Μια αθώα βιτρίνα στο Νέο Μεξικό ήταν κάποτε το μυστικό σημείο συνάντησης του Προγράμματος Μανχάταν

φωτογραφία

Ας υποθέσουμε ότι είστε μέλος κάποιας άκρως απόρρητης έρευνας, η οποία διεξάγεται σε ένα μέρος που δεν υπάρχει. Ποια διεύθυνση θα δίνατε στον οδηγό του ταξί για να σας πάει;

Για δύο δεκαετίες, αυτή η διεύθυνση ήταν 109 East Palace στη Σάντα Φε στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ.



Λίγα μόλις τετράγωνα μακριά από το κέντρο της πόλης Σάντα Φε, ένα κτίριο που δεν το πιάνει το μάτι σου, χρησίμευσε ως η πρώτη στάση για τον Ρίτσαρντ Φάινμαν, τον Ενρίκο Φέρμι, τον Ρόμπερτ Οπενχάιμερ και άλλους επιστήμονες που εργάζονταν για το άκρως απόρρητο Πρόγραμμα Μανχάταν στο κοντινό Λος Άλαμος. Δεκάδες επιστήμονες, τεχνικοί και άλλοι εργαζόμενοι έφταναν κάθε μέρα σε αυτό το κτίριο για να μεταφερθούν στο "Hill", όπου εργάζονταν πάνω στην ατομική βόμβα -ενδεχομένως, και σε άλλα μυστικά επιστημονικά προγράμματα.

φωτογραφία

Σύμφωνα με την Voices of the Manhattan Project, εκείνος που υποδέχονταν τις αφίξεις στην 109 East Palace ήταν η Dorothy Scarritt McKibbin, η οποία ήταν τόσο ζωτικής σημασίας για το Πρόγραμμα, όσο οποιοσδήποτε από τους επιστήμονες. Η McKibbin εξέταζε κάθε μία από τις αφίξεις και κρατούσε την περισσότερη γραμματειακή εργασία, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα άκρως απόρρητο τρένα θα κινούνταν στην ώρα τους. Έγινε επίσης έμπιστη του Οπενχάιμερ, του ανθρώπου που θεωρείται ο πατέρας της ατομικής βόμβας. Η McKibbin συνέχισε να ζει στο Λος Άλαμος όταν διαλύθηκε το Πρόγραμμα και έγινε κάτι σαν τοπική διασημότητα, κερδίζοντας το παρατσούκλι "Η Πρώτη Κυρία του Λος Άλαμος".

Το κτίριο στην 109 East Palace έπαψε να είναι σταθμός συγκεντρώσεως για το Λος Άλαμος το 1963 και πλέον έχει τοποθετηθεί μια πινακίδα που τιμά την ιστορία του κτιρίου.

Για την ιστορία, με την κωδική ονομασία Πρόγραμμα Μανχάταν (επίσημα Manhattan District και ανεπίσημα Manhattan Project) αναφέρεται το άκρως απόρρητο αγγλο-αμερικανικό πρόγραμμα παραγωγής πυρηνικών όπλων (ατομικών βομβών) που αναπτύχθηκε περί το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν ένα από τα πλέον δαπανηρά αμυντικά προγράμματα στην εποχή του και το μεγαλύτερο στο είδος του. Ο προϋπολογισμός του έφθασε τα 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια και σε αυτό απασχολήθηκαν συνολικά περίπου 42.000 υπάλληλοι, στους οποίους περιλαμβάνεται το προσωπικό 37 εργοστασίων σε 19 Πολιτείες των ΗΠΑ και του Καναδά.