Έξι άνθρωποι που κέρδισαν Όσκαρ αλλά δεν υπήρξαν ποτέ!

Το να κερδίσει κάποιος Όσκαρ είναι πολύ δύσκολο (λέμε τώρα...). Το να προταθεί κάποιος που δεν υπάρχει ακόμα πιο δύσκολο!

Δείτε έξι τέτοιες περιπτώσεις.



1. Πιερ Μπουλ, Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι (The Bridge on the River Kwai) (αφίσα πάνω)
Ο Πιερ Μπουλ στην πραγματικότητα υπήρξε. Όχι μόνο έγραψε το εν λόγω μυθιστόρημα, αλλά και το Πλανήτης των Πιθήκων. Αλλά παρά το ότι κέρδισε Όσκαρ σεναρίου, δεν το έγραψε ο ίδιος -δεν μιλούσε καν Αγγλικά. Οι πραγματικοί συγγραφείς ήταν μέλη της διάσημης μαύρης λίστας του Χόλιγουντ των "κομουνιστών" του Μακάρθι, οπότε δεν γινόταν να τους πιστωθεί η επιτυχία. Οι χήρες των Καρλ Φόρμαν και Μάικλ Γουίλσον παρέλαβαν τελικά το Όσκαρ το 1984.

2. Nathan E. Douglas, Όταν σπάσαμε τις αλυσίδες (The Defiant Ones)

Παρομοίως, ο Nathan E. Douglas καλέστηκε να καλύψει τον Nedrick Young, έναν ακόμα συγγραφέα της μαύρης λίστας που έχασε τα δικαιώματα του κατά τη διάρκεια της δίκης του από το House Committee on Un-American Activities (HCUA). Η Ακαδημία τον τίμησε για το Όσκαρ το 1993, 25 χρόνια μετά το θάνατο του. Ο Young ήταν επίσης υποψήφιος για το Κληρονομήστε τον Άνεμο (Inherit the Wind) το 1960, αλλά δεν κέρδισε.

3. Robert Rich, Ματωμένος Στίβος (The Brave One)

Ακόμα ένας συγγραφέας της μαύρης λίστας, ο Ντάλτον Τράμπο, ο οποίος συνέχισε να γράφει με πολλά ψευδώνυμα. Τα δυο απ' αυτά κέρδισαν Όσκαρ. Ο Τράμπο ήταν μέλος του Κομμουνιστικό Κόμματος των ΗΠΑ που καταδικάστηκε σε 11 μήνες φυλάκιση επειδή αρνήθηκε να κατονομάσει συναδέλφους του. Κέρδισε Όσκαρ για το The Brave One με το όνομα Robert Rich, που τελικά πήρε το 1975, ένα χρόνο πριν πεθάνει. Επίσης έγραψε το Διακοπές στη Ρώμη (Roman Holiday) και χρησιμοποίησε τον πραγματικό συγγραφέα Ίαν ΜακΛίλαν Χάντερ για "μπροστινό". Ο ΜακΛίλαν παρέλαβε το Όσκαρ για το Roman Holiday, αλλά αργότερα παραδέχτηκε πως δεν είχε καμία ανάμειξη. Ο Τράμπο παρέλαβε το Όσκαρ το 1993.

4. P.H. Vazak, Γκρέιστοουκ: Ο θρύλος του Ταρζάν, του άρχοντα της ζούγκλας (Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes)

Ο P.H. Vazak υπήρξε. Αλλά αν μπόρεσε και έγραψε το Γκρέιστοουκ, τότε είναι πραγματικό θαύμα, μιας και ήταν ένα Πούλι (ουγγρική ράτσα σκύλων)! Ο πραγματικός συγγραφέας ήταν ο Robert Towne ήταν δυσαρεστημένος με την κατεύθυνση που πήραν κάποιες διορθώσεις και δεν ήθελε να τις πιστωθεί.

5. Roderick Jaynes, Fargo και Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους (No Country for Old Men)

Ο Roderick Jaynes είναι πολύ ταλαντούχος, αν και δεν υπάρχει. Ο Jaynes έχει επεξεργαστεί όλα τα έργα των αδελφών Κοέν. Ο Τζόελ Κοέν εξήγησε πως ο Jaynes πιθανόν δεν θα εμφανιζόταν στην τελετή των Όσκαρ το 2008, παρά τη νίκη του. "Είναι πολύ πάνω από 80, κοντά στα 90 -οπότε δεν ξέρω αν θα κάνει το ταξίδι". Οι αδερφοί Κοέν επεξεργάζονται οι ίδιοι τα έργα τους και χρησιμοποιούν τον γέρο Brit σαν "μπροστάρη". Ο Jaynes δεν κέρδισε για το Καμία Πατρίδα και όταν τα αδέρφια ρωτήθηκαν πως θα αισθανόταν, ο Ίθαν απάντησε, "Ξέρουμε πως είναι σε βαθιά γεράματα και δυστυχής, οπότε μάλλον καθόλου καλά".

6. Donald Kaufman, Adaptation.

Στα τέλη του 1990, ο Τσάρλι Κάουφμαν προσελήφθη για να γράψει μια προσαρμογή του μπεστ σέλερ της Σούζαν Όρλεαν, The Orchid Thief. Δημιούργησε έναν φανταστικό αδερφό, τον Ντόναλντ, που τον βοήθησε να γράψει την ταινία. Ωστόσο, όταν η ταινία ανακοινώθηκε πως ήταν υποψήφια για Όσκαρ σεναρίου, ο Ντόναλντ, έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια της προ-παραγωγής. Ούτως ή άλλως, ο Ντόναλντ δεν θα διεκδικούσε το Όσκαρ από τον "αδερφό" του, μιας και εκείνη τη χρονιά κέρδισε ο Πιανίστας του Ρόναλντ Χάργουντ.