Από την Cambrai Apocalypse, ένα αγγλικό αποκαλυπτικό χειρόγραφο, που απεικονίζει το άνοιγμα της έκτης σφραγίδας, "Kαι είδα, όταν άνοιξε την έκτη σφραγίδα· και ξάφνου, έγινε ένας μεγάλος σεισμός, και ο ήλιος έγινε μαύρος"
Από τον κομήτη που έφερε στον Γουλιέλμο Α' της Αγγλίας τη νίκη το 1066, μέχρι την έκλειψη που βοήθησε τον Λόρενς της Αραβίας να νικήσει τους Οθωμανούς, δείτε επτά ουράνια γεγονότα που ίσως άλλαξαν την πορεία της ιστορίας.
Μια ηλιακή έκλειψη του 585 π.Χ. έπεισε δυο βασιλιάδες να μην κάνουν πόλεμο
Το πρώτο γνωστό παράδειγμα ενός ουράνιου γεγονότος που άλλαξε την πορεία της ιστορίας, αναφέρεται ένα γεγονός του 6ου αιώνα π.Χ.. Ο βασιλιάς Κυαξάρης, ο τρίτος βασιλιάς της Μηδίας, επέτρεψε στους νομάδες Σκύθες να εγκατασταθούν στο βασίλειό του. Σε αντάλλαγμα για τη φιλοξενία του βασιλιά, οι Σκύθες εκπαίδευσαν αγόρια των Μήδων στην τοξοβολία. Όμως, η σχέση τους χάλασε.
Μια μέρα, ο Κυαξάρης κατηγόρησε τους Σκύθες επειδή πήγαν για κυνήγι και γύρισαν με άδεια χέρια. Σε εκδίκηση, οι Σκύθες σκότωσαν έναν από τους εκπαιδευόμενους, τον έκοψαν, τον μαγείρεψαν και τον έδωσαν να τον φάει ο βασιλιάς, προσποιούμενοι ότι ήταν κυνήγι τους. Πριν ο Κυαξάρης καταλάβει τι είχε συμβεί, οι Σκύθες είχαν καταφύγει στην αυλή του βασιλιά Αλυάττη Β' της Λυδίας.
Ο Κυαξάρης ήταν εξοργισμένος με τους Σκύθες, αλλά ο Αλυάττης αρνήθηκε να τους επιστρέψει. Για τα επόμενα έξι χρόνια, ξέσπασε πόλεμος μεταξύ της Λυδίας και της Μηδίας, χωρίς να μπορεί να κερδίσει καμία από τις δύο πλευρές. Τελικά, κατά τη διάρκεια μιας μάχης, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, "η μέρα ξαφνικά μετατράπηκε σε νύχτα". Τρομοκρατημένοι από αυτό, οι πολεμιστές εγκατέλειψαν την μάχη και έκαναν ειρήνη, η οποία σφραγίστηκε με το γάμο της κόρης του Αλυάττη με το γιο του Κυαξάρη.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Θαλής της Μιλήσιος είχε προβλέψει το γεγονός, το οποίο σήμερα ξέρουμε ότι έλαβε χώρα στις 28 Μαΐου του 585 π.Χ.. Είναι η πρώτη καταγεγραμμένη πρόβλεψη ηλιακής έκλειψης, η οποία είχε τροχιά από τη νότια Ευρώπη, στην σύγχρονη Τουρκία και το Ιράκ.
Ο στρατός των Περσών που εκμεταλλεύτηκε μια ηλικιακή έκλειψη το 557 π.Χ.
28 χρόνια μετά από την έκλειψη που σήμανε το τέλος στον πόλεμο μεταξύ Λυδίας και Μηδίας, η αρχαία ιστορία διαμορφώθηκε και πάλι από ένα ουράνιο φαινόμενο.
Πηγή γι' αυτό αποτελεί ο Ξενοφών, ο οποίος το 401 π.Χ. συνόδευσε το στρατό του Κύρου του Νεότερου σε μια εκστρατεία για να πάρει τον περσικό θρόνο από τον αδελφό του Αρταξέρξη. Στην πορεία, στις όχθες του ποταμού Τίγρη, κάπου στο σύγχρονο Ιράκ, συνάντησαν την έρημη πόλη Λάρισα.
Ο Ξενοφών εξηγεί ότι, κάποτε, η Λάρισα ήταν ένα καλά οχυρωμένο προπύργιο. Οι Πέρσες προσπάθησαν επανειλημμένα -και απέτυχαν- να σπάσουν την αντίσταση των κατοίκων της πόλη. Όμως, κάποια στιγμή, παρενέβησαν οι ουρανοί. Ο Ξενοφών αναφέρει ότι "ένα σύννεφο κάλυψε τον ήλιο και τον έκρυψε". Αυτό αναστάτωσε τόσο τους πολιορκημένους που εγκατέλειψαν την πόλη τους. Μερικοί βρήκαν καταφύγιο σε μια κοντινή πυραμίδα και άφησαν την Λάρισα ανυπεράσπιστη στους Πέρσες.
Η πορεία της ολικής έκλειψης της 19ης Μαΐου του 557 π.Χ. πέρασε κατευθείαν από την νότια Συρία στο Ιράκ. Ίσως, αυτό ήταν το γεγονός που τρόμαξε τόσο τους πολιορκημένους.
Μια έκλειψη ίσως μας δίνει μια ένδειξη για την ημερομηνία του θανάτου του Ιησού
Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στη χριστιανική παράδοση είναι η Σταύρωση του Ιησού. Όμως, η Καινή Διαθήκη δεν αναφέρει ιστορικές λεπτομέρειες. Η Σταύρωση έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τιβερίου (14-37 μ.Χ.). Όμως, πότε ακριβώς;
Το Ευαγγέλιο του Λουκά μας λέει ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής άρχισε τη διδασκαλία του το 15ο έτος του Τιβερίου, το οποίο θα πρέπει να ήταν το 29 μ.Χ. περίπου. Αργότερα, μας λέει ότι, τη στιγμή της σταύρωσης, "υπήρξε σκοτάδι σε όλη τη Γη", η οποία διήρκεσε από την έκτη έως την ενάτη ώρα, κάτι που αναφέρεται επίσης στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Μάρκου.
Ο Λουκάς αναφέρει ότι "ο ήλιος σκοτείνιασε". Αυτό ακούγεται σαν μια έκλειψη. Και όντως συνέβη. Πραγματοποιήθηκε στις 24 Νοεμβρίου του 29 μ.Χ. και πέρασε από τη Συρία και το Ιράκ. Δεν συνέβη συνολικά στην Ιουδαία, αλλά ίσως σε ένα μέρος της.
Το γεγονός περιπλέκει τη χρονολόγηση διότι, αν ο Λουκάς αναφερόταν στην έκλειψη του Νοεμβρίου του 29 μ.Χ. όταν περιέγραφε την Σταύρωση, άφηνε λιγότερο από ένα χρόνο στον Ιωάννη να ολοκληρώσει τη διδασκαλία του και στον Ιησού να εκτελέσει τη διακονία του. Ίσως ο Ματθαίος, ο Μάρκος και ο Λουκάς ανέφεραν από μνήμη την έκλειψη του 29 μ.Χ. για να προσθέσουν συμβολισμό στις αναφορές τους.
Ένας κομήτης το 1066 καταράστηκε τους Άγγλους, κατά τους Νορμανδούς
Το πρόβλημα με ένα ουράνιο φαινόμενο ως οιωνό είναι για τον προορίζεται και αν είναι καλός ή κακός.
Ο κομήτης του Χάλεϊ επιστρέφει στην Γη κάθε 75-76 χρόνια. Το 1705, ο Άγγλος αστρονόμος Έντμουντ Χάλεϊ συνειδητοποίησε ότι, αφού ένας κομήτης αναφέρεται τακτικά με αυτό το διάστημα, πρέπει να είναι ο ίδιος. Μία από αυτές τις περιπτώσεις ήταν το 1066 και όπως αναφέρει το Αγγλοσαξονικό Χρονικό, γύρω στο Πάσχα, "εμφανίστηκε στους ουρανούς ένας οιωνούς που κανείς δεν είχε δει κανείς πριν". Το φαινόμενο, ορατό για μια εβδομάδα, περιγράφηκε από μερικούς ως "μακρυμάλλης αστέρας".
Αυτό το αστέρι έφερε άσχημα νέα στον Χάρολντ Β' της Αγγλίας. Καθώς οι συμπατριώτες του κοιτούσαν τον κομήτη με θαυμασμό, ο Άγγλος βασιλιάς έλαβε προειδοποίηση από μια μορφή, πιθανώς κάποιον αστρολόγο, ότι ο κομήτης ήταν μοιραίος οιωνός.
Από την άλλη, ο Γουλιέλμος Α' τον είδε ως καλό οιωνό -αν και αυτό επιβεβαιώθηκε εκ των υστέρων- και ο μελλοντικός κατακτητής άρχισε να φτιάχνει την στρατιά του, εμπνευσμένη από το ουράνιο φαινόμενο.
Μια έκλειψη του 1133 θεωρήθηκε υπεύθυνη για μια σειρά από καταστροφές που συνέβησαν στην Αγγλία τον 12ο αιώνα
Ο θάνατος του Ερρίκου Α' την 1η Δεκεμβρίου του 1135 ήταν μια δύσκολη περίοδος για την Αγγλία. Ο γιος του, Γουλιέλμος Άντελιν, είχε πνιγεί το 1120. Η πρώτη του σύζυγος, Ματθίλδη της Σκωτίας, ήταν νεκρή και η δεύτερη, Αντελίζα του Λέουβεν, την οποία είχε παντρευτεί το 1121, δεν του έδωσε απόγονο.
Ο Ερρίκος απέμεινε μόνο με την κόρη του Ματθίλδη, μετέπειτα γνωστή ως Αυτοκράτειρα Ματθίλδη ή Μαώ. Η βαρονία και η εκκλησία είχαν σοκαριστεί από την προοπτική να κυβερνήσει την Αγγλία μια γυναίκα, μόνη της, και η απογοήτευση τους εκδηλώθηκε στο πρόσωπο του ανιψιού του Ερρίκου, Στέφανου Μπλουά, ο οποίος, μετά το θάνατο του Ερρίκου κατέλαβε τον αγγλικό θρόνο. Αυτό που ακολούθησε ήταν 19 χρόνια εμφυλίου πολέμου, μια περίοδος αναταραχής που έμεινε γνωστή ως "Αναρχία".
Σύμφωνα με το Αγγλοσαξονικό Χρονικό, τέσσερις μήνες νωρίτερα, στις 2 Αυγούστου του 1135, "το φως της μέρας χάθηκε" καθώς Ερρίκος έπλεε προς την Γαλλία. Πράγματι, στις 2 Αυγούστου, συνέβη όντως μια έκλειψη, που πέρασε από την βόρεια Βρετανία και την κεντρική Ευρώπη. Όμως, αυτό συνέβη το 1133. Ίσως, η έκλειψη του 1133 ήταν καλή αφορμή για το Χρονικό. Ή, ίσως, μέχρι τη στιγμή που γράφηκε το Χρονικό, τα δύο γεγονότα είχαν -υποσυνείδητα- συγχρονιστεί.
Ο ήλιος εξαφανίστηκε στην Αγγλία το 1652, κατά τη διάρκεια ενός ασταθούς πολιτικού κλίματος μετά από έναν εμφύλιο πόλεμο, και οι άνθρωποι φοβόντουσαν ότι είχε έρθει το τέλος του κόσμου
Το 1652, η Αγγλία εξακολουθούσε να έχει θέματα μετά από τη νίκη του Όλιβερ Όλιβερ επί των βασιλικών κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Στις 8 Απριλίου -σημερινή μέτρηση-, την Δευτέρα 29 Μαρτίου -με την τότε μέτρηση-, συνέβη μια ολική έκλειψη ηλίου, η οποία πέρασε από τον βορειοανατολικό Ατλαντικό. Διέσχισε την Ιρλανδία, την Ουαλία, την βορειοδυτική Αγγλία και την Σκωτία, κάτι που είναι σπάνιο για την Βρετανία να είναι σχεδόν η μόνη γη που την διασχίζει μια έκλειψη. Σχεδόν ολόκληρος ο ηλιακός δίσκος συνέβη στο Λονδίνο.
Η έκλειψη είχε "απειληθεί από τους αστρολόγους", σύμφωνα με τον Άγγλο συγγραφέα, κηπουρό και χρονικογράφο Τζον Έβελιν. Κυκλοφόρησαν αποκαλυπτικά φυλλάδια προειδοποιώντας για την επικείμενη "Μαύρη Δευτέρα", η οποία θα ήταν "προάγγελος μεγάλων καταστροφών και κακών". Αυτά τα ίδια φυλλάδια παρομοίαζαν τις "τρομερές καταστροφές" που έπληξαν τους Εβραίους μετά από την Σταύρωση, όταν, όπως λέγεται, συνέβη και τότε έκλειψη.
Οι Fifth Monarchists, όπως αποκαλούνται μια ομάδα βίαιων Πουριτανών που προσπαθούσαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση, πίστευαν ότι επίκειται η Δεύτερη Παρουσία. Παρά τις προσπάθειες για καθησυχασμό, εκείνη την ημέρα, η χώρα παρέλυσε. "Σχεδόν κανείς δεν δούλεψε", αναφέρει ο Έβελιν, ενώ πολλοί κρύφτηκαν στα σπίτια τους όλη την ημέρα.
Ο Λόρενς της Αραβίας χρησιμοποίησε μια έκλειψη σελήνης στον πόλεμο εναντίον των Οθωμανών
Οι σεληνιακές εκλείψεις έχουν μια εντελώς διαφορετική δύναμη σε σχέση με εκείνες του ηλίου. Πιο συχνή και ευρύτερα ορατή, η θέα ενός κόκκινου φεγγαριού, στο σκοτάδι της νύχτας, μπορεί να έχει ισχυρό αποτέλεσμα.
Τον Ιούλιο του 1917, κατά τη διάρκεια της αραβικής εξέγερσης κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Λόρενς της Αραβίας διέσχιζε την έρημο προς το τουρκικό προπύργιο της Άκαμπα με τον αραβικό στρατό του. Πρώτα έπρεπε να περάσει από δύο αμυντικές γραμμές. Στις 4 Ιουλίου, έφτασε στο πρώτο φυλάκιο. Οι Άραβες ήταν φοβισμένοι, πιστεύοντας ότι η πανσέληνος θα έθετε σε κίνδυνο τις πιθανότητες μιας νυχτερινής επίθεσης. Ο Λόρενς, οπλισμένος με το ημερολόγιό του, τους καθησύχασε ότι "για μικρό χρονικό διάστημα δε θα υπήρχε φεγγάρι".
Είχε δίκιο καθώς ήξερε ότι αυτό οφειλόταν σε έκλειψη σελήνης και, όταν εμφανίστηκε τη νύχτα της 4/5 Ιουλίου του 1917, οι Οθωμανοί τρομοκρατήθηκαν οι οποίοι πλέον "πυροβολούσα και χτυπούσαν χάλκινα δοχεία για να σώσουν τον απειλητικό δορυφόρο". Το φυλάκιο έπεσε και ο Λόρενς μπήκε στην Άκαμπα την επόμενη ημέρα.
από: history extra
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου