... και πυροδότησε μια έρευνα δολοφονίας.
Ο μήκους 14 ποδιών καρχαρίας τίγρης του ενυδρείου Coogee στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, συμπεριφερόταν περίεργα. Είχε χάσει την ενέργεια και την όρεξη που έδειχνε όταν έφτασε εκεί μία εβδομάδα πριν, στις 17 Απριλίου του 1935. Τριγύριζε αργά στην πισίνα, πέφτοντας από τοίχο σε τοίχο και βυθίζονταν στον πυθμένα, όπου κολυμπούσε σαν κάτι να τον βάραινε.
Σύντομα, αποκαλύφτηκε τι τον ενοχλούσε. Με μια ξαφνική κίνηση, ο καρχαρίας χτύπησε το σώμα του και έβγαλε ότι είχε στο στομάχι του. Όταν κάθισε ο αφρός, οι επισκέπτες του ενυδρείου είδε ένα μερικώς αφομοιωμένο ανθρώπινο χέρι να επιπλέει στην επιφάνεια της πισίνας.
Το 1935, οι Αυστραλοί δεν χρειάζονταν καμία δικαιολογία για να κατηγορήσουν έναν καρχαρία για το θάνατο κάποιου καθώς, την χρονιά εκείνη, μια σειρά από επιθέσεις καρχαρία είχαν τρομοκρατήσει τη νοτιοανατολική ακτή και τα υπερμεγέθη κήτη θεωρήθηκαν ανθρωποφάγοι. Όταν ένας υπάλληλος του ενυδρείου έβγαλε το χέρι από την πισίνα, πολλοί υπέθεσαν ότι ήταν ακόμη μια απόδειξη μιας ακόμη θανατηφόρας συνάντησης με καρχαρία.
Όμως, καθώς προέκυψαν περισσότερες λεπτομέρειες, το περιστατικό έγινε πιο ανησυχητικό -και περίεργο. Η έκθεση του ιατροδικαστή αποκάλυψε ότι το χέρι δεν είχε δαγκωθεί, αλλά είχε κοπεί με μαχαίρι. Αυτό σήμαινε ότι ο καρχαρίας ήταν το αθώο μέρος μιας προφανούς δολοφονίας. Ο μοναδικός μάρτυρας που είχε στη διάθεσή της η αστυνομία δεν μπορούσε να τους πει τίποτα. Ευτυχώς όμως η αστυνομία δεν εξαρτώταν από την κατάθεση του καρχαρία για να προχωρήσει. Τα δακτυλικά αποτυπώματα και ένα τατουάζ πυγμαχίας στο κομμένο χέρι τους έδωσαν τη δυνατότητα να λύσουν ένα από τα πιο περίεργα μυστήρια δολοφονίας της Αυστραλίας.
Το 1935, οι Αυστραλοί δεν χρειάζονταν καμία δικαιολογία για να κατηγορήσουν έναν καρχαρία για το θάνατο κάποιου καθώς, την χρονιά εκείνη, μια σειρά από επιθέσεις καρχαρία είχαν τρομοκρατήσει τη νοτιοανατολική ακτή και τα υπερμεγέθη κήτη θεωρήθηκαν ανθρωποφάγοι. Όταν ένας υπάλληλος του ενυδρείου έβγαλε το χέρι από την πισίνα, πολλοί υπέθεσαν ότι ήταν ακόμη μια απόδειξη μιας ακόμη θανατηφόρας συνάντησης με καρχαρία.
Όμως, καθώς προέκυψαν περισσότερες λεπτομέρειες, το περιστατικό έγινε πιο ανησυχητικό -και περίεργο. Η έκθεση του ιατροδικαστή αποκάλυψε ότι το χέρι δεν είχε δαγκωθεί, αλλά είχε κοπεί με μαχαίρι. Αυτό σήμαινε ότι ο καρχαρίας ήταν το αθώο μέρος μιας προφανούς δολοφονίας. Ο μοναδικός μάρτυρας που είχε στη διάθεσή της η αστυνομία δεν μπορούσε να τους πει τίποτα. Ευτυχώς όμως η αστυνομία δεν εξαρτώταν από την κατάθεση του καρχαρία για να προχωρήσει. Τα δακτυλικά αποτυπώματα και ένα τατουάζ πυγμαχίας στο κομμένο χέρι τους έδωσαν τη δυνατότητα να λύσουν ένα από τα πιο περίεργα μυστήρια δολοφονίας της Αυστραλίας.
Κάτι ύποπτο
Η παραλία Coogee περίπου το 1905. Το ενυδρείο Coogee είναι ορατό στο βάθος
Μετά το καλοκαίρι του 1935, οι κάτοικοι του Σίδνεϊ μπορεί να φοβόντουσαν τους καρχαρίες, αλλά ανυπομονούσαν να δουν έναν σε αιχμαλωσία. Στα μέσα του Απριλίου εκείνης της χρονιάς, ο Μπερτ Χόμπσον, ο ιδιοκτήτης του Coogee Aquarium, προέβλεψε την επιθυμία του κοινού ενώ ψάρευε με τον γιο του Ρον στην παραλία Coogee του Σίδνεϊ. Ένας μικρός καρχαρίας που είχε πιάσει προσέλκυσε έναν καρχαρία τίγρη μήκους 14 ποδιών και βάρους 1 τόνου ο οποίος πιάστηκε στο δόλωμά το. Όταν τελικά κατάφερε και έβγαλε το κήτος στην ακτή, αποφάσισε να το κάνει το αστέρι του αξιοθέατου στο Σίδνεϊ.
Το νέο έκθεμα αποδείχθηκε ότι ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν το Coogee Aquarium. Μετά την κατεδάφιση της παρακείμενης προβλήτας Coogee -η οποία φιλοξενούσε ένα κατάστημα με παιχνίδια και ένα θέατρο 1400 θέσεων- η κίνηση των πεζών στην περιοχή είχε μειωθεί. Όμως, με έναν τρομερό καρχαρία τίγρη, ξαφνικά, οι άνθρωποι είχαν έναν συναρπαστικό λόγο να συρρέουν στο ενυδρείο.
Η φρενίτιδα γύρω από το πλάσμα κορυφώθηκε την Ημέρα Aznac, την εθνική μέρα μνήμης στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία η οποία τιμά γενικότερα τη μνήμη όλων των Αυστραλών και Νεοζηλανδών "που υπηρέτησαν την πατρίδα τους και πέθαναν σε όλους τους πολέμους, διαμάχες και ειρηνευτικές επιχειρήσεις" και "τη συμβολή και τα πάθη όλων εκείνων που υπηρέτησαν", και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Απριλίου. Αυτήν τη ημέρα, πολλοί αγόρασαν ένα εισιτήριο για το ενυδρείο Coogee και στήθηκαν στην πισίνα του καρχαρία.
Το νέο έκθεμα αποδείχθηκε ότι ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν το Coogee Aquarium. Μετά την κατεδάφιση της παρακείμενης προβλήτας Coogee -η οποία φιλοξενούσε ένα κατάστημα με παιχνίδια και ένα θέατρο 1400 θέσεων- η κίνηση των πεζών στην περιοχή είχε μειωθεί. Όμως, με έναν τρομερό καρχαρία τίγρη, ξαφνικά, οι άνθρωποι είχαν έναν συναρπαστικό λόγο να συρρέουν στο ενυδρείο.
Η φρενίτιδα γύρω από το πλάσμα κορυφώθηκε την Ημέρα Aznac, την εθνική μέρα μνήμης στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία η οποία τιμά γενικότερα τη μνήμη όλων των Αυστραλών και Νεοζηλανδών "που υπηρέτησαν την πατρίδα τους και πέθαναν σε όλους τους πολέμους, διαμάχες και ειρηνευτικές επιχειρήσεις" και "τη συμβολή και τα πάθη όλων εκείνων που υπηρέτησαν", και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Απριλίου. Αυτήν τη ημέρα, πολλοί αγόρασαν ένα εισιτήριο για το ενυδρείο Coogee και στήθηκαν στην πισίνα του καρχαρία.
Εκείνη την ημέρα, στο ενυδρείο ήταν και ο Narcisse Leo Young, ένας διορθωτής της The Sydney Herald. "Ήμουν τρία ή τέσσερα μέτρα μακριά από τον καρχαρία και είδα να βγαίνει από το στόμα του ένας καφέ αφρός που μύριζε πολύ άσχημο", είπε. Εκτός από το χέρι, ο καρχαρίας ξέρασε ένα πουλί, έναν αρουραίο και ένα "φορτίο βρωμιάς".
Όπως έδειξε η έκθεση του ιατροδικαστή, τυχόν χαρακτηρισμοί του καρχαρία ως ανθρωποφάγου αποδείχθηκαν αβάσιμοι. Όμως αυτό σήμαινε ότι κάπου κυκλοφορούσε ελεύθερος ένας δολοφόνος. Πριν όμως εντοπίσουν τον δράστη, οι αξιωματούχοι της αστυνομίας έπρεπε να εντοπίσουν το θύμα.
Χάθηκε και βρέθηκε
Ο Έντουιν Σμιθ διάβαζε για το τι είχε συμβεί στο ενυδρείο όταν πρόσεξε μια λεπτομέρεια που τον έκανε να σταματήσει. Ήταν η περιγραφή του χαρακτηριστικού τατουάζ στο κομμένο χέρι, που απεικόνιζε δύο πυγμάχους, ο ένας απέναντι στον άλλο, με τις γροθιές έτοιμες για μάχη.
Ο Σμιθ σκέφτηκε αμέσως τον αδερφό του Τζέιμς, ο οποίος είχε τατουάζ την ίδια εικόνα στο ίδιο μέρος και ο οποίος είχε εξαφανιστεί πριν από αρκετές εβδομάδες.
Αν και σοκαριστική, η είδηση ότι ο Τζέιμς Σμιθ δολοφονήθηκε και έγινε το γεύμα ενός καρχαρία δεν ήταν εντελώς απίστευτη. Ο 45χρονος κάτοικος Αγγλίας γεννημένος στο Γκλάντσβιλ της Αυστραλίας, διαχειριζόταν ένα μπαρ και είχε ιστορικό, τόσο ως εγκληματίας, όσο και ως πληροφοριοδότης της αστυνομίας. Μετά από μια αποτυχημένη καριέρα στην πυγμαχία, έκανε περίεργες δουλειές στην περιοχή του Σίδνεϊ. Εκτός από το να διευθύνει το μπαρ, εργαζόταν και για έναν μεγιστάνα της ναυπηγικής βιομηχανίας -και βασικό παράγοντα του εγκλήματος-, τον Ρέτζιναλ Χολμς.
Ο Χολμς χρησιμοποιούσε την επιτυχημένη επιχείρηση σκαφών του ως βιτρίνα για τις πολλές παράνομες επιχειρήσεις του. Με τα ταχύπλοα του μετέφερε ναρκωτικά από πλοία που περνούσαν από το λιμάνι του Σίδνεϊ για να τα πουλήσει στην πόλη. Ήταν γνωστός ότι ασχολούνταν με πλαστογραφίες και ασφαλιστικές απάτες, για τις οποίες στρατολογήθηκε ο Σμιθ ώστε να βοηθήσει στην εκτέλεσή τους. Στις κομπίνες συμμετείχε και ένας πρώην κατάδικος ονόματι Πάτρικ Μπρέιντι.
Μια από τις μεγαλύτερες απάτες του Χολμς αφορούσε την καταστροφή ενός υπερασφαλισμένου γιοτ. Αφού στρατολόγησε τον Σμιθ να βυθίσει κρυφά το Pathfinder, ο Χολμς υπέβαλε αίτηση για αποζημίωση. Αργότερα, έμαθε ότι ο Σμιθ είχε αναφέρει το περιστατικό ως "ύποπτο" στην αστυνομία και κατέληξε να τρώει το κόστος του σκάφους. Αυτό οδήγησε σε διαμάχη μεταξύ των δύο ανδρών, η οποία επιδεινώθηκε όταν ο Σμιθ φέρεται να άρχισε να εκβιάζει τον Χολμς.
Ο Σμιθ σκέφτηκε αμέσως τον αδερφό του Τζέιμς, ο οποίος είχε τατουάζ την ίδια εικόνα στο ίδιο μέρος και ο οποίος είχε εξαφανιστεί πριν από αρκετές εβδομάδες.
Αν και σοκαριστική, η είδηση ότι ο Τζέιμς Σμιθ δολοφονήθηκε και έγινε το γεύμα ενός καρχαρία δεν ήταν εντελώς απίστευτη. Ο 45χρονος κάτοικος Αγγλίας γεννημένος στο Γκλάντσβιλ της Αυστραλίας, διαχειριζόταν ένα μπαρ και είχε ιστορικό, τόσο ως εγκληματίας, όσο και ως πληροφοριοδότης της αστυνομίας. Μετά από μια αποτυχημένη καριέρα στην πυγμαχία, έκανε περίεργες δουλειές στην περιοχή του Σίδνεϊ. Εκτός από το να διευθύνει το μπαρ, εργαζόταν και για έναν μεγιστάνα της ναυπηγικής βιομηχανίας -και βασικό παράγοντα του εγκλήματος-, τον Ρέτζιναλ Χολμς.
Ο Χολμς χρησιμοποιούσε την επιτυχημένη επιχείρηση σκαφών του ως βιτρίνα για τις πολλές παράνομες επιχειρήσεις του. Με τα ταχύπλοα του μετέφερε ναρκωτικά από πλοία που περνούσαν από το λιμάνι του Σίδνεϊ για να τα πουλήσει στην πόλη. Ήταν γνωστός ότι ασχολούνταν με πλαστογραφίες και ασφαλιστικές απάτες, για τις οποίες στρατολογήθηκε ο Σμιθ ώστε να βοηθήσει στην εκτέλεσή τους. Στις κομπίνες συμμετείχε και ένας πρώην κατάδικος ονόματι Πάτρικ Μπρέιντι.
Μια από τις μεγαλύτερες απάτες του Χολμς αφορούσε την καταστροφή ενός υπερασφαλισμένου γιοτ. Αφού στρατολόγησε τον Σμιθ να βυθίσει κρυφά το Pathfinder, ο Χολμς υπέβαλε αίτηση για αποζημίωση. Αργότερα, έμαθε ότι ο Σμιθ είχε αναφέρει το περιστατικό ως "ύποπτο" στην αστυνομία και κατέληξε να τρώει το κόστος του σκάφους. Αυτό οδήγησε σε διαμάχη μεταξύ των δύο ανδρών, η οποία επιδεινώθηκε όταν ο Σμιθ φέρεται να άρχισε να εκβιάζει τον Χολμς.
Το βράδυ της 7ης Απριλίου, ο Σμιθ εθεάθη για τελευταία φορά να πίνει και να παίζει χαρτιά με τον Πάτρικ Μπρέιντι στο ξενοδοχείο Cecil στο προάστιο του Σίδνεϊ, Cronulla. Καθώς η νύχτα προχωρούσε, πήγαν σε ένα εξοχικό που νοίκιαζε ο Μπρέιντι. Όταν αργότερα ο ατημέλητος Μπρέιντι πήρε ταξί από το εξοχικό για το σπίτι του Χολμς, ο Σμιθ δεν ήταν μαζί του.
Το τατουάζ στο χέρι έριξε φως στο μυστήριο της εξαφάνισης του Τζέιμς Σμιθ και ο αδερφός του Έντουιν πήρε την αστυνομία για να αναφέρει αυτό το στοιχείο. Οι αξιωματικοί είχαν και τα δακτυλικά αποτυπώματα του θύματος και χρησιμοποιώντας μια νέα ιατροδικαστική τεχνική, μπόρεσαν να ταιριάξουν το χέρι με τον Σμιθ. Ο άνδρας είχε πέσει σαφώς θύμα κακοποίησης και οι ερευνητές είχαν ήδη τους βασικούς τους υπόπτους.
Το τατουάζ στο χέρι έριξε φως στο μυστήριο της εξαφάνισης του Τζέιμς Σμιθ και ο αδερφός του Έντουιν πήρε την αστυνομία για να αναφέρει αυτό το στοιχείο. Οι αξιωματικοί είχαν και τα δακτυλικά αποτυπώματα του θύματος και χρησιμοποιώντας μια νέα ιατροδικαστική τεχνική, μπόρεσαν να ταιριάξουν το χέρι με τον Σμιθ. Ο άνδρας είχε πέσει σαφώς θύμα κακοποίησης και οι ερευνητές είχαν ήδη τους βασικούς τους υπόπτους.
Ξεμπλέκοντας το κουβάρι της ιστορίας
Αν και είχαν δύο υπόπτους, το κίνητρο και ένα κομμένο χέρι, η υπόθεση δεν θεωρούνταν σίγουρη. Η αστυνομία δεν είχε τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία για να πραγματοποιήσει συλλήψεις σε σχέση με την εξαφάνιση του Σμιθ. Αντ' αυτού, συνέλαβαν τον Μπρέιντι με κατηγορίες πλαστογραφίας που δεν σχετίζονται με το έγκλημα. Οι αστυνομικοί χρειάστηκαν έξι ώρες εξαντλητικής ανάκρισης για να τον κάνουν να ομολογήσει αυτό που ήδη υποψιάζονταν: ο Ρέτζιναλντ Χολμς ήταν ο εγκέφαλος πίσω από την ιστορία.
Πιθανώς, ο Χολμς έχει μάθει ότι η αστυνομία τον έψαχνε, γιατί όταν οι αρχές έφτασαν στο σπίτι του, εκείνος ήταν ήδη σε ένα ταχύπλοο στη μέση του λιμανιού του Σίδνεϊ και κατάφερε να τους ξεφύγει. Κάποια στιγμή, σταμάτησε το ταχύπλοο και σηκώθηκε μπροστά σε μια ομάδα θεατών που είχαν συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσουν το κυνηγητό, εκφωνώντας μια ανόητη προειδοποίηση, "Ο Τζίμι Σμιθ είναι νεκρός και έχει απομείνει ένας ακόμη […] Αν με αφήσετε μέχρι απόψε, θα τον τελειώσω και αυτόν". Στη συνέχεια, αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι και έπεσε στο νερό.
Για μια στιγμή, φάνηκε ότι η υπόθεση είχε φτάσει σε αδιέξοδο. Αλλά, ως εκ θαύματος, ο Χολμς επέζησε.
Η σφαίρα τον άφησε με ένα μη θανατηφόρο τραύμα στο μέτωπό του και μπόρεσε να επιστρέψει στην βάρκα του μόνος του. Τελικά, μετά από ένα δραματικό κυνηγητό, οι αστυνομικοί τον συνέλαβαν, αλλά να αποσπάσουν την ομολογία του ήταν εξίσου δύσκολο. Υπέδειξε τον Μπρέιντι ως τον δολοφόνο του Σμιθ και για τον ίδιο είπε ότι ήταν θύμα εκβιασμού. Σύμφωνα με την ιστορία του, ο Μπρέιντι είχε ενεργήσει μόνος ενώ σκότωνε και διαμέλιζε τον Σμιθ στο εξοχικό του. Υποτίθεται ότι πέταξε τα περισσότερα μέρη του σώματος στη θάλασσα, αλλά κράτησε το χέρι ως απειλή για τον Χολμς. Με βάση αυτή την εκδοχή των γεγονότων, ο Μπρέιντι πήγε το χέρι στο σπίτι του Χολμς και τον προειδοποίησε ότι θα ήταν ο επόμενος αν δεν έκανε μια γενναιόδωρη αμοιβή. Ο Χολμς ισχυρίστηκε ότι πανικοβλήθηκε και ξεφορτώθηκε το χέρι πετώντας το στο νερό, όπου το κατάπιε ολόκληρο ο καρχαρίας.
Ανεξάρτητα από το πόσο αληθινή ήταν η ιστορία, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο καρχαρίας έφαγε το χέρι αφού πετάχτηκε στον ωκεανό. Το χρονοδιάγραμμα είχε νόημα: οι καρχαρίες τίγρης έχουν αργή πεπτική οδό και το χέρι θα μπορούσε να είχε καθίσει στο στομάχι του κήτους από μια έως και 18 ημέρες πριν το ξεράσει. Είναι ακόμη πιθανό ότι το χέρι ήταν στον πρώτο, τον μικρότερο καρχαρία που έπιασε ο Hobson, πριν τον φάει ο μεγάλος καρχαρίας. Όμως το ερώτημα πώς κόπηκε από το σώμα του Σμιθ και βρέθηκε στο νερό, παρέμενε αναπάντητο.
Αν και είχαν δύο υπόπτους, το κίνητρο και ένα κομμένο χέρι, η υπόθεση δεν θεωρούνταν σίγουρη. Η αστυνομία δεν είχε τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία για να πραγματοποιήσει συλλήψεις σε σχέση με την εξαφάνιση του Σμιθ. Αντ' αυτού, συνέλαβαν τον Μπρέιντι με κατηγορίες πλαστογραφίας που δεν σχετίζονται με το έγκλημα. Οι αστυνομικοί χρειάστηκαν έξι ώρες εξαντλητικής ανάκρισης για να τον κάνουν να ομολογήσει αυτό που ήδη υποψιάζονταν: ο Ρέτζιναλντ Χολμς ήταν ο εγκέφαλος πίσω από την ιστορία.
Πιθανώς, ο Χολμς έχει μάθει ότι η αστυνομία τον έψαχνε, γιατί όταν οι αρχές έφτασαν στο σπίτι του, εκείνος ήταν ήδη σε ένα ταχύπλοο στη μέση του λιμανιού του Σίδνεϊ και κατάφερε να τους ξεφύγει. Κάποια στιγμή, σταμάτησε το ταχύπλοο και σηκώθηκε μπροστά σε μια ομάδα θεατών που είχαν συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσουν το κυνηγητό, εκφωνώντας μια ανόητη προειδοποίηση, "Ο Τζίμι Σμιθ είναι νεκρός και έχει απομείνει ένας ακόμη […] Αν με αφήσετε μέχρι απόψε, θα τον τελειώσω και αυτόν". Στη συνέχεια, αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι και έπεσε στο νερό.
Για μια στιγμή, φάνηκε ότι η υπόθεση είχε φτάσει σε αδιέξοδο. Αλλά, ως εκ θαύματος, ο Χολμς επέζησε.
Η σφαίρα τον άφησε με ένα μη θανατηφόρο τραύμα στο μέτωπό του και μπόρεσε να επιστρέψει στην βάρκα του μόνος του. Τελικά, μετά από ένα δραματικό κυνηγητό, οι αστυνομικοί τον συνέλαβαν, αλλά να αποσπάσουν την ομολογία του ήταν εξίσου δύσκολο. Υπέδειξε τον Μπρέιντι ως τον δολοφόνο του Σμιθ και για τον ίδιο είπε ότι ήταν θύμα εκβιασμού. Σύμφωνα με την ιστορία του, ο Μπρέιντι είχε ενεργήσει μόνος ενώ σκότωνε και διαμέλιζε τον Σμιθ στο εξοχικό του. Υποτίθεται ότι πέταξε τα περισσότερα μέρη του σώματος στη θάλασσα, αλλά κράτησε το χέρι ως απειλή για τον Χολμς. Με βάση αυτή την εκδοχή των γεγονότων, ο Μπρέιντι πήγε το χέρι στο σπίτι του Χολμς και τον προειδοποίησε ότι θα ήταν ο επόμενος αν δεν έκανε μια γενναιόδωρη αμοιβή. Ο Χολμς ισχυρίστηκε ότι πανικοβλήθηκε και ξεφορτώθηκε το χέρι πετώντας το στο νερό, όπου το κατάπιε ολόκληρο ο καρχαρίας.
Ανεξάρτητα από το πόσο αληθινή ήταν η ιστορία, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο καρχαρίας έφαγε το χέρι αφού πετάχτηκε στον ωκεανό. Το χρονοδιάγραμμα είχε νόημα: οι καρχαρίες τίγρης έχουν αργή πεπτική οδό και το χέρι θα μπορούσε να είχε καθίσει στο στομάχι του κήτους από μια έως και 18 ημέρες πριν το ξεράσει. Είναι ακόμη πιθανό ότι το χέρι ήταν στον πρώτο, τον μικρότερο καρχαρία που έπιασε ο Hobson, πριν τον φάει ο μεγάλος καρχαρίας. Όμως το ερώτημα πώς κόπηκε από το σώμα του Σμιθ και βρέθηκε στο νερό, παρέμενε αναπάντητο.
Η υπόθεση παγώνει
Το πρωί της έρευνας για την υπόθεση, στην οποία επρόκειτο να παραστεί ο Χολμς, η αστυνομία τον βρήκε στο αυτοκίνητό του με τρεις τρύπες από σφαίρες στο στήθος του. Πιθανότατα είχε προσλάβει δολοφόνους να κάνουν τη δουλειά αφού είχε συνάψει ένα σημαντικό ασφαλιστήριο συμβόλαιο ζωής. Το συμβόλαιο θα ακυρωνόταν αν είχε πεθάνει από αυτοκτονία, οπότε χρησιμοποίησε τις ικανότητές του στην απάτη για να κάνει ένα τελευταίο δώρο στην οικογένειά του.
Ο Μπρέιντι παρακολούθησε τη δίκη του, αλλά δεν ήταν μια απλή υπόθεση όπως θα περίμεναν οι εισαγγελείς. Χωρίς τη μαρτυρία του Χολμς υπέφεραν και τα στοιχεία που είχαν ήταν λιγότερο ενοχοποιητικά απ' ό,τι φαινόταν. Το ένα χέρι δεν ήταν απόδειξη δολοφονίας, υποστήριξε η υπεράσπιση και δεν ήταν σωστό να καταδικαστεί κάποιος για το έγκλημα, όταν πιθανότατα ο Σμιθ να ζούσε. Ο Μπρέιντι απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες και διατήρησε την αθωότητά του μέχρι το θάνατό του σε ηλικία 76 ετών το 1965.
Ο Σμιθ και ο Χολμς δεν ήταν τα μόνα θύματα της υπόθεσης του χεριού. Λίγο μετά αφότου ξέρασε το χέρι, ο καρχαρίας σκοτώθηκε και ανοίχτηκε. Η αυτοψία αποδείχθηκε χάσιμο χρόνου, καθώς δεν αποκάλυψε επιπλέον μέρη σώματος ή απαντήσεις στα ερωτήματα που έθεσε το περίεργο περιστατικό.
Αν και, από εκείνη την ημέρα του 1935 στο Coogee Aquarium, πολλά έχουν αποσαφηνιστεί, πιθανότατα δε θα μάθουμε ποτέ την πλήρη ιστορία του τι συνέβη τη νύχτα της εξαφάνισης του Τζέιμς Σμιθ.
Ο Μπρέιντι παρακολούθησε τη δίκη του, αλλά δεν ήταν μια απλή υπόθεση όπως θα περίμεναν οι εισαγγελείς. Χωρίς τη μαρτυρία του Χολμς υπέφεραν και τα στοιχεία που είχαν ήταν λιγότερο ενοχοποιητικά απ' ό,τι φαινόταν. Το ένα χέρι δεν ήταν απόδειξη δολοφονίας, υποστήριξε η υπεράσπιση και δεν ήταν σωστό να καταδικαστεί κάποιος για το έγκλημα, όταν πιθανότατα ο Σμιθ να ζούσε. Ο Μπρέιντι απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες και διατήρησε την αθωότητά του μέχρι το θάνατό του σε ηλικία 76 ετών το 1965.
Ο Σμιθ και ο Χολμς δεν ήταν τα μόνα θύματα της υπόθεσης του χεριού. Λίγο μετά αφότου ξέρασε το χέρι, ο καρχαρίας σκοτώθηκε και ανοίχτηκε. Η αυτοψία αποδείχθηκε χάσιμο χρόνου, καθώς δεν αποκάλυψε επιπλέον μέρη σώματος ή απαντήσεις στα ερωτήματα που έθεσε το περίεργο περιστατικό.
Αν και, από εκείνη την ημέρα του 1935 στο Coogee Aquarium, πολλά έχουν αποσαφηνιστεί, πιθανότατα δε θα μάθουμε ποτέ την πλήρη ιστορία του τι συνέβη τη νύχτα της εξαφάνισης του Τζέιμς Σμιθ.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου