Αν και έχει μείνει σε μεγάλο βαθμό ακατοίκητο από τον 18ο αιώνα, το πανύψηλο κάστρο Χοεντσόλερν παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή παλάτια της Γερμανίας για την παραμυθένια θέα του.
Στην Γερμανία, στην κορυφή ενός εντυπωσιακού λόφου που περιβάλλεται από τον Μέλανα Δρυμό, βρίσκεται το ψηλό τείχος του κάστρου Χοεντσόλερν (Hohenzollern). Κυριαρχεί πάνω από την πόλη Bisingen, σε ένα βουνό με το όνομά του, το Burg Hohenzollern", και στα δυτικά και τα νότια βρίσκεται η κοιλάδα του Ρήνου.
Στο κάστρο, που είναι η προγονική έδρα της πρώην βασιλικής γερμανικής δυναστείας του Οίκου των Χοεντσόλερν και σήμερα ανήκει στον πρίγκηπα Γεώργιο Φρειδερίκο της Πρωσίας, μπορεί κανείς να τη σημαία της βασιλικής οικογένειας να κυματίζει ψηλά στον πύργο.
Κάθε χρόνο, εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται το όμορφο, νεο-γοτθικό κάστρο που είναι φτιαγμένο από τούβλα στην απόχρωση του χρυσού. Περιλαμβάνει μια μεγάλη συλλογή έργων τέχνης, έναν θησαυρό από κοσμήματα και έναν υπαίθριο κινηματογράφο. Επιπλέον, έχει το δικό του ζυθοποιείο με την δική του μπίρα, την Pruessens.
Ωστόσο, παρά τα χαρακτηριστικά του και τη μεσαιωνική του ιστορία, το παλάτι δεν κατοικείται -επίσημα- εδώ και αιώνες.
Η ιστορία του κάστρου
Το Χοεντσόλερν είναι το τρίτο από τα τρία παλάτια στην κορυφή του λόφου που χτίστηκαν στην πλαγιά του όρους -το Burg Hohenzollern, δηλαδή βουνό Χοεντσόλερν- και όλα φέρουν το όνομα της γερμανική βασιλικής οικογένειας.
Η πρώτη αναφορά στο κάστρο γίνεται στις αρχές του 11ου αιώνα και θεωρήθηκε "το πιο οχυρωμένο σπίτι σε όλη τη Γερμανία". Όμως, το 1423, το παλάτι καταστράφηκε ολοσχερώς. Το 1454 ξεκίνησε η κατασκευή ενός δεύτερου κάστρου. Ωστόσο, το 1634, το νέο κάστρο τέθηκε υπό αυστριακό έλεγχο για τα επόμενα 100 χρόνια. Μετά από αυτό, καταλήφθηκε από Γάλλους στρατιώτες και, μετά τον Πόλεμο της Αυστριακής Διαδοχής, επέστρεψε στον αυστριακό έλεγχο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, σπάνια κατοικούνταν και όταν το 1798 το εγκατέλειψε ο τελευταίος Αυστριακός ιδιοκτήτης του.
Κατόπιν, ο απόγονος των Χοεντσόλερν, πρίγκιπας -μετέπειτα βασιλιάς- Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ' της Πρωσίας, έχτισε το κάστρο εκεί που είναι σήμερα. Το 1919, ταξίδεψε στη νότια Γερμανία για να βρει τις ρίζες της οικογένειάς του, όπου σκαρφάλωσε στην κορυφή του βουνού για να διεκδικήσει το προγονικό του σπίτι. Όντας ρομαντικός, μπήκε στα ερείπια του κάστρου και παρακολούθησε το ηλιοβασίλεμα από έναν από τους προμαχώνες του κάστρου. Και τότε συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να αποκαταστήσει στην παλιά του δόξα το κάστρο. Μίσθωσε τον αρχιτέκτονα Friedrich August Stüler, ο οποίος σχεδίασε το κάστρο σε στυλ αγγλικό-γοτθικό και το ολοκληρώθηκε το 1867. Ωστόσο, ποτέ κανένας βασιλιάς δεν έζησε εκεί.
Ο σημερινός ιδιοκτήτης, ο Γεώργιος Φρειδερίκος, είναι ο εγγονός και ιστορικός κληρονόμος του Γουλιέλμου Β', του τελευταίου Γερμανού αυτοκράτορα και βασιλιά της Πρωσίας, ο οποίος, ως ο μεγαλύτερος εγγονός της βασίλισσας Βικτώριας της Αγγλίας, το 1918 στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, παραιτήθηκε του θρόνου και κατέφυγε στην Ολλανδία.
Μέχρι σήμερα, κανείς δεν ζει στο παλάτι όλο το χρόνο, και εκτός από τους τουρίστες, λίγοι γνωρίζουν τι κρατούν οι επιχρυσωμένες αίθουσες του.
Υπέροχα σχέδια βρίσκονται απομονωμένα στην κορυφή του βουνού
Το πρωσικό βασιλικό στέμμα βρίσκεται μέσα στο κάστρο. Άλλα αντικείμενα που βρίσκονται στο κάστρο είναι ένα φόρεμα της Λουίζα του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς, αργότερα βασίλισσα, μια άθικτη στολή του Μέγα Φρειδερίκου και μια επιστολή από τον Τζορτζ Ουάσινγκτον προς τον Βαρόνο φον Σούμπεν
Σε μεγάλο βαθμό, οι τουρίστες απαγορεύεται να τραβήξουν φωτογραφίες από το εσωτερικό του κάστρου και, για να δει κανείς το εσωτερικό του, πρέπει να βασιστεί -περισσότερο- σε γραπτές περιγραφές και βίντεο που κυκλοφορούν.
Ένας βασιλικό δισκοπότηρο στο θησαυροφυλάκιο του κάστρου
Το κάστρο, αν και άδειο, είναι οχυρωμένο εξωτερικά με επάλξεις και πύργους, διαθέτει 140 δωμάτια, επιχρυσωμένες οροφές και μαρμάρινες κολόνες. Πορτρέτα των Πρώσων βασιλιάδων κοσμούν τους τοίχους. Μια εξωτερική σκάλα οδηγεί στην Αίθουσα των Προγόνων, στην οποία βρίσκεται το βασιλικό οικογενειακό δέντρο και τα οικόσημα. Δίπλα βρίσκεται η Αίθουσα του Κόμη, το οποίο διαθέτει θολωτά, με καμάρες παράθυρα και αυθεντικό ξύλινο δάπεδο. Οι τουρίστες, όταν μπουν σ' αυτόν τον χώρο, πρέπει να φορούν ειδικές παντόφλες για να το προστατεύσουν. Υπάρχουν δύο παρεκκλήσια, με εκπληκτικά βιτρό, και μια βιβλιοθήκη, διακοσμημένη με τοιχογραφίες της ιστορίας του οίκου. Η κρεβατοκάμαρα της βασίλισσας είναι ένα από τα πιο όμορφα δωμάτια του παλατιού με επιχρυσωμένες οροφές. Ωστόσο, η κρεβατοκάμαρα του βασιλιά, η οποία ανακατασκευάστηκε περισσότερο ως μνημείο παρά ως πραγματικός θάλαμος ύπνου, είναι πιο χαμηλών τόνων.
Το Χοεντσόλερν και το στοίχειωμά του
Με τόσο μεγάλη και περίπλοκη ιστορία, ίσως να μην είναι έκπληξη που πολλοί θεωρούν το κάστρο στοιχειωμένο.
Κάποιοι αναφέρουν ότι υπάρχει μια "κυρία στα λευκά" που στοιχειώνει, όχι μόνο το κάστρο, αλλά και την βασιλική οικογένεια. Όπως λέει η ιστορία, τον 14ο αιώνα, ο Άλμπρεχτ φον Χοεντσόλερν, ο δούκας της Πρωσίας και γιος του Φρειδερίκου Δ', είχε σχέση με την Κόμισα Kunigunde, η οποία ήταν μητέρα δύο παιδιών.
Ο Αλβέτρτος και η κόμισα ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλον, αλλά οι γονείς του αντιτάχθηκαν στον γάμο. Τότε, ο πρίγκηπας της είπε ότι "αν δεν υπήρχαν τέσσερα μάτια μεταξύ μας", θα την παντρευόταν. Η κόμισα κατάβαλε ότι με την φράση "τέσσερα μάτια μεταξύ μας" εννοούσε τα παιδιά της, και έτσι τα σκότωσε βγάζοντάς τους τα μάτια με μια χρυσή βελόνα. Ο Αλβέρτος τρομοκρατήθηκε που η κόμισα προέβη σε μια τέτοια ενέργεια και την χώρισε. Η κόμισα έφυγε στο Βατικανό για να βρει συγχώρεση και ο Πάπας την διέταξε να χτίσει ένα μοναστήρι και να αφιερώσει την ζωή της στην προσευχή. Λέγεται ότι έγινε μοναχή του Τάγματος των Κιστερκιανώντης -γνωστό αλλιώς και ως "Οι Λευκοί Μοναχοί" λόγω των λευκών αμφίων που φοράνε- όπου έμεινε μέχρι το θάνατό της το 1351. Μετά το θάνατο της κόμισα, ο θρύλος λέει ότι άρχισε να στοιχειώνει όλα τα κάστρα που ανήκουν στη δυναστεία των Χοεντσόλερν και φέρνει κακή τύχη -ακόμη και θάνατο- σε όποιον την δει. Η ιστορία πιθανώς δεν είναι αλήθεια καθώς οι ιστορικοί επιμένουν ότι, στην πραγματικότητα, η κόμισα δεν είχε παιδιά.
Όπως και να έχεις, η ιστορία του κάστρου, με ή χωρίς ιστορίες φαντασμάτων, είναι σίγουρα πολυτάραχη.
από: ati
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου