Οι Ναζί αποφάσισαν να κατασκευάσουν ένα νέο αεροδρόμιο στο Τέμπελχοφ, που θα έδειχνε την τεράστια δύναμη και μεγαλοπρέπεια του Γ' Ράιχ.
Δείτε ακόμη:
Το μεγαλύτερο ξενοδοχείο του κόσμου που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ!
Το αεροδρόμιο Τέμπελχοφ στο Βερολίνο ήταν, για πολλά χρόνια, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο εντυπωσιακά κτίρια στον κόσμο.
Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, εξυπηρέτησε ένα μεγάλο αριθμό σημαντικών ιστορικών λειτουργιών. Εκεί εφαρμόστηκαν πρωτοποριακές τεχνικές πτήσης, ήταν σύμβολο της ναζιστικής δύναμης και υπήρξε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ήταν όμως και αμερικανική στρατιωτική βάση κατά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και εμπορικό αεροδρόμιο.
Λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου και την Πτώση του Τείχος του Βερολίνου, αποφασίστηκε ότι το αεροδρόμιο -το οποίο καλύπτει έκταση πάνω από 297 στρέμματα και το οποίο είχε περίπου 9.000 δωμάτια- θα έκλεινε. Ένα νέο αεροδρόμιο, το Σόνενφελντ στο Βερολίνο, θα αναλάμβανε τον ρόλο του.
Ενώ το τεράστιο κτίριο παροπλίστηκε επισήμως το 2008, τμήματα αυτού εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται από διάφορες επιχειρήσεις, αλλά και τη γερμανική αστυνομία. Χρησιμοποιείται επίσης για τη στέγαση προσφύγων από τη Συρία και το Ιράκ.
Αεροφωτογραφία του αεροδρομίου το 2016
Ο χώρος στον οποίο βρίσκεται το αεροδρόμιο Τέμπελχοφ είναι γεμάτος ιστορία. Το όνομα "Tempelhof" προέρχεται από το γεγονός ότι η γη ανήκε κάποτε στο Ναΐτες Ιππότες, το θρυλικό τάγμα στην εποχή των Σταυροφοριών. Αργότερα, κατά τον 18ο αιώνα, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε ως χώρος παρελάσεων από τον Πρωσικό Στρατό, και στη συνέχεια, μέχρι την έναρξη του Α' παγκοσμίου Πολέμου, από τον Γερμανικό. Τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, το αεροδρόμιο χρησιμοποιήθηκε για να γίνουν αρκετά σημαντικά πειράματα με αερόστατο. Το 1909, ένας από τους πρωτοπόρους της πτήσης, ο Όρβιλ Ράιτ των γνωστών αδερφών Ράιτ, πέταξε ένα από τα αεροπλάνα του εκεί.
Το αρχικό αεροδρόμιο Τέμπελχοφ σχεδιάστηκε ως τέτοιο το 1923, ενώ η κύρια αεροπορική εταιρεία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, η Deutsche Luft Hansa, ιδρύθηκε εκεί το 1926. Το 1927, το αεροδρόμιο έγινε το πρώτο στον κόσμο που διέθετε υπόγειο σιδηρόδρομο. Όταν οι Ναζί ανήλθαν στην εξουσία, αποφάσισαν να χτίσουν ένα νέο αεροδρόμιο στον ίδιο χώρο, ένα που θα έδειχνε τη μεγάλη δύναμη και μεγαλοπρέπεια του Γ' Ράιχ. Ως το πρώτο κομμάτι γης μιας χώρας που βλέπει ένας ξένος επισκέπτης, ήταν το καλύτερο μέρος για να προβάλλεται αυτή η δύναμη.
Για αυτό το μνημειώδες έργο, ο Χίτλερ όρισε τον Άλμπερτ Σπέερ, τον αρχιτέκτονα που αργότερα θα γίνει Υπουργός Εξοπλισμών του Ράιχ. Ο νέος τερματικός σταθμός του αεροδρομίου σχεδιάστηκε από τον Σπέερ και ακόμη έναν Γερμανό αρχιτέκτονα, τον καθηγητή Ernst Sagebiel και κατασκευάστηκε μεταξύ του 1936 και του 1941. Προσέλκυσε την παγκόσμια προσοχή για την μεγαλοπρέπεια της αρχιτεκτονικής του και την τόλμη του, αναγκάζοντας τον Βρετανό αρχιτέκτονα Norman Foster να περιγράψει τον τερματικό σταθμό ως "η μητέρα όλων των αεροδρομίων". Ο Χίτλερ είχε καταφέρει να εντυπωσιάσει τον κόσμο με το κατόρθωμα της αρχιτεκτονικής και της μηχανικής.
Μνημείο εκεί οπού βρισκόταν το Columbia-Haus, απέναντι από το κτίριο του αεροδρομίου - πηγή
Ωστόσο, πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο χώρος που βρισκόταν ο τεράστιος νέος τερματικός σταθμός του αεροδρομίου ήταν χώρος σκοτεινών και τερατωδών πράξεων. Ο τεράστιος τερματικός σταθμός δεν ήταν απλώς μια βιτρίνα της ναζιστικής δύναμης, αλλά χτίστηκε εκεί που κάποτε ήταν το πασίγνωστο -και σήμερα, σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένο- στρατόπεδο συγκέντρωσης της Κολούμπια. Το στρατόπεδο ιδρυθεί το 1933, όταν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία. Ένα κτήριο στο Τέμπελχοφ, το οποίο υπήρξε πρώην στρατιωτική φυλακή, μετατράπηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αρχικά ονομαζόταν Strafgefängnis Tempelhofer Feld και είχε 134 κελιά, 10 αίθουσες ανακρίσεων και ένα πειθαρχείο. Είχε χτιστεί ως στρατιωτικός αστυνομικός σταθμός, αλλά άδειασε το 1929. Ωστόσο, μόλις ανέλαβαν την εξουσία η Ναζί, το κτήριο, το οποίο πλέον αποκαλούνταν Columbia-Haus, μετατράπηκε σε φυλακή, με 400 κρατούμενους να κρατούνται εκεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1933. Η φυλακή, αρχικά στελεχωμένη από μέλη την Σούτσσταφφελ (Schutzstaffel) -τα διαβόητα SS- και την Sturmabteilung -μια παραστρατιωτική οργάνωση προσκείμενη αρχικά στο Γερμανικό Εργατικό Κόμμα και στη συνέχεια στη μετεξέλιξή του, στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ-, ήταν σε μεγάλο βαθμό χωρίς κανονισμούς μέχρι το 1934, όταν τέθηκε υπό την εποπτεία του Βάλτερ Γκέρλαχ (Walter Gerlach) και του υπασπιστή του, τον Arthur Liebehenschel. Λειτούργησε ως φυλακή της Γκεστάπο και ήταν διαβόητη στην πόλη για τα βασανιστήρια που βάρυναν τους κρατούμενους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι και άλλες μειονότητες, αλλά και πολιτικοί αντίπαλοι του ναζιστικού καθεστώτος -διανοούμενοι, συνδικαλιστές και μέλη αντιτιθέμενων πολιτικών κομμάτων. Οι κρατούμενοι όχι μόνο αναγκαζόντουσαν να εργάζονται, αλλά βασανίζονταν βάναυσα. Το στρατόπεδο συγκέντρωσης χρησιμοποιήθηκε ως "σχολή βασανιστηρίων", όπου δοκιμάζονταν νέες μέθοδοι βασανισμού και διδάσκονταν σε διευθυντές άλλων στρατοπέδων συγκέντρωσης. Συχνά, οι κρατούμενοι έμεναν εκεί μόνο για λίγες εβδομάδες και στη συνέχεια αφήνονταν ελεύθεροι για να εξαπλώσουν φοβίες για το ναζιστικό καθεστώς, με την ελπίδα να τρομοκρατήσουν τους φίλους και τους συμπολεμιστές τους.
Οι ελπίδες και τα σχέδια του Χίτλερ για το αεροδρόμιο δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ πλήρως. Ακόμη και όταν ήταν τόσο μεγάλο και εντυπωσιακό, εκείνος το ήθελε ακόμα μεγαλύτερο. Καταρτίστηκαν σχέδια για έναν γιγαντιαίο καταρράκτη, ένα τεράστιο γραφείο και ένα στάδιο που θα μπορούσε να φιλοξενήσει μέχρι ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Κανένα από αυτά τα σχέδια δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Το κεντρικό αεροδρόμιο το 1928
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το αεροδρόμιο χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο όταν οι Σύμμαχοι βομβάρδιζαν το Βερολίνο. Όμως, το ίδιο το αεροδρόμιο δεν βομβαρδίστηκε ποτέ. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το Τέμπελχοφ δεν χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό αεροδρόμιο, μολονότι είχαν κατασκευάσει εκεί πολλά στρατιωτικά αεροσκάφη. Πολλά από αυτά είχαν γίνει με καταναγκαστική εργασία. Προς το τέλος του πολέμου, ο Σοβιετικός Στρατός κατέλαβε το αεροδρόμιο στη Μάχη του Βερολίνου και τα στρατεύματα του Κόκκινου Στρατού απελευθέρωσαν τους εργάτες που βρισκόντουσαν εκεί. Τα σοβιετικά στρατεύματα, υποκινούμενα από φήμες περί κρυμμένων θησαυρών, έψαξαν κάθε εκατοστό του αεροδρομίου, αλλά δεν βρήκαν τίποτα. Ωστόσο, όταν ανατίναξαν την είσοδο σε ένα από τα υπόγεια καταφύγια, έβαλαν κατά λάθος φωτιά στο αεροδρόμιο η οποία κράτησε για αρκετές εβδομάδες.
Τον Ιούλιο του 1945, οι Σοβιετικοί έδωσαν το αεροδρόμιο στους Αμερικανούς και ο αμερικανικός στρατός το χρησιμοποίησε για μεταφέρει προμήθειες στο Βερολίνο κατά τη διάρκεια του σοβιετικού αποκλεισμού. Τα συμμαχικά στρατιωτικά αεροσκάφη μετέφεραν χιλιάδες τόνους τροφίμων και προμηθειών στο Βερολίνο μέχρι το τέλος του αποκλεισμού το 1949. Μετά από αυτό, το Τέμπελχοφ χρησιμοποιήθηκε τόσο ως αμερικανική στρατιωτική βάση όσο και ως εμπορικό αεροδρόμιο του Βερολίνου.
Μετά τον επίσημο παροπλισμό του στις 30 Οκτωβρίου 2008, παρόλο που σταμάτησαν οι πτήσεις από εκεί, ο χώρος παρέμεινε σε χρήση. Εκτός από τα αστυνομικά γραφεία και ορισμένες επιχειρήσεις που στεγάζει, έχει χρησιμοποιηθεί ως κινηματογραφικό σετ σε διάφορες ταινίες του Χόλιγουντ, ως εκθεσιακό κέντρο και ως πάρκο.
Επίσης ήταν το μεγαλύτερο προσφυγικό κέντρο της Γερμανίας. Κάποια στιγμή, στεγάστηκαν εκεί περίπου 3.000 πρόσφυγες από τη Συρία και το Ιράκ. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε ο χώρος του αερολιμένα για να φιλοξενήσει πρόσφυγες. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο χιλιάδων Ανατολικογερμανών Βερολινέζων που κατέφυγαν στο Δυτικό Βερολίνο το 1953. Σήμερα, φιλοξενούνται εκεί μερικές εκατοντάδες πρόσφυγες.
Το αεροδρόμιο το 1948
από: warhistoryonline.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου