Αποκαλύπτοντας το Φάντασμα της Όπερας του Παρισιού

Η γαλλική έκδοση του 1920 - πηγή

Υπήρξε όντως το Φάντασμα της Όπερας;



Αν σας έλεγαν ότι κάτω από την Όπερα του Παρισιού υπάρχει μια λίμνη, θα το πιστεύατε; Ακριβώς ίδια με αυτή που υπάρχει στο Φάντασμα της Όπερας.

Βαθιά κάτω από την Όπερα Γκαρνιέ, σε ένα δωμάτιο με βρώμικο χρώμα και με μια τετράγωνη τρύπα στη μέση, υπάρχει μια σκάλα που φαίνεται να κατεβαίνει στο πουθενά... Στην πραγματικότητα όμως, οδηγεί σε μια λίμνη.

Ο περίφημος μύθος με το Φάντασμα διαδραματίζεται εκεί ακριβώς, σ' αυτό το δωμάτιο. Περνώντας κανείς από τις κλιμακωτές σκάλες και τις κρυφές πόρτες, αρχίζει να σκέφτεται ότι το φάντασμα μάλλον ήταν κάτι περισσότερο από ένα παραμύθι...

Ο ξεναγός (γίνονται ξεναγήσεις στην Όπερα) δείχνει τον πολυέλαιο που, στην ιστορία, πέφτει στο ακροατήριο. Κατευθύνει τους επισκέπτες στην καμπίνα νούμερο 5, την κρυψώνα-ιδιωτικό μπαλκόνι του Φαντάσματος. Ο χώρος είναι γεμάτος με υπολείμματα του Φαντάσματος.

Το Φάντασμα της Όπερας είναι έργο του Γκαστόν Λερού, ενός Γάλλου δημοσιογράφου και κριτικού της όπερας. Αρχικά δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Le Gaulois το 1909, και ξεκινάει με την φράση: "Το Φάντασμα της Όπερας υπήρξε".

Το μυθιστόρημα είναι γεμάτο με ανθρώπους που έζησαν πραγματικά, γεγονότα που συνέβησαν και μέρη που μπορεί κανείς να επισκεφτείτε ακόμη και σήμερα. Λίγοι γνωρίζουν το γεγονός πίσω από τη μυθοπλασία. Το βιβλίο δεν θεωρείται καν ένα από τα σπουδαία έργα του Λερού στη Γαλλία.

Η Mireille Ribiere, η γυναίκα που έψαξε και μετέφρασε ξανά κάθε γωνιά του μύθου αισθανόμενη ότι οι άλλες εκδόσεις δεν αποδίδουν τη σχέση του συγγραφέα με την Όπερα, επιβεβαίωσε ότι οι περιγραφές του Λερού για το Palais Garnier και όσα εμφανίστηκαν μέσα στα τείχη του είναι τόσο ακριβή που δεν είναι περίεργο ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να αμφισβητούν αν το φάντασμα όντως υπήρξε, ακόμα και έναν αιώνα μετά από τη συγγραφή του μυθιστορήματος.

Στοιχείο No 1: Η λίμνη

Ο Charles Garnier, αρχιτέκτονας της ομώνυμης Όπερας, είχε κάποια προβλήματα ενώ άνοιγε τα θεμέλια του κτηρίου. Τα συνεργεία έπεσαν σε έναν παραπόταμο του Σηκουάνα, κρυμμένο κάτω από το έδαφος. Όσο και αν προσπαθούσαν να αντλήσουν το νερό, εκείνο συνέχιζε να επιστρέφει. Αντί να αλλάξουν τοποθεσία λοιπόν, ο Garnier προσάρμοσε τα σχέδια του ώστε να ελέγχει το νερό σε δεξαμενές, δημιουργώντας ένα είδος τεχνητής λίμνης.

Παρόλο που δεν μοιάζει με τη λιμνοθάλασσα του μιούζικαλ, το προσωπικό της Όπερας χαίρεται να ταΐζει τα ψάρια της λίμνης ενώ η Πυροσβεστική του Παρισιού κάπου-κάπου κατεβαίνει εκεί κάτω.


Στοιχείο No 2: Η πτώση του πολυέλαιου

"Ο πολυέλαιος κατέρρευσε στο κεφάλι μιας άμοιρης γυναίκας που είχε έρθει στην όπερα το βράδυ για πρώτη φορά στη ζωή της και την σκότωσε αμέσως. Ήταν η θυρωρός... " – Γκαστόν Λερού, Το Φάντασμα της Όπερας

Την 21η Μαΐου του 1896, στην εφημερίδα Le Matin, μια εφημερίδα όπου ο Λερού ήταν ο ανώτερος δημοσιογράφος, έγραφε: "Πεντακόσια κιλά στο κεφάλι του θυρωρού!"

Στην πραγματικότητα, ένα από τα αντίβαρα του πολυελαίου, με βάρος λιγότερο από 10 κιλά, έπεσε στο ακροατήριο και σκότωσε μια γυναίκα. Ήταν η κυρία Chomette, μια θυρωρός.


Στοιχείο No 3: Έζησε κάτω από την Όπερα ένας Αρχιτέκτονας που είχε το ίδιο όνομα με το Φάντασμα;

Η καθηγήτρια Isabelle Casta έχει μελετήσει εκτενώς τον Λερού και το μυθιστόρημά του. Σύμφωνα με την Casta, ο Λερού είχε ακούσει μια περίεργη φήμη, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην Όπερα το 1908. Ένας από τους αρχιτέκτονες του Garnier, ονόματι Eric, ζήτησε να ζήσει κάτω από το κτήριο... και δεν τον ξαναείδε ποτέ κανείς.

Δεν είναι τυχαίο ότι το Φάντασμα του Λερού είναι κάποιος "Erik", ο οποίος ήταν εργολάβος του Garnier.

"Αλλά όταν βρέθηκε στο υπόγειο του τεράστιου θεάτρου [...] ονειρεύτηκε να δημιουργήσει μια κρυψώνα γι' αυτόν, όπου θα μπορούσε να κρύψει για πάντα την τερατώδη εμφάνιση του από τον κόσμο". – Γκαστόν Λερού, Το Φάντασμα της Όπερας


Στοιχείο No 4: Η πραγματική Κριστίν

"Ωστόσο, τίποτα δεν συγκρίνεται με την εξωπραγματική δύναμη του τραγουδιού της στη σκηνή της φυλακής και το τελικό τρίο του Φάουστ". – Γκαστόν Λερού, Το Φάντασμα της Όπερας

Η φανταστική καλλιτέχνις του μυθιστορήματος μπορεί να ονομάζεται Κριστίν Ντααέ, αλλά μοιάζει με την πραγματική σοπράνο Christine Nilsson, η οποία ήταν διάσημη για τις παραστάσεις της στις όπερες Άμλετ και Φάουστ.

Η Nielsson και η Ντααέ έχουν πολλά κοινά: και οι δύο ήταν Σουηδέζες, με ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια. Και οι δύο ήταν οι κόρες φτωχών ανδρών, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους σε νεαρή ηλικία και τελικά συναναστράφηκαν με κάποιον ονόματι Valerius από το Γκέτεμποργκ. Και οι δύο κατέληξαν στο Παρίσι -αν και η Nielsson δεν τραγούδησε ποτέ στην Όπερα Γκαρνιέ, ακυρώνοντας μυστηριωδώς την παράστασή της πριν από τα εγκαίνια της Όπερας την τελευταία στιγμή.


Στοιχείο No 5: Οι θαμμένοι δίσκοι φωνογράφου

Η πιο πάνω φωτογραφία είναι τραβηγμένη τα Χριστούγεννα του 1907. Σ' αυτήν, εμφανίζονται 24 δίσκοι φωνογράφου των μεγαλύτερων τραγουδιστών της όπερας που σφραγίστηκαν σε μυστικές τοποθεσίες κάτω από την όπερα του Παρισιού. Έμειναν εκεί για 100 χρόνια.

"Κάποιοι από εσάς ίσως θυμούνται ότι αργότερα οι εργάτες, που έσκαψαν τις κρύπτες της Όπερας εκεί που θάφτηκαν φωνογραφικές ηχογραφήσεις των ερμηνευτών, βρήκαν ένα πτώμα. Είχα την άμεση απόδειξη ότι αυτό ήταν το σώμα του Φαντάσματος της Όπερας" – Γκαστόν Λερού, Το Φάντασμα της Όπερας

Ξεχασμένη εκεί κάτω, η χρονοκάψουλα ανακαλύφθηκε το 1989 από εργάτες που έφτιαχναν το σύστημα εξαερισμού της Όπερας και οι οποίοι τελικά ανοίχτηκαν το 2008. Ωστόσο, δεν βρέθηκαν στοιχεία για κανένα σώμα που να εκτάφηκε κατά τη διάρκεια της ταφής των δίσκων, όπως δηλαδή περιγράφει Ο Λερού στο μυθιστόρημα.


Στοιχείο No 6: Πτώματα της Κομμούνας

Το βιβλίο ξεκινά με τον αφηγητή (ο οποίος υπογράφει το όνομά του G.L., όπως δηλαδή ο Γκαστόν Λέρουξ/ Gaston Leroux) υποστηρίζοντας ότι το σώμα που βρέθηκε κατά τη διάρκεια της ταφής των φωνογραφικών αρχείων αναγνωρίστηκε εσφαλμένα ως "θύμα της Κομμούνας", ενώ στην πραγματικότητα είναι το Φάντασμα. Ίχνη αυτής της "Κομμούνας" εμφανίζονται σε όλο το βιβλίο, αλλά σε τι αναφέρεται;

Η Κομμούνα ήταν μια επαναστατική ουτοπική κυβέρνηση που κατέλαβε το Παρίσι για δύο μήνες, το 1871. Στο μυθιστόρημα, η Κομμούνα χρησιμοποιεί την Όπερα για πολλά, από το να στίσει το μπουντρούμι της στο υπόγειο μέχρι να ρίχνει μπαλόνια από την οροφή του κτηρίου. Είναι αλήθεια ότι, ενώ ήταν υπό κατασκευή, η Όπερα λειτουργούσε ως καταφύγιο και αποθήκη φαγώσιμων και πυρομαχικών κατά την πολιορκία του Παρισιού, η οποία έληξε δύο μήνες πριν από την διακυβέρνηση της Κομμούνας. Ακόμα πιο παράξενο είναι τα πτώματα που συνεχίζουν να εμφανίζονται σε νέους χώρους αστικής ανάπτυξης την περίοδο που ο Λερού γράφει το Φάντασμα. "Μεταξύ 21 και 28 Μαΐου του 1871, εκτιμάται ότι 25.000 Παριζιάνοι γνώρισαν το θάνατο", αναφέρει ο Jann Matlock.


Στοιχείο No 7: Υπάρχουν άγνωστα περάσματα στην Όπερα;

Στο σχέδιο πιο πάνω, στην επάνω δεξιά γωνία μπορείτε να δείτε πού βρίσκεται η Όπερα ακολουθώντας τη Rue Scribe. Το Φάντασμα χρησιμοποιεί μια είσοδο που βρίσκεται σ' αυτόν τον δρόμο για πρόσβαση στα βάθη της Όπερας. Το υπόγειο σύστημα στο Παρίσι είναι τόσο μεγάλο και περίπλοκο που είναι πιθανό να υπάρχουν άγνωστα σημεία που οδηγούν στα υπόγεια της Όπερας. Ο Jann Matlock δηλώνει ότι "σε ένα κτήριο, που είχε 1.942 κλειδιά, υπήρχαν άνθρωποι που ήξεραν να κατεβαίνουν σε αυτά τα υπόγεια χωρίς την άδεια των Αρχών. Ίσως υπήρξαν και εκείνοι που έκαναν αυτά τα υπόγεια στέκι τους".

Οπότε, ήταν η Όπερα Γκαρνιέ πραγματικά στοιχειωμένη;
Η Mireille Ribiere, της οποίας η μετάφραση του βιβλίου κυκλοφόρησε το 2009, έχει δηλώσει ότι το φάντασμα είναι σίγουρα κατασκευασμένο. Βέβαια, ο ίδιος ο Λέρου επέμεινε ότι το φάντασμα ήταν πραγματικό, διακηρύσσοντάς το ανοιχτά μετά την ταινία του 1926 -το ορκιζόταν ακόμη και στο νεκροκρέβατό του!

Η Mireille εξηγεί ότι ο Λερού ήταν ένας επιδειξίας και αντιδρούσε όπως θα το έκανε ο καθένας, μιας και όλο το Χόλιγουντ τον ρωτούσε αν το φάντασμα ήταν όντως πραγματικό.

Για την Mireille και άλλους μελετητές, ο Λερού ήταν ένας πρωτοποριακός δημοσιογράφος και ειδικός του μυθιστορήματος που ένωσε γεγονότα και φαντασία, τόσο περίπλοκα, που το φάντασμα έγινε πραγματικό.

από: messy nessy chic