Είτε εξερευνούσε την Αρκτική, είτε πολεμούσε τους Ναζί, ο Πίτερ Φρόικεν τα έκανε όλα.
Στη λίστα με τα επιτεύγματα του Πίτερ Φρόικεν (Peter Freuchen) συμπεριλαμβάνεται το ότι βγήκε από μια σπηλιά πάγου μόνο με τα χέρια του και τα παγωμένα... περιττώματά του και ξέφυγε από ένα ένταλμα θανάτου των Ναζί του Γ' Ράιχ. Επίσης, ήταν ο πέμπτος που κέρδισε το τζάκποτ σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι.
Ωστόσο, η ζωή του τυχοδιώκτη-εξερευνητή-συγγραφέα-ανθρωπολόγου Φρόικεν δύσκολα μπορεί να περιληφθεί σε μια σύντομη λίστα.
Ο Φρόικεν γεννήθηκε στη Δανία το 1886. Ο πατέρας του ήταν επιχειρηματίας και ήθελε μια σταθερή ζωή για τον γιο του. Έτσι, κατ' εντολή του πατέρα του, εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και άρχισε να σπουδάζει ιατρική. Ωστόσο, σύντομα συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν γι' αυτόν μια τόσο ήρεμη ζωή. Όπου ο πατέρας του ήθελε την ησυχία και τη σταθερότητα, ο Πίτερ αναζητούσε την εξερεύνηση και τον κίνδυνο.
Έτσι -αναπόφευκτα- εγκατέλειψε τις σπουδές του και άρχισε την εξερεύνηση.
Το 1906, έκανε την πρώτη του αποστολή στη Γροιλανδία. Αυτός και ο φίλος του, Νουντ Ράσμουσεν (Knud Rasmussen), έπλευσαν από τη Δανία όσο το δυνατόν πιο βόρεια, προτού εγκαταλείψουν το πλοίο τους και συνεχίσουν με έλκυθρα που τα έσερναν σκύλοι για πάνω από 965 xlm. Στα ταξίδια τους συνάντησαν και εμπορεύτηκαν με τους Εσκιμώους (της Αλάσκας, της Γροιλανδίας και του Καναδά) Ινουίτ, έμαθαν τη γλώσσα τους και τους συνόδευσαν σε αποστολές κυνηγιού.
Ο Φρόικεν με την πρώτη σύζυγό του
Οι Ινουίτ κυνηγούσαν θαλάσσιους ίππους, φάλαινες, φώκιες, ακόμα και πολικές αρκούδες, αλλά ο Πίτερ ήταν σαν στο σπίτι. Στην τελική, με ύψος 2 μέτρα ήταν ικανός να καταβάλει μια πολική αρκούδα και πολύ σύντομα, είχε φορούσε μια γούνα από πολική αρκούδα που είχε σκορτώσει μόνος του.
Το 1910, Ο Πίτερ και ο Ράσμουσεν δημιούργησαν μια εμπορική κοινότητα στο Ακρωτήριο Γιορκ της Γροιλανδίας και την ονόμασαν Θούλη (Thule). Το όνομα προήλθε από τον όρο "Ultima Thule" (Απόλυτη Θούλη), που για έναν μεσαιωνικό χαρτογράφο σήμαινε ένα μέρος "πέρα από τα σύνορα του γνωστού κόσμου".
Το μέρος θα χρησίμευε ως βάση για επτά αποστολές, γνωστές ως Thule Expeditions, που θα πραγματοποιούνταν μεταξύ του 1912 και του 1933.
Μεταξύ του 1910 και του 1924, ο Φρόικεν έδειξε τον πολιτισμό των Ινουίτ σε επισκέπτες της Thule και ταξίδεψε στη Γροιλανδία, εξερευνώντας την μέχρι τότε άγνωστη Αρκτική. Μια από τις πρώτες του αποστολές, μέρος της Thule Expeditions, ξεκίνησε για να δοκιμάσει μια θεωρία που ανέφερε ότι υπήρχε ένα κανάλι μεταξύ τη Γροιλανδία και τη Γη Peary. Η αποστολή περιελάμβανε ένα ταξίδι 620 μιλίων στην παγωμένη Γροιλανδία, η οποία κορυφώθηκε με μια διάσημη διαφυγή του Φρόικεν.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, το οποίο ο Φρόικεν περιέγραψε στην αυτοβιογραφία του "Vagrant Viking", ήταν το πρώτο επιτυχημένο ταξίδι σε όλη τη Γροιλανδία. Η ομάδα εγκλωβίστηκε σε μια χιονοθύελλα. Ο Φρόικεν προσπάθησε να ξεφύγει καλυμμένος κάτω από ένα έλκιθρο σκύλων, αλλά τελικά βρέθηκε εντελώς θαμμένος στο χιόνι που γρήγορα μετατράπηκε σε πάγο. Ο Φρόικεν δεν είχε μαζί του τη συλλογή του από μαχαίρια και λόγχες, οπότε έπρεπε να αυτοσχεδιάσει. Έτσι, έφτιαξε ένα μαχαίρι από τα περιττώματά του και βγήκε από τη σπηλιά.
Ο αυτοσχεδιασμός του συνέχισε όταν επέστρεψε στο στρατόπεδο. Εκεί, διαπίστωσε ότι τα δάχτυλα του ποδιού του είχαν πάθει γάγγραινα και αναγκάστηκε να κόψει το πόδι του. Κάνοντας ό, τι θα έκανε κάθε ατρόμητος εξερευνητής, ακρωτηρίασε μόνος του τα δάχτυλά του (χωρίς αναισθησία) και αντικατέστησε το πόδι του με ένα ξύλινο.
Ο Φρόικεν με έναν Ινουίτ
Κάπου-κάπου, ο Φρόικεν επισκεπτόταν την Δανία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, εντάχθηκε στο Κίνημα των Σοσιαλδημοκρατών και έγινε συνδρομητής της πολιτικής εφημερίδας Politiken.
Επίσης έγινε αρχισυντάκτης ενός περιοδικού που ανήκε στην οικογένεια της δεύτερης συζύγου του και συμμετείχε στην κινηματογραφική βιομηχανία, συνεισφέροντας στην ταινία Eskimo (γνωστή ως και Mala the Magnificent και Eskimo Wife-Traders) που κέρδισε βραβείο Όσκαρ και η οποία βασίστηκε σε ένα βιβλίο που έγραψε ο ίδιος.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Φρόικεν βρέθηκε στο επίκεντρο του πολιτικού δράματος. Ο Φρόικεν δεν ανέχθηκε ποτέ καμία διάκριση, οποιασδήποτε μορφής, και δεν μπορούσε να ακούει κάποιον να εκφράζει αντισημιτικές απόψεις. Ο ίδιος δήλωνε ότι ήταν Εβραίος. Συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση της Δανίας και πολέμησε τη ναζιστική κατοχή στη Δανία. Στην πραγματικότητα, ήταν τόσο τολμηρά αντιναζιστής, που ο ίδιος ο Χίτλερ τον είδε ως απειλή και διέταξε να συλληφθεί και να καταδικαστεί σε θάνατο. Ο Φρόικεν συνελήφθη στη Γαλλία, αλλά τελικά δραπέτευσε και κατέφυγε στη Σουηδία.
Κατά τη διάρκεια της πολυτάραχης και συναρπαστικής ζωής του, ο Πίτερ Φρόικεν κατάφερε να αποκατασταθεί τρεις φορές.
Συνάντησε την πρώτη σύζυγό του ενώ ζούσε στη Γροιλανδία με τους Ινουίτ. Το 1911, παντρεύτηκε την Ινουίτ Mequpaluk και απέκτησε ένα γιο, τον Mequsaq Avataq Igimaqssusuktoranguapaluk, και μια κόρη, την Pipaluk Jette Tukuminguaq Kasaluk Palika Hager.
Όταν η Mequpaluk υπέκυψε στην ισπανική γρίπη το 1921, ο Φρόικεν παντρεύτηκε τη Δανή Magdalene Vang Lauridsen το 1924. Ο πατέρας της ήταν ο διευθυντής της εθνικής τράπεζας της Δανίας και στην οικογένειά της ανήκε το περιοδικό που διεύθυνε τελικά ο Φρόικεν. Ο γάμος τους διήρκεσε 20 χρόνια, όταν τελικά το ζευγάρι χώρισε.
Ο Φρόικεν με την τρίτη σύζυγό του
Το 1945, όταν ο Φρόικεν διέφυγε από το Γ' Ράιχ, γνώρισε την Δανο-Εβραία εικονογράφο μόδας Νταγκμάρ Κον (Dagmar Cohn). Το ζευγάρι μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να ξεφύγει από τους Ναζί. Εκεί, η Κον δούλεψε για την Vogue.
Στη Νέα Υόρκη, ο Φρόικεν προσχώρησε στη λέσχη Explorer’s Club, όπου, ακόμα και σήμερα, κρέμεται ένας πίνακάς του σε έναν τοίχο. Έζησε τις υπόλοιπες μέρες του σχετικά ήσυχα (για αυτόν) και τελικά πέθανε στα 71 του το 1957, τρεις ημέρες μετά την ολοκλήρωση του τελευταίου του βιβλίου, Book of the Seven Seas.
Η στάχτη του διασκορπίστηκε στη Θούλη στη Γροιλανδία, όπου άρχισε η περιπετειώδης ζωή του.
από: ati
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου