Μια "φάτνη" για τα σκυλάκια, από τον Αλέξανδρο

Ακούστε τώρα να δείτε τι έγινε. Ξέροντας ότι αυτό θα είναι το τελευταίο άρθρο της χρονιάς, έψαχνα να δω τι θέμα θα είχε. Το ένα λεπτό σκεφτόμουν ότι παρακούρασα με τη μιζέρια και την κατάθλιψη (βλέπε προηγούμενο άρθρο με παραμύθια) και επίσης πολλή φιλοσοφία και προβληματισμός βρε παιδί μου (βλέπε παλιότερα άρθρα) και δε θα ήθελα να κλείσει κάπως έτσι η χρονιά, αλλά με έναν πιο ανάλαφρο, αισιόδοξο τρόπο, αν είναι δυνατόν.

Έτσι λοιπόν, ξεκίνησα να γράφω και τελικά έσβησα αρκετά άρθρα.Απο προτάσεις για δώρα μέχρι λίστες με στόχους για την νέα χρονιά πέρασαν απο μπροστά μου.

Τελικά για να μην σας τα πολυλογώ, κατέληξα στο απλό και προφανές αυτές τις ημέρες για τα προσωπικά μου δεδομένα. Ποιόν κοροϊδεύω; Αφού αλλού είναι το στοιχείο μου. Τι δώρα και γκάτζετ και απολογισμοί; Οι άνθρωποι είναι αυτοί που με εμπνέουν. Αυτοί που με κάνουν να παραδειγματίζομαι, να θαυμάζω, να συγκινούμαι, να ελπίζω και μου προκαλούν ένα σωρό άλλα συναισθήματα. Όχι όμως όλοι οι άνθρωποι. Άνθρωποι ιδεολόγοι, και ηθικά επιφορτισμένοι και δεσμευμένοι από την ίδια τους την μοίρα. Αυτοί που είναι στοχοπροσηλωμένοι στο όνειρό τους, το οποίο τυγχάνει να αφορά την προαγωγή της κοινωνίας, την ανακούφιση των συμπολιτών τους, την καλυτέρευση του μικρόκοσμου τους και κάτι παραπάνω. Άνθρωποι που έχουν παραμερίσει το προσωπικό κόστος για έναν ανώτερο σκοπό.



Πολλές φορές έχουν γίνει αναρτήσεις σε αυτό το blog για τέτοια άτομα, κυρίως όμως από το εξωτερικό. Αυτήν την φορά επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια, για έναν νέο άνθρωπο που πρόσφατα είχα την χαρά να μάθω την ύπαρξη του.

Εντελώς τυχαία λοιπόν από κάποιες αναρτήσεις στο Facebook, έμαθα για έναν νεαρό Κρητικό, από το Ηράκλειο, ονόματι Αλέξανδρος Ηλιάδης.

Γύρω στα τριάντα, απόφοιτος ΤΕΙ από ότι βλέπω στα στοιχεία του, ο Αλέξανδρος δεν κυνηγάει γκόμενες στο ελεύθερο χρόνο του (έτσι εικάζω δηλαδή), και όχι γιατί δεν έχει τα προσόντα, αλλά γιατί είμαι σίγουρη ότι με όσα κάνει δεν έχει ελεύθερο χρόνο.

Τι κάνει;

Ο Αλέξανδρος έχει μια αδυναμία παραπάνω από μένα και άλλους σαν και εμένα που δηλώνουμε φιλόζωοι. Έχει αυτήν την "τρέλα" που δε θα τον αφήσει το βράδυ να κοιμηθεί αν δει ένα πληγωμένο ζωάκι, ένα αδεσποτάκι ή ένα κακοποιημένο σκυλάκι και το αφήσει εκεί ή δεν κάνει κάτι για να το σώσει από την μοίρα του.

Είναι ο άνθρωπος που πρώτα θα το μαζέψει, και μετά θα την βρει την άκρη του για το πως θα καταφέρει να βοηθήσει και να συντηρήσει ακόμη έναν σκυλάκο. Όπως ακριβώς θα έκανε κάποιος αν έβρισκε καλάθια με μωρά στον δρόμο, αν σας βοηθάει αυτή η αντιστοίχιση να αντιληφθείτε ευκολότερα το πως μπορεί να νιώθει μέσω των δικών σας συναισθημάτων για μια τέτοια περίπτωση.

Τι κάνει όλα αυτά τα σκυλάκια;

Εύλογο ερώτημα. Ότι καλύτερο μπορεί, είναι η απάντηση.

Αν μπορεί, και όσα μπορεί, φροντίζει να υιοθετηθούν από ανθρώπους που -όσο γίνεται να ελεγχθεί- έχουν καλή πρόθεση γι' αυτά. Φροντίζει να αναρρώσουν και να λάβουν την απαραίτητη φροντίδα για την υγεία τους, για όσα αυτό απαιτείται, και πρόσφατα σε ένα χώρο που προήλθε από δωρεά, υλοποίησε και το σημαντικότερο έργο του...

Έφτιαξε ένα καταφύγιο στο οποίο φιλοξενεί τα σκυλιά που σώζει.

Ο χώρος διαμορφώθηκε ώστε να είναι φιλόξενος για τα ταλαιπωρημένα ζωντανά, με προσωπική εργασία του ίδιου αλλά και με την πολύτιμη βοήθεια κάποιων ανθρώπων που τον στήριξαν με ότι μέσο μπορούσαν. Υλικά, προσωπική εργασία, κλπ.

Ακόμη, πήγε ένα βήμα πιο πέρα και έχει φτιάξει έναν θερμαινόμενο χώρο για τα σκυλάκια που είναι πιο ευάλωτα λόγω του ότι είναι σε ανάρρωση.

Με την βοήθεια κτηνιάτρων, στειρώνει τα σκυλάκια και κάνει όλες τις υγειονομικά απαραίτητες εργασίες για να κρατηθούν στην ζωή αυτά τα πλασματάκια, που δεν είναι λίγες οι φορές που τα έχει μαζέψει ετοιμοθάνατα, και δυστυχώς αρκετές λόγω ανθρώπινης παρέμβασης.

Μπορώ να μιλήσω για σπασμένα σαγόνια από ξύλο, κακοποιημένα σχεδόν μέχρι θανάτου κλπ, αλλά δεν θα μπορέσω να ελέγξω τον θυμό μου γι' αυτούς τους «συνανθρώπους» μας, και θα αδικήσω και τον Αλέξανδρο, στον οποίον είναι αφιερωμένο αυτό το άρθρο, αναφέροντας έστω και μία λέξη παραπάνω γι' αυτούς.

Καθημερινά, μαζί και με κάποιους άλλους αξιόλογους ανθρώπους που τον βοηθούν εθελοντικά βρίσκεται στο καταφύγιο όπου καθαρίζει, μαγειρεύει, αλλά το κυριότερο, δίνει την αγάπη του σε αυτά τα πλάσματα τα οποία του την ανταποδίδουν στο έπακρο.

Συμβιώνουν όλα μαζί ειρηνικά και χωρίς τσακωμούς, γιατί όταν είσαι χορτάτος και σε αγαπούν, δεν έχεις να ζηλέψεις κάτι από τον άλλον, ακριβώς όπως θα έπρεπε και εμείς οι άνθρωποι.

Το καταφύγιο μπορεί να επισκεφτεί όποιος θέλει. Είναι και αυτός ένας μελλοντικός στόχος που είμαι σίγουρη πως θα πετύχει ο Αλέξανδρος: να προσαρμόσει έτσι τον χώρο ώστε να μπορεί ο επισκέπτης να παίξει με τα ζωάκια, αλλά και ταυτόχρονα να καθίσει και να πιει και έναν καφέ εκεί στην φύση.

Ο Αλέξανδρος μέσω της προσωπικής του σελίδας στο facebook, αλλά και αυτής που δημιούργησε για το καταφύγιό του Alex shelter, ανεβάζει φωτογραφίες και ενημερώνει όσο μπορεί τον οποιονδήποτε δείχνει ενδιαφέρον για την πορεία των σκύλων. Ασχολείται ξεχωριστά με κάθε περίπτωση, σαν να ήταν παιδιά του, και είναι σε επικοινωνία με όποιον ενδιαφέρεται για όλο αυτό το έργο, ή αν ακόμη θέλει να τον στηρίξει με οποιοδήποτε τρόπο.

Η ευγένεια και η αξιοπρέπεια του, δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβητήσεις και απορίες. Ο καθένας μπορεί φυσικά να ενημερωθεί και να αποφασίσει μόνος για αυτό.

Σε όλο το κείμενο, και ενώ δεν γνωρίζω προσωπικά τον άνθρωπο αυτό, αναφέρομαι σε αυτόν με το μικρό του όνομα, και του ζητώ συγγνώμη προσωπικά, αλλά θα μου ήταν δύσκολο να κάνω αλλιώς, όχι από έλλειψη ευγένειας, αλλά από την οικειότητα που προκαλεί η μορφή του.

Τον ευχαριστώ πολύ, για όλα αυτά που κάνει, είναι για μένα πρότυπο και τι καλύτερος τρόπος να κλείσει μια χρονιά, και να ξεκινήσει μια άλλη, από την ελπίδα που ο ίδιος αντιπροσωπεύει.

Όπως συνηθίζω να λέω, όλοι γεννιόμαστε με ένα χρέος προς την ανθρωπότητα, απλά κάποιοι κάνουν κάτι παραπάνω από το δικό τους, ίσως και το χρέος των άλλων που δεν κάνουν τίποτα. Ελπίζω να υπάρχουν πολλοί Αλέξανδροι εκεί έξω και σε πολλούς τομείς.

Να είσαι πάντα γερός και ευτυχισμένος Αλέξανδρε!

Καλές γιορτές σε όλους και αγάπη! Δώστε αγάπη, είναι δωρεάν και θα πάρετε πολλαπλάσια!

ΥΓ. Και μία παράκληση, ο Αλέξανδρος είναι ένας άνθρωπος μόνο, δεν είναι δυνατόν να έχει ούτε απεριόριστες δυνάμεις, ούτε απεριόριστο χώρο, ασχέτως των καλών του προθέσεων. Αναφέρω την προσφορά του ως παράδειγμα προς μίμηση, για να γίνει ο καθένας από εμάς ένας μικρός "Αλέξανδρος", όχι για να να εκμεταλλευτούμε την αδυναμία του να αρνηθεί κάθε είδους βοήθεια που του ζητείται σε αυτόν τον τομέα. Οπότε σας παρακαλώ πολύ, ας μην το δούμε ως μια εύκολη λύση να του "φορτώσουμε" παραπάνω δουλειά, πριν βιαστούμε να απευθυνθούμε σε αυτόν επειδή μάθαμε την παρουσία του, ας κάνουμε μόνοι μας αυτά που που ξέρουμε πως πρέπει να γίνουν, αυτά που θα έκανε και ο ίδιος.