Στα τέλη του 18ου αιώνα, ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος Β', ο επικαλούμενος και Μέγας, έβαλε τον καφέ στη μαύρη λίστα και ενθάρρυνε τους υπηκόους του να πίνουν κάτι πολύ πιο υγιεινό, όπως η μπίρα.
Ο Φρειδερίκος εξέδωσε ένα διάταγμα στις 13 Σεπτεμβρίου του 1777 στο οποίο ανέφερε:
"Είναι αηδιαστικό που παρατηρώ την αύξηση της ποσότητας καφέ που χρησιμοποιεί οι άνθρωποί μου και, κατά συνέπεια, τα χρήματα που φεύγουν από τη χώρα. Όλοι χρησιμοποιούν τον καφέ. Αν είναι δυνατόν, αυτό πρέπει να σταματήσει. Ο λαός μου πρέπει να πίνει μπίρα. Η Αυτού Μεγαλειότητα ανατράφηκε με μπίρα και οι πρόγονοί του και οι αξιωματικοί του. Πολλές μάχες έχουν δοθεί και κερδηθεί από στρατιώτες που μεγάλωσαν με μπίρα. Ο βασιλιάς δεν πιστεύει ότι οι στρατιώτες που πίνουν καφέ μπορούν να υπομείνουν κακουχίες ή να νικήσουν τους εχθρούς τους σε περίπτωση άλλου πολέμου".
Αν και η αυθεντικότητα των παραπάνω δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί, συμφωνεί με άλλες απόψεις του βασιλιά για το θέμα αυτό. Σε μια επιστολή του 1779, ο Φρειδερίκος έγραψε, "Είναι αξιολύπητο να βλέπουμε πόσο εκτεταμένη είναι η κατανάλωση καφέ... αν περιοριστεί, ο κόσμος θα πρέπει να συνηθίσει και πάλι την μπίρα... Η μπίρα είναι πολύ πιο υγιεινή από τον καφέ".
Ο βασιλιάς αγαπούσε τη μπίρα. Αλλά γιατί μισούσε τόσο στον καφέ;
Ο Φρειδερίκος Β' της Πρωσίας - πηγή
Ο Φρειδερίκος φοβήθηκε ότι οι υπερβολικές εισαγωγές καφέ θα κατέστρεφαν την οικονομία του βασιλείου του. Δεδομένου ότι ο καφές, αντίθετα με τη μπίρα, εισάγονταν, ο βασιλιάς έλεγε συχνά ότι "τουλάχιστον 700.000 thaler (ασημένια νομίσματα που χρησιμοποιήθηκαν στην Ευρώπη για σχεδόν 400 χρόνια. Σαν λέξη επιβιώνει ακόμη και σήμερα στη λέξη δολάριο.) φεύγουν από τη χώρα ετησίως μόνο για καφέ"- χρήματα που πίστευε ότι θα μπορούσαν να διοχετευθούν σε φορολογούμενες πρωσικές επιχειρήσεις.
Με απλά λόγια, στην τσέπη του.
Για να ανακατευθύνει τα πρότυπα των δαπανών του λαού του, ο βασιλιάς διέταξε αρκετούς αυστηρούς περιορισμούς, ζητώντας από τους πωλητές καφέ να βγάλουν άδεια από την κυβέρνηση. "Λογικό", θα σκεφτεί κανείς. Όμως, ο Φρειδερίκος απέρριψε συνολικά σχεδόν όλες τις αιτήσεις, παρέχοντας εξαιρέσεις μόνο στους φιλικούς προς την Αυλή του.
Αν αυτό ακούγεται ελιτίστικο, ήταν. Ο βασιλιάς ήταν διατεθειμένος να κρατήσει τον καφέ μακριά από τους φτωχούς. Είχε γράψει, "αυτό το ξένο προϊόν [επεκτάθηκε] στις κατώτερες κατηγορίες της ανθρώπινης κοινωνίας και προκάλεσε μεγάλες δραστηριότητες λαθρεμπορίας". Για να τους σταματήσει, προσέλαβε περίπου 400 στρατιώτες με αναπηρία για να εργαστούν ως κατάσκοποι του καφέ ή "sniffers", ώστε να γυρνάνε τους δρόμους της πόλης "ακολουθώντας τη μυρωδιά του καβουρδισμένου καφέ κάθε φορά που την εντόπιζαν, προκειμένου να βρουν όσους δεν είχαν άδεια".
Καμία όμως από αυτές τις τακτικές δε δούλεψε. Αντίθετα, αυξήθηκε το λαθρεμπόριο του καφέ και επιδεινώθηκαν οι "δραστηριότητες λαθρεμπορίου" που ο βασιλιάς -ισχυρίστηκε ότι- προσπαθούσε να αποτρέψει κατά κύριο λόγο. Έτσι, λίγο μετά το θάνατό του το 1786, πολλοί από τους περιορισμούς άρθηκαν.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου