Πριν λίγες μέρες πέθανε ο "Μοναχικός Τζορτζ" (φωτογραφία πάνω), η γιγαντιαία χελώνα της νήσου Πίντα των Γκαλαπάγκος, στον Ισημερινό, ο τελευταίος γνωστός εκπρόσωπος του είδους, από άγνωστα αίτια και σε ηλικία -μάλλον- 100 χρονών. Αυτού του είδους οι χελώνες δεν είναι το μόνο είδος που εξαφανίστηκε τα τελευταία χρόνια.
Baiji ή το Δελφίνι του ποταμού Yangtze, 2006
Ανακηρύχτηκε εξαφανισμένο το 2006, αλλά το 2007 εμφανίστηκε ένα βίντεο με ένα υποτιθέμενο δελφίνι του είδους. Το είδος εξακολουθεί να θεωρείται "λειτουργικά εξαφανισμένο", που σημαίνει ότι ακόμη και αν υπάρχουν λίγα ζωντανά, δε θα γεννηθούν ποτέ νέα.
Δυτικός Μαύρος Ρινόκερος, 2011
Ένα υποείδος του μαύρου ρινόκερου που έζησε κυρίως στο Καμερούν, ο δυτικός μαύρος ρινόκερος ήταν θύμα της καλπάζουσας λαθροθηρίας, ακόμη και μετά τα μέτρα προστασίας που πάρθηκαν στη δεκαετία του 1930. Οι επιστήμονες έψαξαν για τυχόν εναπομείναντα ζώα το 2006 αλλά μάταια. Το 2011 δηλώθηκε σαν εξαφανισμένο είδος. Άλλα 3 υποείδη του μαύρου ρινόκερου απειλούνται και αυτά με εξαφάνιση.
Φώκια της Καραϊβικής, 2008
Αν και το τελευταίο ζωντανό ζώο εθεάθη το 1952, το 2008 ανακηρύχθηκε εξαφανισμένο είδος. Έχει καταγραφεί πως ο Χριστόφορος Κολόμβος σκότωσε μερικές από αυτές όταν έφτασε στην Καραϊβική και κυνηγήθηκαν εκτενώς των 18ο και 19ο αιώνα για το λίπος τους, που χρησιμοποιήθηκε ως πετρέλαιο σε λάμπες και μηχανήματα. Σύμφωνα με τις σημειώσεις ενός υπαλλήλου στο Ενυδρείο της Νέας Υόρκης, το οποίο είχε μερικές τέτοιες φώκιες στις αρχές του 1900, αυτά τα "αναιδή" ζώα είχαν μια συνήθεια να ψεκάζουν με νερό από τα στόματα τους, τους επισκέπτες που έσκυβαν πολύ κοντά πάνω από τα κάγκελα. Η εξαφάνιση της συγκεκριμένης φώκιας σημαίνει και την εξαφάνιση ενός ακάρεος, που ζούσε μόνο μέσα στη μύτη του εν λόγω είδους φώκιας.
Η νερόκοτα των Καναρίων Νήσων, 1994
Αυτά τα ελόβια πτηνά ζούσαν στις Καναρίους Νήσους, στα ανοικτά των ακτών της δυτικής Αφρικής, και πέθαναν λόγω της εξάντλησης των οστρακοειδών που ήταν πηγή τροφής τους, λόγω της εμπορικής αλιείας. Είναι ασαφές πότε ακριβώς πέθαναν τα τελευταία πουλιά. Οι ντόπιοι ψαράδες ανέφεραν πως δεν τα είχαν δει από το 1940, αλλά οι αναφορές για θεάσεις τους συνεχίστηκαν μέχρι και τη δεκαετία του 1980. Το 1994 δηλώθηκαν επισήμως εξαφανισμένα. Μόνο το 4 βαλσαμωμένα πουλιά του είδους υπάρχουν σε μουσεία σήμερα.
Δρυοκολάπτης με ράμφος από ελεφαντοστό, 1994
Όταν αποξηράνθηκαν οι βάλτοι στις νότιες ΗΠΑ, τελευταία φορά αυτό το πουλί εθεάθη τη δεκαετία του 1940. Από τότε, υπήρξαν πολλές αναφορές για θεάσεις και μια ηχογράφηση του ξεχωριστού ήχου που κάνει το πουλί όταν τρυπάει ένα δέντρο το 2002 έκανε πολλούς επιστήμονες να το ψάξουν. Παρά τις κάποιες ελπιδοφόρες ενδείξεις, το πουλί παραμένει επισήμως εξαφανισμένο.
Πάπια Mariana Mallard, 2004
Αυτό το είδος πάπιας ζούσε μόνο σε τρία μικρά νησιά του Ειρηνικού. Το τελευταίο ζευγάρι εντοπίστηκε σε άγρια κατάσταση το 1979 και το τελευταίο γνωστό ζευγάρι σε αιχμαλωσία πέθανε στο Sea World του Σαν Ντιέγκο το 1981.
Θαλάσσιο Σπουργίτη (Dusky Seaside Sparrow), 1987
Ζούσε στις ανατολικές ακτές της Φλώριδας, αλλά εξαφανίστηκε λόγω των ψεκασμών με φυτοφάρμακα ώστε να κατασκευαστεί το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA. Το τελευταίο πουλί πέθανε το 1987 και κηρύχθηκε επισήμως εξαφανισμένο είδος το 1990.
Μεξικάνικη αρκούδα Γκρίζλι, 1964
Οι αρκούδες Γκρίζλι δεν ζούσαν μόνο σε ψυχρό μέρος. Η μεξικανική Γκρίζλι, όπως και αυτές που ζουν στις βόρειες ΗΠΑ και τον Καναδά, είναι υποείδη της καφετιάς αρκούδας. Το υποείδος του Μεξικού κυνηγήθηκε μέχρι εξαφάνισης από τους κτηνοτρόφους, γιατί σκότωνε τα ζώα τους. Το 1960 υπήρχαν μόνο 30, αλλά το 1964 θεωρήθηκαν εξαφανισμένες.
Τίγρης της Ιάβας, 1994
Οι περιοχές στην Ιάβα που ζούσαν οι τίγρεις αυτού του υποείδους έγιναν καλλιέργειες και έτσι τα ζώα εξαφανίστηκαν. Η τελευταία περιοχή που ζούσαν ήταν στο ψηλότερο βουνό της Ιάβα. Εκεί σκοτώθηκε μια τίγρη το 1984, αλλά μέχρι το 1993 οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν να βρουν άλλη.
Ιαπωνικοί θαλάσσιοι λέοντες, 1974
Το εμπορικό κυνήγι ήταν η αιτία που εξαφανίστηκαν αυτά τα θαλάσσια λιοντάρια. Υπήρξαν μερικές εμφανίσεις στη δεκαετία του 1960 και το 1974 πιάστηκε ένα μωρό.
Αίγαγρος των Πυρηναίων, 2000
Το τελευταίο αυτού του υποείδους πέθανε σε άγρια κατάσταση το 2000, όταν ένα δέντρο έπεσε πάνω του. Κάποιος επιστήμονας είχε πάρει δείγματα DNA του τελευταίου το 1999 και το 2009 δημιούργησε έναν κλώνο. Ωστόσο, το κλωνοποιημένο αγριοκάτσικο πέθανε λίγο μετά τη γέννησή του.
Χρυσός βάτραχος, 1989
Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι για το τι οδήγησε στην εξαφάνιση αυτόν τον βάτραχο από την Κόστα Ρίκα, αλλά η καλύτερη θεωρία είναι ότι, το Ελ Νίνιο, η υπερθέρμανση του πλανήτη και η ατμοσφαιρική ρύπανση στέρεψαν τις λίμνες που ζούσε.
Βάτραχος που επώαζε στο στομάχι του (Conondale Gastric-brooding Frog), 1983
Ο θηλυκός αυστραλιανός βάτραχος κατάπινε τα αυγά της, αμέσως μόλις γονιμοποιούνταν και γεννούσε πλήρως ανεπτυγμένα βατράχια από το στόμα της. Το τελευταίο είδος πέθανε σε αιχμαλωσία σε ένα εργαστήριο το 1983.
Πάπια Alaotra Grebe, 2010
Αυτή η μικρή πάπια ζούσε κατά κύριο λόγο σε μία λίμνη στη Μαδαγασκάρη.
Poʻouli ή το Honeycreeper με το μαύρο πρόσωπο, 2004
Οι χοίροι, οι γάτες και τα ποντίκια κατέστρεψαν το οικοσύστημα της Χαβάης, κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων, και πιθανότατα συνέβαλαν στην εξαφάνιση του μοναδικού αυτού πουλιού. Το τελευταίο πουλί πέθανε το 2004, παρά τις προσπάθειες για αναπαραγωγή του σε αιχμαλωσία. Ακόμα αναφέρεται όμως ως "άκρως απειλούμενο".
Η ψαλίδα της Αγίας Ελένης, 1967
Αν και δεν έχει επίσημα χαρακτηριστεί ως εξαφανισμένο είδος, αυτό το έντομο από το νησί της Αγίας Ελένης στο νότιο Ατλαντικό δεν έχει θεαθεί από το 1967, και έρευνες το 1988, 1993 και το 2003 απέβησαν άκαρπες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου