Το δέλεαρ των τίτλων ευγενείας είναι τέτοιο που πολλοί έχουν προσπαθήσει να αποκτήσουν κάποιον. Άλλοι από τρέλα, άλλοι ανακαλύπτοντας κάποιον χαμένο οικογενειακό δεσμό και άλλοι απλά πληρώνοντας.
Δείτε μερικά τέτοια άτομα με τίτλο που δεν είχαν ποτέ.
Ο βαρώνος Haussmann
Ο Georges-Eugène Haussmann (Ζορζ Εζέν Οσμάν) ήταν περισσότερο γνωστός ως βαρόνος Haussmann, ο άνθρωπος που βοήθησε στην ανοικοδόμηση του σύγχρονου Παρισιού, στην πόλη που είναι σήμερα. Και όμως ο τίτλος του δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα ψευδώνυμο, ούτε καν επίσημος τίτλος. Ο Haussmann ήταν ένας άνθρωπος με μεγάλο όραμα και ταλέντο: υπό τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ', επανασχεδίασε το Παρίσι στην πανέμορφη πόλη που είναι σήμερα, με λεωφόρους, δημόσιους χώρους και όμορφος προσόψεις. Το τεράστιο επίτευγμα του Haussmann είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν είχε καμία εκπαίδευση ως αρχιτέκτονας ή πολεοδόμος, όπως δηλαδή δεν είναι και κανένα τίτλο.
Joshua A. Norton, αυτοκράτορας των ΗΠΑ
Ο Joshua Norton είχε μια αρκετά ταπεινή αρχή. Ήταν γιος μιας οικογένειας εμπόρων στο Λονδίνο γύρω στο 1819. Μετακόμισε στην Καλιφόρνια το 1849 όταν χτύπησε ο "πυρετός του χρυσού" και έκανε την τύχη του ως επιχειρηματίας. Μετά όμως από μια συμφωνία έχασε τα πάντα και κατέφυγε στην αλητεία. Το 1859 δημοσίευσε ένα διάταγμα στο San Francisco Bulletin διακηρύσσοντας τον εαυτό του Norton I, αυτοκράτορα των ΗΠΑ. Ξεκίνησε φορώντας στρατιωτική στολή και εξέδιδε διατάγματα για πολλά θέματα. Κέρδισε αμέσως τις καρδιές των κατοίκων του Σαν Φρανσίσκο και για τα επόμενα 20 χρόνια έγινε κάτι σαν τοπική διασημότητα -του πρόσφεραν δωρεάν γεύματα και μεταφορά και τον επαινούσαν όπου κι αν πήγαινε. Όταν ο Norton πέθανε το 1880 περίπου 10.000 άνθρωποι χαιρέτησαν τον αυτοκράτορα τους.
Εμελιάν Πουγκατσιόφ, ο αγρότης που ισχυριζόταν ότι είναι ο τσάρος Πέτρος Γ' που είχε αναστηθεί
Ο τσάρος Πέτρος Γ' αγαπήθηκε από τους Ρώσους αγρότες επειδή πρότεινε μια νομοθεσία που θα μπορούσε να οδηγήσει στη χειραφέτησή τους, αλλά αναγκάστηκε να παραιτηθεί μόλις έξι μήνες μετά την έναρξη της βασιλείας του, και δολοφονήθηκαν οκτώ ημέρες μετά την παραίτηση. Η σύζυγός και διάδοχός του Αικατερίνη η Μεγάλη δεν ήταν πρόθυμη να επιτρέψει κάτι τέτοιο στους αγρότες και αντ' αυτού θέσπισε μεγαλύτερες εξουσίες τους άρχοντες έναντι των αγροτών.
Ο Εμελιάν Πουγκατσιόφ ήταν δουλοπάροικος που διακήρυξε τον εαυτό του ως τον τσάρο Πέτρου Γ' και ξεκίνησε μια εξέγερση των αγροτών (1773-1775) κατά της Αικατερίνης. Υποσχέθηκε ότι θα τελείωνε την δουλοπαροικία μια για πάντα. Πολλοί συνέρρεαν κοντά του και χιλιάδες σκοτώθηκαν. Ο Πουγκατσιόφ συνελήφθη και εκτελέστηκε. Οι δουλοπάροικοι κέρδισαν τη χειραφέτησή τους το 1861.
Ο σουλτάνος των Σούλου
Τον 15ο αιώνα ένας ισχυρός Σουλτάνος των Σούλου βασίλεψε σε τμήματα των νότιων Φιλιππίνων και του Βόρνεο. Από τότε, η περιοχή έχει χωριστεί και δεν αποτελεί πλέον ενιαίο σουλτανάτο. Αυτό όμως δεν εμπόδισε πολλούς απόγονους του σουλτάνου να διεκδικήσουν τον τίτλο και τα εδάφη. Πιο πρόσφατα, ο Esmail Kiram ΙΙ αυτοανακηρύχθηκε σουλτάνος των Σούλου και το 2013 ξεκίνησε μια τολμηρή επίθεση στην μια επαρχία της Μαλαισίας στο νησί της Βόρνεο, σε μια προσπάθεια να διεκδικήσει τα εδάφη. Η καταστροφική εισβολή κόστισε τη ζωή σε 60 άτομα, προκάλεσε διπλωματική κρίση μεταξύ Μαλαισίας και Φιλιππίνων και δεν έδωσε στον αυτοαποκαλούμενο σουλτάνος ότι ήθελε.
Ο αντιπάπας Βενέδικτος ΙΓ'
Αντίπαπας είναι ένα πρόσωπο το οποίο, σε αντίθεση με εκείνον που θεωρείται γενικά ως ο νόμιμα εκλεγμένος Πάπας, διεκδικεί με σημαντική υποστήριξη τη θέση του επισκόπου της Ρώμης και του ηγέτη της Καθολικής Εκκλησίας. Αυτό έχει συμβεί τουλάχιστον 40 φορές στην ιστορία, συχνά επειδή οι αντίπαλες παρατάξεις έχουν χρησιμοποιήσει τον παπισμό ως πολιτικό μέσο. Ο Βενέδικτος ΙΓ' ήταν αντίπαπας για σχεδόν 30 χρόνια (1394-1422), όταν η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία χωρίστηκε σε δύο μέρη. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ως αντίπαπα, του είχε ζητηθεί επανειλημμένα να παραδώσει το αίτημά του προκειμένου να έρθει η ενότητα και πάλι στην εκκλησία, αλλά ο Βενέδικτος αρνήθηκε. Υπηρέτησε ως αντίπαπας τριών Ρωμαίων Παπών. Μετά το θάνατο του Βενέδικτου, ένας άλλος αντίπαπας επιλέχτηκε να τον διαδεχθεί, αλλά τα δύο μέρη συμφιλιώθηκαν και ο πάπας Μαρτίνος Ε' ήταν πλέον ο μόνος πάπας.
Η Μαρία Στέλλα και ο Λουδοβίκος Φίλιππος
Ο Λουδοβίκος Φίλιππος - πηγή
Ο Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Γαλλίας. Ανέβηκε στο θρόνο το 1830, αλλά η νομιμότητα αμφισβητήθηκε αμέσως όταν εμφανίστηκε μια μυστηριώδης γυναίκα η οποία αμφισβήτησε την πατρότητά του.
Η Maria Stella ήταν μια Ιταλίδα η οποία το 1821 έλαβε μια επιστολή από τον πατέρα της Lorenzo Chiappini, την οποία είχε ζητήσει να της παραδοθεί μετά το θάνατό του. Στην επιστολή, υποστήριζε ότι όταν η γυναίκα του γέννησε ένα γιο, μερικοί μυστηριώδης ευγενείς ζητούσαν να ανταλλάξουν τον γιο του με την κόρη τους, ώστε να έχουν έναν γιο ως κληρονόμο. Βασισμένη σε -σαθρά- αποδεικτικά στοιχεία, η Μαρία Στέλλα αποφάσισε ότι οι ανώνυμοι ευγενείς ήταν ο Δούκας και η Δούκισσα του Σαρτρ, οι γονείς του Λουδοβίκου Φιλίππου. Πήγε σε ένα εκκλησιαστικό δικαστήριο, το οποίο έκρινε ότι η επιστολή του πατέρα της ήταν αληθινή, αλλά ότι ο Δούκας του Σαρτρ δεν ήταν ο εν λόγω ευγενής.
Η Μαρία Στέλλα επέμεινε στους ισχυρισμούς της και στηριζόμενη στο γεγονός ότι πολλοί πίστευαν πως ο Λουδοβίκος Φίλιππος πράγματι έμοιαζε με Ιταλό αγρότη, δημοσίευσε μερικά φυλλάδια όπου ισχυριζόταν ότι ο βασιλιάς ήταν απατεώνας. Ο αληθινός πατέρας της Μαρίας Στέλλα δεν αναγνωρίστηκε ποτέ και ο Λουδοβίκος Φίλιππος κατέληξε εξόριστος στην Αγγλία μετά από μια επανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου