Σε όλο το Βερολίνο -αλλά και αλλού στην Ευρώπη- υπάρχουν μικρά μνημεία στα θύματα του Ολοκαυτώματος. Το μόνο που χρειάζεται κανείς να κάνει για να τα δει, είναι να κοιτάει προσεκτικά το πεζοδρόμιο. Αυτά τα μνημεία, που ονομάζονται Stolpersteine, είναι έμπνευση και δημιουργία του Βερολινέζου καλλιτέχνη Gunter Demnig.
Η λέξη "stolpersteine" σημαίνει εμπόδιο ή πρόσχωμα, μια αναφορά στην ελπίδα του καλλιτέχνη ότι ο κόσμος θα σκοντάψει πάνω τους καθώς περπατάει. Οι μικρές, τετράγωνες, μπρούτζινες πλάκες, οι οποίες είναι τοποθετημένες στο πεζοδρόμιο αντί για λιθόστρωτο, τοποθετούνταν συνήθως μπροστά από την τελευταία επιλογή διεύθυνσης του θύματος, για να θυμίζει τη θέση του στη γειτονιά και στην κοινότητα. Μέσα από αυτό το έργο, ο καλλιτέχνης εστιάζει σε συγκεκριμένα άτομα και οικογένειες, καθιστώντας τους θανάτους πραγματικούς και προσωπικούς.
Η πρώτη πλάκα, μπροστά στο δημαρχείο της Κολωνίας
Κάθε πλάκα ξεκινάει με τη φράση "Εδώ έζησε ..." και περιλαμβάνει λεπτομέρειες για τη ζωή του ατόμου, ακόμα και το πότε γεννήθηκε, και πότε και πού πέθανε. Σε πολλές από αυτές θα δεικανείς τη λέξη "Άουσβιτς" ως το μέρος που πέθανε το θύμα. Η πρώτη πλάκα εγκαταστάθηκε το 1996 και περιείχε το κείμενο της διαταγής του Χίμλερ για την απέλαση των Ρομά και των Σίντι σε στρατόπεδα εξόντωσης. Έκτοτε, έχουν τοποθετηθεί πάνω από 60.000 πλάκες σε όλη την Ευρώπη.
Ο Demnig πήρε αφορμή για το έργο του από μια συζήτηση με μια γυναίκα στην Κολωνία, η οποία δεν πίστευε ότι έζησαν ποτέ στη γειτονιά της Ρομά ή Σίντι. Ο Demnig χρησιμοποίησε αυτή την εκδήλωση για να εντοπίσει τις λεπτομέρειες των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, συμπεριλαμβανομένων των Σίντι, των Ρομά, των Εβραίων, των ΛΟΑΤ και άλλων υπό διωγμό ομάδων και να αποδείξει ότι τα θύματα αυτά υπήρξαν κάποτε μέρη πολλών κοινοτήτων, πριν από τις εκτεταμένες δολοφονίες τους.
από: atlas obscura
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου