Στη σεζόν 3 του The Crown, οι θεατές βλέπουν μια ανατριχιαστική αναδημιουργία της καταστροφής του Αμπερφάν του 1966, μια καταστροφική κατολίσθηση που σκότωσε 144 κατοίκους -οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν παιδιά- σε ένα μικρό χωριό στη Νότια Ουαλία. Αν και αρχικά έμοιαζε με ένα απρόβλεπτο γεωλογικό ατύχημα, σύντομα ο κόσμος ανακάλυψε ότι υπήρχαν πολλά περισσότερα.
Οι κάτοικοι του Αμπερφάν είχαν διαμαρτυρηθεί για τον κίνδυνο των χωματερών άνθρακα
Το χωριό Αμπερφάν στη Νότια Ουαλία ιδρύθηκε γύρω από το ανθρακωρυχείο Merthyr Vale, το οποίο είχε εναποθέσει τα απόβλητά του σε γιγάντιους σωρούς γνωστούς ως "Coal Tip" (χωματερές άνθρακα) από το 1869.
Η Coal Tip 7, η οποία ξεκίνησε το 1958, προκαλούσε την ανησυχία των κατοίκων του χωριού για δύο λόγους: Χτίστηκε πάνω σε πορώδες ψαμμίτη και υποβρύχιες πηγές, και βρισκόταν ακριβώς πίσω από ένα σχολείο.
Το χωριό Αμπερφάν στη Νότια Ουαλία ιδρύθηκε γύρω από το ανθρακωρυχείο Merthyr Vale, το οποίο είχε εναποθέσει τα απόβλητά του σε γιγάντιους σωρούς γνωστούς ως "Coal Tip" (χωματερές άνθρακα) από το 1869.
Η Coal Tip 7, η οποία ξεκίνησε το 1958, προκαλούσε την ανησυχία των κατοίκων του χωριού για δύο λόγους: Χτίστηκε πάνω σε πορώδες ψαμμίτη και υποβρύχιες πηγές, και βρισκόταν ακριβώς πίσω από ένα σχολείο.
Στις 21 Οκτωβρίου του 1966, η Coal Tip 7 κατέρρευσε
Το πρωί της Παρασκευής, γύρω στις 9:15 π.μ., μετά από μέρες έντονης βροχής, η Coal Tip 7, ύψους 111 ποδιών -η οποία περιελάμβανε περίπου 300.000 κυβικά μέτρα σκουπιδιών- κατέρρευσε και έπεσε στο σχολείο Pantglas Junior και τα γύρω κτήρια με ταχύτητα μέχρι και 50 μίλια/ώρα.
Το πρωί της Παρασκευής, γύρω στις 9:15 π.μ., μετά από μέρες έντονης βροχής, η Coal Tip 7, ύψους 111 ποδιών -η οποία περιελάμβανε περίπου 300.000 κυβικά μέτρα σκουπιδιών- κατέρρευσε και έπεσε στο σχολείο Pantglas Junior και τα γύρω κτήρια με ταχύτητα μέχρι και 50 μίλια/ώρα.
Το Αμπερφάν τις ημέρες αμέσως μετά την καταστροφή. Φαίνεται η έκταση της κατάρρευσης - πηγή
Η κατολίσθηση δεν ήταν σιωπηλή
Παρόλο που, εκείνη τη στιγμή, δεν γνώριζαν την πηγή του εκκωφαντικού βρόντου, οι επιζώντες της καταστροφής, τον συνέκριναν με τον ήχο μιας χιονοστιβάδας, με το βρυχηθμό ενός χαμηλού ιπτάμενου τζετ ή ενός τραμ που κατεβαίνει μια κατηφόρα.
Παρόλο που, εκείνη τη στιγμή, δεν γνώριζαν την πηγή του εκκωφαντικού βρόντου, οι επιζώντες της καταστροφής, τον συνέκριναν με τον ήχο μιας χιονοστιβάδας, με το βρυχηθμό ενός χαμηλού ιπτάμενου τζετ ή ενός τραμ που κατεβαίνει μια κατηφόρα.
Από τα 144 θύματα, 116 ήταν παιδιά
Το σχολείο Pantglas Junior ήταν το κύριο κτίριο που επλήγη από την καταστροφική κατάρρευση. Από τους 240 μαθητές του σχολείου, οι περισσότεροι μεταξύ 7 και 11 ετών, 116 πέθαναν από την κατολίσθηση, μαζί με πέντε δασκάλους και 28 κατοίκους κοντινών σπιτιών. Το μικρότερο θύμα ήταν 3 μηνών και το μεγαλύτερο 82 ετών. Οι επίσημες αιτίες θανάτου ήταν "ασφυξία", "πολλαπλοί τραυματισμοί" ή "κατάγματα κρανίου", αλλά ένας άνδρας -ο οποίος έχασε τη σύζυγό του και τους δύο γιους του στο ατύχημα- κάλεσε τις αρχές να αλλάξουν τα πιστοποιητικά θανάτου σε "θάφτηκε ζωντανός από το Εθνικό Συμβούλιο Άνθρακα".
Το σχολείο Pantglas Junior ήταν το κύριο κτίριο που επλήγη από την καταστροφική κατάρρευση. Από τους 240 μαθητές του σχολείου, οι περισσότεροι μεταξύ 7 και 11 ετών, 116 πέθαναν από την κατολίσθηση, μαζί με πέντε δασκάλους και 28 κατοίκους κοντινών σπιτιών. Το μικρότερο θύμα ήταν 3 μηνών και το μεγαλύτερο 82 ετών. Οι επίσημες αιτίες θανάτου ήταν "ασφυξία", "πολλαπλοί τραυματισμοί" ή "κατάγματα κρανίου", αλλά ένας άνδρας -ο οποίος έχασε τη σύζυγό του και τους δύο γιους του στο ατύχημα- κάλεσε τις αρχές να αλλάξουν τα πιστοποιητικά θανάτου σε "θάφτηκε ζωντανός από το Εθνικό Συμβούλιο Άνθρακα".
Οι ανταποκριτές καταστροφών γέμισαν την πόλη για να βοηθήσουν στην οργάνωση των προσπαθειών διάσωσης
Καθώς πυροσβέστες, αστυνομία, ιατρικό προσωπικό και άλλοι ανταποκριτές καταστροφών εργάζονταν ακούραστα όλο το 24ωρο για να καθαρίσουν τα συντρίμμια και να διασώσουν επιζώντες από τα αποδεκατισμένα κτίρια, η υπόλοιπη πόλη βοήθησε στη διαχείριση του χάους. Τα πτώματα μεταφέρθηκαν στο παρεκκλήσι Bethania (το οποίο καταστράφηκε από έναν εμπρηστή το 2015), όπου εθελοντές τα καθάρισαν από τον άνθρακα και συνόδευσαν τους γονείς για να τα αναγνωρίσουν. Ένα τοπικό ταχυφαγείο έγινε το κέντρο διανομής πιστοποιητικών θανάτου.
Η πριγκίπισσα Μαργαρίτα ενθάρρυνε τον κόσμο να στέλνουν παιχνίδια στα επιζώντα παιδιά
Μετά την κατολίσθηση, η πριγκίπισσα Μαργαρίτα, ζήτησε από τον κόσμο να "σκεφτούν τη μοναξιά των αδερφών και των νεαρών συγγενών που επέζησαν" και να τους στείλουν παιχνίδια. Η απάντηση ήταν τόσο συντριπτική που το ταχυδρομείο στην πρωτεύουσα της Ουαλίας Κάρντιφ -βρίσκεται περίπου 20 μίλια νότια του Αμπερφάν- έπρεπε να τα αποθηκεύσει σε τέσσερα άδεια κτίρια.
Μετά την κατολίσθηση, η πριγκίπισσα Μαργαρίτα, ζήτησε από τον κόσμο να "σκεφτούν τη μοναξιά των αδερφών και των νεαρών συγγενών που επέζησαν" και να τους στείλουν παιχνίδια. Η απάντηση ήταν τόσο συντριπτική που το ταχυδρομείο στην πρωτεύουσα της Ουαλίας Κάρντιφ -βρίσκεται περίπου 20 μίλια νότια του Αμπερφάν- έπρεπε να τα αποθηκεύσει σε τέσσερα άδεια κτίρια.
Η βασίλισσα Ελισάβετ Β' επισκέφτηκε επισκέφθηκε το Αμπερφάν οκτώ ημέρες μετά την κατολίσθηση
Ο πρίγκιπας Φίλιππος και ο τότε πρωθυπουργός Χάρολντ Γουίλσον επισκέφτηκαν το Αμπερφάν εντός 24 ωρών από την καταστροφή, αλλά η ίδια η βασίλισσα δεν εμφανίστηκε παρά μόνο οκτώ ημέρες αργότερα -μια καθυστέρηση που, όπως λέγεται ότι είπε στον ιδιωτικό γραμματέα της, Λόρδο Μάρτιν Τσάρτερις, "το μετάνιωσε πικρά". Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της, περιόδευσε στην πόλη με τον σύζυγό της, μίλησε με οικογένειες που πενθούσαν και ήπιε τσάι με τον σύμβουλο της πόλης, ο οποίος είχε χάσει επτά μέλη της οικογένειας στην κατολίσθηση. Πριν φύγει, η 3χρονη Karen Jones έδωσε στην βασίλισσα ένα μικρό μπουκέτο με μια κάρτα που έγραφε, "Από τα υπόλοιπα παιδιά του Αμπερφάν".
Το δέντρο που φύτεψε η Ελισάβετ Β' στον Κήπο της Ανάμνησης
Μετά την καταστροφή, η Ελισάβετ έχει κάνει πολλά ακόμα ταξίδια στο Αμπερφάν
Ενώ η βασίλισσα μπορεί να αισθάνθηκε ότι έκανε λάθος περιμένοντας τόσο πολύ να επισκεφθεί το Αμπερφάν την πρώτη φορά, οι κάτοικοι της πόλης εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους για τις συνεχείς προσπάθειές της να τιμήσει την καταστροφή και να υποστηρίξει την κοινότητα. Η ίδια επέστρεψε το 1973, όταν και άνοιξε ένα κοινοτικό κέντρο, και ξανά το 1997, για να φυτέψει ένα δέντρο στον Κήπο της Ανάμνησης. Πρόσφατα, πήγε ξανά το 2012 για να ανοίξει ένα νέο σχολείο.
Οι χωρικοί ζήτησαν να αφαιρεθούν οι υπόλοιπες χωματερές
Ακόμη και μετά την καταστροφή, οι αξιωματούχοι διαβεβαίωσαν τον κόσμο ότι τα βουνά από τα απόβλητα άνθρακα δεν ήταν επικίνδυνα. Όμως οι κάτοικοι του Αμπερφάν ήταν -δίκαια- ανυποχώρητοι για την απομάκρυνσή τους, και μάλιστα έριξαν σωρούς από την χωματερή στο χώρο υποδοχής του Ουαλικού Γραφείου για διαμαρτυρία. Μετά από αυτό, ο υπουργός Εξωτερικών της Ουαλίας George Thomas συμφώνησε να καθαρίσει τον χώρο.
Ωστόσο, η αφαίρεση των Coal Tip ήταν μια δαπανηρή διαδικασία και ο Thomas αποφάσισε τελικά ότι ο λογαριασμός μπορούσε και έπρεπε να πληρωθεί από τους κατοίκους του Αμπερφάν. Η απόφασή του να παρουσιάσει στους κατοίκους της πόλης ένα λογαριασμό 250.000 λιρών Αγγλίας (κάτι λιγότερο από 6 εκατομμύρια δολάρια σήμερα) βρήκε την καθολική αρνητική αντίδραση, ειδικότερα όταν τα χρήματα, τα οποία ο Thomas ονόμασε "τοπική συνεισφορά", έπρεπε να πληρωθούν από ένα φιλανθρωπικό ταμείο που είχε δημιουργηθεί για να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της πόλης.
Ακόμη και μετά την καταστροφή, οι αξιωματούχοι διαβεβαίωσαν τον κόσμο ότι τα βουνά από τα απόβλητα άνθρακα δεν ήταν επικίνδυνα. Όμως οι κάτοικοι του Αμπερφάν ήταν -δίκαια- ανυποχώρητοι για την απομάκρυνσή τους, και μάλιστα έριξαν σωρούς από την χωματερή στο χώρο υποδοχής του Ουαλικού Γραφείου για διαμαρτυρία. Μετά από αυτό, ο υπουργός Εξωτερικών της Ουαλίας George Thomas συμφώνησε να καθαρίσει τον χώρο.
Ωστόσο, η αφαίρεση των Coal Tip ήταν μια δαπανηρή διαδικασία και ο Thomas αποφάσισε τελικά ότι ο λογαριασμός μπορούσε και έπρεπε να πληρωθεί από τους κατοίκους του Αμπερφάν. Η απόφασή του να παρουσιάσει στους κατοίκους της πόλης ένα λογαριασμό 250.000 λιρών Αγγλίας (κάτι λιγότερο από 6 εκατομμύρια δολάρια σήμερα) βρήκε την καθολική αρνητική αντίδραση, ειδικότερα όταν τα χρήματα, τα οποία ο Thomas ονόμασε "τοπική συνεισφορά", έπρεπε να πληρωθούν από ένα φιλανθρωπικό ταμείο που είχε δημιουργηθεί για να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της πόλης.
Ένα δικαστήριο έκρινε το Εθνικό Συμβούλιο Άνθρακα ένοχο για "αποτυχημένη ανικανότητα"
Στις 26 Οκτωβρίου του 1966, η κυβέρνηση της Ουαλίας ξεκίνησε μια έρευνα, με επικεφαλής τον δικηγόρο σερ Herbert Edmund Davies, για να καθορίσει την αιτία της κατολίσθησης και να αποφασίσει αν κάποιος θα πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνος. Παρόλο που, για το μεγαλύτερο μέρος της δίκης των 76 ημερών, το Εθνικό Συμβούλιο Άνθρακα (National Coal Board, NCB) υποστήριξε ότι έφταιγε μόνο ο καιρός, ο πρόεδρος της NCB Λόρδος Ρόμπενς τελικά παραδέχτηκε ότι έφταιγε ο οργανισμός του.
Η έκθεση του δικαστηρίου, που δημοσιεύθηκε στις 3 Αυγούστου του 1967, αποκάλεσε την καταστροφή "μια τρομακτική ιστορία αποτυχημένης ανικανότητας από πολλούς άνδρες που ήταν επιφορτισμένοι με καθήκοντα για τα οποία ήταν εντελώς ανίκανοι, για την μη τήρηση σαφών προειδοποιήσεων και για παντελή έλλειψη κατευθυντήριων οδηγιών από υψηλότερα κλιμάκια". Το NCB πλήρωσε 500 λίρες -λίγο πάνω από 640 δολάρια τότε ή 10.000 δολάρια σήμερα- στην οικογένεια κάθε θύματος, αλλά δεν απέλυσε και δεν υποβίβασε κανέναν υπάλληλό του, ούτε επιβλήθηκε πρόστιμο σε κάποιον.
Στις 26 Οκτωβρίου του 1966, η κυβέρνηση της Ουαλίας ξεκίνησε μια έρευνα, με επικεφαλής τον δικηγόρο σερ Herbert Edmund Davies, για να καθορίσει την αιτία της κατολίσθησης και να αποφασίσει αν κάποιος θα πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνος. Παρόλο που, για το μεγαλύτερο μέρος της δίκης των 76 ημερών, το Εθνικό Συμβούλιο Άνθρακα (National Coal Board, NCB) υποστήριξε ότι έφταιγε μόνο ο καιρός, ο πρόεδρος της NCB Λόρδος Ρόμπενς τελικά παραδέχτηκε ότι έφταιγε ο οργανισμός του.
Η έκθεση του δικαστηρίου, που δημοσιεύθηκε στις 3 Αυγούστου του 1967, αποκάλεσε την καταστροφή "μια τρομακτική ιστορία αποτυχημένης ανικανότητας από πολλούς άνδρες που ήταν επιφορτισμένοι με καθήκοντα για τα οποία ήταν εντελώς ανίκανοι, για την μη τήρηση σαφών προειδοποιήσεων και για παντελή έλλειψη κατευθυντήριων οδηγιών από υψηλότερα κλιμάκια". Το NCB πλήρωσε 500 λίρες -λίγο πάνω από 640 δολάρια τότε ή 10.000 δολάρια σήμερα- στην οικογένεια κάθε θύματος, αλλά δεν απέλυσε και δεν υποβίβασε κανέναν υπάλληλό του, ούτε επιβλήθηκε πρόστιμο σε κάποιον.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου