Το διάσημο ζευγάρι κακοποιών της εποχή της Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης του 1929 έγιναν διάσημοι για τις πολλές ληστείες τους, αλλά και τις δολοφονίες που δέπραξαν στις δυτικές ΗΠΑ.
Εδώ το πρώτο μέρος
Έγιναν διάσημοι, αλλά όχι για αυτό που ήλπιζαν
Ως αγόρι που γεννήθηκε σε μια οικογένεια ενός φτωχού αγρότη, η μεγάλη αγάπη του Κλάιντ "Bud" Μπάροου ήταν η μουσική. Του άρεσε να τραγουδάει και να παίζει μια παλιά κιθάρα και έμαθε μόνος του να παίζει σαξόφωνο. Αρχικά, φαινόταν ότι μπορούσε να ακολουθήσει μια καριέρα στη μουσική. Όμως, επηρεασμένος αρνητικά από τον μεγαλύτερο αδελφό του, καθώς και από έναν φίλο της οικογένειας, σύντομα τα αδέρφια άρχισαν να κλέβουν αυτοκίνητα.
Η Μπόνι Πάρκερ αγαπούσε επίσης τη μουσική και της άρεσε η σκηνή. Έπαιξε σε σχολικές εκδηλώσεις και παρουσιάσεις ταλέντων, τραγουδώντας επιτυχίες του Broadway ή αγαπημένα κάντρι τραγούδια. Της άρεσαν οι ταινίες και φανταζόταν ένα μέλλον στην μεγάλη οθόνη.
Και οι δυο τους δεν παράτησα ποτέ τα όνειρά τους. Στα κλεμμένα αυτοκίνητα που εγκατέλειπαν έβρισκαν κινηματογραφικά περιοδικά της Μπόνι, ενώ ο Κλάιντ είχε πάντα μαζί του την κιθάρα του. Αναγκάστηκε να την αφήσει σε ανταλλαγή πυροβολισμών με την αστυνομία και αργότερα ζήτησε από τη μητέρα του να έρθει σε επαφή με την αστυνομία για του την επιστρέψουν, κάτι που δεν έγινε ποτέ. Στο "αυτοκίνητο του θανάτου" βρέθηκε το σαξόφωνό του.
Η Μπόνι πέθανε φορώντας βέρα, αλλά δεν ήταν του Κλάιντ
Έξι ημέρες πριν γίνει 16, η Μπόνι παντρεύτηκε τον συμμαθητή της, Roy Thornton. Ο γάμος διαλύθηκε μέσα σε λίγους μήνες και η Μπόνι δεν είδε ποτέ ξανά τον σύζυγό της όταν εκείνος φυλακίστηκε για μια ληστεία το 1929. Σύντομα, η Μπόνι γνώρισε τον Κλάιντ και παρόλο που ήταν ερωτευμένη, εκείνη δεν χώρισε ποτέ τον Thornton. Την ημέρα που σκοτώθηκαν, φορούσε ακόμα την βέρα της και είχε ένα τατουάζ στο εσωτερικό του δεξιού μηρού της με δύο ενωμένες καρδιές και τα ονόματα "Bonnie" και "Roy".
Η Μπόνι έγραφε ποιήματα
Όταν ήταν μαθήτρια, η Μπόνι διέπρεπε στο γράψιμο. Παρόλο που το 1932 φυλακίστηκε μετά από μια αποτυχημένη διάρρηξη ενός καταστήματος σιδηρουργικών υλικών, έγραψε μια συλλογή 10 ωδών με τίτλο "Ποίηση από την άλλη πλευρά της ζωής" (Poetry from Life’s Other Side), στην οποία υπήρχε και το ποίημα "The Story of Suicide Sal" για ένα αθώο κορίτσι της εξοχής, που το παρέσυρε ο φίλος της σε μια εγκληματική ζωή. Δύο εβδομάδες πριν από το θάνατό της, έδωσε ένα προφητικό ποίημα στη μητέρα της, με τίτλο "The End Trail's End":
Some day they’ll go down together;
And they’ll bury them side by side,
To a few it’ll be grief—
To the law a relief—
But it’s death for Bonnie and Clyde.
Το Ναυτικό είχε απορρίψει τον Κλάιντ
Ως έφηβος, ο Κλάιντ προσπάθησε να καταταγεί στο Πολεμικό Ναυτικό των Η.Π.Α.. Όμως, τα αποτελέσματα μιας σοβαρής ασθένειας της παιδικής του ηλικίας -πιθανώς ελονοσίας ή κίτρινος πυρετός-, οδήγησαν στην απόρριψή του από τους γιατρούς. Αυτό ήταν ένα σκληρό χτύπημα για τον Κλάιντ, ο οποίος είχε ήδη κάνει τατουάζ τα αρχικά "USN" στο αριστερό του χέρι.
Η πρώτη σύλληψη του Κλάιντ ήταν γιατί άργησε να επιστρέψει ένα αυτοκίνητο που είχε νοικιάσει
Ο περιβόητος εγκληματίας συνελήφθη για πρώτη φορά το 1926 για κλοπή αυτοκινήτου, αφού δεν επέστρεψε εγκαίρως ένα αυτοκίνητο που είχε νοικιάσει στο Ντάλας για να επισκεφθεί μια φίλη του. Το γραφείο ενοικίασης ήρε τις κατηγορίες, αλλά το περιστατικό παρέμεινε στον φάκελό του. Μόλις τρεις εβδομάδες αργότερα, συνελήφθη και πάλι μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του, Ivan "Buck", για ένα ακόμη πιο μεγάλο έγκλημα. Είχαν στην κατοχή τους ενός φορτίου κλεμμένων γαλοπούλων.
Οι ληστείες τραπεζών δεν ήταν οι σπεσιαλιτέ τους
Στις ταινίες, δείχνουν το ζευγάρι να ληστεύουν τράπεζες και να τρομοκρατούν χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Στα ενεργά χρόνια της συμμορίας, έκλεψαν λιγότερες από 15 τράπεζες, μερικές από αυτές περισσότερες από μία φορές. Παρά την προσπάθεια, συνήθως έφευγαν με ελάχιστα κέρδη, σε μια περίπτωση μόλις με 80 δολλάρια. Οι λίγες επιτυχημένες ληστείες τραπεζών που συνδέονται με τους Μπόνι και Κλάιντ αφορούσαν κυρίως τον Κλάιντ και τον συνεργάτη του Raymond Hamilton. Μερικές φορές, η Μπόνι οδηγούσε το αυτοκίνητο διαφυγής, αλλά συχνά δε συμμετείχε καθόλου, παραμένοντας σε ένα κρησφύγετο, ενώ η υπόλοιπη συμμορία έκλεβε την τράπεζα.
Όταν το ζευγάρι ήταν μόνο του, σπάνια επιχειρούσαν ληστεία τράπεζας. Συχνά λήστευαν μικρά, οικογενειακά παντοπωλεία και βενζινάδικα, όπου ο κίνδυνος ήταν λιγότερος και οι αποδράσεις ευκολότερες. Αλλά και από αυτές τις ληστείες, τα κέρδη ήταν επίσης ελάχιστα συνήθως, πράγμα που σήμαινε ότι έπρεπε να κάνουν ληστείες πιο συχνά για να έχουν χρήματα. Η συχνότητα των ληστειών έκανε ευκολότερη την παρακολούθησή τους.
Η Μπόνι δεν κάπνιζε πούρα
Η πιο διάσημη φωτογραφία της Μπόνι την δείχνει να κρατάει ένα πιστόλι, το πόδι της πάνω στον προφυλακτήρα μιας Ford και ένα πούρο στο στόμα της. Η φωτογραφία είναι μέρος μιας συλλογής αστείων φωτογραφιών που τράβηξε το ζευγάρι για την πλάκα τους. Οι φωτογραφίες βρέθηκαν σε ένα φιλμ που δεν είχαν εμφανίσει στο κρησφύγετο της συμμορίας στο Μισούρι όταν η αστυνομία επιτέθηκε στο σπίτι. Σε μια άλλη φωτογραφία , η Μπόνι στοχεύει με ένα τουφέκι τον Κλάιντ στο στήθος και εκείνος γελάει. Σε μια άλλη φωτογραφία, ο Κλάιντ την φιλάει σαν αστέρες του κινηματογράφου.
Αυτές οι φωτογραφίες, καθώς και τα ποιήματα της Μπόνι, που επίσης βρέθηκαν στο κρησφύγετο, ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνες για την φήμη τους. Οι εφημερίδες σε όλη τη χώρα ανατύπωσαν την φωτογραφία του πούρου. Ωστόσο, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η Μπόνι κάπνιζε τσιγάρα, όπως και ο Κλάιντ. Από την άλλη όμως, της άρεσε να πίνει ουίσκι και υπήρξαν αρκετοί που την είδαν μεθυσμένη. Ο Κλάιντ απέφευγε το αλκοόλ, επειδή πίστευε ότι ήταν σημαντικό να προσέχει σε περίπτωση που έπρεπε να κάνει μια γρήγορη απόδραση.
Ήταν αφοσιωμένοι στις οικογένειές τους
Σε αντίθεση με πολλούς από τους συγχρόνους τους, οι Μπόνι και Κλάιντ δεν ήταν μοναχικοί που εξαρτιόταν μόνο ο ένας από τον άλλον και από μια μικρή ομάδα εγκληματιών. Και οι δύο ήταν αφοσιωμένοι στις οικογένειές τους, προσπαθούσαν συνεχώς να είναι σε επαφή μαζί τους και να υποστηρίζουν τους συγγενείς τους.
Καθ' όλη τη διάρκεια της εγκληματικής τους καριέρας, έκαναν συχνά ταξίδια στο δυτικό Ντάλας, όπου ζούσαν οι οικογένειές τους. Μερικές φορές, πήγαιναν πολλές φορές μέσα σε έναν μήνα. Η τυποποιημένη μέθοδος του Κλάιντ ήταν να πάει γρήγορα στο σπίτι των γονιών του και να ρίχνει ένα μπουκάλι με ένα σημείωμα από το παράθυρο του αυτοκινήτου του. Η μητέρα ή ο πατέρας του έπαιρνα το μπουκάλι κα στο σημείωμα έβλεπαν οδηγίες για το πού να τον συναντήσουν έξω από την πόλη. Παρόλο που αρχικά δεν άρεσε στους γονείς τους (η μητέρα της Μπόνι κατηγόρησε τον Κλάιν ότι κατέστρεψε την ζωή της κόρης της), έμαθαν να μιλώντας κωδικοποιημένα στο τηλέφωνο και να κλείνουν τα ραντεβού.
Όταν το ζευγάρι είχε χρήματα, έδινε και στις οικογένειές τους. Όταν πάλευαν, τραυματιζόντουσαν ή δεν είχαν λεφτά, οι οικογένειες τους έστελναν καθαρά ρούχα και μικρά ποσά. Την εποχή του θανάτου του, ο Κλάιντ προσπάθησε να αγοράσει γη για τη μητέρα και τον πατέρα του στη Λουιζιάνα. Τελικά, αρκετά μέλη της οικογένειάς του εξέτισαν μικρές φυλακές επειδή τους βοηθήσαν.
Ήταν απρόθυμοι δολοφόνοι που άφησαν περισσότερους παρά έβλαψαν
Καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής τους, πάντα υπήρχε η πιθανότητα να καταλάβει κάποιος την παρουσία τους, να ενημερώσει την αστυνομία και να δημιουργηθεί έτσι μια ευκαιρία για αιματοχυσία. Αυτό συνέβη πολλές φορές στη σύντομη και βίαιη σταδιοδρομία τους. Βίαιη, γιατί ο Κλάιντ θα σκότωνε τον οποιονδήποτε για να αποφύγει τη σύλληψη και την επιστροφή στην φυλακή. Καθ' όλη την καριέρα τους. σκοτώθηκαν δεκατέσσερις αστυνομικοί. Όμως, αν ήταν δυνατόν, ο Κλάιντ προτιμούσε να απαγάγει κάποιον (μερικές φορές και αστυνομικό), να διαφύγει και να τον αφήσει κάπου. Σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, έδωσε χρήματα σε κάποιον που είχε απαγάγει -και που δεν είχε πάθει τίποτα- για να επιστρέψει στο σπίτι του.
Η κοινή γνώμη στράφηκε εναντίον τους μετά από αναφορές για τη δολοφονία δύο αστυνομικών την Κυριακή του Πάσχα το 1934. Εκείνο το πρωί, κοιμόντουσαν μαζί με τον Henry Methvin στο αυτοκίνητό τους κοντά στην Grapevine του Τέξας, όταν αιφνιδιάστηκαν από τους αστυνομικούς, που τους πέρασαν για μεθυσμένους. Η εντολή του Κλάιντ στον Methvin ήταν απαγάγουν τους αστυνομικούς, ο οποίος παρερμήνευσε και άνοιξε πυρ, σκοτώνοντας τον έναν. Ο Κλάιντ αναγκάστηκε να πυροβολήσει τον άλλο, έναν νεοσύλλεκτο που ήταν η πρώτη μέρα του στην δουλειά. Πλέον, ο κόσμος ήθελε να πιαστούν, ζωντανοί ή νεκροί.
Ακόμα και ο βοηθός του εργολάβου που ανέλαβε της κηδείες τους ήταν πρώην θύμα τους. Ο Dillard Darby είχε απαχθεί από τη συμμορία ένα χρόνο νωρίτερα, όταν έκλεψαν το αυτοκίνητό του και προσπάθησε να το πάρει πίσω. Όταν η Μπόνι έμαθε το επάγγελμα του θύματος, του ζήτησε να φροντίσει τις μελλοντικές τους ανάγκες. Του έδωσαν 5 δολάρια και τον άφησαν ελεύθερο.
Ο Κλάιντ είχε κόψει δύο δάχτυλα των ποδιών του στην φυλακή
Ενώ εξέτιε ποινή 14 χρόνων στο Τέξας για ληστεία και κλοπή αυτοκινήτων τον Ιανουάριο του 1932, ο Κλάιντ αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να αντέξει την σκληρή δουλειά και τις βάναυσες συνθήκες στην περιβόητη αγροτική φυλακή του Eastham. Με την ελπίδα να αναγκάσει την μεταφορά του σε μια λιγότερο σκληρή εγκατάσταση, έκοψε με ένα τσεκούρι το μεγάλο δάκτυλο του αριστερού του ποδιού και ένα τμήμα του δεύτερου δάχτυλου του, αν και δεν είναι γνωστό αν είχε αυτός ή κάποιος άλλος κρατούμενος το τσεκούρι. Τελικά, ο αυτο-ακρωτηριασμός, ο οποίος κατέστρεψε μόνιμα τον βηματισμό του και τον εμπόδιζε να φοράει παπούτσια κατά την οδήγηση, αποδείχθηκε περιττός, καθώς αποφυλακίστηκε με αναστολή έξι ημέρες αργότερα.
Η Μπόνι κούτσαινε μετά από ένα ατύχημα με το ένα αυτοκίνητο
Τη νύχτα της 10ης Ιουνίου του 1933, ο Κλάιντ, με την Μπόνι σαν συνοδηγό, επιτάχυνε στους αγροτικούς δρόμους του βόρειου Τέξας, τόσο γρήγορα που έχασε μια πινακίδα παράκαμψης για μια υπό κατασκευή γέφυρα. Το Ford V8 τους πέρασε μέσα από ένα οδόφραγμα με ταχύτητα 70 μίλια/ώρα και πετάχτηκε στον αέρα πριν προσγειωθεί σε ένα ξερό ποτάμι. Το οξύ της μπαταρίας του αυτοκινήτου έκαψε σοβαρά το δεξί πόδι της Μπόνι, τόσο πολύ που, σε κάποια σημεία έφαγε την σάρκα της μέχρι το κόκαλο. Ως αποτέλεσμα των εγκαυμάτων τρίτου βαθμού, η Μπόνι, όπως και ο Κλάιντ, περπατούσε με δυσκολία για το υπόλοιπο της ζωής της. Μάλιστα, μερικές φορές την κουβαλούσε ο Κλάιντ.
Συλητές προσπάθησαν να πάρουν κομμάτια τους στη σκηνή του θανάτους τους
Στις 23 Μαΐου του 1934, έξι άνδρες με επικεφαλής τον πρώην αρχηγό των Texas Ranger, Frank Hamer, έστησαν ενέδρα στους Μπόνι και Κλάιντ και άδειασα αμέτρητες σφαίρες πάνω στο κλεμμένο Ford V8 τους έξω από το Sailes της Louisiana. Μετά από δωδεκάδες ληστείες και 13 δολοφονίες, η εγκληματική τους ζωή είχε έρθει στο τέλος της. Με τις κάνες των όπλων ακόμα να καπνίζουν, οι αυτόπτες μάρτυρες πλησίασαν και προσπάθησαν να πάρουν μακάβρια αναμνηστικά από τα σώματα των γκάγκστερ. Σύμφωνα με το βιβλίο του Jeff Guinn "Go Down Together", ένας προσπάθησε να κόψει το αυτί του Κλάιντ με έναν σουγιά και ένας άλλος επιχείρησε να του κόψει το δάκτυλο που πατούσε την σκανδάλη, πριν επέμβουν οι αστυνομικοί. Ένας όμως κατάφερε να κόψει τούφες από τα μαλλιά της Μπόνι και κομμάτια από το αιματοβαμμένο φόρεμά της.
Το χιλιοτρύπητο "αυτοκίνητο του θανάτου" τους βρίσκεται σε ένα καζίνο
Μετά από την ενέδρα τους, ένας σερίφης από την Λουιζιάνα, μέλος της ομάδας του Hamer, ζήτησε το Ford V8, το οποίο ήταν ακόμα καλυμμένο με το αίμα του ζευγαριού. Ένας ομοσπονδιακός δικαστής, ωστόσο, αποφάσισε ότι το αυτοκίνητο -που είχαν κλέψει οι Μπόνι και Κλάιντ- έπρεπε να επιστραφεί στον πρώην ιδιοκτήτη του, τον Ruth Warren από το Κάνσας. Τελικά, ο Warren πούλησε το αυτοκίνητο στον Charles Stanley, έναν λέκτορα κατά του εγκλήματος που περιόδευσε με το "αυτοκίνητο του θανάτου" και τις μητέρες των Μπόνι και Κλάιντ ως πόλο έλξης. Σήμερα, το "αυτοκίνητο του θανάτου" βρίσκεται στο λόμπι ενός καζίνο στο Primm της Νεβάδα, μια μικρή πόλη θέρετρο στα σύνορα της Καλιφόρνιας, 40 μίλια νότια του Λας Βέγκας.
Η Μπόνι και ο Κλάιντ θάφτηκαν χωριστά
Αν το ζευγάρι ήθελε να ταφούν δίπλα ο ένας στον άλλο, η μητέρα της Μπόνι που είχε απορρίψει τη σχέση της με τον Κλάιντ, έθαψε την κόρη της σε ξεχωριστό νεκροταφείο του Ντάλας. Ο Κλάιντ θάφτηκε δίπλα στον αδελφό του Μάρβιν.
από: history, biography
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου