Η πόλη Βάρτζια, που βρίσκεται στις πλαγιές του όρους Ερουσέτι, στην αριστερή όχθη του ποταμού Κύρος, σε απόσταση 30 χλμ. από την Ασπίντζα, στη νότια Γεωργία, βρίσκεται στη συμβολή της Ανατολικής Ευρώπης και της Δυτικής Ασίας και έχει ιστορία πάνω από οκτακόσια χρόνια.
Το 1185, στον θρόνο της Γεωργίας ήταν η Θαμάρ, κάτι που πρώτη φορά συνέβαινε στη χώρα, αλλά ήταν και εξαιρετικά ασυνήθιστο στην Ευρώπη του 12ου αιώνα. Επί της βασιλείας, ο πολιτισμός άνθησε και η ίδια θέλησε να χτίσει ένα μοναστήρι. Ωστόσο, υπήρχε ένα πρόβλημα: οι Μογγόλοι.
Η μογγολική αυτοκρατορία επεκτείνονταν αμείλικτα και η μικρή Γεωργία απειλούνταν συνεχώς. Τι καλύτερη ιδέα, λοιπόν, να ανοιχτεί το μοναστήρι σε έναν συμπαγή βράχο, όπως και έγινε.
Η Θαμάρ, για να βοηθήσει τον λαό της να αποφύγει την επίθεση των Μογγόλων, διέταξε να χτιστεί ένα υπόγειο ιερό. Για τον σκοπό αυτό, επιλέχθηκε η πόλη της Ασπίντζα και το έργο ξεκίνησε μέσα στο όρος Ερούσετι.
Όταν άρχισαν οι οικοδομικές εργασίες, η βασίλισσα ήταν 25 ετών και βρισκόταν στο θρόνο μόλις ένα χρόνο. Λόγω της σχετικής της ανωριμότητας, αλλά και του φύλου της, διάφοροι ευγενείς προσπάθησαν επίμονα να σφετεριστούν τη θέση της, αλλά διακυβέρνησε την χώρα για 29 χρόνια και έμεινε στην ιστορία ως μια βασίλισσα πολεμίστρια και που εξακολουθούν να τη σέβονται πολλοί στη Γεωργία.
Σήμερα, η Βάρτζια θα ήταν μια μεγάλη οικοδομική εργασία, αλλά τον 12ο αιώνα ήταν ένα γιγαντιαίο, επικό έργο που τροφοδοτήθηκε, τόσο από την προσήλωση στη χριστιανική πίστη, όσο και από τη αποφασιστικότητα των Γεωργιανών ότι ο τρόπος ζωής και ο πολιτισμός τους δεν έπρεπε να καταστραφούν από τους εισβολείς Μογγόλους.
Κατασκευάστηκαν συνολικά 13 επίπεδα με σπηλιές όπου δημιουργήθηκαν πάνω από 6.000 κατοικίες για μοναχούς και για όσους διέφευγαν από τους εισβολείς. Ο μόνος τρόπος για να φτάσει κανείς σε αυτό το μυστικό βασίλειο ήταν μέσω μιας μυστικής σήραγγας που ξεκινούσε από τον κοντινό ποταμό Κύρος (Μτ’κ’βάρι στα γεωργιανά).
Στο εξωτερικό του κρυμμένου μοναστηριού, η γη του βουνού ήταν εξαιρετικά εύφορη. Οι μοναχοί δημιούργησαν ένα σύστημα ποτιστικών αναβαθμίδων που τροφοδοτούσαν όσους βρίσκονταν μέσα. Κρυμμένο μέσα στο βουνό, και ίσως το πρώτο παράδειγμα μιας φιλικής προς το περιβάλλον αυτοβιώσιμης (από άποψη τροφής και νερού) δομής στην Ευρώπη, πρέπει να θεωρήθηκε απόρθητο. Ωστόσο, η φύση είχε μια δυσάρεστη έκπληξη για τη σπηλαιώδη πόλη της Βάρτζια.
Η πόλη γλύτωσε από τους Μογγόλους θριαμβευτικά. Ωστόσο, λιγότερο από 100 χρόνια μετά την κατασκευή της, ο μεγάλος σεισμός του 1283 έφερε καταστροφές στη χώρα. Ήταν τόσο ισχυρός που, μεγάλο μέρος του συστήματος των σπηλαίων κατέρρευσε από την πλευρά του όρους Ερουσέτι.
Παρά τις ζημιές, πολλές από τις τοιχογραφίες σώζονται ακόμη.
Στις φωτογραφίες, φαίνεται το πού κόπηκε το βουνό και απλά έπεσε στο έδαφος, εκθέτοντας έτσι το μοναστήρι που ήταν κρυμμένο μέσα του. Τα 2/3 της κρυμμένης πόλης καταστράφηκαν και εκτέθηκε στον κόσμο.
Το μοναστήρι, περισσότερο από απλά κατεστραμμένο, συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 1551, οπότε και δέχθηκε επίθεση και λεηλατήθηκε από τον Πέρση Σαχ Ταχμάσπ Α' που έσφαξε τους μοναχούς. Τότε εγκαταλείφθηκε οριστικά η Βάρτζια.
Ωστόσο, τον 20ό αιώνα, μοναχοί επισκέφτηκαν το μοναστήρι και αποφάσισαν να διαφυλάξουν την ιστορία του, ενώ, μέχρι και σήμερα, παραμένει εκεί μια μικρή ομάδα. Πλέον, είναι περισσότερο μουσείο παρά μοναστήρι, αλλά εξακολουθεί να υπενθυμίζει στον κόσμο πού μπορεί να φτάσει ένας λαός για να προστατεύσει τον πολιτισμό του, αλλά και τη δύναμη της φύσης.
από: kuriositas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου