Κάτι είχε πάει πολύ στραβά.
Οι αστρικές κασέτες -των 11 δολαρίων- από ερευνητές με έδρα το Μπέβερλι Χιλς, που κυκλοφόρησαν λίγο πριν τον θάνατο του Antoszczyk, υπόσχονταν μια εμπειρία που άλλαξε τη ζωή σε όποιον τις άκουγε. Οι κασέτες υπόσχονταν ότι θα δούλευαν σε όσους είχαν προσπαθήσει και αποτύχει να χρησιμοποιήσουν άλλες μεθόδους αστρικής προβολής. Μια γυναίκα -γνωστή μόνο με τα αρχικά J. H.- παρήγγειλε αυτές τις κασέτες μέσω ταχυδρομείου ελπίζοντας να δει "χρώματα, σχέδια, εικόνες και παραισθήσεις". Άκουσε την κασέτα και μεταφέρθηκε. Αυτό όμως που είδε ήταν "τέρατα και άσχημα πράγματα". Τρομοκρατήθηκε.
Ακόμη και αφοσιωμένοι παραφυσικοί φαινόταν να υποχωρούν. Όταν η Laverne Landis - η νοσοκόμα που δεν μπορούσε να ξεχάσει τον ξαφνικό θάνατο του συζύγου της, Dennis- ήθελε να δοκιμάσει περαιτέρω αστρικές εξερευνήσεις. Όμως, ακόμη και η ομάδα ψυχικής υποστήριξης προσπάθησε να την προειδοποιήσει για αυτό.
Ο συγγραφέας Herbert Greenhouse, ολοκληρώνοντας το βιβλίο του "The Astral Journey" περίπου όταν ο Antoszczyk προετοιμαζόταν για το αστρικό του ταξίδι, έκανε μια βουτιά τόσο βαθιά όσο κανένας. Πήρε συνεντεύξεις από πειραματιστές, εμβάθυνε στην ιστορία της πρακτικής και περιέγραψε λεπτομερώς τη διαδικασία διαχωρισμού από το σώμα κάποιου. Το αστρικό σώμα "γενικά αισθάνεται πολύ ελαφρύ, συνήθως αβαρές και, μερικές φορές, εκπέμπει μια λάμψη που μπορεί να φωτίζει ένα σκοτεινό δωμάτιο".
Ένας τέτοιος διαχωρισμός συχνά δημιουργεί φόβο, αρχικά. Σύντομα όμως, λόγω συγκίνησης, αυτός που πειραματίζεται "είναι συνήθως απρόθυμος να επιστρέψει στο φυσικό του σώμα". Το κορδόνι που συνέδεε το αστρικό με το φυσικό σώμα, εξήγησε ο Greenhouse, ήταν μυστηριώδες και αδύναμο. "Ο φόβος, ο υπερβολικός θόρυβος ή κάποια άλλη διαταραχή μπορεί να προκαλέσει την επιστροφή στο σώμα με ένα δυσάρεστο σοκ και είναι καλύτερα να επιστρέψει αργά".
Ο Greenhouse διαπίστωσε ότι ορισμένα ταξίδια είχαν πάρει πολύ λάθος τροπή. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι αστρικές μορφές των προβαλλόμενων θα μπορούσαν να καταλήξουν να αισθάνονται κολλημένοι "σε μια απόκοσμη, ομιχλώδη ατμόσφαιρα με δυσάρεστες και συχνά απειλητικές οντότητες, το περιβάλλον του Άδη".
Τέρατα.
Ο
Antoszczyk δεν ήταν ο μόνος και ίσως όχι ο πρώτος που υπέκυψε. Στις
αρχές της δεκαετίας του '70, ένας άλλος ερευνητής, ένας μηχανικός με το
ψευδώνυμο Steve Richards, αναγνώρισε έναν άνδρα από το Νιού Τζέρσι που
πέθανε αφού "συνδύασε την [αστρική] προβολή με μερικά εξαιρετικά
επικίνδυνα πειράματα σε ανεσταλμένες απεικονίσεις".
Οι ερευνητές ανέφεραν αυξανόμενες ενδείξεις ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στα αστρικά πεδία, αφήνοντας "ζόμπι" ορισμένους προβαλλόμενους εάν η ψυχή χανόταν στην πορεία. Ένας κοινωνικός λειτουργός στη Χαβάη που δίδαξε σε ένα εργαστήριο προβολής περιέγραψε τέσσερις ζώνες στο αστρικό ταξίδι, με το Α να είναι η γήινη ύπαρξη και το D να είναι το ισοδύναμο του "βαθιού διαστήματος" στην αστρική σφαίρα. Η Ζώνη C ήταν το "limbo", ανάμεσα σε εμπόδια, όπου οι παγιδευμένες ψυχές δεν μπορούσαν να προσχωρήσουν, ούτε μπροστά, ούτε πίσω.
Για τους παραψυχολόγους και τους αληθινούς πιστούς επιστήμονες, οι βαθύτεροι φόβοι τους έγιναν αντιληπτοί σε αυτά τα τελευταία πρότυπα. Η αστρική κούρσα μεταξύ της αμερικανικής και της σοβιετικής κυβέρνησης είχε πυροδοτήσει -άθελά της- μια πλημμύρα πειραματιστών σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, ένα είδος κατακλυσμού ψυχών στον αστρικό αυτοκινητόδρομο. Ως αποτέλεσμα, οι ταξιδιώτες βρίσκονταν παντού τριγύρω, κατευθύνθηκαν λανθασμένα, ωθήθηκαν σε αυτό που το Greenhouse αναγνώρισε ως "Περιβάλλον του Άδη" (Hades Environment) - μονοπάτια στα αστρικά πεδία, στα σκοτεινά σημεία της ύπαρξης, όπου ελλοχεύουν κακές οντότητες.
Η ιστορία του Antoszczyk, που άκουγε μια γυναίκα να του γνέφει, δεν ήταν μοναδική - παρόμοιες φωνές άκουγαν και άλλοι. Οι αστρικοί ερευνητές βουτηγμένοι στη μακρά ιστορία της πρακτικής μπορούσαν να αναγνωρίσουν τα ενδεικτικά σημάδια μιας συγκεκριμένης φιγούρας. Ήταν η αρχαία γυναικεία δαιμονική θεότητα των Αιγυπτίων Αμμούτ ("αυτή που καταβροχθίζει" ή "που τρώει τις ψυχές"), που υπήρχε στα αστρικά επίπεδα, συγκεκριμένα στην Αίθουσα των Δύο Αληθειών, σύμφωνα με αρχαία κείμενα, που αντιστοιχεί σε εκείνο το μέσο έδαφος της Ζώνης C που ανέφερε ο κοινωνικός λειτουργός στη Χαβάη. Η Αμμούτ έτρωγε τις ψυχές που συναντούσε για να απορροφήσει τη δύναμή τους. Η θεότητα άλλαζε μορφές και, παρά το ότι μπορούσε να εμφανιστεί ως μια όμορφη γυναίκα, τελικά, εμφανιζόταν με την πραγματική, τερατώδες της μορφή: είχε κεφάλι κροκόδειλου και σώμα λιονταριού και ιπποπόταμου (τα τρία μεγαλύτερα "ανθρωποφάγα" ζώα που ήταν γνωστά στους αρχαίους Αιγυπτίους).
Ο επικείμενος κίνδυνος που αντιμετώπιζαν οι ειδικοί φαινόταν διπλός. Πρώτον, μπορούσαν να πεθάνουν περισσότεροι άνθρωποι και, δεύτερον, στην ανταλλαγή μεταξύ του σωματικού και του αστρικού κόσμου, κάτι από το σκοτάδι -το Περιβάλλον του Άδη, η Αμμούτ, τα τέρατα- θα μπορούσε να διαφύγει στην πραγματικότητα.
Οι ερευνητές ανέφεραν αυξανόμενες ενδείξεις ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στα αστρικά πεδία, αφήνοντας "ζόμπι" ορισμένους προβαλλόμενους εάν η ψυχή χανόταν στην πορεία. Ένας κοινωνικός λειτουργός στη Χαβάη που δίδαξε σε ένα εργαστήριο προβολής περιέγραψε τέσσερις ζώνες στο αστρικό ταξίδι, με το Α να είναι η γήινη ύπαρξη και το D να είναι το ισοδύναμο του "βαθιού διαστήματος" στην αστρική σφαίρα. Η Ζώνη C ήταν το "limbo", ανάμεσα σε εμπόδια, όπου οι παγιδευμένες ψυχές δεν μπορούσαν να προσχωρήσουν, ούτε μπροστά, ούτε πίσω.
Για τους παραψυχολόγους και τους αληθινούς πιστούς επιστήμονες, οι βαθύτεροι φόβοι τους έγιναν αντιληπτοί σε αυτά τα τελευταία πρότυπα. Η αστρική κούρσα μεταξύ της αμερικανικής και της σοβιετικής κυβέρνησης είχε πυροδοτήσει -άθελά της- μια πλημμύρα πειραματιστών σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, ένα είδος κατακλυσμού ψυχών στον αστρικό αυτοκινητόδρομο. Ως αποτέλεσμα, οι ταξιδιώτες βρίσκονταν παντού τριγύρω, κατευθύνθηκαν λανθασμένα, ωθήθηκαν σε αυτό που το Greenhouse αναγνώρισε ως "Περιβάλλον του Άδη" (Hades Environment) - μονοπάτια στα αστρικά πεδία, στα σκοτεινά σημεία της ύπαρξης, όπου ελλοχεύουν κακές οντότητες.
Η ιστορία του Antoszczyk, που άκουγε μια γυναίκα να του γνέφει, δεν ήταν μοναδική - παρόμοιες φωνές άκουγαν και άλλοι. Οι αστρικοί ερευνητές βουτηγμένοι στη μακρά ιστορία της πρακτικής μπορούσαν να αναγνωρίσουν τα ενδεικτικά σημάδια μιας συγκεκριμένης φιγούρας. Ήταν η αρχαία γυναικεία δαιμονική θεότητα των Αιγυπτίων Αμμούτ ("αυτή που καταβροχθίζει" ή "που τρώει τις ψυχές"), που υπήρχε στα αστρικά επίπεδα, συγκεκριμένα στην Αίθουσα των Δύο Αληθειών, σύμφωνα με αρχαία κείμενα, που αντιστοιχεί σε εκείνο το μέσο έδαφος της Ζώνης C που ανέφερε ο κοινωνικός λειτουργός στη Χαβάη. Η Αμμούτ έτρωγε τις ψυχές που συναντούσε για να απορροφήσει τη δύναμή τους. Η θεότητα άλλαζε μορφές και, παρά το ότι μπορούσε να εμφανιστεί ως μια όμορφη γυναίκα, τελικά, εμφανιζόταν με την πραγματική, τερατώδες της μορφή: είχε κεφάλι κροκόδειλου και σώμα λιονταριού και ιπποπόταμου (τα τρία μεγαλύτερα "ανθρωποφάγα" ζώα που ήταν γνωστά στους αρχαίους Αιγυπτίους).
Ο επικείμενος κίνδυνος που αντιμετώπιζαν οι ειδικοί φαινόταν διπλός. Πρώτον, μπορούσαν να πεθάνουν περισσότεροι άνθρωποι και, δεύτερον, στην ανταλλαγή μεταξύ του σωματικού και του αστρικού κόσμου, κάτι από το σκοτάδι -το Περιβάλλον του Άδη, η Αμμούτ, τα τέρατα- θα μπορούσε να διαφύγει στην πραγματικότητα.
~~~
Οι αρχές που είχαν τόσο επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση των Σοβιετικών έπρεπε να κάνουν στροφή, και μάλιστα γρήγορα.
Ακόμη και οι Σοβιετικοί ερευνητές έδειχναν αναστατωμένοι, αφού είχαν μεταδώσει μια διφορούμενη προειδοποίηση στους αντιπάλους τους: "Πείτε στην Αμερική ότι το ψυχικό δυναμικό του ανθρώπου πρέπει να χρησιμοποιηθεί για καλό". Ο καθηγητής Inyushin του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Καζακστάν μοιράστηκε λεπτομέρειες της φωτογραφικής του έρευνας με τον επικεφαλής του εργαστηρίου παραψυχολογίας του UCLA. Ο δημοσιογράφος των Los Angeles Times, Robert Toth, που στάθμευε στη Μόσχα, έλαβε ένα άκρως απόρρητο έγγραφο παραψυχολογίας από έναν Σοβιετικό επιστήμονα, το οποίο οδήγησε σε ένα διεθνές περιστατικό όταν συνελήφθη από την KGB.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ συνέχισε να παρακολουθεί αστρικούς πειραματιστές όπως ο Δρ. Bernard και ο Edward Pullman, οι οποίοι αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες. Ο Bernard είχε χάσει τη θέση του και το εργαστήριό του. Επίσης, ο κορυφαίος κυβερνητικός αστρικός προβαλλόμενος , ο Pat Price, πέθανε μυστηριωδώς, αφού μπήκε και βγήκε από μια κατάσταση ύπνου, έξι εβδομάδες μετά τον θάνατο του Antoszczyk.
Μήνες μετά τον θάνατο του Antoszczyk και του Price, το Υπουργείο Άμυνας, μέσω της Υπηρεσίας Έρευνας Προηγµένων Αµυντικών Προγραµµάτων (Advanced Research Projects Agency, DARPA), ξεκίνησε ένα άκρως απόρρητο project 145.000 δολαρίων με στόχο νέες μεθόδους ελέγχου της αστρικής προβολής. Έστρεψαν επίσης το ενδιαφέρον τους σε έναν άλλο ηγέτη στον τομέα, τον Robert Monroe, τον επιχειρηματία που είχε βιώσει να δει τη γυναίκα του στο κρεβάτι με έναν άντρα -τον ίδιο- στην πρώτη του αστρική προβολή. Ο Monroe γοητεύτηκε και στη συνέχεια έγινε εμμονικός με την αστρική προβολή. Είχε υποβληθεί σε εξέταση στο Topeka Veterans Administration Hospital από έναν ψυχίατρο που επιβεβαίωσε ότι κατά τη διάρκεια των αστρικών ταξιδιών του, ο Monroe ήταν "σχεδόν σαν το σώμα του να ήταν σε κώμα παρά να κοιμόταν".
Ο
γλυκομίλητος, 60χρονος Monroe ποντάρισε τα πάντα και έδωσε σημαντικό
μέρος της περιουσίας του για να ιδρύσει ένα ινστιτούτο στο Faber της
Βιρτζίνια, κρυμμένο κάπου στα Κυανά Όρη (Blue Ridge Mountains),
που ειδικεύεται στη μελέτη της αστρικής προβολής. Σε μια απομονωμένη
τοποθεσία στις κορυφογραμμές, οι εγκαταστάσεις περιλάμβαναν έναν θάλαμο
απομόνωσης όπου μπορούσε κανείς να συντονιστεί και να φτάσει στο αστρικό
πεδίο. Επίσης, κατέγραψε λεπτομερείς αναφορές εκατοντάδων δικών του
αστρικών ταξιδιών. Σε ένα από αυτά, περιέγραψε ότι έφτασε πίσω από το
κεφάλι του και ένιωσε κάτι να απλώνεται από την πλάτη του ανάμεσα στις
ωμοπλάτες του. "Ήταν ακριβώς όπως οι απλωμένες ρίζες ενός δέντρου που
διακλαδώνονται από τον κορμό". Ήταν το "ασημένιο κορδόνι". Σπασμένο,
τυχαία ή όχι, θα μπορούσε να προκαλέσει θάνατο.
Στο ινστιτούτο του, ο Monroe καλωσόρισε στη Διοίκηση Πληροφοριών και Ασφάλειας του Στρατού των ΗΠΑ (United States Army Intelligence and Security Command, INSCOM). Σύμφωνα με ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της CIA, η INSCOM ήθελε να δοκιμάσει "τις δυνατότητες της διαδικασίας Hemi-Sync" (σ.σ. μια τεχνολογία που διευκολύνει τη βαθιά χαλάρωση και την επαφή με βαθύτερα εσωτερικά επίπεδα), μια νέα τεχνική που αναπτύχθηκε στο ινστιτούτο, για χρήση στις αυξημένες "ψυχοενεργειακές προσπάθειες" του οργανισμού. Ένας αξιωματικός πληροφοριών του στρατού που βυθίστηκε στις τεχνικές του ινστιτούτου Monroe ανέφερε ότι ο αστρικά προβαλλόμενος μπορούσε "να φτάσει στο σημείο να ξεφύγει από το χρόνο-χώρο ενώ είναι έξω από το σώμα του" οπότε "κερδίζει το πλεονέκτημα του 'clicking out' ως μέρος της ενισχυμένης συνείδησής του ενώ ξεκινά από μια βάση που βρίσκεται πιο κοντά στις διαστάσεις με τις οποίες επιθυμεί να επικοινωνήσει". Όπως έδειχναν οι αναφορές τους, πλησίαζαν στην αποστολή αστρικών ταξιδιωτών με σκοπό και αποστολή.
Στο ινστιτούτο του, ο Monroe καλωσόρισε στη Διοίκηση Πληροφοριών και Ασφάλειας του Στρατού των ΗΠΑ (United States Army Intelligence and Security Command, INSCOM). Σύμφωνα με ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της CIA, η INSCOM ήθελε να δοκιμάσει "τις δυνατότητες της διαδικασίας Hemi-Sync" (σ.σ. μια τεχνολογία που διευκολύνει τη βαθιά χαλάρωση και την επαφή με βαθύτερα εσωτερικά επίπεδα), μια νέα τεχνική που αναπτύχθηκε στο ινστιτούτο, για χρήση στις αυξημένες "ψυχοενεργειακές προσπάθειες" του οργανισμού. Ένας αξιωματικός πληροφοριών του στρατού που βυθίστηκε στις τεχνικές του ινστιτούτου Monroe ανέφερε ότι ο αστρικά προβαλλόμενος μπορούσε "να φτάσει στο σημείο να ξεφύγει από το χρόνο-χώρο ενώ είναι έξω από το σώμα του" οπότε "κερδίζει το πλεονέκτημα του 'clicking out' ως μέρος της ενισχυμένης συνείδησής του ενώ ξεκινά από μια βάση που βρίσκεται πιο κοντά στις διαστάσεις με τις οποίες επιθυμεί να επικοινωνήσει". Όπως έδειχναν οι αναφορές τους, πλησίαζαν στην αποστολή αστρικών ταξιδιωτών με σκοπό και αποστολή.
Αυτή
τη φορά, η κατασκοπεία θα επέλεγε να μην πάρει την ευθύνη για να
σφραγίσει τα εμπόδια που φαινόταν να διαλύονται. Μέχρι εκείνη τη στιγμή,
είχαν μια ομάδα αξιόπιστων ταξιδιωτών. Αν και στερήθηκαν τον Price,
είχαν τον συν-ταξιδιώτη του στην αστρική προβολή, τον Ingo Swann, ο
οποίος διέπρεψε στη σύνταξη χαρτών από αυτά που έβλεπε κατά τη διάρκεια
των εξωσωματικών ταξιδιών του. Θα μπορούσαν επίσης να στείλουν τον ίδιο
τον Monroe, και μπορούσαν να στρατολογήσουν προβαλλόμενους που είχαν ήδη
παρακολουθήσει, όπως την διακοσμήτρια εσωτερικών χώρων Beverly Chalker,
ακόμη και τα κορίτσια του γυμνασίου που απέδωσαν καλύτερα στο αστρικό
πείραμα του Seton High. Όλοι είχαν αρκετές δεξιότητες για να κάνουν
παρατηρήσεις, να ξεφύγουν από τυχόν απειλητικές οντότητες και να
επιστρέψουν με ασφάλεια και να αναφέρουν τι συνέβη.
Οι πάπυροι που περιγράφουν λεπτομερώς μια υποτιθέμενη συνάντηση με τον Αμμούτ φυλάσσονταν στο Βρετανικό Μουσείο. Η CIA και η MI5 θα μπορούσαν να ενεργοποιήσουν επί τόπου αιγυπτιολόγους ώστε να ψάξουν ενδελεχώς τα ιερογλυφικά.
Αν πράγματι υπήρχε "κάτι" στην αστρική σφαίρα που προσπαθούσε να περάσει στην άλλη πλευρά, αν οι αρχαίοι θρύλοι της πανίσχυρης Αμμούτ ήταν αληθινοί, έπρεπε να σταματήσουν την επανάληψη ενός ταξιδιώτη πολίτη, όπως ο Robert Antoszczyk, ο οποίος, δελεασμένος από δυνάμεις που δεν καταλάβαινε, θα καλούσε μια δύναμη που θα μπορούσε να γκρεμίσει αυτά τα σύνορα. Έπρεπε να επιστρέψουν το τζίνι στο μπουκάλι.
Οι πάπυροι που περιγράφουν λεπτομερώς μια υποτιθέμενη συνάντηση με τον Αμμούτ φυλάσσονταν στο Βρετανικό Μουσείο. Η CIA και η MI5 θα μπορούσαν να ενεργοποιήσουν επί τόπου αιγυπτιολόγους ώστε να ψάξουν ενδελεχώς τα ιερογλυφικά.
Αν πράγματι υπήρχε "κάτι" στην αστρική σφαίρα που προσπαθούσε να περάσει στην άλλη πλευρά, αν οι αρχαίοι θρύλοι της πανίσχυρης Αμμούτ ήταν αληθινοί, έπρεπε να σταματήσουν την επανάληψη ενός ταξιδιώτη πολίτη, όπως ο Robert Antoszczyk, ο οποίος, δελεασμένος από δυνάμεις που δεν καταλάβαινε, θα καλούσε μια δύναμη που θα μπορούσε να γκρεμίσει αυτά τα σύνορα. Έπρεπε να επιστρέψουν το τζίνι στο μπουκάλι.
~~~
Η
Laverne Landis, η νοσοκόμα και μητέρα πέντε παιδιών, είχε πάει με το
αυτοκίνητο στην έρημο της Μινεσότα. Τα τζάμια είχαν θολώσει και το χιόνι
που έπεφτε είχε στοιβαχτεί γύρω από το αυτοκίνητο.
Άκουγε μια σαγηνευτική φωνή. Κοιτούσε τον ουρανό, περίμενε, και άκουγε. Η φωνή, είπε, ήταν ένα αστρικό πνεύμα που της υποσχέθηκε τη δύναμη να θεραπεύει τους αρρώστους. Ήταν το μόνο που ήθελε η Laverne από τότε που ήταν μικρή: να βοηθάει τους ανθρώπους.
Ο
Αιγύπτιος συγγραφέας, που έγραψε το 1250 π.Χ., ισχυρίστηκε ότι μπήκε
στη σφαίρα των κακών οντοτήτων και βρήκε τρόπο επιστροφής, θέλοντας να
προειδοποιήσει τους άλλους. Περιέγραψε όλα όσα είδε, με ιδιαίτερο
ενδιαφέρον για την τρομακτική Αμμούτ.
Με τα χέρια της τυλιγμένα σε πανιά, η Laverne είχε βγάλει το χιόνι από το παρμπρίζ για να μην της κόβει τη θέα. Η κλήση είχε φέρει τη Landis και τον φίλο της Gerald σε ένα οδικό ταξίδι έξι μηνών.
Αυτή η φωνή, που ακούστηκε για πρώτη φορά μέσω ενός μέντιουμ και περιγράφηκε ως "βραχνή, που στοιχειώνει", είχε υποσχεθεί τόσα πολλά. Θα τους έσωζε; Το μυστηριώδες γυναικείο πνεύμα, θα την πήγαινε στον χαμένο σύζυγό της στα αστρικά πεδία;
Ο συγγραφέας Άνι αναγκάστηκε να βρεθεί μπροστά σε ένα είδος φαντάσματα στην Αίθουσα των Δύο Αληθειών, τον χώρο που χωρίζει το καλό και το κακό του κόσμου. Πίσω από άλλες ψυχές φαίνεται η Αμμούτ, που σαγηνεύει τον Άνι.
Ή μήπως η Laverne θα κολλούσε -όπως ανησυχούσε η ψυχική της ομάδα- σε ένα αιώνιο κενό ανάμεσα σε δύο κόσμους; Ένα σημείο χωρίς επιστροφή, το Περιβάλλον του Άδη. Και αν όντως κολλούσε, τι θα ερχόταν αντί αυτής;
Πάντα της άρεσε η φράση "depth of character isn’t measured in feet or inches" (το βάθος του χαρακτήρα δε μετριέται σε πόδια ή ίντσες), το οποίο, τώρα, απέκτησε πολύ νόημα, δοκιμασμένο από το χιόνι και το νεύμα του απεριόριστου αστρικού χώρου. Ως νοσοκόμα, ήξερε πολλά, αλλά και τόσα που δεν ήξερε. Μαθαίνουμε τόσα πολλά για το σώμα, θα έλεγε, "αλλά γνωρίζουμε τόσο λίγα για το μυαλό".
Η Αμμούτ -από όσα ανέφερε ο αρχαίος συγγραφέας μετά το ταξίδι του- είναι και πλανεύτρα και τιμωρός. Προσελκύει ψυχές και μετά είναι έτοιμη να ορμήσει.
Η Laverne είχε παρατήσει τη δουλειά της στο St. Joseph’s Hospital. Με τον Gerald είχαν εμμονή να ακολουθούν τις κλήσεις της φωνής. Μέσα σε μια νύχτα, η κάποτε αφοσιωμένη μητέρα εγκατέλειψε τα παιδιά της και ο Gerald την οικογένειά του.
Είχαν οδηγήσει για μέρες, ακολουθώντας τις κλήσεις προς το Gunflint Trail -έναν μακρύ δρόμο που διέσχιζε την έρημο- μέχρι το τέλος του και σταμάτησαν δίπλα στη λίμνη Loon. Το χιόνι κάλυπτε τα πάντα, ακόμα και το αυτοκίνητο του Gerald, όπου κάθονταν και περίμεναν για ένα μήνα. Οι βοηθοί σερίφη είχαν προσέξει το αυτοκίνητο, πλησίασαν το ζευγάρι -το οποίο ισχυρίστηκε ότι ερευνούσαν την υποθερμία για μια πανεπιστημιακή διατριβή-, αλλά μπερδεμένοι έφυγαν -άλλωστε, δεν παραβίαζαν κάποιον νόμο.
Με τα χέρια της τυλιγμένα σε πανιά, η Laverne είχε βγάλει το χιόνι από το παρμπρίζ για να μην της κόβει τη θέα. Η κλήση είχε φέρει τη Landis και τον φίλο της Gerald σε ένα οδικό ταξίδι έξι μηνών.
Αυτή η φωνή, που ακούστηκε για πρώτη φορά μέσω ενός μέντιουμ και περιγράφηκε ως "βραχνή, που στοιχειώνει", είχε υποσχεθεί τόσα πολλά. Θα τους έσωζε; Το μυστηριώδες γυναικείο πνεύμα, θα την πήγαινε στον χαμένο σύζυγό της στα αστρικά πεδία;
Ο συγγραφέας Άνι αναγκάστηκε να βρεθεί μπροστά σε ένα είδος φαντάσματα στην Αίθουσα των Δύο Αληθειών, τον χώρο που χωρίζει το καλό και το κακό του κόσμου. Πίσω από άλλες ψυχές φαίνεται η Αμμούτ, που σαγηνεύει τον Άνι.
Ή μήπως η Laverne θα κολλούσε -όπως ανησυχούσε η ψυχική της ομάδα- σε ένα αιώνιο κενό ανάμεσα σε δύο κόσμους; Ένα σημείο χωρίς επιστροφή, το Περιβάλλον του Άδη. Και αν όντως κολλούσε, τι θα ερχόταν αντί αυτής;
Πάντα της άρεσε η φράση "depth of character isn’t measured in feet or inches" (το βάθος του χαρακτήρα δε μετριέται σε πόδια ή ίντσες), το οποίο, τώρα, απέκτησε πολύ νόημα, δοκιμασμένο από το χιόνι και το νεύμα του απεριόριστου αστρικού χώρου. Ως νοσοκόμα, ήξερε πολλά, αλλά και τόσα που δεν ήξερε. Μαθαίνουμε τόσα πολλά για το σώμα, θα έλεγε, "αλλά γνωρίζουμε τόσο λίγα για το μυαλό".
Η Αμμούτ -από όσα ανέφερε ο αρχαίος συγγραφέας μετά το ταξίδι του- είναι και πλανεύτρα και τιμωρός. Προσελκύει ψυχές και μετά είναι έτοιμη να ορμήσει.
Η Laverne είχε παρατήσει τη δουλειά της στο St. Joseph’s Hospital. Με τον Gerald είχαν εμμονή να ακολουθούν τις κλήσεις της φωνής. Μέσα σε μια νύχτα, η κάποτε αφοσιωμένη μητέρα εγκατέλειψε τα παιδιά της και ο Gerald την οικογένειά του.
Είχαν οδηγήσει για μέρες, ακολουθώντας τις κλήσεις προς το Gunflint Trail -έναν μακρύ δρόμο που διέσχιζε την έρημο- μέχρι το τέλος του και σταμάτησαν δίπλα στη λίμνη Loon. Το χιόνι κάλυπτε τα πάντα, ακόμα και το αυτοκίνητο του Gerald, όπου κάθονταν και περίμεναν για ένα μήνα. Οι βοηθοί σερίφη είχαν προσέξει το αυτοκίνητο, πλησίασαν το ζευγάρι -το οποίο ισχυρίστηκε ότι ερευνούσαν την υποθερμία για μια πανεπιστημιακή διατριβή-, αλλά μπερδεμένοι έφυγαν -άλλωστε, δεν παραβίαζαν κάποιον νόμο.
Η
Laverne άκουγε τη φωνή και την ένιωθε, σχεδόν να τρέμει την ερημιά γύρω
τους. Απλώς έπρεπε να περιμένουν λίγο ακόμα. Τα τελευταία της -σαν
δαιμονισμένη- λόγια στον Gerald ήταν, "Πρέπει να μείνουμε εδώ. Θα μπουν.
Το ξέρω, το νιώθω, είναι σχεδόν εδώ". Εκείνος παρακάλεσε να φύγουν.
"Όχι. Θα έρθουν, θα έρθουν". Ποιοι θα έρθουν; Η Laverne φαινόταν
απόμακρη, σχεδόν κενή -σαν το πνεύμα της να είχε φύγει από το σώμα της
και να είχε παρασυρθεί στην παγερή έρημο.
Η Αμμούτ δεν είναι μόνη της. Την περιβάλλουν άλλες μυστηριώδεις, ισχυρές οντότητες, όντα ικανά να διασχίσουν τον χώρο και τον χρόνο. Ο συγγραφέας κάνει ένα αρχαίο ξόρκι, αποκαθιστώντας την ισορροπία και δίνοντας στον εαυτό του την ευκαιρία να υποχωρήσει. Η πλήρης μορφή της εξαγριωμένης δαίμονας αποκαλύπτεται, καθώς ανοίγει ένα κενό, το στόμα ενός ερπετοειδούς που θα μπορούσε να καταβροχθίσει μια ψυχή. Ο συγγραφέας είχε βρει έναν τρόπο να δραπετεύσει, αλλά θα ήταν η εξαίρεση και θα μπορούσε άθελά του να δώσει στο τέρας μια ιδέα πώς να περάσει στην άλλη πλευρά.
Ένα πρωί, στον κεντρικό δρόμο της πόλης, ένας οικοδόμος πρόσεξε έναν άνδρα που έμοιαζε με ζωντανό εφιάλτη, να σέρνεται μέσα στο χιόνι μέχρι τα γόνατα. Ήταν ο Gerald. Ταραγμένος και άρρωστος, είπε στον οικοδόμο ότι η Laverne χρειαζόταν απεγνωσμένα βοήθεια.
Η Laverne ήταν σιωπηλή, με κλειστά μάτια. Ήταν νεκρή.
Η Αμμούτ δεν είναι μόνη της. Την περιβάλλουν άλλες μυστηριώδεις, ισχυρές οντότητες, όντα ικανά να διασχίσουν τον χώρο και τον χρόνο. Ο συγγραφέας κάνει ένα αρχαίο ξόρκι, αποκαθιστώντας την ισορροπία και δίνοντας στον εαυτό του την ευκαιρία να υποχωρήσει. Η πλήρης μορφή της εξαγριωμένης δαίμονας αποκαλύπτεται, καθώς ανοίγει ένα κενό, το στόμα ενός ερπετοειδούς που θα μπορούσε να καταβροχθίσει μια ψυχή. Ο συγγραφέας είχε βρει έναν τρόπο να δραπετεύσει, αλλά θα ήταν η εξαίρεση και θα μπορούσε άθελά του να δώσει στο τέρας μια ιδέα πώς να περάσει στην άλλη πλευρά.
Ένα πρωί, στον κεντρικό δρόμο της πόλης, ένας οικοδόμος πρόσεξε έναν άνδρα που έμοιαζε με ζωντανό εφιάλτη, να σέρνεται μέσα στο χιόνι μέχρι τα γόνατα. Ήταν ο Gerald. Ταραγμένος και άρρωστος, είπε στον οικοδόμο ότι η Laverne χρειαζόταν απεγνωσμένα βοήθεια.
Η Laverne ήταν σιωπηλή, με κλειστά μάτια. Ήταν νεκρή.
~~~
Εκείνη την εποχή, τα κυβερνητικά προγράμματα στην αστρική προβολή σταμάτησαν.
Δεν υπήρξαν άλλες διαρροές στον Τύπο ή παραδοχές αξιωματούχων σχετικά με αστρικές μελέτες. Στην πραγματικότητα, η προσοχή του Τύπου στην αστρική προβολή σταμάτησε απότομα.
Οι γιόγκι που είχε μάθει την πρακτική τρομοκρατήθηκαν από γεγονότα που ίσα που ακουγόντουσαν. Τα θύματα στα αστρικά πεδία είχαν χειραγωγηθεί, καταδιώκονταν και κυνηγήθηκαν. Όσοι ήταν βουτηγμένοι στις παραδόσεις της αστρικής προβολής ήξεραν ότι, αν είχε απελευθερωθεί μια σκοτεινή οντότητα, θα μπορούσε να πάρει οποιαδήποτε μορφή και δε θα μπορούσε να εγκλωβιστεί ποτέ ξανά.
Σε μια ραδιοφωνική παράσταση στα μέσα της δεκαετίας του '70, ένας καθηγητής είχε αφήσει το σώμα του τρεις φορές χρησιμοποιώντας αστρικά ταξίδια και την τρίτη φορά διέπραξε έναν φόνο. Αυτή η φανταστική υπόθεση φαινόταν να είναι πραγματικότητα. Ο Τσαρλς Μάνσον, κατά τη διάρκεια μιας από τις πρώιμες θητείες του στη φυλακή, μελέτησε την αστρική προβολή προκειμένου να του δώσει τα εργαλεία για να ελέγχει τους ανθρώπους ώστε να εκτελούν τις κακές εντολές του. Ένας άλλος κατά συρροή δολοφόνος της δεκαετίας του '70, ο Herbert Mullin, εξασκούσε την αστρική προβολή για να δολοφονήσει 13 ανθρώπους. Όταν συνελήφθη, ο Mullin βρέθηκε με ένα βιβλίο για τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, που, από πολλούς που προσδιορίζονται ως ταξιδιώτες, θεωρείται προστάτης της αστρικής προβολής. Το 1979, ο δολοφόνος David Berkowitz, ο περιβόητος "Γιος του Σαμ", ανακοίνωσε από το κελί της φυλακής του ότι θα μελετούσε την αστρική προβολή "μέχρι να με χαιρετήσει ο θάνατος". Στη δεκαετία του '80, μια "καταιγίδα" κατά συρροή δολοφόνων χτύπησε τις ΗΠΑ με περίπου 200 του είδους να αφήνουν τους εγκληματολόγους να αναζητούν μια εξήγηση.
Τα βιβλία για την αστρική προβολή είχαν μεγάλη ζήτηση, εξαντλήθηκαν και εξαφανίστηκαν από τα ράφια. Μια σχολική επιτροπή στο Ουισκόνσιν ανέλαβε το θέμα της απαγόρευσης της συζήτησης ή της εκμάθησης της αστρικής προβολής. Όσοι όλοι δοκίμασαν τις τεχνικές αστρικής προβολής στις οποίες είχαν βασιστεί άλλοι στο πρόσφατο παρελθόν άρχισαν να διαπιστώνουν ότι πλέον δεν δούλευε με τον ίδιο τρόπο. Η πύλη -μιας και τέτοια ήταν- φαινόταν να έχει κλείσει.
Εν τω μεταξύ, οι Αρχές έκαναν στροφή και δήλωσαν ότι ο Antoszczyk πέθανε από υπερβολική δόση κοκαΐνης. Κατέπνιξαν και αγνόησαν τις φωνές της οικογένειας και των φίλων που δήλωναν ότι κάτι τέτοιο ήταν παράλογο, ότι δεν έπινε ποτέ, πόσο δε ναρκωτικά, ότι η μόνη του ατασθαλία ήταν ένα παγωτό -και αυτό, περιστασιακά. Οι έρευνες των ΜΜΕ για τον θάνατό του σταμάτησαν.
Ο πρώην καθηγητής Bernard εξαφανίστηκε. Πλέον, δε δίδασκε, δεν εξέδιδε έγγραφα και βιβλία. Κανείς δεν ήξερε πού βρισκόταν. Ένας δημοσιογράφος υπέθεσε ότι ζούσε σε μια σπηλιά. Κάποια στιγμή, ειπώθηκε ότι είχε γίνει αγγειοπλάστης και είχε πεθάνει ήσυχα. Το '79, το UCLA έκλεισε το εργαστήριο που πίστευε ότι θα μπορούσε να αναπαράγει τις σοβιετικές μεθόδους για τη φωτογράφηση αστρικών σωμάτων.
Ο Edward Pullman, ο οποίος παρακολουθούνταν από τις υπηρεσίες πληροφοριών όταν διηύθυνε το εργαστήριο αστρικής προβολής του Ντάλας, έγινε ξανά αποδέκτης του ενδιαφέροντος από την κυβέρνηση όταν, το 1977, ρωτήθηκε από την Επιτροπή Δολοφονιών της Βουλής των ΗΠΑ. Ο Pullman ήταν επιχειρηματικός συνεργάτης του δολοφόνου του Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, Τζακ Ρούμπι, και κάποιοι εικάζουν ότι είχε ασκήσει υπνωτισμό στον Ρούμπι, μια πύλη για να καθοδηγήσει τα υποκείμενά του στην αστρική προβολή.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι, κατά καιρούς, η κυβέρνηση των ΗΠΑ εξακολουθεί να διερευνά την αστρική προβολή, αν και, σε μια μετασοβιετική εποχή, ο σκοπός τους είναι ασαφής, αν θα βρουν έναν τρόπο να επιστρέψουν ή να κρατήσουν κάτι εκτός.
Σήμερα, είναι γνωστό ότι έχουν απομείνει μόλις τέσσερα ή πέντε αντίγραφα από εκείνες τις αστρικές κασέτες του 1973. Στις αρχές της δεκαετίας του '80, ένας ρεπόρτερ, έχοντας επίγνωση των καταγγελιών, χτένιζε τους καταλόγους πόλεων και τα γραφεία επιχειρήσεων, και χρησιμοποίησε πιστοποιημένο ταχυδρομείο για να αναζητήσει τους ανθρώπους πίσω από εκείνη την ομάδα με έδρα το Μπέβερλι Χιλς που δημιούργησε αυτές τις κασέτες που λέγεται ότι απελευθερώνουν τέρατα. Δεν βρέθηκαν ποτέ.
Δεν υπήρξαν άλλες διαρροές στον Τύπο ή παραδοχές αξιωματούχων σχετικά με αστρικές μελέτες. Στην πραγματικότητα, η προσοχή του Τύπου στην αστρική προβολή σταμάτησε απότομα.
Οι γιόγκι που είχε μάθει την πρακτική τρομοκρατήθηκαν από γεγονότα που ίσα που ακουγόντουσαν. Τα θύματα στα αστρικά πεδία είχαν χειραγωγηθεί, καταδιώκονταν και κυνηγήθηκαν. Όσοι ήταν βουτηγμένοι στις παραδόσεις της αστρικής προβολής ήξεραν ότι, αν είχε απελευθερωθεί μια σκοτεινή οντότητα, θα μπορούσε να πάρει οποιαδήποτε μορφή και δε θα μπορούσε να εγκλωβιστεί ποτέ ξανά.
Σε μια ραδιοφωνική παράσταση στα μέσα της δεκαετίας του '70, ένας καθηγητής είχε αφήσει το σώμα του τρεις φορές χρησιμοποιώντας αστρικά ταξίδια και την τρίτη φορά διέπραξε έναν φόνο. Αυτή η φανταστική υπόθεση φαινόταν να είναι πραγματικότητα. Ο Τσαρλς Μάνσον, κατά τη διάρκεια μιας από τις πρώιμες θητείες του στη φυλακή, μελέτησε την αστρική προβολή προκειμένου να του δώσει τα εργαλεία για να ελέγχει τους ανθρώπους ώστε να εκτελούν τις κακές εντολές του. Ένας άλλος κατά συρροή δολοφόνος της δεκαετίας του '70, ο Herbert Mullin, εξασκούσε την αστρική προβολή για να δολοφονήσει 13 ανθρώπους. Όταν συνελήφθη, ο Mullin βρέθηκε με ένα βιβλίο για τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, που, από πολλούς που προσδιορίζονται ως ταξιδιώτες, θεωρείται προστάτης της αστρικής προβολής. Το 1979, ο δολοφόνος David Berkowitz, ο περιβόητος "Γιος του Σαμ", ανακοίνωσε από το κελί της φυλακής του ότι θα μελετούσε την αστρική προβολή "μέχρι να με χαιρετήσει ο θάνατος". Στη δεκαετία του '80, μια "καταιγίδα" κατά συρροή δολοφόνων χτύπησε τις ΗΠΑ με περίπου 200 του είδους να αφήνουν τους εγκληματολόγους να αναζητούν μια εξήγηση.
Τα βιβλία για την αστρική προβολή είχαν μεγάλη ζήτηση, εξαντλήθηκαν και εξαφανίστηκαν από τα ράφια. Μια σχολική επιτροπή στο Ουισκόνσιν ανέλαβε το θέμα της απαγόρευσης της συζήτησης ή της εκμάθησης της αστρικής προβολής. Όσοι όλοι δοκίμασαν τις τεχνικές αστρικής προβολής στις οποίες είχαν βασιστεί άλλοι στο πρόσφατο παρελθόν άρχισαν να διαπιστώνουν ότι πλέον δεν δούλευε με τον ίδιο τρόπο. Η πύλη -μιας και τέτοια ήταν- φαινόταν να έχει κλείσει.
Εν τω μεταξύ, οι Αρχές έκαναν στροφή και δήλωσαν ότι ο Antoszczyk πέθανε από υπερβολική δόση κοκαΐνης. Κατέπνιξαν και αγνόησαν τις φωνές της οικογένειας και των φίλων που δήλωναν ότι κάτι τέτοιο ήταν παράλογο, ότι δεν έπινε ποτέ, πόσο δε ναρκωτικά, ότι η μόνη του ατασθαλία ήταν ένα παγωτό -και αυτό, περιστασιακά. Οι έρευνες των ΜΜΕ για τον θάνατό του σταμάτησαν.
Ο πρώην καθηγητής Bernard εξαφανίστηκε. Πλέον, δε δίδασκε, δεν εξέδιδε έγγραφα και βιβλία. Κανείς δεν ήξερε πού βρισκόταν. Ένας δημοσιογράφος υπέθεσε ότι ζούσε σε μια σπηλιά. Κάποια στιγμή, ειπώθηκε ότι είχε γίνει αγγειοπλάστης και είχε πεθάνει ήσυχα. Το '79, το UCLA έκλεισε το εργαστήριο που πίστευε ότι θα μπορούσε να αναπαράγει τις σοβιετικές μεθόδους για τη φωτογράφηση αστρικών σωμάτων.
Ο Edward Pullman, ο οποίος παρακολουθούνταν από τις υπηρεσίες πληροφοριών όταν διηύθυνε το εργαστήριο αστρικής προβολής του Ντάλας, έγινε ξανά αποδέκτης του ενδιαφέροντος από την κυβέρνηση όταν, το 1977, ρωτήθηκε από την Επιτροπή Δολοφονιών της Βουλής των ΗΠΑ. Ο Pullman ήταν επιχειρηματικός συνεργάτης του δολοφόνου του Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, Τζακ Ρούμπι, και κάποιοι εικάζουν ότι είχε ασκήσει υπνωτισμό στον Ρούμπι, μια πύλη για να καθοδηγήσει τα υποκείμενά του στην αστρική προβολή.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι, κατά καιρούς, η κυβέρνηση των ΗΠΑ εξακολουθεί να διερευνά την αστρική προβολή, αν και, σε μια μετασοβιετική εποχή, ο σκοπός τους είναι ασαφής, αν θα βρουν έναν τρόπο να επιστρέψουν ή να κρατήσουν κάτι εκτός.
Σήμερα, είναι γνωστό ότι έχουν απομείνει μόλις τέσσερα ή πέντε αντίγραφα από εκείνες τις αστρικές κασέτες του 1973. Στις αρχές της δεκαετίας του '80, ένας ρεπόρτερ, έχοντας επίγνωση των καταγγελιών, χτένιζε τους καταλόγους πόλεων και τα γραφεία επιχειρήσεων, και χρησιμοποίησε πιστοποιημένο ταχυδρομείο για να αναζητήσει τους ανθρώπους πίσω από εκείνη την ομάδα με έδρα το Μπέβερλι Χιλς που δημιούργησε αυτές τις κασέτες που λέγεται ότι απελευθερώνουν τέρατα. Δεν βρέθηκαν ποτέ.
από: truly adventurous
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου