Η Παύλιανη και το Πάρκο Αναψυχής
Η Παύλιανη βρίσκεται στα νοτιοδυτικά όρια του πρώην νομού με την Περιφερειακή ενότητα Φωκίδας, μέσα σε πυκνό ελατοδάσος και σήμερα είναι ταχύτατα αναπτυσσόμενη τουριστικά. Είναι κτισμένη στις νοτιοανατολικές πλαγιές της Οίτης σε υψόμετρο 1.040 μέτρων. Αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Φθιώτιδας και αφετηρία για εξορμήσεις στα γύρω βουνά καθώς και επισκέψεις στον Εθνικό Δρυμό της Οίτης, την «Πυρά του Ηρακλέους», το φαράγγι του Ασωπού και το «κάστρο του Κούβελου».
Μία άποψη για την ονομασία του χωριού αναφέρει ότι το όνομά της το οφείλει στους πρώτους της κατοίκους, οι οποίοι ήταν οι πρώτοι που πίστεψαν στα διδάγματα του Αποστόλου Παύλου. Πιο πιθανή εκδοχή όμως είναι να οφείλεται σε σλαβική ονομασία. Αρχικά το χωριό ήταν χτισμένο σε μια τοποθεσία με χαμηλότερο υψόμετρο, εκεί περίπου που τώρα βρίσκεται το χωριό Οίτη.
Ως οικισμός αναφέρεται από την εποχή της Τουρκοκρατίας και μετά την απελευθέρωση επίσημα το 1835 να ορίζεται έδρα του τότε δήμου Ροδοντίων (Οιτών). Απετέλεσε έδρα της ομώνυμης κοινότητας από το 1912 με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 και έως την 31η Δεκεμβρίου 2010, οπότε καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον διευρυμένο Δήμο Λαμιέων και μαζί με τη γειτονική Νέα Παύλιανη αποτελούν την τοπική κοινότητα Παύλιανης. Ο πληθυσμός της, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ως κοινότητα ανέρχεται σε 498 κατοίκους, ενώ ως οικισμός σε 367, ενώ με αυτήν του 2001 είχε 574 και 438 αντίστοιχα.
Οι εκπληκτικοί μαίανδροι του Νέστου
Ξεκινά το ταξίδι του από τα βουνά της Βουλγαρίας και έπειτα από 243 χιλιόμετρα καταλήγει στο Θρακικό πέλαγος. Ο λόγος για τον Νέστο, ένα από τα πέντε μεγαλύτερα ποτάμια της χώρας μας, που ο ρους του οριοθετεί τα σύνορα της Μακεδονίας και της Θράκης.
Από το ύψος της Σταυρούπολης στην Ξάνθη και επί 18 χιλιόμετρα, ο Νέστος επιδίδεται σε ένα συναρπαστικό παιχνίδι με τους μαιάνδρους του, που απλά και μόνον η θέα τους είναι αρκετή για να εντυπωσιάσει και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη.
Τα εντυπωσιακά αυτά Στενά του Νέστου, δημιουργήθηκαν όταν οι ορμητικές ποσότητες του νερού στάθηκαν αδύνατες να νικήσουν τους συμπαγής όγκους των βουνών, ενώ έχουν ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο της φύσης.
Ξεκινώντας από Σταυρούπολη προς τον οικισμό των Τοξοτών, μέσα από το χωριό Κομνηνά καθώς και τα εγκαταλελειμμένα χωριά Λιβερά και Κρωμνικό, υπάρχει μια εκπληκτική τοποθεσία σε υψόμετρο 900 περίπου μέτρων από όπου ο επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει τους εκπληκτικούς μαιάνδρους του Νέστου από ψηλά. Μάλιστα, από το "μπαλκόνι" που έχει στηθεί στη θέση "ύψωμα Καρπούζι", ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να παρατηρήσει ολόκληρο τον κάμπο της Ξάνθης αλλά και αν ο καιρός το επιτρέπει, να αφήσει την ματιά του να απλωθεί έως τη Θάσο και τη Λήμνο.
Στη συνέχεια, με αρκετές βεβαίως στροφές για 10 περίπου χιλιόμετρα, ο δρόμος κατηφορίζει προς Ίμερα και εν συνεχεία προς Γαλάνη, η οποία αποτελεί τον οικισμό της εισόδου στα Στενά του Νέστου. Εκεί υπάρχει μάλιστα και μια καντίνα, η οποία λειτουργεί καθημερινά από το πρωί ως αργά το βράδυ.
Περπατήστε λοιπόν πλάι στον Νέστο και χαλαρώστε, αποθανατίζοντας τις πιο όμορφες εικόνες του με πλήρη ασφάλεια, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου και αν το θελήσετε. Γιατί μην ξεχνάτε πως η επαφή με τη φύση είναι ένα από τα πιο υπέροχα πράγματα στον κόσμο...
Ροδαυγή Άρτας - Το κρυμμένο στολίδι των Τζουμέρκων
Χτισμένο σε μια υπέροχη και κατάφυτη πλαγιά στον ορεινό όγκο των Τζουμέρκων, η Ροδαυγή (παλαιά ονομασία του χωριού ήταν Νησίστα) είναι το κρυμμένο στολίδι της Άρτας, που αξίζει κανείς να ανακαλύψει. Ένα υπέροχο χωριό σε απόσταση μόλις 24 χλμ. από την Άρτα, σε υψόμετρο 740 μέτρων και με 240 περίπου κατοίκους, που αποτελεί ιδανικό ορμητήριο για την εξερεύνηση της ευρύτερης περιοχής των Τζουμέρκων με την παρθένα και ανέγγιχτη φυσική ομορφιά των βουνών, καθώς και την επίσκεψη στον ποταμό Άραχθο. Το «καμάρι» του χωριού και των κατοίκων του είναι η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, στην κεντρική πλατεία της Ροδαυγής, η οποία θεωρείται μία από τις παλαιότερες σε ολόκληρη την Ήπειρο και έχει ανακηρυχθεί ως διατηρητέο μνημείο. Με τυπικά χαρακτηριστικά της ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής, χρονολογείται από το 1804 και ξεχωρίζει για το ψηλό πέτρινο καμπαναριό. Ο γέρικος πλάτανος στην κεντρική πλατεία του χωριού μετρά ύψος 17 μέτρων και έχει χαρακτηριστεί ως Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης. Το χωριό έχει θέα τόσο στο φυσικό τοπίο των Τζουμέρκων, της Πίνδου και των Αγράφων, όσο και και προς την τεχνητή λίμνη Πουρναρίου, που στην κυριολεξία κόβει την ανάσα. «Γιορτή Κάστανου και Τσίπουρου Ροδαυγής Άρτας», γίνεται αρχές του Οκτώβρη. Θα απολαύσετε δωρεάν ψητά και βραστά κάστανα, καστανόσουπα, τηγανίτες, σουβλάκια, κοντοσούβλι και τα καζάνια με το τσίπουρο από τοπικό σταφύλι «Ζαμπέλα».
Οι μυστηριώδης γιγάντιες τρύπες που κρύβουν δυο εκκλησάκια μέσα τους
Το χωριό Δίδυμα, στον Δήμο Ερμιονίδας του Νομού Αργολίδας, βρίσκεται στο κέντρο μιας μικρής πεδιάδας , που περιβάλλεται από ψηλά βουνά προς το βορρά και από χαμηλότερα προς το νότο. Με την πρώτη ματιά ο επισκέπτης εντυπωσιάζετε από ένα τεράστιο κοίλωμα που βρίσκεται στην πλαγιά του βουνού βορειοδυτικά του χωριού και που οι ντόπιοι ονομάζουν Μεγάλη Σπηλιά.
Το κοίλωμα αυτό, όπως και ένα άλλο μικρότερο, η Μικρή Σπηλιά, που ανοίγεται στην επιφάνεια του εδάφους με αποτέλεσμα να μη γίνεται ορατό αμέσως, προήλθαν από καθίζηση του εδάφους.
Στον τόπο αυτό τα πρώτα ίχνη ανθρώπινης ζωής παρουσίας, χρονολογούνται από την Ύστερη Νεολιθική Εποχή (4.000-2.800 π.Χ.). Πρόκειται για λίθινα εργαλεία, που βρέθηκαν στη Μεγάλη Σπηλιά, όπου βρήκε καταφύγιο από τα στοιχεία της φύσης ο άνθρωπος εκείνης της εποχής.
Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως ελάχιστα ευρήματα από την Εποχή του Χαλκού (2.800- 1.100 π.Χ.). Αντίθετα εμφανή είναι τα σημάδια από την Κλασική Εποχή (5ος – 4ος αι. π.Χ.), περίοδο ακμής για ολόκληρη την Ερμιονίδα.
Το σημαντικότερο τεκμήριο αυτής της περιόδου είναι το Κάτω Πηγάδι, που βρίσκεται ανάμεσα στο Πάνω και στο Κάτω Χωριό. Σε λίθινη εποχή του 2ουαι.π,Χ.συναντούμε για πρώτη φορά το όνομα Δίδυμα. Η ονομασία αφορούσε την περιοχή για την οποία έριζαν δύο μεγάλες πόλεις-κράτη εκείνης της εποχής, η Επίδαυρος και η Ερμιόνη. Η περιοχή αυτή, που τοποθετείται στα σύνορα των δύο πόλεων-κρατών, ταυτίζεται με εκείνη των Διδύμων. Μάλιστα στο ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας βρίσκεται εντοιχισμένο τμήμα κίονα με περιγραφή, στην οποία αναφέρεται προσφορά στη θεά Δήμητρα.
Ακολουθώντας την πορεία του χρόνου, τα επόμενα μνημεία που συναντούμε ανάγονται στη βυζαντινή εποχή.
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι στην περιοχή υπάρχουν λείψανα αρχαίου οικισμού και των ιερών του Απόλλωνα, του Ποσειδώνα και της Δήμητρας. Στην Εκκλησία της Αγίας Κυριακής έχουν ανευρεθεί συντρίμμια αρχαίων πήλινων δοχείων και κεραμικών. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι εκεί βρισκόταν ο Ναός της Δήμητρας.
Στα εσωτερικά κάθετα τοιχώματα του βαράθρου όπου κάποιος κατέρχεται μέσω μιας κλιμακωτής στοάς είναι ριζωμένα τα εκκλησάκια της Μεταμορφώσεως προς βορρά και του Αγίου Γεωργίου προς τον νότο. Και τα δύο εκκλησάκια είναι λαξευμένα μέσα στο βράχο. Μέσα στον Άγιο Γεώργιο υπάρχουν επιγραφές με Λατινικούς χαρακτήρες, μία ιστορική επιγραφή που σημειώνει το πέρασμα του Θωμά του Παλαιολόγου, Ηγεμόνα της Πελοποννήσου καθώς επίσης και μία παλιά πέτρινη κολυμβήθρα. Ανατολικά της Εκκλησίας υπάρχει μικρή δεξαμενή της οποίας τα τοιχώματα έχουν επιστρωθεί με είδος πορσελάνης και ανατολικότερα σε ύψος 25 μέτρων μία οπή που ονομάζεται «Ασκηταρειό» όπου οι ασκητές ανέρχονται με σκοινί.
Το κοίλωμα αυτό, όπως και ένα άλλο μικρότερο, η Μικρή Σπηλιά, που ανοίγεται στην επιφάνεια του εδάφους με αποτέλεσμα να μη γίνεται ορατό αμέσως, προήλθαν από καθίζηση του εδάφους.
Στον τόπο αυτό τα πρώτα ίχνη ανθρώπινης ζωής παρουσίας, χρονολογούνται από την Ύστερη Νεολιθική Εποχή (4.000-2.800 π.Χ.). Πρόκειται για λίθινα εργαλεία, που βρέθηκαν στη Μεγάλη Σπηλιά, όπου βρήκε καταφύγιο από τα στοιχεία της φύσης ο άνθρωπος εκείνης της εποχής.
Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως ελάχιστα ευρήματα από την Εποχή του Χαλκού (2.800- 1.100 π.Χ.). Αντίθετα εμφανή είναι τα σημάδια από την Κλασική Εποχή (5ος – 4ος αι. π.Χ.), περίοδο ακμής για ολόκληρη την Ερμιονίδα.
Το σημαντικότερο τεκμήριο αυτής της περιόδου είναι το Κάτω Πηγάδι, που βρίσκεται ανάμεσα στο Πάνω και στο Κάτω Χωριό. Σε λίθινη εποχή του 2ουαι.π,Χ.συναντούμε για πρώτη φορά το όνομα Δίδυμα. Η ονομασία αφορούσε την περιοχή για την οποία έριζαν δύο μεγάλες πόλεις-κράτη εκείνης της εποχής, η Επίδαυρος και η Ερμιόνη. Η περιοχή αυτή, που τοποθετείται στα σύνορα των δύο πόλεων-κρατών, ταυτίζεται με εκείνη των Διδύμων. Μάλιστα στο ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας βρίσκεται εντοιχισμένο τμήμα κίονα με περιγραφή, στην οποία αναφέρεται προσφορά στη θεά Δήμητρα.
Ακολουθώντας την πορεία του χρόνου, τα επόμενα μνημεία που συναντούμε ανάγονται στη βυζαντινή εποχή.
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι στην περιοχή υπάρχουν λείψανα αρχαίου οικισμού και των ιερών του Απόλλωνα, του Ποσειδώνα και της Δήμητρας. Στην Εκκλησία της Αγίας Κυριακής έχουν ανευρεθεί συντρίμμια αρχαίων πήλινων δοχείων και κεραμικών. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι εκεί βρισκόταν ο Ναός της Δήμητρας.
Στα εσωτερικά κάθετα τοιχώματα του βαράθρου όπου κάποιος κατέρχεται μέσω μιας κλιμακωτής στοάς είναι ριζωμένα τα εκκλησάκια της Μεταμορφώσεως προς βορρά και του Αγίου Γεωργίου προς τον νότο. Και τα δύο εκκλησάκια είναι λαξευμένα μέσα στο βράχο. Μέσα στον Άγιο Γεώργιο υπάρχουν επιγραφές με Λατινικούς χαρακτήρες, μία ιστορική επιγραφή που σημειώνει το πέρασμα του Θωμά του Παλαιολόγου, Ηγεμόνα της Πελοποννήσου καθώς επίσης και μία παλιά πέτρινη κολυμβήθρα. Ανατολικά της Εκκλησίας υπάρχει μικρή δεξαμενή της οποίας τα τοιχώματα έχουν επιστρωθεί με είδος πορσελάνης και ανατολικότερα σε ύψος 25 μέτρων μία οπή που ονομάζεται «Ασκηταρειό» όπου οι ασκητές ανέρχονται με σκοινί.
Το «Κονάκι του Γιδά» στα 11 υπό απειλή μνημεία και τόπους πολιτισμικής κληρονομιάς στην Ευρώπη
Το «Κονάκι» βρίσκεται στη μικρή πόλη της Αλεξάνδρειας, κοντά στη Θεσσαλονίκη και είναι ένα ιδιαίτερο δείγμα της όψιμης Οθωμανικής αρχιτεκτονικής της Βόρειας Ελλάδας.
Πιθανότητα κατασκευάστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Το ύφος του μπορεί να ενταχθεί στην εποχή του Οθωμανικού Εκσυγχρονισμού και επιδεικνύει τις ικανότητες Βαλκάνιων περιπλανώμενων τεχνιτών. Τα χαρακτηριστικά αυτά έγκεινται στον κλειστό εξώστη (σαχνισί) και στη συμμετρική διάρθρωση της πρόσοψης και της κάτοψης. Οι κατασκευαστικές τεχνικές είναι επίσης πολύ σημαντικές για την ιστορία της νότιο-ανατολικής ευρωπαϊκής οικοδομικής τέχνης, καθώς στο κονάκι εφαρμόστηκε ένας σύνθετος συνδυασμός υλικών και τεχνικών, όπως ωμές πλίνθοι, τούβλα, ξύλινα πλαίσια με επικάλυψη σανίδων ή επιχρίσματος. - στο: newsit.gr
Η πρώτη πετρελαιοπηγή στην ιστορία της Ελλάδας ανακαλύφθηκε πριν από 60 χρόνια και παραμένει άγνωστη
Το Up Stories σε συνεργασία με τον φίλο και συνεργάτη Βαγγέλη Τσάκαλο και κατόπιν υποδείξεως του φίλου Λίνου Υφαντή μέσα από την ανάρτηση του στο agrinionews.gr παρουσιάζουν την άγνωστη πρώτη πετρελαιοπηγή στην ιστορία της Ελλάδας ή οποία ανακαλύφθηκε και πραγματοποιήθηκε η πρώτη γεώτρηση για άντληση υδρογοναθράκων πριν από περίπου 60 χρόνια.
Ναι καλά διαβάσετε "ο πόλεμος των υδρογοναθράκων και το κυνήγι του μαύρου χρυσού" στην χώρα μας ξεκίνησε πριν από περίπου 60 χρόνια με αφετηρία την Αιτωλοακαρνανία και το φαράγγι της Κλεισούρας.
Στην περιοχή της ”Αγίας Λεούσας” στην Κλεισούρα Αιτωλοακαρνανίας ανοίχτηκε η πρώτη πετρελαιοπηγή το 1963, όπου ανάβλυσε για πρώτη φορά πετρέλαιο στην Ελλάδα.
Εκείνη την χρονιά ο γενικός διευθυντής του Ινστιτούτου Γεωλογίας και Υπεδάφους Κ. Ζάχος ανέφερε ότι από την εποχή του Ηροδότου αναύλιζε πετρέλαιο στη Ζάκυνθο και, πως, πριν χρόνια ανάβλυζε ελάχιστο και κακής ποιότητας στην Θράκη.
Ολόκληρο το άρθρο με την ιστορία της πρωτης πετρελαιοπηγής στην Ελλάδα στην Μηχανή του Χρόνου
😳
Αγόρασα ένα βιβλίο από τα ΙΚΕΑ...
Αρέθουσα: Το Αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας
Ένα ταξίδι στον χρόνο της Εύβοιας και της Σκύρου μέσα από φωτογραφίες και πληροφορίες άλλων εποχών. - στο: athensvoice.gr
Ο «χορός των πουλιών» στην Κάρλα
Πολλά πουλιά βρίσκουν καταφύγιο το χειμώνα στην λίμνη Κάρλα. Ανάμεσά τους θα μαυροπούλια ή γκαραβέλια, που ταξιδεύουν κατά σμήνη, πολλές φορές σε μεγάλους και ιδιαίτερους σχηματισμούς και καταφθάνουν στις παρακάρλιες περιοχές της Θεσσαλίας. - στο: larissanet.gr
Λίμνη Τσιβλού: Η λίμνη στην Αχαΐα που θυμίζει εικόνες παραμυθιού
Η λίμνη Τσιβλού στην Αχαΐα είναι ένα υπέροχο φυσικό τοπίο που σε πολλούς θυμίζει εικόνα βγαλμένη από παραμύθι. Με τη φύση στο ζενίθ της ολόγυρά της, ο επισκέπτης νιώθει ότι αντικρίζει έναν καμβά, τον οποίο η φύση φιλοτέχνησε με τα πιο όμορφα χρώματά της.
Η λίμνη δημιουργήθηκε μετά από μια κατολίσθηση που είχε ως αποτέλεσμα αυτό το υπέροχο φυσικό σκηνικό στην Πελοπόννησο, με την ενέργεια του μέρους να είναι πραγματικά μοναδική. - στο: newsbeast.gr
Το “κουτούπωμα” βγήκε από την Κηφισιά;
Η βίλα του βουλευτή Κουτούπη, που έγινε ξενοδοχείο έρωτα και τώρα αναξιοποίητο Μουσείο
Στην περιοχή της Κάτω Κηφισιάς, κοντά στο 2ο Νηπιαγωγείο, στέκει μια όμορφη και επιβλητική βίλα.
Θυμίζει κάστρο και, παρότι αποκαταστάθηκε με επένδυση της Περιφέρειας Αττικής ύψους 2,3 εκατομμυρίων ευρώ δεν έχει ακόμα ανοίξει τις πόρτες στο κοινό. Επρόκειτο να στεγάσει την Αρχαιολογική Συλλογή Κηφισιάς, αλλά παραμένει κλειστή και ως εκ τούτου αναξιοποίητη.
Πρόκειται για τη βίλα Κουτούπη, η οποία ονομάστηκε έτσι επειδή ανήκε στον βουλευτή και συνεργάτη του Ελευθέριου Βενιζέλου, Θαλή Κουτούπη.
Η έπαυλη έχει συνδεθεί με το αγνώστου ετυμολογίας ρήμα "κουτουπώνω", που σημαίνει "επιβάλλω τις ερωτικές μου διαθέσεις", συνήθως απέναντι σε γυναίκα.
Η έπαυλη έχει συνδεθεί με το αγνώστου ετυμολογίας ρήμα "κουτουπώνω", που σημαίνει "επιβάλλω τις ερωτικές μου διαθέσεις", συνήθως απέναντι σε γυναίκα.
Αν και για μια περίοδο λειτούργησε ως ξενοδοχείο για ερωτευμένα ζευγάρια, η λέξη δεν προήλθε ακριβώς από εκεί. - στο: mixanitouxronou.gr
Αυτά τα ελληνικά Ρεκόρ Γκίνες δεν τα ήξερες
Γραμματόσημα, προτζέκτορες, πίτες, ακόμα και… πουσάπς συμπεριλαμβάνονται στα ελληνικά ρεκόρ του βιβλίου Γκίνες. - στο: in2life.gr
Μέχρι την επόμενη φορά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου