Η σημαία που έφτιαξαν σε ένα σπίτι και που έφεραν οι μαθητές του Lanphier High School κατά τη διάρκεια της πορείας τους προς το Καπιτώλιο της πολιτείας του Ιλινόις στην πρώτη Ημέρα της Γης
Μια σημαία με άσπρο και πράσινο από ένα γυμνάσιο του Ιλινόις στις ΗΠΑ που χρησιμοποιήθηκε στην πρώτη Ημέρα της Γης πριν από 50 χρόνια.
Στις αρχές του 1970 στο Lanphier High School στο Σπρίνγκφιλντ του Ιλινόις, ο Raymond Bruzan μετέτρεψε την τάξη του σε "Κέντρο Περιβαλλοντικής Δράσης", όπως έλεγε η πινακίδα στην πόρτα. Πλέον, ήταν ένα μέρος όπου, ο 24χρονος καθηγητής βιολογίας και οι μαθητές του μπορούσαν να συζητήσουν τι μπορούσαν να κάνουν για να διαμαρτυρηθούν για τον μολυσμένο αέρα και το νερό της χώρας στην πρώτη Ημέρα της Γης που έχει προγραμματιστεί για τις 22 Απριλίου.
Οι νεαροί ακτιβιστές αποφάσισαν να μιμηθούν μια νεκρική πομπή στο σχολείο τους για τη "νεκρή" Γη που τους περίμενε αν οι Αμερικανοί δεν σταματούσαν να δηλητηριάζουν το περιβάλλον. Μεταξύ κατεργαριάς και σοβαρότητας, γύρισαν τις αίθουσες του σχολείου με ένα φέρετρο που περιείχε έναν πλαστικό σκελετό που είχαν δανειστεί από την αποθήκη του μαθήματος της βιολογίας. Στη συνέχεια, ο Bruzan και 60 με 70 μαθητές ξεκίνησαν για το Καπιτώλιο του Ιλινόις, δύο μίλια μακριά, όπου θα παρουσίαζαν στον αντικαταστάτη του κυβερνήτη αιτήματα κατά της ρύπανσης, υπογεγραμμένα από περισσότερους από 1.000 ανθρώπους.
Ο Bruzan, φορώντας ένα λευκό πουκάμισο και γραβάτα, είχε κανονίσει ώστε η αστυνομία να συνοδεύει τους διαδηλωτές, οι οποίοι είχαν πλακάτ που πρόσφεραν λυπητερές ικεσίας, αλλά και έξυπνους χλευασμούς. "Save Our Lakes" (Σώστε τις λίμνες μας), "The End Could Be Near" (Ίσως το τέλος είναι κοντά), "Isn' t It Nice to Get Up in the Morning and Hear the Birds Cough?" (Δεν είναι ωραίο να σηκώνεσαι το πρωί και να ακούς τα πουλιά να βήχουν; ). Μερικοί μαθητές φορούσαν περιβραχιόνια με το καινούργιο σύμβολο της οικολογίας, ένα "e" πάνω από ένα "o" που εξέφραζε την εξάρτηση όλων των οργανισμών από το περιβάλλον τους. Ένας μαθητής κουβαλούσε μια πράσινη σημαία με λευκές ρίγες με το ίδιο σύμβολο. Σήμερα, η σημαία είναι ένα κομμάτι καθοριστικής στιγμής στην περιβαλλοντική συνείδηση της Αμερικής.
Ο Bruzan θυμάται ότι την σημαία έραξε η μητέρα ενός από τους μαθητές του, με διαστάσεις 3x5 πόδια. Το σύμβολο της οικολογίας δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 1969 από τον σκιτσογράφο Ron Cobb του Los Angeles Free Press, μια εναλλακτική εφημερίδα. Το σύμβολο προοριζόταν στο να συγκεντρώσει τους διαδηλωτές γύρω του.
Μαθητές του Lanphier High School κατά τη διάρκεια της πορείας τους στο Σπρίνγκφιλντ στις 22 Απριλίου του 1970
Η σπιτική σημαία στο Σπρίνγκφιλντ έδειξε ότι ο περιβαλλοντικός σκοπός είχε ευρεία έκκληση.
Ένας από τους λόγους για τους οποίους η πρώτη Ημέρα της Γης άλλαξε την ιστορία ήταν ότι, όπως και η ραμμένη στο χέρι σημαία, ήταν ιδιοκατασκευή. Τον Σεπτέμβριο του 1969, ο γερουσιαστής του Ουισκόνσιν Γκέιλορντ Νέλσον δεσμεύθηκε να οργανώσει μια "εθνική διδασκαλία για το περιβάλλον", αλλά δεν επέμεινε σε μια συγκεκριμένη μορφή. Αντ' αυτού, ενθάρρυνε τους τοπικούς διοργανωτές να διαμορφώσουν τις δικές τους εκδηλώσεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, η διδασκαλία να γίνει κάτι πολύ μεγαλύτερο απ' ό, τι είχε φανταστεί ο Νέλσον, εμπνέοντας και ενώνοντας ανθρώπους με διαφορετικούς τρόπους ζωής και ιδεολογίες. Περίπου 10.000 σχολεία, 1.500 κολέγια και πανεπιστήμια και εκατοντάδες κοινότητες πραγματοποίησαν εορτασμούς για την Ημέρα της Γης. Συμμετείχαν εκατομμύρια.
Σε εθνικό επίπεδο, η μαζική επίδειξη ανησυχίας οδήγησε σε μια σειρά περιβαλλοντικών νόμων, ξεκινώντας με τον νόμο Clean Air Act του 1970. Η Ημέρα της Γης δημιούργησε μια πολιτική και εκπαιδευτική υποδομή που ενισχύει ακόμα και σήμερα το κίνημα.
Ο Bruzan δεν ηγήθηκε ποτέ ξανά κάποιας άλλης διαδήλωσης. Όμως, στις 22 Απριλίου κάθε χρόνο, έως το 1994, κρεμούσε την σημαία στην τάξη του. Εκείνη την χρονιά, έξι χρόνια πριν αποσυρθεί από το γυμνάσιο, την έδωσε στο Smithsonian.
"Αν μπορούσαμε να στείλουμε κάποιον στη Σελήνη, θα πρέπει να μπορούμε να αποκαταστήσουμε το περιβάλλον μας. Τώρα ξέρω ότι δεν είναι τόσο απλό", λέει. "Αλλά παραμένω αισιόδοξος".
από: smithsonianmag.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου