Τα Ταχυδρομεία του Ηνωμένου Βασιλείου παρουσίασαν τον πρώτο δημόσιο τηλεφωνικό θάλαμο, γνωστό ως K1, το 1921. Εκείνο το πρώτο σχέδιο δεν ήταν ιδιαίτερα κακό, αλλά με κάποιο τρόπο, δεν έκανε εντύπωση στο βρετανικό κοινό. Αρκετοί εξέφρασαν την δυσαρέσκειά τους και μάλιστα αντιστάθηκαν στην προσπάθεια των Ταχυδρομείων να τοποθετήσουν αυτούς τους θαλάμους στους δρόμους. Τότε παρενέβη η Βασιλική Επιτροπή Καλών Τεχνών και προσφέρθηκε να οργανώσει έναν διαγωνισμό για το σχεδιασμό ενός νέου θαλάμου.
Πίνακας του τάφου της Eliza Soane από τον George Basevi
Οι διοργανωτές προσκάλεσαν να συμμετάσχουν τρεις αξιόλογοι αρχιτέκτονες -οι Robert Lorimer, John Burnet και Giles Gilbert Scott- όπως και τα σχέδια των Ταχυδρομείων και της Civic Society του Μπέρμιγχαμ. Ο Lorimer ήταν Σκωτσέζος αρχιτέκτονας που σχεδίασε το Εθνικό Μνημείο Πολέμου της Σκωτίας στο Κάστρο του Εδιμβούργου. Ο επίσης Σκωτσέζος Burnet σχεδίασε πολλά διάσημα κτίρια σε όλη τη Βρετανία. Ο Scott ήταν ένας πολύ γνωστός Άγγλος αρχιτέκτονας που έδωσε στη Βρετανία πολλά αξιοθέατα όπως η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, την Lady Margaret Hall και τον σταθμό Battersea. Η πιο δημοφιλής δημιουργία του ήταν ο -πανταχού παρόν- κόκκινος τηλεφωνικός θάλαμος.
Ο Scott σχεδίασε ένα ορθογώνιο κουτί με θολωτή οροφή. Στις τρεις πλευρές του θαλάμου, ο Scott έβαλε έξι σειρές από τρεις μικρούς ορθογώνιους υαλοπίνακες. Στο κύριο σώμα του θαλάμου υπήρχε ένας θριγκός (το τμήμα εκείνο της ανωδομής ενός ναού στην Αρχαία Ελλάδα που βρίσκεται ακριβώς επάνω από τους τοίχους και τους κίονες) που έφερε μια ορθογώνια φωτεινή πινακίδα με τηλέφωνο και από πάνω του, πάνω στα αετώματα, τοποθέτησε το στέμμα του Τυδώρ.
Ο τάφος σήμερα
Ο σερ John Soane ήταν από τους πιο διάσημους αρχιτέκτονες της εποχής του. Μερικά από έργα του ήταν η Τράπεζα της Αγγλίας, η Πινακοθήκη του Κολεγίου Dulwich και το σπίτι του στο Λονδίνο. Όταν το 1815 πέθανε η Eliza Soane, ο σερ John την έθαψε στην αυλή της εκκλησίας του St Pancras και έχτισε έναν τάφο από πάνω. Σχεδιασμένος από τον ίδιον τον σερ John, ο τάφος περιλαμβάνει ένα κεντρικό κτήριο. Η οροφή κατέληγε σε έναν κώνο πεύκου -που στην Αρχαία Αίγυπτο συμβόλιζε την αναγέννηση- κάτω από τον οποίο υπήρχε ένα φίδι που καταπίνει την ουρά του -το σύμβολο της αιωνιότητας, ενώ υπάρχουν γλυπτά αγοριών που κρατούν σβησμένους φανούς -σύμβολα του θανάτου.
Ο Scott ήξερε καλά τον τάφο.
Το σχέδιο του K2 έγινε αποδεκτό από τα Βασιλικά Ταχυδρομεία. Ο Scott ήθελε αρχικά να βαφτεί ασημένιος ο K2, με μπλε-πράσινο εσωτερικό, αλλά το Γενικό Ταχυδρομείο επέλεξε το κόκκινο. Παράχθηκαν περίπου 1.700 θάλαμοι και τοποθετήθηκαν γύρω από το Λονδίνο. Όμως τα Ταχυδρομεία συνειδητοποίησαν ότι ο K2 ήταν πολύ μεγάλος και δαπανηρός να παραχθεί. Το 1929, πέντε χρόνια μετά τον K2, ο Scott δημιούργησε ένα βελτιωμένο σχέδιο, τον K3, που ήταν παρόμοιος με τον K2, αλλά μικρότερος και με λιγότερο κλασικό αρχιτεκτονικό στυλ, οπότε και πιο οικονομικός. Ο σχεδιασμός του τηλεφωνικού θαλάμου συνέχιζε να εξελίσσεται, αλλά η δομή παρέμεινε η ίδια.
Με την πάροδο του χρόνου, ο τηλεφωνικός θάλαμος έγινε πολιτιστική εικόνα της Βρετανίας και, μολονότι η χρήση τους μειώθηκε, εκατοντάδες από αυτούς εξακολουθούν να βρίσκονται σε όλη τη Βρετανία.
από: amusing planet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου