Ο Louis Renault με το Voiturette
Η ιστορία λέει ότι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1898, ο 21χρονος Louis Renault και ο αδερφός του Marcel, νέοι κατασκευαστές αυτοκινήτων τότε, γιόρταζαν με φίλους σε ένα καμπαρέ στην Μονμάρτρη.
Ο Λούις μόλις είχε φτιάξει το πρώτο του αυτοκίνητο, ένα τρίκυκλο De Dion Bouton, στο οποίο πρόσθεσε έναν τέταρτο τροχό και προσάρμοσε ένα κιβώτιο τριών ταχυτήτων δικής του εφεύρεσης. Εκείνο το βράδυ είχε διανύσει με το voiturette (μικροσκοπικό αυτοκίνητο) περήφανα το Παρίσι, αλλά έγινε αντικείμενο γελοιοποίησης από τους μεθυσμένους φίλους του. Το 1898, το αυτοκίνητο ήταν ακόμα μια περίεργη εφεύρεση και το πρωτότυπο του Renault, που το ονόμασαν "P'tit Louis", ήταν παράξενο εμφανισιακά και δεν ενέπνεε πολλή εμπιστοσύνη. Πρόθυμος να τους αποδείξει ότι έκαναν λάθος, προκάλεσε τους φίλους του σε μια δοκιμαστική οδήγηση, στοιχηματίζοντας ότι η νέα του εφεύρεση θα μπορούσε να βγάλει μια διαβόητα δύσκολη ανάβαση για μηχανοκίνητα οχήματα της εποχής, την Rue Lepic, ένα λασπωμένο δρομάκι τότε και ένας από τους πιο απότομους δρόμους του Παρισιού. Ο Louis και ο δύσπιστος συνεπιβάτης του έφτασαν στην κορυφή, αν και κάπως αργοπορημένα. Ωστόσο, οι θεατές εντυπωσιάστηκαν τόσο που λέγεται ότι, εκείνο το βράδυ, ο Louis πέρασε από το χωριό της Μονμάρτρης με τουλάχιστον δώδεκα παραγγελίες για το πρωτότυπο. Αυτό που έγινε γνωστό ως Renault Voiturette κατασκευάστηκε μεταξύ του 1898 και του 1903. Έτσι ξεκίνησε το αργό -αλλά σταθερό- ταξίδι ενός αυτοκινήτου που ουσιαστικά ξεκίνησε μια από τις κορυφαίες μάρκες αυτοκινήτων στον κόσμο.
Σχεδόν 25 χρόνια αργότερα, το 1922, η μάρκα Renault είχε αναπτυχθεί τρομερά, ενισχυμένη από την παραγωγή εν καιρώ πολέμου και την τεχνολογική πρόοδο. Ο δημοσιογράφος και μανιώδης ποδηλάτης Pierre Labric είχε την ιδέα να λανσάρει το "La Course au Ralenti de Montmartre" (Αγώνας Αργής Ταχύτητας της Μονμάρτης) εμπνευσμένο από την πολυσυζητημένη περιπέτεια του Renault στην αρχή του αιώνα.
Ξεκινώντας από το εστιατόριο La Pompette στη οδό Rue Lepic 24, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να οδηγήσουν με ταχύτητα χελώνας και να φτάσουν στην Place du Tertre. Για να ολοκληρωθεί ο αγώνας, τα οχήματα χρειάστηκαν περίπου 30 λεπτά, ενώ οι μοτοσικλετιστές, που επίσης συμμετείχαν, το έκαναν σε περίπου 15 λεπτά. Οι δε πιο αργοί ολοκλήρωσαν την πορεία σε δύο ώρες, και λέγεται ότι κάποια οχήματα χρειάστηκαν ακόμα και 24 ώρες!
Το INA, το Εθνικό Οπτικοακουστικό Ινστιτούτο της Γαλλίας, έχει πλάνα από μερικούς από τους αγώνες, συμπεριλαμβανομένου ενός του 1949. Εμφανίζονται να συμμετέχουν μοτοσικλέτες με πλαϊνά καρότσια, φορτηγά, πυροσβεστικά οχήματα, καροτσάκια με γαϊδουράκια, ακόμη και παιδιά. Τα πλήθη περπατούν μαζί με τα οχήματα, ενώ κάποιοι επιβάτες απολαμβάνουν ένα χαλαρό γεύμα με ποτά στο πίσω μέρος.
Ο διαγωνισμός συνεχίστηκε κανονικά μέχρι το 1985, όταν η σκυτάλη δόθηκε στον Jean-Marie Pellerin, τον πρόεδρο της λέσχης Grand-Meres Automobiles, και τον Guy Gaudefroy, ο οποίος συνέχισε τον αγώνα μέχρι το 1998, την 74η έκδοση. Το 2016, ο αγώνας αναβίωσε με αυτοκίνητα από το 1896 μέχρι και το 1939 -συμπεριλαμβανομένων ορισμένων με την ετικέτα της Renault. Ο αγώνας, ο οποίος πραγματοποιήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου και φιλοξένησε περίπου 30 οχήματα, ξεκίνησε στο ίδιο εστιατόριο La Pompette και τελείωσε με μποτιλιάρισμα.
από: messy nessy chic
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου