Κορινθιακός: Μια μοναδική περιοχή για τα δελφίνια

Θεωρείται παγκοσμίως ξεχωριστός τόπος για τα δελφίνια καθώς εκεί ζευγαρώνουν ζωνοδέλφινα με κοινά δελφίνια

Κάθε είδος δελφινιού έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά και κάθε δελφίνι τη δική του... ηχητική υπογραφή. Στην Ελλάδα μάλιστα τα δελφίνια διεκδικούν και μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Σύμφωνα με το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Life «Θάλασσα» - υλοποιείται από την MOm και το WWF Ελλάς σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών Πέλαγος και το Tethys Research Institute - στον Κορινθιακό κόλπο συναντώνται τα ζωνοδέλφινα, αποκλειστικά σε μεικτές ομάδες με τα σταχτοδέλφινα και τα κοινά δελφίνια.

• Τα δελφίνια χρησιμοποιούν τους ήχους για να βλέπουν και να επικοινωνούν μεταξύ τους. Κοιμούνται με τον μισό εγκέφαλο. Ο άλλος μισός μένει ξύπνιος για να αναπνέουν και να ελέγχουν τον χώρο.

• Τα δελφίνια αποτελούν δείκτες υγείας ενός θαλάσσιου περιβάλλοντος. Ως κορυφαίοι θηρευτές είναι πιο ευάλωτοι στην ρύπανση των θαλασσών και η απουσία τους σημαίνει ότι έχει αλλοιωθεί το οικοσύστημα.

• Μια συχνή, όσο και περίεργη, συμπεριφορά του σταχτοδέλφινου είναι η κάθετη στάση, με το κεφάλι κάτω και την ουρά να κινείται εκτός επιφάνειας. Πιο σπάνια τα σταχτοδέλφινα βγάζουν το κεφάλι τους από το νερό για να ελέγξουν την γύρω κίνηση.

Σε άλλες περιοχές του κόσμου, αυτό συμβαίνει μόνο περιστασιακά. Ο Κορινθιακός είναι πιθανότατα η μοναδική περιοχή στον κόσμο, όπου ένας πληθυσμός ζωνοδέλφινων ζει σε κλειστό κόλπο, απομονωμένος από άλλες πελαγικές περιοχές. Τα μεγάλα και απότομα βάθη - φτάνουν μέχρι τα 930 μέτρα - δημιουργούν ένα τέλειο κλειστό οικοσύστημα.
Στον Κορινθιακό όμως οι επιστήμονες κατέγραψαν και μια ακόμη πρωτοτυπία, σύμφωνα με τον θαλάσσιο βιολόγο και υπεύθυνο θαλάσσιου περιβάλλοντος στο WWF Ελλάς κ. Γιώργο Παξιμάδη. Μόνο εκεί τα ζωνοδέλφινα ζευγαρώνουν με κοινά δελφίνια και προκύπτουν υβρίδια.

Τα ζωνοδέλφινα (Stenella coeruleoalba) με μέσο μήκος 1,65 μέτρα είναι τα μικρότερα παγκοσμίως. Πρόκειται για... κοσμοπολίτικο είδος. Διαβιεί στο μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών θαλασσών, σε βάθη έως και 200 μέτρα αν και είναι ικανό για πολύ μεγαλύτερες καταδύσεις. Παρατηρείται συχνά πολύ κοντά στις ακτές, όπως στις Βόρειες Σποράδες και στη Νότια Κρήτη.

Τα ζωνοδέλφινα στην Ελλάδα παρατηρούνται πολύ κοντά στις ακτές, όπως για παράδειγμα στις Βόρειες Σποράδες και στη νότια Κρήτη.

Εξίσου κοσμοπολίτικο είναι και το ρινοδέλφινο (Tursiops truncatus). Οχι όμως στις ελληνικές θάλασσες όπου αποφεύγει συστηματικά τα σκάφη, αλλά ακόμη και αν κάποια στιγμή τα πλησιάσει σπάνια θα επιδοθεί σε εντυπωσιακές επιδείξεις.

Όπως επισημαίνει ο κ. Παξιμάδης, ο λόγος γι' αυτή την ασυνήθιστη για το είδος συμπεριφορά είναι τόσο η εκούσια θανάτωση του είδους από αλιείς όσο και η έλλειψη τροφής γεγονός που τα αναγκάζει να περνούν όλο σχεδόν το χρόνο τους στην αναζήτηση ψαριών, περιορίζοντας τις κοινωνικές συναναστροφές και το παιχνίδι.

Στην Ελλάδα απαντάται σε όλες τις παράκτιες περιοχές αλλά και ανάμεσα στα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου. Ο υποπληθυσμός που διαβιεί στον Αμβρακικό κόλπο, αποτελείται μόνο από 148 ρινοδέλφινα και ως εκ τούτου, κινδυνεύει να εξαφανιστεί.

Τα κοινά δελφίνια (Delphinus delphis) παρά το ό,τι δηλώνει το όνομά τους, σήμερα δεν είναι τόσο διαδεδομένα όσο ήταν 40 χρόνια πριν. Ο πληθυσμός τους στη χώρα μας έχει υποστεί σοβαρή μείωση. Παρατηρείται σε δύο τελείως διαφορετικούς βιότοπους. Στον Κορινθιακό κόλπο ζουν σε νερά με βάθος 300 έως και 930 μέτρα. Αντιθέτως στο εσωτερικό του Ιονίου ζουν μόνιμα στο αρχιπέλαγος μεταξύ Λευκάδας, Κεφαλλονιάς και ακτών Αιτωλοακαρνανίας και κινούνται σε βάθη από 20 έως 200 μέτρα. Συχνά μάλιστα πλησιάζουν πολύ κοντά στην ακτή, σε απόσταση 30 με 40 μέτρων.

Σταχτοδέλφινο, κοινά δελφίνια και ζωνοδέλφινα μια... παρέα στον Κορινθιακό

Επίσης, κοινά δελφίνια παρατηρούνται στο Θρακικό Πέλαγος, στις Βόρειες Σποράδες, στον Σαρωνικό Κόλπο, στον Ευβοϊκό, στον Παγασητικό, στα Δωδεκάνησα, στις Κυκλάδες, στο Βορειοανατολικό Αιγαίο (μεταξύ των ελληνικών νησιών και των τουρκικών ακτών) και στον Θερμαϊκό. Στο Αιγαίο ο σημαντικότερος οικότοπος για το κοινό δελφίνι θεωρείται η Θράκη.

Το ρινοδέλφινο των ελληνικών θαλασσών, διαφοροποιείται γενετικά από αυτό που βρίσκεται στον Ατλαντικό, ενώ διαφοροποιήσεις παρατηρούνται ακόμη και μεταξύ αυτών της Δυτικής και της Ανατολικής Μεσογείου. Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο δελφίνι μετά το σταχτοδέλφινο και το δεύτερο σε αφθονία μετά το ζωνοδέλφινο.

Το σταχτοδέλφινο (Grampus griseus) ξεχωρίζει για τα σημάδια στο δέρμα του ενώ έχει και το μεγαλύτερο μέγεθος από τα υπόλοιπα δελφίνια - φτάνει περίπου τα 3,5 μέτρα και τα 400 κιλά. Ζει κυρίως στο Μυρτώο πέλαγος αλλά και σε περιοχές στη ΒΔ Κρήτη, τις Βόρειες Σποράδες και τη Χαλκιδική. Στον Κορινθιακό, στην μεικτή ομάδα με τα ζωνοδέλφινα και τα κοινά δελφίνια, ζει πλέον μόνο ένα σταχτοδέλφινο.

πηγή: tovima.gr