Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Ένα υπόστεγο όπου στεγάζεται μια συλλογή με πάνω από 15.000 κέρατα


Δεν είμαι σίγουρος πώς κατέληξα στο antlerman.com -ούτε καν έψαχνα γι' αυτό... Πρόκειται για μια ιστοσελίδα φτιαγμένη από κάποιον Jim από την Μοντάνα των ΗΠΑ. Αυτό που με τράβηξε ήταν οι -εκ πρώτης όψεως- απόκοσμες (τις λες και έτσι...) φωτογραφίες της ιστοσελίδας.




"Το 1958 ήμουν δέκα χρονών και έκανα μια μικρή βόλτα με τα πόδια από το οικογενειακό τρέιλερ μέχρι ένα ρυάκι μέσα στο δάσος. Σκόνταψα πάνω σε κάτι παλιά κέρατα ελαφιού και τα πήρα μαζί μου. Λίγες μέρες αργότερα, πήγα λίγο πιο πέρα και βρήκα ένα ζευγάρι παλιά, λευκά κέρατα ελαφιού. Μέχρι σήμερα, όταν βρίσκω κέρατα, είμαι το ίδιο ενθουσιασμένος όπως και τότε: το να βρίσκω κέρατα είναι στο αίμα μου", αναφέρει ο ίδιος.


"Έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια και ακόμα πάω πεζοπορία στους λόφους και τα βουνά ψάχνοντας για κέρατα. Με τα χρόνια, έχω ανταλλάξει κέρατα με άλλα κέρατα. Στη δεκαετία του 1980 πούλησα 600 κέρατα άλκεων και 1500 ελαφιών κάτι που με βοήθησε να στείλω τις τρεις κόρες στο κολέγιο. ποτέ δεν έχω αγοράσει κέρατα", αναφέρει αλλού στο ημερολόγιό του.


"Δημιούργησα αυτή την ιστοσελίδα για να έρθω σε επαφή με ανθρώπους εκεί έξω που μοιράζονται τα ίδια ενδιαφέροντα, δίνοντας τους την ευκαιρία να ανταλλάξουμε φωτογραφίες, ιδέες και να πούμε ιστορίες για τις εμπειρίες μας. Έχω ένα κτίριο όπου στεγάζω τη συλλογή μου. Πέρασα δυόμισι χρόνια για να φτιάξω το εσωτερικό με έτσι όπως το ήθελα. Εκεί μέσα, έχω πάνω από 16.000 κέρατα πλέον", συνεχίζει.


Το κυνήγι κεράτων είναι ένα άθλημα κατά το οποίο δεν πεθαίνει κανένα ζώο. Τα ελάφια ρίχνουν τα κέρατα τους κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια του χειμώνα - αν και ίσως εντοπίσατε και κρανία ανάμεσα στη συλλογή...


Αν και η συλλογή κεράτων είναι το πάθος του, αγγίζει μόνο εν συντομία το θέμα του κυνηγιού:

"Τον πρώτο χρόνο που μου επετράπη να πάω για κυνήγι, δεν με άφησαν να πάρω τουφέκι. Ο πατέρας μου πίστευε ότι έπρεπε να μάθω μερικά πράγματα για το τι σημαίνει το κυνήγι πριν μπορέσω να σκοτώσω. Σήμερα, μου αρέσει να κυνηγάω αλλά μισώ το να σκοτώνω".


"Από την αρχή ένιωσα ότι κάθε κέρατο έχει το δικό του χαρακτήρα και μια ιστορία κρυμμένη στην σκληρότητά του".


"Μετά από σχεδόν πενήντα χρόνια θα έλεγε κανείς ότι όλο αυτό θα ξεφούσκωνε... Συνεχίζω όμως να ψάχνω πίσω από το επόμενο δέντρο, στην επόμενη κορυφογραμμή, στο επόμενο βουνό... Πάντα ψάχνω".


Περισσότερες ιστορίες του Jim και άπειρες φωτογραφίες, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου