Καραμανλήδικα ή Καραμανίτζα ή ρούμτζα-turkce (ελληνοτουρκικά)

Πρόκειται για μια ιδιαίτερη γλωσσική συμπεριφορά τμήματος του χριστιανικού πληθυσμού της Ανατολίας και κυρίως του χώρου της Καππαδοκίας, η οποία άρχισε μετά την εμφάνιση των Τουρκικών μαζών και την κατάκτηση της περιοχής.

Οι λόγοι πολλοί μα και συνάμα σημαντικοί. Στη μικρή μας αναφορά επισημαίνουμε τους δυο, κατά την άποψή μας, σπουδαιότερους.

Η βία, την οποία εφάρμοσε ο κατακτητής για την αλλοίωση της εθνικής συνειδήσεως σε συνδυασμό με την αναγκαστική αλλαγή του θρησκευτικού φρονήματος, στο διάβα χρόνου.

Η καθημερινότητα, που απλά μεταφράζεται ως την αδήριτο ανάγκη των μαζών να επικοινωνήσουν με τη διοίκηση και την κυρίαρχη γλώσσα που ήταν η τουρκική.

Έτσι σιγά-σιγά μα σταθερά επεκράτησε η ιδιαιτερότητα μιας παράξενης γλωσσικής ιδιομορφίας που στην ομιλία της μεν ήταν η τουρκική μπολιασμένη έντονα με τοπικούς ιδιωματισμούς…αλλά στην καταγραφή της με ελληνικούς χαρακτήρες. Δηλαδή, «ρουμί ουλ χουρούφ τουρκί ουλ ιπαρέ = με ελληνικούς χαρακτήρες εις την τουρκική».

Επίσης πληροφοριακά

• Πρόκειται για γλωσσικό εύρημα που αφενός μεν «τακτοποιεί» τις όποιες ανάγκες – υποχρεώσεις προέκυψαν ρητά και κατηγορηματικά… αλλά ταυτόχρονα πανέξυπνα διευκολύνει τη γνώση της ελληνικής αλφαβήτου, γεγονός εξαιρετικά χρήσιμο μετά τον επιχειρηθέντα εξευρωπαϊσμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με το Χάτι Χουμαγιούμ και το Χάτι Σερίφ…
• Έχει εκδοθεί μια πληθώρα βιβλίων… θρησκευτικού, ιστορικού, φιλολογικού, περιεχομένου…
• Η πρώτη αναφορά για τους τουρκόφωνους Έλληνες της Καππαδοκίας περιέχεται σε λατινική έκθεση που κατατέθηκε στη Σύνοδο της Βασιλείας το 1437…
• Η πρώτη καραμανλίδικη «έκδοση» έγινε λίγο μετά την άλωση της Πόλης από τον Γεννάδιο Σχολάριο με τη σύνταξη Ομολογία Πίστεως που μεταφράστηκε στην τουρκική και καταγράφηκε με ελληνικούς χαρακτήρες.
• Οι Τούρκοι ανεπιτυχώς προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τη γλωσσική ιδιαιτερότητα κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1920 με τη δημιουργία Τουρκορθόδοξου Πατριαρχείου με τον Ευθύμιο Καραχισαρίδη…

πηγή: diasporic.org