07 Ιουλίου 1936 - Νίκος Ξυλούρης

Γιατί πρέπει να τους θυμόμαστε μόνο στο θάνατο τους; Η γέννηση, ο ερχομός στη ζωή δεν είναι πιο χαρμόσυνος; Δεν είναι πιο ελπιδοφόρος; Σαν σήμερα γεννήθηκε ίσως η πιο αδούλωτη, καθαρή, Ελληνική φωνή. Σίγουρα πάντως μια από τις λίγες καθαρές σαν το γάργαρο νερό, σαν το γυαλί Ψυχή.

Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού
Σβήνω κυλώντας στα νερά
Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς
Σαλτάροντας με τις τριχιές του λιβανιού
Πήρα τον δρόμο της φθοράς
Κοιμήθηκα στο προσκεφάλι του σπαθιού
Είχα τον ύπνο του λαγού
Αγνάντευα την πυρκαγιά της θεμωνιάς
Αμίλητος την ώρα της συγκομιδής
Πήρα ταγάρι ζητιανιάς
Αντάμωσα το χάρο της ξερολιθιάς
Το άλογο στ’ αλώνι να ψυχομαχεί
Πήρα ταγάρι ζητιανιάς