Τα μεγαλειώδη σχέδια του Χίτλερ για την Γερμανία συμπεριελάμβαναν ένα μνημειώδη, νέο σιδηρόδρομο.
Δείτε ακόμη:
Ο σιδηρόδρομος θα συνέδεε τις πιο σημαντικές πόλεις της Γερμανίας με τρένα ύψους 7 μέτρων, που θα μετέφεραν μέχρι και 4.000 επιβάτες και με ταχύτητα 200 χλμ/ώρα.
Η προτεινόμενη διαδρομή του Breitspurbahn
Ο σιδηρόδρομος Breitspurbahn ήταν ένα τυπικό project, σαν όλα τα άλλα που είχε οραματιστεί ο Χίτλερ, τεράστιο σε έκταση και κόστος. Οι απαρχές αυτού του ονείρου εντοπίζονται στα 1930, όταν ο Χίτλερ ζήτησε από τον νεαρό αρχιτέκτονα Albert Speer να ηγηθεί του σχεδίου και να ανοικοδομήσει την νέα του πρωτεύουσα. Ο φιλόδοξος αρχιτέκτονας εντυπωσίασε τον Χίτλερ με ένα τεράστιο σχέδιο για την Πρωτεύουσα του Ράιχ –μια αίθουσα με τεράστιο θόλο με ύψος πάνω από 2οο μέτρα, μια αψίδα θριάμβου, τόσο μεγάλη που χωρούσε την Αψίδας του Θριάμβου στο Παρίσι, και μια πλατεία έκτασης 350.000 τετ. μέτρων περιτριγυρισμένη από τα μεγαλύτερα κτήρια όλων.
Όμως, η ιδέα ενός νέου σιδηρόδρομου δεν ήταν του Speer, αν και ο αρχιτέκτονας πρότεινε δύο νέους τερματικούς σταθμούς για το Βερολίνο που θα ήταν μεγαλύτεροι από τον Grand Central Station της Νέας Υόρκης. Το σχέδιο για την εκμοντέρνιση του δικτύου σιδηροδρόμων και την αύξηση της χωρητικότητας τέθηκε από τον Γερμανό μηχανικό Fritz Todt. Ο Todt πίστευε ότι οι τυπικές μηχανές περιόριζε την κατασκευή μεγαλύτερων τρένων με μεγαλύτερη χωρητικότητα και έπρεπε να αλλαχθούν. Οι ειδικοί επέκριναν την ιδέα με το επιχείρημα ότι το γερμανικό δίκτυο δε θα ήταν συμβατό με εκείνο της υπόλοιπης Ευρώπης. Η απάντηση του Χίτλερ ήταν ότι, όπως και να ‘χει, η υπόλοιπη Ευρώπη θα γινόταν τμήμα της Γερμανίας.
Σύγκριση μεταξύ του Breitspurbahn με την ρωσική και την τυπική απόσταση μεταξύ των ραγών
Έτσι, αγνοώντας τις φωνές, ο Χίτλερ ζήτησε από τους μηχανικούς του να σχεδιάσουν έναν νέο, μεγαλύτερης χωρητικότητας σιδηρόδρομο, με μεγαλύτερη μηχανή. Όπως και έγινε. Όμως η απόσταση μεταξύ των ραγών που προτάθηκε μειώθηκε, η οποία όμως και πάλι ήταν μεγαλύτερη από διπλάσια από τις κλασικές διαδρομές.
Πολλές σιδηροδρομικές γραμμές θα ξεκινούσαν από το Βερολίνο, θα διέσχιζαν την Ευρώπη και θα έφταναν μέχρι την Ινδία και την ανατολική Ρωσία. Ο Χίτλερ είδε την Ουκρανία και την λεκάνη του Βόλγα ως σημαντικούς στόχους. Τελικά, και αυτό το σχέδιο σταμάτησε και ο Χίτλερ συμφώνησε να επικεντρωθεί στην Ευρώπη.
Μοντέλα διώροφων βαγονιών του σιδηρόδρομου - πηγή
Από την αρχή, ο σιδηρόδρομος θεωρήθηκε «προσωπικό παιχνίδι του Φύρερ». Ήθελε τα τρένα του να είναι μεγάλα και με όλες τις ανέσεις, με εστιατόρια, κινηματογράφο, πισίνα, κουρείο και σάουνα. Οι βιομήχανοι υπέβαλαν δεκάδες σχέδια από ατμομηχανές, μέχρι τουρμπίνες γκαζιού και ντιζελοκινητήρες. Η ισχύς τους κυμαινόταν από 11.400 μέχρι 18.400 kW –σήμερα, χρησιμοποιούνται ντιζελοκινητήρες ισχύος 2.200 kW. Κάθε βαγόνι είχε μήκος 42 μέτρα, 6 μέτρα πλάτος και 7 μέτρα ύψος με δύο ορόφους. Όλο το τρένο θα είχε μήκος μισό χιλιόμετρο, κάτι που θα επέτρεπε χωρητικότητα 2.000 με 4.000 επιβάτες.
Μοντέλο του εσωτερικού ενός βαγονιού του Breitspurbahn
Τότε όμως, όλα καταρρεύσαν. Τα χρήματα πήγαν στο μέτωπο και στην πολεμική προσπάθεια και όλα τα έργα, εκτός από τα στρατιωτικά, μπήκαν στο ράφι. Κάθε ελπίδα για τον Breitspurbahn εξανεμίστηκε όταν οι Σύμμαχοι εισέβαλαν στην Ευρώπη.
από: amusing planet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου