Το ποιητικό αντίο του Λόρδου Βύρωνα στον καλύτερό του φίλο

πηγή

Πολλοί ήλπιζαν να είναι η μεγαλύτερη αγάπη στη ζωή του Λόρδου Βύρωνα -όπως η Βρετανίδα αριστοκράτισσα και συγγραφέας, γνωστή για τη σχέση της με τον Βύρωνα το 1812, Caroline Lamb, που είχε εμμονή μαζί του. Αλλά η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής του ήταν ένα σκυλί από τη Νέα Γη με το όνομα Boatswain.

Ο Boatswain είχε πεθάνει όταν ο ποιητής ήταν 20 χρονών.



Από τη στιγμή που ο Boatswain μπήκε στο σπίτι του Βύρωνα το 1803, ο ποιητής και το κουτάβι έγιναν αχώριστοι. Λέγεται ότι ο Βύρων έκανε διάφορα πράγματα για να δει αν το σκυλί θα έρθει να τον σώσει -πράγμα που ο σκύλος το έκανε. Οι περιπέτειές τους απεικονίζονται στο παιδικό βιβλίο Memoires d’un Caniche.

Το μνημείο του Boatswain στο Newstead Abbey - πηγή

Ο σκύλος όμως κόλλησε λύσσα όταν τον δάγκωσε ένα μολυσμένο σκυλί. Ο Βύρων έμεινε με το σκυλί μέχρι το τέλος του. Του σκούπιζε τον αφρό και τα σάλια από το στόμα του με γυμνά χέρια. Πιστεύεται ότι λόγω αυτής της έκθεσης στον κίνδυνο, ο Βύρων δεν γνώριζε "για τη φύση της ασθένειας", αλλά οι σύγχρονοι μελετητές πιστεύουν ότι ήταν εξαιρετικός γνώστης των σκύλων και απλά αρνούνταν να δεχτεί ότι ο καλύτερος φίλος του δεν ήταν καλά. Ο Boatswain πέθανε στις 10 Νοεμβρίου του 1808.

"Ο Boatswain είναι νεκρός! Έληξε σε μια κατάσταση τρέλας στις 10, αφού υπέφερε πολύ, αλλά διατήρησε όλη την ευγένεια του χαρακτήρα του μέχρι τέλους, ποτέ δεν προσπάθησε να κάνει κακό σε κανέναν κοντά του", έγραψε ο Βύρων σε μια επιστολή. Ο ποιητής τίμησε τον σκύλο με την ανέγερση ενός μνημείου στο Newstead Abbey, το οικογενειακό κτήμα του. Ο τάφος έχει ένα ποίημα γραμμένο από τον Βύρωνα και τον φίλο του Σερ Τζον Χομπχάουζ (ή Τζων Καμ Χομπχάουζ/ John Cam Hobhouse).

Ο Βύρων όταν έγραψε τη διαθήκη του, τρία χρόνια αργότερα, πενθούσε ακόμη τον σκύλο του. Σε αυτήν λοιπόν ζητούσε η τελευταία του κατοικία να είναι δίπλα στον Boatswain, "χωρίς καμία νεκρώσιμη ακολουθία, ή οποιαδήποτε επιγραφή που να γράφει το όνομα και την ηλικία μου". Όταν ο Βύρων πέθανε το 1826 οι επιθυμίες του αγνοήθηκαν. Όταν δεν έγινε δεκτός στο Westminster Abbey, ο Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον θάφτηκε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής στο Hucknall. Ο Boatswain μάλλον περιμένει ακόμη τον κύριό του...

Το ποίημα - πηγή

Το "Epitaph to a Dog"

Near this spot
Are deposited the Remains
Of one
Who possessed Beauty
Without Vanity,
Strength without Insolence,
Courage without Ferocity,
And all the Virtues of Man
Without his Vices.

The Price, which would be unmeaning flattery
If inscribed over Human Ashes,
Is but a just tribute to the Memory of
“Boatswain,” a Dog
Who was born at Newfoundland,
May, 1803,
And died in Newstead Abbey,
Nov. 18, 1808.

When some proud son of man returns to earth,
Unknown by glory, but upheld by birth,
The sculptor’s art exhausts the pomp of woe,
And stories urns record that rests below.
When all is done, upon the tomb is seen,
Not what he was, but what he should have been.
But the poor dog, in life the firmest friend,
The first to welcome, foremost to defend,
Whose honest heart is still his master’s own,
Who labors, fights, lives, breathes for him alone,
Unhonored falls, unnoticed all his worth,
Denied in heaven the soul he held on earth —
While man, vain insect! hopes to be forgiven,
And claims himself a sole exclusive heaven.

Oh man! thou feeble tenant of an hour,
Debased by slavery, or corrupt by power —
Who knows thee well must quit thee with disgust,
Degraded mass of animated dust!
Thy love is lust, thy friendship all a cheat,
Thy smiles hypocrisy, thy words deceit!
By nature vile, ennoble but by name,
Each kindred brute might bid thee blush for shame.
Ye, who perchance behold this simple urn,
Pass on – it honors none you wish to mourn.
To mark a friend’s remains these stones arise;
I never knew but one — and here he lies.