, μια «θάλασσα» από κεραμοσκεπές ξεχωρίζει την παλιά πόλη από τον σύγχρονα «τσιμεντένιο» πολεοδομικό ιστό.

Μαθήματα ιστορίας και πολιτισμού
Καλύτερος τρόπος μύησης στις ποικίλες πτυχές τις τρικαλινής ζωής, είναι να κατευθυνθείς στο άκρως ενημερωμένο μουσείο πόλης. Ο λόγος για το Πολιτιστικό Κέντρο Κλιάφα, το βιομηχανικό κτίριο του 1926 που λειτούργησε ως ψυγείο, παγοποιείο και εργοστάσιο εμφιάλωσης του δημοφιλούς αναψυκτικού.

Το μουσείο φτιάχτηκε με δαπάνη της εταιρείας και λειτουργεί από το 2003. Οι βαριές πόρτες που κάποτε διαφύλατταν την ψύξη έχουν διατηρηθεί ανέπαφες και εντός του άνευ παραθύρων κτίσματος, το παρελθόν ξυπνά. Η Βαρουσιώτισσα οικοδέσποινα Μαρούλα Κλιάφα, συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μάρτυρας της σύγχρονης ιστορίας, είναι πάντα εκεί, έτοιμη να ξεκλειδώσει τα μυστικά του.

Η ξενάγηση από το στόμα ενός «πιστοποιημένου» παραμυθά δεν μπορεί παρά να εξάπτει τη φαντασία και προσδίδει μια διάσταση αλλόκοτη γύρω από τα άψυχα, παλιά αντικείμενα. Πληροφορίες όπως: «τον Αύγουστο του '44 το εργοστάσιο επιτάχθηκε από τους Γερμανούς για να φτιάχνουν λουκάνικα, κάτι που ήταν τελικώς καλό, καθώς οι Τρικαλινοί πεινούσαν και χρησιμοποιούσαν τα κόκαλα για σούπα!», ξεφεύγουν από τα χείλη της.

Επιγραφές όπως: «Απαγορεύονται τα φιλοδωρήματα» εξηγούνται ως τρόπος αποφυγής του ρουσφετιού από τους ψαράδες, που έκαναν ουρές για να προμηθευτούν τον πάγο που θα διατηρούσε τα τρόφιμα... Εικόνες πολλές σχηματίζονται νοερά και τα παλιά Τρίκαλα παίρνουν σάρκα και οστά δίπλα σε χειρόγραφα και επιστολές, εικόνες και έγγραφα φθαρμένα απ' τον χρόνο.

Το τζαμί του Οσμάν Σαχ ξεπροβάλλει σε φωτογραφίες πριν ακόμα το δεις με τα μάτια σου, πίσω από τις παλιές φυλακές. Μαζί του και η ιστορία του άρρωστου πρίγκιπα, που ήρθε στα Τρίκαλα κυνηγημένος, γιατρεύτηκε και έχτισε τον 16ο αιώνα αυτό τον ναό, τιμής ένεκεν.

Το πολυδιάστατο και πολυδύναμο πολιτιστικό κέντρο φιλοξενεί αίθουσα εκθέσεως και συσκευασίας αεριούχων ποτών, χειρόγραφα, ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Βολιώτη καλλιτέχνη Δημήτρη Λέτσιου, αλλά και άλλες, λιγότερο ευχάριστες όπως αυτή με το κεφάλι του Βελουχιώτη στην πλατεία Ρήγα Φεραίου. Επιστολές, χαρτονομίσματα «δισεκατομμυρίων δραχμών» που κυκλοφόρησαν για μόλις 18 μέρες, ένα τυπογραφείο, το διατηρηθέν μηχανοστάσιο του '50, ένα φαρμακείο του 1890, μια παιδική και εφηβική βιβλιοθήκη, αρχείο εφημερίδων του 19ου αιώνα ανοιχτό προς τους μελετητές -και σε μορφή μικροφίλμ!-, αίθουσα εκδηλώσεων με τα ονόματα παλαιών εργαζομένων· όλα ξυπνούν μνήμες... Πιο μοντέρνα προσθήκη, η συλλογή πωμάτων που συνεχώς εμπλουτίζεται από δωρεές σχολείων και ιδιωτών οι οποίοι υποστηρίζουν έμπρακτα μια εμφανώς «πολύχρωμη» δράση!

Η σύγχρονη ιστορία αντικατοπτρίζεται μια ανάσα μακριά από τον ανακαινισμένο Σιδηροδρομικό Σταθμό του 1886, εντός του Μύλου Ματσόπουλου. Το βιομηχανικό κτίσμα του 1884, ο πρώτος κυλινδρόμυλος της Ελλάδας και μεγαλύτερος των Βαλκανίων, λειτουργούσε με κινητήρια δύναμη τον Αγιαμονιώτη ποταμό που ως σήμερα κυλά στις παρυφές του.

Το '77 και μετά τον θάνατο του τελευταίου ιδιοκτήτη -υπευθύνου για το σημερινό του όνομα-, επήλθε στον Δήμο Τρικκαίων.

Στις μέρες μας, η τριώροφη, ξύλινη εγκατάσταση αλλά και τα επιμέρους κτίσματα μετουσιώθηκαν σε έναν πολυχώρο τέχνης που στεγάζει τον δημοτικό (χειμερινό και θερινό) κινηματογράφο, το δημοτικό θέατρο, καθώς επίσης και τα εργαστήρια ζωγραφικής, δραματοθεραπείας και γλυπτικής.

Εν είδει ρεσεψιόν, το φαρμακείο του 1980

Το παλιό μακαρονοποιείο λειτουργεί ως ξενώνας καλλιτεχνών, εντός του μύλου φιλοξενείται studio ηχογράφησης νέων καλλιτεχνών, ενώ το cine-cafe είναι ένας mini, «pop» εκθεσιακός χώρος για όλες τις ώρες...

Ο νεότατος ηθοποιός - σκηνοθέτης και επί 9 έτη καλλιτεχνικός διευθυντής του Μύλου, Στέφανος Νταλάσης, με εμφανή τον δημιουργικό ενθουσιασμό που τον διακατέχει θα εξηγήσει πως οι δραστηριότητες που διοργανώνονται εναρμονίζονται πλήρως με τον χώρο και πως, ελλείψει σοβαρής χρηματοδότησης, αναδεικνύονται τα οφέλη της δυναμικής της ομάδας. Με υλοποιημένες ιδέες που άφησαν τις καλύτερες των εντυπώσεων -όπως το Φεστιβάλ Κωμωδίας του 2004- κοιτά το μέλλον, εφευρίσκοντας τρόπους να πραγματώσει τα όνειρα νέων δημιουργών.

Πολύχρωμα τραπεζάκια στο γλυκύτατο cine cafe στον Μύλο Ματσοπούλου

Σύχρονος παλμός
Ο πεζόδρομος της Ασκληπιού αποτελεί χρόνια τώρα το σημείο συνάθροισης ντόπιων και επισκεπτών.

Εμπορικά καταστήματα, δεκάδες καφετέριες με τραπεζάκια «περιφραγμένα» με πέργολες, ήταν και είναι καίριο σημείο αναφοράς, για όλες τις ώρες. Μερικές επιχειρήσεις βέβαια, έχουν «υποκύψει» στην κρίση. Οι ντόπιοι μάλιστα, λένε, πως η κίνηση δεν έχει καμιά σχέση με παλιότερα. «Τότε έκανες πόλεμο για μια θέση στη δημοφιλέστερη περατζάδα!».

Σκηνές από την καθημερινή ζωή της πόλης κοσμούν τη σχεδόν τρισδιάστατη τοιχογραφία, στα Μανάβικα

Αντιστρόφως ανάλογη η πορεία στα παλιά μανάβικα, στην πρώην φτωχογειτονιά που ανέκαμψε χάρη στη διορατικότητα κάποιων «θαρραλέων»... Τα πορνεία της δεκαετίας του 1920 εγκαταλείφθηκαν, τη θέση τους έδωσαν σε λιγοστά παλαιοπωλεία ενώ, πριν από 30 χρόνια, αποφασίστηκε να στεγαστεί εκεί η μόνιμη λαϊκή αγορά. Η ιδέα δεν ευοδώθηκε και στα τέλη του '90 ένας «οραματιστής» άνοιξε το πρώτο ταβερνάκι. Πολλά ακολούθησαν, δίπλα στα κουτούκια ξεπήδησαν και καφετέριες και 15 χρόνια μετά, το νέο στέκι των Τρικάλων ήταν γεγονός!

Οι φοιτητές (σχολές ΤΕΦΑΑ και ΤΕΙ Πολιτικών Δομικών Έργων και Ανακαίνισης Κτιρίων λειτουργούν στα Τρίκαλα) επιμένουν στο δικό τους στέκι, στα στοιχισμένα καφέ της πλατείας ΟΤΕ, τα οποία σερβίρουν μπίρες μπροστά από τεράστιες γιγαντοοθόνες ή πίσω απ' τις ξύλινες μπάρες πιο... rock μαγαζιών. Ειδική μνεία αξίζει στο cafe Rock' a' rito (στη συμβολή των οδών Σαράφη και Χατζηπέτρου) το οποίο σερβίρει ποτά κάτω από τον τρούλο ενός παλιού χαμάμ!

Ο θερινός κινηματογράφος εντός του πολυδύναμου Μύλου Ματσοπούλου

Εικαστική παρέμβαση
Στην κάποτε υποβαθμισμένη γειτονιά έρχεσαι αντιμέτωπος με μια 150 τ.μ. τοιχογραφία! Το σχεδόν τρισδιάστατο, μοναδικό στο είδος του, θέαμα, ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2006 και μετέτρεψε τον άχαρο τοίχο μιας πολυκατοικίας σε αξιοθέατο. Το συγκεκριμένο έργο εντάχθηκε στο διακρατικό πρόγραμμα «Ολοκληρωμένες Παρεμβάσεις Αστικής Ανάπτυξης σε Τοπικές Ζώνες Μικρής Κλίμακας», υποστηρίχθηκε από την Π.Ε.Π. Θεσσαλίας και την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Τρικκαίων και για την πραγματοποίησή του συνεργάστηκαν η εταιρεία SACVL, οι ηλεκτρολόγοι της εταιρείας THE και οι ζωγράφοι της εταιρείας «Cite Creation», όλοι καταξιωμένοι στον διεθνή χώρο με ανάλογες παρεμβάσεις σε πολλές πόλεις του κόσμου.

Η τελευταία δε, καλλιτεχνική κολεκτίβα, από το 1978 έχει δημιουργήσει 430 ανάλογες τοιχογραφίες σε όλο τον κόσμο, από τη Βαρκελώνη και τη Μόσχα, μέχρι το Μεξικό και το Κεμπέκ.

Στόχος τους, να αποτυπώσουν μνήμες, ίχνη ιστορίας, καθημερινές στιγμές που χάνονται. Σε πόλεις όπως η Λιόν, ή η Ιερουσαλήμ, όπου έχουν πραγματοποιηθεί ανάλογες παρεμβάσεις, διοργανώνονται ξεναγήσεις με λεωφορεία, καθιστώντας τις τοιχογραφίες σημαντικές τουριστικές ατραξιόν. Δεν είναι και λίγο, να συμπεριλαμβάνονται τα Τρίκαλα σε μια λίστα με μερικές από τις πιο σημαντικές πόλεις του κόσμου!

FAST INFO

Ο ΛΟΦΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ
Η ομώνυμη οδός σας μεταφέρει στον καταπράσινο, πευκόφυτο λόφο. Και από εκεί, στο εκκλησάκι που τον ονομάτισε. Το σταυροειδές, ασπροκόκκινο ξωκλήσι του έχει ως έτος ίδρυσης το 1896 και τιμάται στις 20 Ιουλίου.

ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ
Το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία «συνορεύει» και με τον ελευθέρας εισόδου ζωολογικό κήπο. Ο υπέροχα προσεγμένος χώρος, φιλοξενεί 2 τίγρεις, στρουθοκαμήλους, ελάφια, πόνι, πάπιες, χήνες πέρδικες και λοιπά ωδικά πτηνά, αποτελώντας «παράδεισο» των μικρών μας φίλων.

ΚΟΥΡΣΟΥΜ ΤΖΑΜΙ (ΟΣΜΑΝ ΣΑΧ)
Κτίστηκε στα μέσα του 16ου αι. από τον ελληνικής καταγωγής αρχιτέκτονα Σινάν Πασά (1490 – 1588).

Χαρακτηριστικό μνημείο της ανατολικής αρχιτεκτονικής, ξεχωρίζει για τον μεγαλοπρεπή θόλο του, ο οποίος είναι ημισφαιρικός και μολυβοσκέπαστος – εξ' ου και η ονομασία κουρσούμ (σημ. μολύβι).

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ!
Τα ευρωπαϊκά στάνταρντ δεν περιορίζονται μόνο στην πολύ καλή ρυμοτομία και τις τεχνολογικές υπηρεσίες που προσφέρονται δωρεάν.

Η οδική συμπεριφορά των Τρικαλινών αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, καθώς σε όλες τις διαβάσεις (και ειδικά σε αυτόν της κεντρικής γέφυρας), τα αυτοκίνητα «κοκαλώνουν», δίνοντας προτεραιότητα στους πεζούς.

ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ
Τα Τρίκαλα αποτελούν και τη γενέτειρα του στρατηγού του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη, σημαντικότατου αγωνιστή της εθνικής αντίστασης. Το όνομά του φιγουράρει κάτω από τον ορειχάλκινο ανδριάντα της Πλατείας Ηρώων Πολυτεχνείου ενώ ταυτόχρονα, «βαφτίζει» και τον κεντρικότερο δρόμο της.

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Από το 2004, ο εκσυγχρονισμός της πόλης μέσω των νέων τεχνολογιών, γίνεται ολοένα πιο αισθητός, με την κατασκευή υπερσύγχρονων υποδομών που στόχο έχουν την ενσωμάτωση της τεχνολογίας στην καθημερινότητά.

Εν αρχήν ήταν η ελεύθερη πρόσβαση όλων στο διαδίκτυο. Στη συνέχεια, ο πρωτοπόρος Δήμος μέσω του e-trikala προσέφερε ένα ολοκληρωμένο πακέτο εφαρμογών πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών. Τηλεπρόνοια σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, οπτικός δακτύλιος, τηλεϊατρική, ευφυείς μεταφορές, «έξυπνες στάσεις», ηλεκτρονική υπηρεσία παραπόνων, κ.α., είναι μερικές από τις δράσεις, λόγω των οποίων, ο Δήμος Τρικκαιών συγκαταλέγεται μεταξύ των 21 πιο «έξυπνων» κοινοτήτων στον κόσμο. Σημαντικό είναι και το γεγονός πως συνεχίζει να καθιερώνει υψηλά τεχνολογικά πρότυπα, χρησιμοποιώντας και προσφέροντας τεχνογνωσία και σε άλλους Δήμους της χώρας.

ΔΙΑΜΟΝΗ
Δίπλα στιςόχθεςτου Ληθαίου προτείνουμε το ΗOTEL DIVANI TRIKALA (τηλ.: 24310 26915, www.divanitrikala.gr), το πολυτελέστατο ΑΕΤΩΝ ΜΕΛΑΘΡΟΝ (τηλ.: 2431063130, http://www.aetonmelathron.gr) και στην Ασκληπιούτο ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ (τηλ. 2431028192-3, www.rphotels.gr).

ΦΑΓΗΤΟ
Must στα Μανάβικα το «ΚΑΤΩΓΙ» τόσο για τη μεγάλη του ποικιλία σε μεζέδεςκαι μαγειρευτάόσο για το industrial ύφοςτου. Το «ΛΑΔΟΦΑΝΑΡΟ» σερβίρει επίσης νόστιμο πιάτα, σε μια ζεστήατμόσφαιρα συντροφιάμε παλιέςδιαφημίσειςενώ η «ΠΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ», με επί σηςμεγάλο μενούκαι ποικιλία σε σαλάτεςκαι κρεατομεζέδες είναι πάντα γεμάτα κόσμο.

Απότα παλαιότερα ταβερνεία της περιοχής τα «ΜΕΖΕΔΟΚΑΜΩΜΑΤΑ», το πλήρωςαναστηλωμένο παλιόχυτήριο το οποίο πέρα απότα προσεγμένα πιάτα υπερηφανεύεται και για τη μεγάλη του λίστα κρασιών.

ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ
Απότο πρωίγια καφέ έως αργά το βράδυ για ποτό το BAROUGE είναι το ιδανικόστέκι για χάζι στην περατζάδα της Ασκληπιού. Λίγο πιο μακριά στη Στρατηγού Σαράφη, ο εντυπωσιακός χώρος του cafe bar restaurant ΒACCARAT συγκεντρώνει την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα της πόλης ενώ κοντά στην πλατεία ΟΤΕ, αξίζει το rock διαθέσεων ΑRAPATTA.

Ηλέκτρα Φατούρου
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Σαρρής

πηγή: ethnos.gr

Διαβάστε ακόμη:
Α' Αρχαίο Θέατρο Λάρισας
Λαογραφικό Μουσείο Αμπελακίων

Δείτε:
Εικόνες της παλιάς Λάρισας