Η αληθινή ιστορία πίσω από το "Βαποράκι" του Κλιντ Ίστγουντ.
Στις 21 Οκτωβρίου του 2011, μια ντουζίνα καλυμμένα αυτοκίνητα σε μια απόσταση 112,5 χλμ στον Michigan I-94, παρακολουθούσαν τις κινήσεις του Leo Sharp. Ήταν ένας απίστευτος αριθμός ανθρώπινου δυναμικού για ένα και μόνο άνδρα, αλλά δεν ήταν ένας συνηθισμένος εγκληματίας. Ο Leo Sharp ήταν το πιο αποτελεσματικό βαποράκι του καρτέλ της Σιναλόα. Ο Sharp μετέφερε 200 με 250 κιλά κοκαΐνης στο Μίτσιγκαν, την ιδιαίτερη πατρίδα του, κάθε μήνα. Αυτή η ποσότητα κοκαΐνης άξιζε μια περιουσία για το μεξικάνικο καρτέλ του El Chapo -πάνω από 2 εκατομμύρια δολάρια κάθε μήνα. Ο Sharp ήταν ένας μύθος ανάμεσα στους εμπόρους ναρκωτικών, τον αποκαλούσαν "Tata", δηλαδή "παππού". Στην τελική, ο Sharp ήταν 87 ετών.
Από τις ημεροκαλλίδες στα ναρκωτικά
Siloam Leo Sharp - πηγή
Πολύ πριν γίνει βαποράκι, ο Sharp -γεννημένος στην Ιντιάνα το 1924- ήταν ήρωας πολέμου, βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, παρασημοφορημένος με χάλκινο μετάλλιο επειδή πολέμησε σε μια από τις πιο βάναυσες μάχες κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στην Ιταλία. Μετά το τέλος του πολέμου, ξεκίνησε μια έντιμη καριέρα ως ένας από τους πιο σεβαστούς καλλιεργητές του κόσμου. Ο Sharp εξειδικεύτηκε στις ημεροκαλλίδες και είχε ένα αγρόκτημα στο οποίο δημιουργούσε νέα υβρίδια. 180 νέα είδη έχουν καταχωρηθεί στο όνομά του, πολλά από τα οποία έχουν κερδίσει βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς. Μάλιστα, ένα είδος -ένα όμορφο πορφυρό-ροζ που ονομάζεται Siloam Leo Sharp- πήρε το όνομά του προς τιμήν του. Τα λουλούδια του μεγάλωναν ακόμη και μέσα στον Λευκό Οίκο. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Τζορτζ Μπους του Πρεσβύτερου, ο Sharp κλήθηκε να φυτέψει τα λουλούδια στο Rose Garden.
Αλλά η επιχείρηση των λουλουδιών άλλαξε τη νέα χιλιετία και ο γερασμένος Sharp προσπάθησε να συμβαδίσει με τις αλλαγές. Οι έμποροι λουλουδιών μπήκαν στο διαδίκτυο, αλλά ο Sharp ήταν πολύ παλιός για να μάθει τον υπολογιστή. Προσπαθούσε να πουλήσει τις ποικιλίες του μέσω καταλόγων ταχυδρομικής παραγγελίας, που κατέληγαν στους κάδους σκουπιδιών και σύντομα η επιχείρησή του κατέρρευσε και έχασε το αγρόκτημά του, ενώ τα χρέη άρχισαν να μαζεύονται. Έτσι, όταν ένας εποχιακός εργάτης στο αγρόκτημά του Leo Sharp του πρόσφερε έναν τρόπο να βγάλει χρήματα, εκείνος δεν μπορούσε να αρνηθεί.
Φαινόταν αρκετά απλό. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να οδηγήσει μέχρι την Αριζόνα, να τους αφήσει να γεμίσουν το φορτηγό του με πακέτα και να τα γυρίσει πίσω στο Μίτσιγκαν. Κανείς δε θα ασχολούνταν με έναν γέρο, τον διαβεβαίωσαν. Κανείς δε θα έκανε κάνει ερωτήσεις. Και θα έβγαζε αρκετά χρήματα για να κρατήσει το αγρόκτημά του.
Το τέλειο βαποράκι
"Ο Leo είναι το τέλειο βαποράκι για το καρτέλ", παραδέχτηκε μετά την σύλληψη του Sharp ο ειδικός πράκτορας της DEA, Jeremy Fitch. "Έχει νόμιμη ταυτότητα, είναι γέρος, δε θα τον έβλεπαν ως βαποράκι και δεν έχει εγκληματικό ιστορικό". Αυτό το είδε και το καρτέλ της Σιναλόα και άρχισαν να εμπιστεύονται τον Sharp όλο και περισσότερο. Μετά από μια γρήγορη δοκιμασία, άρχισαν να φορτώνουν το φορτηγάκι του με εκατοντάδες κιλά κοκαΐνης κάθε φορά και τον εμπιστεύονταν να μεταφέρει εκατομμύρια δολάρια μόνος του. Ο Sharp ήξερε τι έκανε. Είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του καρτέλ. Ενώ τα άλλα βαποράκια δεν ήταν παρόντες όταν φορτωνόταν η κοκαΐνη στα οχήματά τους, ο Sharp πήγαινε κατευθείαν στη πηγή των ναρκωτικών και έπιανε κουβέντα με τα μέλη του καρτέλ σαν παλιόφιλος. βέβαια, σε ορισμένες περιπτώσεις, ήταν φίλοι. Ο Sharp έκανε φιλία με τον Viejo, τον επικεφαλής του καρτέλ της διανομής στο Ντιτρόιτ. Μάλιστα, οι δυο τους έκαναν διακοπές στη Χαβάη.
Ο Sharp ήταν καλός σε αυτό που έκανε. Ήταν ο τελευταίος που θα υποπτευόταν ποτέ κανείς ως βαποράκι και έτσι μπορούσε να οδηγήσει σε όλη τη χώρα, αφήνοντας ναρκωτικά στο Σικάγο, τη Βοστώνη και το Ντιτρόιτ, σε ένα και μόνο ταξίδι, χωρίς ποτέ να τον σταματήσουν. Για μια δεκαετία στη δεκαετία του 2000, ο Sharp μετέφερε ναρκωτικά σε ολόκληρη τη χώρα, μερικές φορές κερδίζοντας μέχρι και 1 εκατομμύριο δολάρια μέσα σε ένα χρόνο.
Αλλά και η δουλειά του άνθισε. Πλέον, με τόσα χρήματα που έβγαζε μπορούσε να ασχοληθεί ξανά με τα λουλούδια του. Λεωφορεία με τουρίστες που ήθελαν να δουν τα λουλούδια του Sharp σταματούσαν στο αγρόκτημα του. Κανένας από αυτούς δεν είχε ιδέα ότι επισκέπτονταν το σπίτι ενός από τα καλύτερα βαποράκια του Ελ Τσάπο.
Το κυνήγι της D.E.A. για τον "Tata"
Αριστερά ο πράκτορας της D.E.A., Jeff Moore, και δεξιά ο Leo Sharp
Στο τέλος, ένας ειδικός πράκτορας της D.E.A., ο Jeff Moore, βρήκε τον Leo Sharp. Ο Moore είχε πιάσει έναν έμπορο -που μετέφερε 2 κιλά κοκαΐνης- και τον πίεσε να μιλήσει μέχρι που εκείνος τον οδήγησε στον Ramon Ramos, τον λογιστή του καρτέλ Σιναλόα. Ο Ramos έσπασε. Προσφέρθηκε να πει όλα όσα ήξερε στην D.E.A. αν του παρείχαν προστασία και σύντομα τα πήγαινε εκεί που 2 εκατομμύρια δολάρια άλλαζαν χέρια. Αρχικά, ο Moore ήταν σίγουρος ότι παρακολουθούσε ένα εμπόριο ναρκωτικών που συνέβαινε μια και μοναδική φορά. Ο Ramos όμως τον διαβεβαίωσε ότι ήταν μια συνήθης επιχειρηματική δραστηριότητα για το καρτέλ. Το καλύτερο βαποράκι τους, ο γνωστός μόνο ως "Tata", μετέφερε αρκετά ναρκωτικά και τους έφερνε κάθε μήνα 2 εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά.
Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2011, ο Ramos συμφώνησε να φορέσει μια κρυφή κάμερα και ο Moore είδε για πρώτη φορά τον Sharp, τον άνθρωπο που γνώριζε ως "Tata". Τον είχαν προειδοποιήσει ότι ο Sharp ήταν 87 ετών, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να τον προετοιμάσει ότι αυτός ο άνθρωπος έμοιαζε περισσότερο με τον παππού κάποιου παρά με βαποράκι. Μέχρι τότε, ο Sharp έπασχε και από άνοια. Μέσω τηλεγραφικών υποκλοπών, η D.E.A. άκουσε τον Viejo να αστειεύεται ότι λίγο πριν και αφού είχε μιλήσει με τον Sharp, εκείνος τον κάλεσε ξανά και του ζήτησε να του πει τι είχαν πει. Κατά τη διάρκεια μιας μεταφοράς ναρκωτικών, ο Sharp μπερδεύτηκε στους δρόμους του Ντιτρόιτ και έπρεπε να έρθει σε επαφή με τον παραλήπτη για να τον καθοδηγήσει μέσα στην πόλη. Επίσης, μέλη της συμμορίας διαμαρτύρονταν ότι ο Sharp γινόταν ευέξαπτος ενώ γερνούσα κι άλλο. Και πάλι όμως, ο Leo Sharp κατάφερνε απίστευτες ποσότητες κοκαΐνης στο Μίτσιγκαν.
Για την αστυνομία όμως, γέρος ή όχι, έπρεπε να σταματήσει.
Η δίκη
Ο El Chapo - πηγή
Στις 21 Οκτωβρίου του 2011, η αστυνομία προσποιήθηκε ότι σταμάτησε τον Sharp για έναν έλεγχο ρουτίνας. Ο Sharp βγήκε αμέσως από το αυτοκίνητό του, κοίταξε τον αστυνομικό και τον ρώτησε, "Τι συμβαίνει; Στα 87 μου, θέλω να ξέρω γιατί με σταματήσατε". Φαινόταν συγκεχυμένος. Έπρεπε να ακουμπήσει το αυτί του για να ακούσει τι του είπε ο αστυνομικός. Είπε ότι δεν ήξερε τι μέρα ήταν, και όταν του ζήτησαν το δίπλωμά του, εκείνος άρχισε να μουρμουρίζει καθώς προσπαθούσε να βρει το πορτοφόλι του.
Αλλά όταν έστειλαν ένα εκπαιδευμένο σκυλί για να ψάξει το φορτηγό του, βρήκαν πέντε τσάντες που περιείχαν 104 κιλά κοκαΐνης. Ενώ η αστυνομία άνοιγε τις τσάντες, ο Sharp μουρμούρισε "Γιατί, απλά, δε με σκοτώνεις; Αφήστε με, να εξαφανιστώ". Αντ' αυτού, φυσικά, ο Sharp έπρεπε να δικαστεί. Ο δικηγόρος του προσπάθησε να τον παρουσιάσει ως γέρο με άνοια, που τον απείλησαν με όπλο ώστε να γίνει βαποράκι. Αυτό, εν μέρει, ήταν αλήθεια. Μέχρι τη στιγμή που έπιασαν τον Sharp, είχε άνοια και αυτό ήταν ξεκάθαρο. Κατά τη διάρκεια της δίκης, έδειχνε φωτογραφίες αξιωματικών της οικογένειάς του, τις οποίες είχε στο πορτοφόλι του, και όταν τον ρωτούσαν, έσκυβε και ζητούσε από τον δικαστή να επαναλάβει τη ερώτησή του ξανά και ξανά. Η αστυνομία όμως είχε φωτογραφίες του Sharp και του Viejo που ήταν μαζί σε διακοπές. Είχαν αποδείξεις ότι ήταν βαποράκι για μια δεκαετία ή και περισσότερο. Ο Sharp δεν είχε εξαναγκαστεί να το κάνει. Ήταν δική του επιλογή. Ο Sharp ζήτησε να μην φυλακιστεί. Αντ' αυτού, προσφέρθηκε να καλλιεργήσει παπάγια Χαβάης για τις ΗΠΑ. "Είναι τόσο γλυκιά και νόστιμη", είπε στον δικαστή. "Ο κόσμος θα την λατρέψει". Ο δικαστής αρνήθηκε και ο Sharp καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκισης. Για έναν 90χρονο, ήταν σαν ισόβια κάθειρξη.
Η ταινία
Ο Ίστγουντ παρουσιάζει τον Sharp σαν αντιήρωα, έναν μετανιωμένο και λυπημένο άνδρα που προσπαθούσε να σώσει την επιχείρησή του, τον οποίον έπιασαν ενώ έκανε την τελευταία μεταφορά. Όμως, ο πραγματικός Sharp, δεν ήταν και τόσο μετανιωμένος. Όταν ο δικαστής του ανακοίνωσε την ποινή, ο Sharp δήλωσε, "Είμαι συντετριμμένος, έκανα αυτό που έκανα, αλλά πλέον έγινε". Αυτή ήταν η μόνη φορά που εξέφρασε τις τύψεις του.
"Όλα τα φυτά του Θεού που κάνουν χαρούμενους τους ανθρώπους, δημιουργούνται για ένα σκοπό: να πάρουν τα μυαλά των θλιμμένων και να τα κάνουν να νιώσουν καλά", δήλωσε ο Sharp σε έναν δημοσιογράφο. Όσον αφορά την κοκαΐνη, δε διέφερε σε τίποτα από την παράδοση ημεροκαλλιδών. Μοίραζε κάτι που έκανε τους ανθρώπους να αισθάνονται καλά. Αυτό που τον ενοχλούσε δεν ήταν, όπως το έθεσε η εισαγγελία, το "πόσους ανθρώπους κατέστρεψε" με τα ναρκωτικά. Ήταν η σκέψη ότι θα περνούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη φυλακή. "Δε θα ζήσω σε μια τουαλέτα με μπάρες", είχε δηλώσει. "Θα πάρω ένα όπλο και θα αυτοπυροβοληθώ στο στόμα ή στο αυτί".
Ο Sharp φυλακίστηκε μόνο για ένα χρόνο και αποφυλακίστηκε λόγω ανίατης ασθένειας. Πέθανε το Δεκέμβριο του 2016, λίγο μετά την απελευθέρωσή του, στα 92 του. Το αγρόκτημά του πλέον είναι ερείπιο.
από: ati
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου