Τα κάστρα συνήθως συνδέονται με πράξεις πολέμου. Αδιαπέραστα φρούρια που αντηχούν τον ήχο των μαχών και τις πέτρες τους να είναι βαμμένες με αίμα. Αυτό όμως δεν συμβαίνει με το Κάστρο Χιμέτζι στην Ιαπωνία. Το συγκρότημα ασφαλώς έχει εμπλακεί στο χάος και τις πολιτικές ίντριγκες. Ωστόσο, αυτό το εντυπωσιακά διατηρημένο κατάλοιπο της φεουδαρχικής κοινωνίας αντιπροσωπεύει την ειρήνη καθώς και τις συγκρούσεις.
Το κυρίως κάστρο του Χιμέτζι. Ιδρύθηκε το το 1333 και ξαναχτίστηκε στις αρχές του 1600. Θεωρείται ένα από τα καλύτερα διατηρημένα της Ιαπωνίας.
Το κάστρο κυριαρχεί στον ορίζοντα της πόλης Χιμέτζι, πάνω στο λόφο Χιμεγιάμα (Himeyama), σε διάφορες μορφές από το 1346. Συχνά αναφέρεται ως Shirasagijo (Σιρασάγκι-τζ) ή Hakurojo (Χακούρο-τζο), δηλαδή "Λευκός Ερωδιός", λόγω του εκθαμβωτικού εξωτερικού του και της αρχιτεκτονικής του που μοιάζει με φτερά.
Η κύρια υποστήριξη του κάστρου περιλαμβάνει μια εκπληκτικά απλή διάταξη, κατασκευασμένη από ξύλο.
Απεικόνιση του περίπλοκου συγκροτήματος του κάστρου
Ένα άρθρο της Telegraph από το 2015 περιγράφει τους κύριους πυλώνες ως "ένα ζευγάρι γιγαντιαίων chopsticks ύψους 26,5 μέτρων, που στενεύουν από μια διάμετρο περίπου 96,5 εκατοστών στην βάση τους". Ο ένας είναι φτιαγμένος από έλατο και ο άλλος από κυπαρίσσι. Το 1993 ανακηρύχθηκε ένα από τα πρώτα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της χώρας
Το γεγονός ότι στέκεται ακόμη είναι ιστορικό θαύμα. Το κάστρο επιβίωσε από τον βομβαρδισμό της πόλης Χιμέτζι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου -θεωρήθηκε ως βασική στρατηγική θέση από τους Αμερικανούς- αλλά και από μια μεγάλη φυσική καταστροφή, τον μεγάλο σεισμό του Hanshin του 1995.
Όταν ξεκίνησε η οικοδόμησή του στο λόφο, το 1333, ήταν στην πραγματικότητα ένα φρούριο που θα κατεδαφιζόταν 13 χρόνια αργότερα. Οι απαρχές του κάστρου ήταν το πνευματικό τέκνο του Ακαμάτσου Σαντανόρι (Akamatsu Sadanori), γιου του Ακαμάτσου Νοριμούρα (Akamatsu Norimura), σαμουράι και κυβερνήτη της επαρχίας Harima. Το Χιμέτζι βρίσκεται στο μέσο της επαρχίας.
Το Χιμέτζι την άνοιξη
Τους επόμενους δύο αιώνες, το μέρος είδε μερικές αλλαγές, όχι μόνο ως προς τους ανθρώπους, αλλά και στο συγκρότημα. Αρχικά ονομάστηκε Κάστρο Χιμεγιάμα (Himeyama), το οποίο μετατράπηκε σε Κάστρο Χιμέτζι κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας της Kuroda Shigetaka στα μέσα του 16ου αιώνα, ο οποίος αναμόρφωσε την περιοχή, αλλά ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου όταν ήρθε η βελτίωση του κάστρου. Αρχικά, χτίστηκε ένα φρούριο και στη συνέχεια κατεδαφίστηκε. Οι αρχές του 17ου αιώνα είδαν την περιοχή να εξελίσσεται σε ένα συγκρότημα όμοιο με αυτό που βλέπουμε σήμερα.
Ράφια όπλων στο εσωτερικό του κάστρου
Αυτό ήταν ιδέα του Ικέντα Τερουμάσα (Ikeda Terumasa), ο οποίος πρόσθεσε τρεις τάφρους, μεταξύ άλλων. Ο πατέρας του, Τοκουγκάβα Ιεγιάσου (Tokugawa Ieyasu), ήταν ο προηγούμενος ιδιοκτήτης και διάσημος πολεμιστής και πολιτικός. Είδε το κάστρο ως ένα τρομερό σύμβολο που θα απέτρεπε τη βία αντί να την ενθαρρύνει. Ο Ιεγιάσου θεωρήθηκε μια μεγάλη δύναμη ένωσης στον ιαπωνικό πολιτισμό. Άλλωστε, οι σαμουράι δεν ήταν απλώς πολεμιστές, αλλά και κατασκευαστές κάστρων, πολιτικοί και τοπικοί άρχοντες με μεγάλη αισθητική. Ο Ιεγιάσου έδωσε το κάστρο στον Τερουμάσα για να τον ευχαριστήσει για τη βοήθειά του κατά τη διάρκεια της μάχης της Σεκιγκαχάρα (Sekigahara). Το συγκρότημα έγινε περίπλοκο, με πάνω από 80 κτίρια, σχεδιασμένα ώστε να συγχέουν τους εισβολείς.
Ένα ασυνήθιστο χαρακτηριστικό της άμυνας του κάστρου ήταν το ότι οι υπερασπιστές του έριχναν βραστό νερό στον εχθρό, αντί για καυτό λάδι. Αυτό γινόταν για να αποφευχθεί η λέκιασμα των σοβάδων.
Ο τάφος του Ικέντα Τερουμάσα
Το κάστρο δεν αποτελεί ένα απλό τουριστικό αξιοθέατο. Κάποτε, στον χώρο, ζούσε ένας στρατός από νίντζα. Η πιο διάσημη μάχη που διεξήχθη στο Χιμέτζι ήταν μια φανταστική. Η ταινία του Τζέιμς Μποντ του 1967 "Ζεις μονάχα δυο φορές", χρησιμοποίησε το κάστρο ως το μέρος όπου θα εκπαιδευόταν ο Σον Κόνερι.
Όπως κάθε αρχαίο κτίριο, το κάστρο έχει τα φαντάσματα του. Είναι διάσημο επειδή ενέπνευσε μια από τις πιο τρομακτικές ταινίες τρόμου των τελευταίων ετών, το The Ring (Ringu), μέσω της ιστορίας του για έναν εκδιωχθέντα σαμουράι και τη βάρβαρη εκδίκησή του στο αντικείμενο της αγάπης του. Ο Tessan Aoyama ήταν ένας πολεμιστής "woo’ing", αλλά επιθυμούσε την υπηρέτρια Okiku. Όμως, όταν εκείνη τον απέρριψε, εκείνος επινόησε ένα θλιβερό σχέδιο για να την αναγκάσει ενωθούν. Ένα από τα κύρια καθήκοντα της Okiku ήταν να φροντίζει τις δέκα πολύτιμες χρυσές πλάκες που ανήκαν στον Aoyama. Μια μέρα, ο σαμουράι αποφάσισε να κρύψει μια από αυτές. Είπε στην Okiku ότι αν δε συμφωνούσε να είναι μαζί του, θα την κατηγορούσε για την κλοπή της πλάκας, κάτι που τελικά θα οδηγούσε στα βασανιστήρια και την εκτέλεσή της. Όταν το σχέδιο απέτυχε, την σκότωσε ρίχνοντάς την σε ένα πηγάδι, το οποίο μπορεί κανείς να δει έξω από το κάστρο και είναι γνωστό ως "το πηγάδι της Okik". Λέγεται ότι το φάντασμα της ότι βγαίνει από το πηγάδι, μπουσουλώντας, για να βασανίσει τον Aoyama, ο οποίος τελικά τρελάθηκε. Από αυτή την ιστορία, γεννήθηκε η μαυρομαλλούσα Sadako/ Samara.
από: thevintagenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου