Δευτέρα 22 Μαΐου 2023

"Το Περιβάλλον του Άδη": Η ιστορία των ψυχικών κατασκόπων και της αστρικής προβολής - Μέρος 1ο

 
Η απόλυτη μάχη μεταξύ των παγκόσμιων υπερδυνάμεων της εποχής του Ψυχρού Πολέμου επρόκειτο να ξεκινήσει, και στην γραμμή του τερματισμού περίμεναν δυνάμεις πέρα από την πιο τρελή τους φαντασία.
 
 
 
Στα μισά της δεύτερης δεκαετίας της ζωής του και με καλή σωματοδομή, ο καθηγητής Victor Inyushin περίμενε με μεγάλη ανυπομονησία καθώς οι ηλεκτρικές εκκενώσεις βομβάρδιζαν το φιλμ που δεν είχε ακόμη εμφανιστεί. Είμαστε στα 1968 περίπου, και ο επιστήμονας βρισκόταν σε ένα από τα μυστικά εργαστήρια στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Καζακστάν στην Άλμα Άτα, της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Καζακστάν. Αν είχε κάνει τις ανακαλύψεις που πίστευε ότι είχε καταφέρει, τα αποτελέσματα θα είχαν αντίκτυπο πολύ πέρα από την απομονωμένη πανεπιστημιούπολη.

Καθώς ο Ψυχρός Πόλεμος πλησίαζε προς την τρίτη δεκαετία του, οι τεταμένες συνομιλίες για τη συνθήκη μεταξύ των ΗΠΑ και τις ΕΣΣΔ εναλλάσσονταν με επιδείξεις όπλων μαζικής καταστροφής. Ο κόσμος κρυβόταν κάτω από γραφεία και έφτιαχνε καταφύγια. Οι Σοβιετικοί είχαν πλέον φιλοδοξίες ότι θα μπορούσαν να καταστήσουν τα πυρηνικά όπλα ασήμαντα όταν θα ερχόταν η ώρα να στεφτεί η κυρίαρχη υπερδύναμη. Δεν επεδίωκαν τίποτα λιγότερο από το να σπάσουν τα σύνορα μεταξύ του φυσικού και του αστρικού επιπέδου.
 
Semyon και Valentina Kirlian
 
Υπήρχαν φήμες για σοβιετικές επενδύσεις σε παραφυσικές έρευνες, οπότε το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ προσπάθησε να μάθει περισσότερα. Οι Αμερικανοί ανακάλυψαν ότι το σοβιετικό ενδιαφέρον για την παραψυχολογία, που πήγαινε πίσω στον 19ο αιώνα, είχε δώσει συναρπαστικά και ανησυχητικά αποτελέσματα. Όταν το ζεύγος Semyon και Valentina Kirlian τελειοποίησαν την πρώτη τους ατομική βόμβα χρησιμοποίησαν μια τεχνική "φωτογράφησης με ηλεκτρικό πεδίο υψηλής συχνότητας που περιελάμβανε μια ειδικά κατασκευασμένη γεννήτρια σπινθήρα υψηλής συχνότητας", προκειμένου να καταγράψουν μια γαλαζοπράσινη "αύρα" που περιβάλει ορισμένους ανθρώπους. Αργότερα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η αύρα δεν ήταν απλώς φως. "Είχε μια λεπτή αλλά ανιχνεύσιμη μάζα". Με άλλα λόγια, αποκάλυψαν ένα κρυμμένο στρώμα πραγματικότητας.

Οι Σοβιετικοί επιστήμονες είχαν ήδη μελετήσει τον αόρατο κόσμο γύρω μας -τα ενεργειακά πεδία που παράγονται από έντομα, πουλιά και ζώα, ή το πώς επικοινωνούσε η ωκεάνια ζωή χρησιμοποιώντας "ηλεκτρομαγνητικά κύματα". Προσπάθησαν να επηρεάσουν διανοητικά τη συμπεριφορά των ζώων, επιχείρησαν "άνευ λόγου μετάδοση πληροφοριών" και παρήγαγαν έναν τεράστιο αριθμό άρθρων για την τηλεπάθεια. Οι Σοβιετικοί ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για τη γνώση που κατείχαν οι γιόγκι, οι δάσκαλοι των αρχαίων πρακτικών που μπορούσαν να συνδέονται με αόρατες δυνάμεις.

Μια έκθεση της αμερικανικής Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Defense Intelligence Agency, DIA) αποκάλυψε περισσότερα. "Η κύρια ώθηση για την αξιοποίηση των πιθανών δυνατοτήτων τηλεπαθητικής επικοινωνίας, τηλεκινητικής και βιονικής λέγεται ότι προέρχεται από τον σοβιετικό στρατό και την KGB", έγραψε ο αναλυτής. Αυτή η ώθηση εντάθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '60 με βάση ένα "διάταγμα του Κρεμλίνου" -και στα τέλη της δεκαετίας, υπήρχαν "είκοσι ή περισσότερα κέντρα για τη μελέτη των παραψυχολογικών φαινομένων" σε ολόκληρη τη Ρωσία που χρηματοδοτούνταν με πολλά εκατομμύρια δολάρια.

Σύμφωνα με την έκθεση, ο Δρ Leonid Vasiliev του Πανεπιστημίου του Λένινγκραντ "διεξήγαγε επιτυχημένα πειράματα τηλεπάθειας μεγάλων αποστάσεων μεταξύ Λένινγκραντ και Σεβαστούπολης" -αν και η "φύση της εγκεφαλικής ενέργειας που παράγει" τέτοια επικοινωνία ήταν πεισματικά ασύλληπτη. Οι Σοβιετικοί πίστεψαν ότι, το κλειδί για το πώς κάτι τόσο άυλο όσο η σκέψη μπορούσε να ταξιδέψει, στηριζόταν σε αυτό που ήταν γνωστό ως "βιοπλάσμα", ένα οργανωμένο σύστημα ηλεκτρομαγνητικών σωματιδίων αόρατο με γυμνό μάτι.

Η σοβιετική έρευνα για το βιοπλάσμα στράφηκε στον καθηγητή Inyushin και τους συνεργάτες του για να βελτιώσει περαιτέρω αυτή την "αύρα" που φωτογραφήθηκε χρόνια νωρίτερα. Αποφεύγοντας την κάμερα, απαθανάτισαν εικόνες απευθείας σε φιλμ και, μέσω νέων τεχνικών ανάπτυξης του φιλμ, εντόπισαν πλέον πολύχρωμες φωτοβολίδες που προέρχονταν από σώματα. Αυτό ήταν και η αρχή για αυτόν τον αγώνα.
 
Στις ΗΠΑ, οι έμπειροι στην παραψυχολογία αξιωματούχοι των μυστικών υπηρεσιών έτρεμαν με αυτές τις αναφορές. Αν όντως είχαν εντοπιστεί και απομονωθεί οι βιοπλασματικοί σύνδεσμοι για τα ανθρώπινα όντα, αυτό προκάλεσε μακροχρόνιους θρύλους για το "ασημένιο κορδόνι" (silver cord). Με βάση αυτές τις πεποιθήσεις, ο κόσμος είναι καλυμμένος με τα λεγόμενα αστρικά επίπεδα στα οποία, το πνεύμα κάποιου μπορούσε να εισέλθει και να ταξιδέψει  -το πνεύμα μπορούσε να κινηθεί σε μεγάλες αποστάσεις, ακόμη και σε όλο τον κόσμο, εν ριπή οφθαλμού. Εν τω μεταξύ, ένα ασημένιο κορδόνι -διαμέτρου περίπου μίας ίντσας- κρατάει δεμένο το πνεύμα στη φυσική του "άγκυρα" -το ανθρώπινο σώμα-, στο οποίο θα επέστρεφε το πνεύμα οπλισμένο με γνώση από τα ταξίδια του.

Καθώς συσσωρεύονταν αναφορές για τους Σοβιετικούς, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι άρχισαν να εργάζονται πυρετωδώς. Αν οι κομμουνιστές επιστήμονες είχαν βρει το κλειδί για την προβολή και τον έλεγχο των πνευμάτων μας, κανείς δε θα μπορούσε να προβλέψει το επερχόμενο σκοτάδι.
 
~~~
 
 
Γελαστοί φοιτητές με μακριά μαλλιά και κοντές φούστες πόζαραν για φωτογραφίες μπροστά από το βαμμένο με κόκκινα, πράσινα και παστέλ χρώματα βανάκι Volkswagen, που ήταν σταθμευμένο κοντά στο Winston Hall στην πανεπιστημιούπολη του North Carolina State University. Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του '60 και ο εντυπωσιακός διάκοσμος είχε γίνει από φοιτητές της Σχολής Σχεδίου κατόπιν αιτήματος του ιδιοκτήτη του, του Δρ. Eugene Bernard.

Λεπτός, με γυαλιστερά σκούρα μαλλιά και έντονη έκφραση, ο Bernard, με καταγωγή από την Καλιφόρνια, είχε αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ και το Πανεπιστήμιο του Λιντς και είχε θητεύσει διδάσκοντας στο Κέιμπριτζ, πριν φτάσει στο Ράλεϊ ως καθηγητής ψυχιατρικής.

Ο Bernard έκανε διαλέξεις με θέματα όπως "Ναρκωτικά και ψυχεδελική εμπειρία" και "Παραισθησιογόνα ναρκωτικά". Το βανάκι του ήταν το τέλειο συνοδευτικό κομμάτι, μια "σέξι ομορφιά", όπως την αποκαλούσε η φοιτητική εφημερίδα, με "άγρια χρώματα". Βέβαια, οι διαχειριστές της σχολής δεν ήταν και τόσο ευχαριστημένοι με αυτό. Ούτε ενέκριναν όταν ο Bernard φιλοξένησε ένα απόγευμα "για μοιρασιά και ώρα για αγάπη ο ένας για τον άλλον".
 
Ο Δρ. Eugene Bernard
 
Οι χίπικες τάσεις του καθηγητή δεν ήταν οι μόνοι λόγοι των τριβών με τους διαχειριστές. Ανάμεσα στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα ήταν η αστρική προβολή. Ο Bernard προσδιόρισε ότι 1 στους 100 ανθρώπους είχε μια αξιόπιστη εξωσωματική εμπειρία. Αναζήτησε ενεργά υποκείμενα δοκιμών ώστε να μπορέσει να εξακριβώσει "αν όσοι έχουν βιώσει το φαινόμενο μπορούν να μάθουν να ελέγχουν τον προορισμό του μυαλού τους και αν μπορούν να διδαχθούν άλλοι πώς να προβάλλουν το μυαλό τους". Ένα τέτοιο θέμα προβλήθηκε σε μια άλλη πόλη και περιέγραψε συγκεκριμένες τοποθεσίες λεπτομερώς. Ο καθηγητής ισχυρίστηκε ότι είχε προβάλει αστρικά τον εαυτό του. Είπε στο περιοδικό Fate ότι η αστρική προβολή είναι "σαν να ξαπλώνεις σε έναν καναπέ, να σηκώνεσαι και να βλέπεις το σώμα σου ακόμα εκεί".

Στην επιμέλεια ενός συμποσίου επιστημονικών παρουσιάσεων, ο Bernard συμπεριέλαβε κορυφαίους ακαδημαϊκούς από το Ινστιτούτο Έρευνας του Στρατού Walter Reed (Walter Reed Army Institute of Research). Ο καθηγητής μυήθηκε στα κυβερνητικά και στρατιωτικά μυστικά, συμπεριλαμβανομένου του αγώνα για να προλάβουν τους Σοβιετικούς, οι οποίοι προφανώς ήταν κοντά στη δημιουργία ενός στρατού "ψυχικών κατασκόπων" αξιοποιώντας την αστρική προβολή.

Ο Bernard δεν ήταν ο μόνος ιδιωτικός ερευνητής για την υπόθεση εκτός κυβερνητικών εργαστηρίων. Στο UCLA, εργαστηριακά πειράματα άρχισαν να αναπαράγουν τη σοβιετική φωτογραφία που πιστεύεται ότι απαθανάτισε στοιχεία αστρικών σωμάτων. Ο Edward Pullman, διευθυντής του Νοτιοδυτικού Ερευνητικού Κέντρου Ύπνωσης (Southwest Hypnosis Research Center) στο Ντάλας του Τέξας, είχε επίσης ξεκινήσει εργαστηριακή έρευνα και καθιερώθηκε ως αυθεντία. "Οι Σοβιετικοί είναι τουλάχιστον 25 χρόνια μπροστά από εμάς στην ψυχική έρευνα", επισήμανε ο Pullman στις αρχές του '72. "Οι Σοβιετικοί έχουν συνειδητοποιήσει το τεράστιο στρατιωτικό πλεονέκτημα της ψυχικής ικανότητας που είναι γνωστή ως αστρική προβολή". Αν τα μέντιουμ-κατάσκοποι μπορούσαν να διεισδύσουν σε άκρως απόρρητες συναντήσεις στο Πεντάγωνο και να δουν οποιαδήποτε έγγραφα οπουδήποτε στον κόσμο, όλα θα χάνονταν. "Δεν υπάρχει άμυνα ενάντια σε μια τέτοια εισβολή. Τουλάχιστον μια που να την γνωρίζουμε", επισήμανε.

Ο Pullman, ένας γκριζομάλλης με χοντρά μαύρα γυαλιά, ξεκίνησε πειράματα με την Beverly Chalker. Εκείνος θα υπνώτιζε την 37χρονη διακοσμήτρια εσωτερικών χώρων και θα προσπαθούσε να την στείλει με αστρικές "πτήσεις" σε συγκεκριμένους προορισμούς. Κάποια στιγμή, την έστειλε από το Ντάλας σε ένα σπίτι στο Νιου Τζέρσι και ανέφερε ότι παρατήρησε έναν άνδρα να κοιμάται σε ένα κρεβάτι με το φως αναμμένο, ενώ το βιβλίο που διάβαζε είχε πέσει στο πάτωμα. "Μόλις φτάσει κανείς σε ένα μέρος, βλέπει τι συμβαίνει σαν να το βλέπει στην τηλεόραση", είπε αργότερα η Chalker και περιέγραψε τις πιτζάμες του άντρα και τη διακόσμηση του δωματίου.
 
Ο Edward Pullman υπνωτίζει την Beverly Chalker
 
Το επόμενο πρωί, η ομάδα του Pullman τρόμαξε όταν μπόρεσε να επαληθεύσει τις περιγραφές της Chalker με τον άνδρα που είχε δει.

Στη δική του έρευνα, ο καθηγητής Bernard συνέχισε να αναζητά επιβεβαίωση ότι "ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να εκτελέσει αυτό το φαινόμενο" κατά βούληση. "Αν μπορεί να διδαχθεί να προβάλλει και να ελέγχει, οι προοπτικές είναι συγκλονιστικές". Ο Bernard είχε ένα όραμα. "Φανταστείτε τι αξία θα είχε αυτό για τη χώρα μας, ιδιαίτερα στον τομέα της κατασκοπείας, όπου τα αόρατα θα μπορούσαν να παρατηρήσουν και αργότερα να αναφέρουν".

Σε ένα ελεγχόμενο από εργαστήριο πείραμα που ανέφερε ολοένα και πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα, μια νεαρή κοπέλα μπόρεσε να χρησιμοποιήσει αστρική προβολή για να διαβάσει έναν πενταψήφιο αριθμό που ήταν κρυμμένος από επιστήμονες κατά τη διάρκεια ύπνωσης -τον ανέφερε όταν ξύπνησε.

Καθώς πρωτοπόροι, όπως ο Bernard και ο Pullman, έκαναν μελέτες, η κυβέρνηση κυκλοφόρησε -αθόρυβα- περισσότερες πληροφορίες και, σταδιακά, η φύση των πειραμάτων διέρρευσε στο κοινό. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι άνθρωποι ήθελαν να δοκιμάσουν την πρακτική μόνοι τους. Η κυβέρνηση χρειαζόταν βοήθεια από όλες τις πλευρές και δεν είχε την πολυτέλεια του χρόνου να εξετάσει τις παράπλευρες απώλειες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου