Οι 10 μεγαλύτεροι μαζικοί τάφοι

Το να τιμά κανείς τους νεκρούς είναι ένα από τα ανθρώπινα ιδανικά. Σε πολλές περιπτώσεις όμως οι νεκροί έχουν ατιμωθεί.



Τα άψυχα σώματα όχι απλά δεν τοποθετήθηκαν σε κάποιο φέρετρο από μαόνι κάτω από μια λεία, γρανιτένια πλάκα, αλλά αντιθέτως, πετάχτηκαν σαν σάπια κρέατα. Όλοι αυτοί οι νεκροί, στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες σε κονσέρβες χωρίς ετικέτα, δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ, μόνο και μόνο για να μην επαναληφθούν ποτέ στην ιστορία ανάλογες μαζικές σφαγές.

Δείτε τους 10 μεγαλύτερους μαζικούς τάφους.

10. Η Σφαγή του Maguindanao στις Φιλιππίνες
Μόλις πριν από 3 χρόνια, έλαβε χώρα η πιο βάναυση μαζική δολοφονία στην ιστορία της δημοσιογραφίας, στην οποία τουλάχιστον 34 δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν σκόπιμα ως θύματα πολιτικής τρομοκρατίας. Καθώς οι εκλογές ήταν σε εξέλιξη η ένταση ανέβηκε επικίνδυνα στο Maguindanao -μια επαρχία σε ένα νησί των Φιλιππίνων. Δύο μέλη του ίδιου κόμματος ανταγωνίζονταν για το ίδιο αξίωμα. Ο Αντιδήμαρχος Esmael "Toto" Mangudadatu, και ενώ είχε καταθέσει την υποψηφιότητά του, δέχθηκαν απειλές ότι οι αντίπαλοι του (υποστηρικτές της οικογένειας Andal Ampatuan, Sr.) θα τον έκαναν κομματάκια. Πιστεύοντας πως ένα τάγμα δημοσιογράφων θα απέτρεπε κάτι τέτοιο, προσκάλεσε 37 δημοσιογράφους να τον συνοδεύσουν. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν έγινε, καθώς η συνοδεία του συνελήφθη από 100 ενόπλους και τους έσφαξαν όλους με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο (π.χ. οι γυναίκες βιάστηκαν και τις πυροβόλησαν στα γεννητικά όργανα). Δυο μέρες πριν από το αποτρόπαιο αυτό γεγονός είχαν ετοιμαστεί και ο ομαδικός τάφος που θα τους έριχναν μέσα (μαζί με τα οχήματά τους), μέχρι που οι εγκληματίες συνελήφθηκαν επ' αυτοφώρω από ένα ελικόπτερο. Ένα φτυάρι που βρέθηκε κοντά στην περιοχή έφερε το όνομα Ampatuan. Συνολικά 58 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, μεταξύ των οποίων και η σύζυγος του Mangudadatu (η οποία του έστειλε μήνυμα αναγνωρίζοντας τους εγκληματίες ως άνδρες του Ampatuan), οι δύο αδελφές του, καθώς και ορισμένοι δικηγόροι και βοηθοί.

9. Στάδιο Duraiappa
Αυτό το στάδιο ήταν μόνο ένα από τα θύματα του εμφυλίου στη Σρι Λάνκα, στον οποίο σκοτώθηκαν πάνω από 65.000 άνθρωποι. Έπαθε ζημιές και εγκαταλείφθηκε κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, και η ανακαίνιση του το 1999 θα έπρεπε κάτι εύκολο. Όταν όμως κάποιοι εργάτες έσκαψαν στα θεμέλια βρήκαν οστά. Αυτό που ανακαλύφθηκε ήταν τα συμπαγή υπολείμματα από 25 σώματα, εκ των οποίων δύο ήταν παιδιά. Ενώ υπάρχει μυστήριο για τις συνθήκες γύρω από αυτόν τον μαζικό τάφο, 12.000 άμαχοι, φαίνεται πως έχουν εξαφανιστεί από την έναρξη των συγκρούσεων, και πολλοί κάτοικοι εξακολουθούν να ψάχνουν για τα αγνοούμενα μέλη των οικογενειών τους.

8. Το Νησί των Καβουριών
Το νησί βρίσκεται στη λίμνη Champlain στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης και χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο κατά τη διάρκεια της Μάχη της Πλάτσμπεργκ το 1814 για τα αμερικανικά και βρετανικά στρατεύματα. Όντας το κοντινότερο νησί στην στεριά, όπου έγινε η σύγκρουση, οι νεκροί -εκ των οποίων ορισμένοι ξεβράστηκαν στην ακτή- στοιβάχτηκαν σε έναν μαζικό ταφικό νότια του νοσοκομείου. Όλοι εκτός από τους αξιωματικούς, που έτυχαν σωστών τάφων, οι υπόλοιποι πετάχτηκαν σε ανώνυμους σωρούς. Το 1908 μόνο όσοι είχαν αναγνωριστεί τιμήθηκαν με έναν γρανιτένιο οβελίσκο από το Κογκρέσο.

7. Βούκοβαρ
Έλαβε χώρα το 1991, λίγο έξω από την πόλη Βούκοβαρ, στην οποία γινόταν επιχειρήσεις εκκαθάρισης μετά από μια μάχη, τα 264 θύματα -Κροάτες ως επί το πλείστον- ήταν οι περισσότεροι πολίτες και νοσηλευόμενοι ασθενείς που στάλθηκαν σε στρατόπεδο Σέρβων μαχητών. Οι περισσότεροι εκτελέστηκαν δια πυροβολισμού, ενώ ορισμένοι ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, τα πτώματα ρίχτηκαν σε έναν λάκκο και σκεπάστηκαν με χώμα. Από τότε, επτά άνδρες θεωρούνται υπεύθυνοι και έχουν κατηγορηθεί με την κατηγορία των φρικτών εγκλημάτων πολέμου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία.

6. Νησί Hart
Το νησί χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου κατά τη διάρκεια του Αμερικάνικου Εμφυλίου Πολέμου το 1865, και οι Σύμμαχοι που πέθαναν εκεί θάφτηκαν στο νησί, μαζί με στρατιώτες της Ένωσης των οποίων τελικά τα πτώματα μεταφέρθηκαν. Όταν η Νέα Υόρκη αγόρασε το νησί το 1869, αποφασίστηκε να απομακρύνουν τους νεκρούς. Ένα ψυχρό άρθρο των New York Times με τίτλο "Εκεί που κείτονται οι άγνωστοι νεκροί" του 1874 αναφέρει, "Οι μη ταυτοποιημένοι νεκροί και τα πτώματα των ενηλίκων και των παιδιών ρίχνονταν σε "απλά χαντάκια", αλλά αφού πρώτα τα φωτογράφιζαν και ενώ δεν ήταν ακόμα σε προχωρημένο στάδιο η αποσύνθεση τους. Στις φωτογραφίες και στα μέρη που έριξαν τα πτώματα δόθηκαν αντίστοιχοι αριθμοί έτσι ώστε οι συγγενείς να μπορέσουν, αν αναγνώριζαν τους δικούς τους, να τους κάνουν μια αξιοπρεπή ταφή. Αλλά πολλές φορές τα απρόσωπα αυτά πτώματα δεν είχαν φίλους -κάποιοι είχαν πεθάνει- ενώ συγγενείς άλλων ήταν πολύ φτωχοί για να πληρώσουν για μια ταφή.

5. Οι λάκκοι της Πανώλης στη Μεγάλη Βρετανία
Όταν η βουβωνική πανώλη (γνωστή και ως "Μαύρος Θάνατος") σάρωσε την Ευρώπη τον 14ο αιώνα, οι παραδοσιακές μέθοδοι ταφής είχαν καταρρεύσει από τα άπειρα πτώματα - υπολογίζεται πως τα 2/3 των κατοίκων της Ευρώπης πέθαναν. Οι παραδοσιακές τελετές γινόντουσαν μόνο για τους πλούσιους. Αυτού του είδους η πρακτική επανήλθε στο προσκήνιο όταν η πανούκλα χτύπησε ξανά την Αγγλία, με τη μορφή του μεγάλου λοιμού του 1665 -αυτή τη φορά σκοτώνοντας 100.000 ανθρώπους, περίπου το 20% του πληθυσμού του Λονδίνου.

4. Στο Ιράκ του Σαντάμ
Από το 1980 -και κυρίως από το 1983 λόγω της γενοκτονίας των Κούρδων- έχει υπάρξει ανύποπτη σφαγή. Έχουν αναφερθεί 250 μαζικοί τάφοι (40 εκ των οποίων έχουν επιβεβαιωθεί), και ένα εκατομμύριο Ιρακινοί αγνοούνται -100.000 εκ των οποίων πιστεύεται πως βρίσκονται σε κάποιον από αυτούς τους τάφους. Μια από της θηριωδίες του Ιράκ είναι και η εκτέλεση πάνω από 8.000 Κούρδων το 1983 στη μέση της ερήμου. Έχουν γίνει χημικές επιθέσεις μεταξύ του 1986 και του 1988, στις οποίες η ιρακινή πολεμική αεροπορία έριξε δηλητήρια σε κουρδικά χωριά, σκοτώνοντας 5.000 ανθρώπους, ενώ το 1988 συνέβη η εκστρατεία Ανφάλ, η οποία οδήγησε σε 182.000 αγνοούμενες οικογένειες Κούρδων και τα απομεινάρια πολλών συζύγων και παιδιών σε μαζικούς τάφους.

3. Τσετσενία
Οι μαζικοί τάφοι στην Τσετσενία άρχισαν να εμφανίζονται αμέσως μετά την έναρξη του πολέμου της Τσετσενίας το 1994. Από το 2008, έχουν βρεθεί 57 τάφοι, οι οποίοι μπορεί να περιέχουν χιλιάδες νεκρούς, 5.000 εκ των οποίων είναι πολίτες οι οποίοι εξαφανίστηκαν κατά τον δεύτερο πόλεμο της Τσετσενίας το 1999. Ο μεγαλύτερος μαζικός τάφος είναι στο Γκρόζνι και περιέχει 800 πτώματα (από τον πρώτο πόλεμο).

2. Η ΕΣΣΔ του Στάλιν
Μέσα σε μια ολοκληρωτική Σοβιετική Ένωση, και κάτω από την σιδερένια πυγμή του Ιωσήφ Στάλιν, πολλοί Σοβιετικοί πολίτες καθώς και ξένοι εκτελέστηκαν από την περίφημη «μυστική αστυνομία» του -με μια σφαίρα στη βάση του κρανίου- φτάνοντας τους 700.000 ανθρώπους (όλοι μετά ρίχτηκαν σε μαζικούς τάφους) από την εποχή της Μεγάλης Εκκαθάριση του 1937-1938. Έτσι προσπάθησε ο Στάλιν να τρομοκρατήσει τους Σοβιετικούς. Τάφοι υπάρχουν διάσπαρτοι σε όλη την πρώην ΕΣΣΔ, ενώ ενδεικτικά αναφέρονται στη Bykivnia 120.000-250.000 πτώματα, στο Kurapaty 30.000-200.000, στο Butovo, πάνω από 20.000 και στο Sandarmokh περισσότεροι από 9.000 νεκροί.

1. Τα πεδία θανάτου της Καμπότζης (φωτογραφία στην αρχή)
Ο Πολ Ποτ είναι ακόμη ένα πρόσωπο που μπορεί να προστεθεί στην ίδια λίστα με τον Χίτλερ και τον Στάλιν, καθώς και αυτός είναι γνωστός για την γενοκτονία που προκάλεσε. Υπάρχουν 20.000 μαζικοί τάφοι στο όνομά του, οι οποίοι περιέχουν τουλάχιστον 1,38 εκατομμύρια πτώματα. Το καθεστώς των Ερυθρών Χμερ διήρκεσε από το τέλος του εμφύλιου πολέμου της Καμπότζης (1975) ως το 1979, αλλά σε αυτό το διάστημα κατάφερε να κάνει τόσο μεγάλο κακό.