«Καταγράψαµε σε ντοκιµαντέρ και χιλιάδες φωτογραφίες τους τοπικούς υδροηλεκτρικούς και γεωθερµικούς σταθµούς, τα αιολικά πάρκα, τις φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις, τα φράγµατα, τα αρδευτικά έργα, καθώς και τις παραδοσιακές κατοικίες. Από κάθε άποψη, αυτό το πολυήµερο πράσινο οδοιπορικό µας σε εννέα αφρικανικές χώρες αποδείχθηκε ένας καταιγισµός από εµπειρίες, εικόνες και νέες διαπιστώσεις».
Δεκαεπτάµισι χιλιάδες χιλιόµετρα και τετρακόσια ναυτικά µίλια, σε πενήντα πέντε ηµέρες, µέσα από τη δύσβατη Ανατολική Αφρική, σε µια από τις πλέον δύσκολες διαδροµές στη Γη.
Μέσα από τρεις διαφορετικές κλιµατικές ζώνες - κρύο χειµώνα, βροχές και θερµό καλοκαίρι - στο ίδιο ταξίδι. Σε χώρες άγνωστες στους περισσότερους όπως η Μποτσουάνα και το Μαλάουι, κατά µήκος των ποταµών Νείλου και Ζαµβέζη, των λιµνών Νάσερ, Τάνα, Βικτόρια και Μαλάουι, των ερήµων Σαχάρας, Νουβίας και Καλαχάρι. Με εξάωρη καθηµερινή οδική κίνηση για τέσσερα δωδεκαήµερα και µόλις µία ηµέρα στάση στις πρωτεύουσες των χωρών. Από κάθε άποψη, το περσινό καλοκαίρι τα µέλη της ελληνικής οργάνωσης επιστηµόνων και καλλιτεχνών Green Project (GP) έβαλαν τον πήχυ του φιλόδοξου εγχειρήµατός τους ακόµα πιο ψηλά συγκριτικά µε το 2008. Τότε που είχαν ταξιδέψει στην Ασία, διανύοντας οδικώς 14.000 χιλιόµετρα µέχρι το Πεκίνο, σε 33 ηµέρες. Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, ο στόχος τους ήταν κοινός: χαρτογράφησαν σηµεία οικολογικού ενδιαφέροντος σε επιλεγµένες χώρες της διαδροµής που χάραξαν σε κάθε µία από τις δύο ηπείρους.
«Μελετήσαµε τόσο τις σύγχρονες τεχνολογίες, την ηλιακή και αιολική ενέργεια, όσο και τις παραδοσιακές πρακτικές όπως ο βιοκλιµατικός τρόπος κατασκευής των κατοικιών ή η συλλογή βρόχινου νερού. Μας ενδιέφερε να αποτυπώσουµε τον τρόπο με τον οποίο η ορθολογική χρήση ενέργειας, η αξιοποίηση των Ανανεώσιµων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) και η βέλτιστη διαχείριση του νερού θα µπορούσαν να βελτιώσουν τη ζωή των τοπικών κοινωνιών. Δωρίσαµε µάλιστα στους ντόπιους και πιλοτικές εφαρµογές ΑΠΕ, µικρά ενεργειακά εκπαιδευτικά παιχνίδια. Παράλληλα, παρουσιάσαµε το επιστηµονικό µας έργο και τις ψηφιακές εκθέσεις της περιβαλλοντικής τέχνης μας σε διεθνείς οργανισµούς στην Αφρική όπως η UNDP και η UNEP», λέει στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος της Green Ρroject, δικηγόρος και φωτογράφος Γιάννης Τζώρτζης, βασικός οµιλητής κατά την πρόσφατη παρουσίαση σε κεντρικό αθηναϊκό ξενοδοχείο, µε την ευκαιρία της Παγκόσµιας Ηµέρας Περιβάλλοντος, του σηµαντικού υλικού που προέκυψε το καλοκαίρι του 2010 στο πλαίσιο του οδοιπορικού «Green Project στην Αφρική: Αθήνα - Κέιπ Τάουν, από τους δρόµους του νερού στους δρόµους της ενέργειας».
Οσο κι αν είχαν προετοιµαστεί εντατικά επί δύο χρόνια γι' αυτή την κοπιαστική αποστολή οι έλληνες ταξιδιώτες, συνολικά 21 πρόσωπα που ακολούθησαν τµηµατικά τις τέσσερις φάσεις της διαδροµής, βρίσκονταν διαρκώς προ εκπλήξεων κατά την πραγµατοποίησή της. «Η πραγµατικότητα που βιώσαµε δεν είχε καµία σχέση µε την εικόνα που είχαµε µέχρι τότε στο µυαλό µας για τη µαύρη ήπειρο. Οι δικές µας αλήθειες δοκιµάστηκαν στον πιο ακραίο βαθµό. Από τους ντόπιους µάθαµε πολύ περισσότερα από αυτά που πήγαµε εκεί για να τους διδάξουµε αυτοπροσδιοριζόµενοι ως κυνηγοί της πράσινης ανάπτυξης. Πάνω απ' όλα, όμως, µυηθήκαµε σε κάτι εξαιρετικά επίκαιρο και για την Ελλάδα του σήµερα: στον πολιτισµό τού "δηµιουργώ κάτι από το τίποτα". Διαπιστώσαµε ότι εκεί οι καθαρές πράσινες λύσεις που ευαγγελιζόµασταν δεν αποτελούν εξεζητηµένη πολυτέλεια όπως νοµίζαµε, αλλά µοναδική επιλογή, ζυµωµένη στην κουλτούρα λαών που έχουν µάθει να επιβιώνουν στο πέρασµα των αιώνων υπό εξαιρετικά αντίξοες φυσικές και γεωπολιτικές συνθήκες. Με λίγα λόγια, επιδιώξαµε να αναδείξουµε τη σηµασία της αξιοποίησης της πράσινης τεχνολογίας και της τοπικής γνώσης για την αντιµετώπιση της ενεργειακής φτώχειας και τη βέλτιστη διαχείριση φυσικών πόρων όπως το νερό. Αρκεί να σκεφτούµε ότι οι τερµιτοφωλιές είναι οι πρώτες βιοκλιµατικές κατοικίες στη φύση!».
Τα απρόοπτα
Διαδικαστικά, το αρχικό πλάνο τους σε στάσεις, χιλιόµετρα και χρόνους, σε τακτικές εναλλαγές των πληρωµάτων από συγκεκριµένα σηµεία - αεροδρόµια της διαδροµής, τηρήθηκε απαρέγκλιτα. Η πολύµηνη και λεπτοµερής έρευνα που προηγήθηκε από τον οικονοµολόγο Βασίλη Σακά και την Οµάδα Διαδροµής των εθελοντών της GP, αλλά και η τύχη µέτρησαν καθοριστικά. Από απρόοπτα, ωστόσο, άλλο τίποτα. «Αλλάξαµε τέσσερα λάστιχα. Εσπασαν τα τζάµια στο βοηθητικό αυτοκίνητο της αποστολής επειδή είχε µεγάλο βάρος στη σχάρα και οι δρόµοι στη Βόρεια Κένυα ήταν σκέτα βράχια. Ανοιξαν τρύπες στα πατώµατα των αυτοκινήτων από τις πέτρες που εκσφενδονίζονταν καθώς περνούσαµε από πάνω τους. Στην Αρούσα στην Τανζανία µού έκλεψαν τη µηχανή. Με κίνδυνο της ζωής µου, πήγα σε µια παραγκούπολη και την αγόρασα πίσω. Στις µη ισλαµικές χώρες ήταν πολύ συχνό φαινόµενο οι µεθυσµένοι οδηγοί: ήξερες την κατάστασή τους όταν έβλεπες τον τρόπο που οδηγούσαν. Ωστόσο, ο µεγαλύτερος κίνδυνος ήταν τα κοπάδια µε τα ζώα και οι άνθρωποι που ξεπετάγονταν από το πουθενά οποιαδήποτε ώρα της ηµέρας ή της νύχτας. Στο χειρότερο κοµµάτι της διαδροµής, στη Βόρεια Κένυα, είχαµε και ένοπλη συνοδεία κατ' εντολήν της τοπικής κυβέρνησης για τον φόβο επιθέσεων από ληστές που ενδηµούν στην περιοχή. Ευτυχώς, δεν αντιµετωπίσαµε τέτοιο περιστατικό».
πηγή: tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου