Όσβαλντ Μόσλεϊ, ο αριστοκράτης Βρετανός φανατικός οπαδός του Ναζισμού

 

Όσβαλντ Μόσλεϊ, η βρετανική απάντηση στον Χίτλερ, τον Φράνκο και τον Μουσολίνι

Την δεκαετία του 1930, ο σερ Όσβαλντ Μόσλεϊ ηγούνταν της Βρετανικής Ένωσης Φασιστών με 50.000 μέλη και είχε ακροατήρια μέχρι και 30.000 ανθρώπων όταν μιλούσαν σε εθνικιστικές και αντισημιτικές συγκεντρώσεις.

Δείτε ακόμη:
Έξι αδερφές που θα κάνουν τα κακά αδέρφια σας να μοιάζουν άγγελοι

Η ένθερμη αντίθεση της Βρετανίας στη ναζιστική Γερμανία έχει αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις στις δεκαετίες μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πριν όμως από τις εικόνες των Βρετανών να πολεμούν τον Ναζισμό -για το καλό της χώρα τους-, η αντιφασιστική στάση της Βρετανίας ισορροπούσε σε τεντωμένο σχοινί.

Για μια στιγμή, ξεπήδησε μια μικρή, αλλά φανατική ομάδα Βρετανών αντισημιτικών, φιλο-αυτοκρατορικών φασιστών, που υποστήριζαν τις αγγλικοποιημένες παραλλαγές μιας από τις πιο βάναυσες και καταπιεστικές πολιτικές φιλοσοφίες στην ιστορία.

Η πιο διαβόητη και εξέχουσα τέτοια ομάδα -η Βρετανική Ένωση Φασιστών (British Union of Fascists)- οφείλει την επιτυχία της στην γοητεία του ηγέτη της: τον ευγενή, κοσμικό και προσωπικότητα της πολιτικής, σερ Όσβαλντ Μόσλεϊ. Εμφανίσιμος, ελκυστικός και επικίνδυνος, μόνο η έντονη αντίσταση στα σκοτεινά του σχέδια εμπόδισε την Βρετανία από το να γίνει μαριονέτα της αναπτυσσόμενης Ναζιστικής αυτοκρατορίας.

Η προνομιακή ανατροφή του Μόσλεϊ

 

Ο Μόσλεϊ υπηρέτησε ως αξιωματικός στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και αργότερα βασίστηκε σε βετεράνους για να γεμίσει τις τάξεις των δικών του Μελανοχιτώνων

Γεννήθηκε το 1896, γόνος πλούσιας οικογένειας στον πλούτο το 1896, ο Μόσλεϊ μεγάλωσε μέσα στην αριστοκρατία της Βρετανίας και κληρονόμησε τον τίτλο σερ. Ως γιος πλούσιας και αρχαίας αγγλο-ιρλανδικής οικογένειας, πήγε σε αποκλειστικά σχολεία και πέρασε το χρόνο στο σπίτι των παππούδων του στα Δυτικά Μίντλαντς (West Midlands) της Αγγλίας.

Η άνοδος του καπιταλισμού άφησε την οικογένεια σε δύσκολη θέση. Από τη μία πλευρά, το πολιτικό τους καθεστώς -ως ευγενείς- μειώθηκε καθώς η οικονομία και η βιομηχανία αναπτύχθηκαν. Από την άλλη, το αυξανόμενο εργατικό κίνημα απειλούσε να δυναμώσει την βρετανική εργατική τάξη σε αντίθεση, τόσο με την παλιά, όσο και με την νέα κυρίαρχη τάξη.

Ο νεαρός Μόσλεϊ απορρόφησε αυτή τη δυναμική αναπτύσσοντας ταυτόχρονα, την συγκαταβατική δυσπιστία των εργαζομένων, και ένα μίσος για το χρήμα και τον καπιταλισμό.

Ο Μόσλεϊ υπηρέτησε ως υπολοχαγός στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο πριν μετατεθεί στους Royal Flying Corps. Μια πτήση τον άφησε με κουτσό, αλλά το επίτευγμα του πολέμου πάνω του ήταν ο θαυμασμός του για τη βρετανική και γερμανική στρατιωτική δύναμη.

Η είσοδός του στην πολιτική

 

Ο Μόσλεϊ ήταν ένας δεινός και πειστικός ομιλητής, που προσέλκυσε χιλιάδες στην Βρετανική Ένωση Φασιστών του με συλλαλητήρια και ομιλίες όπως ο Χίτλερ

Οι εκλογές του 1918 είχαν επηρεαστεί έντονα από τους πρόσφατους πολέμους. Οι επαναπατρισθέντες στρατιώτες συμπαθούσαν τους υποψηφίους που είχαν πάει στα χαρακώματα, οπότε ο νεαρός σερ Μόσλεϊ, ως μέλος του Συντηρητικού Κόμματος, ήταν φαβορί γα το Κοινοβούλιο.

Αν και εκείνη την εποχή, ο Μόσλεϊ δεν είχε σχεδόν καμία ιδέα ποιες ήταν οι πολιτικές του πεποιθήσεις, ήταν φλογερός και πειστικός ομιλητής. Το 1920, παντρεύτηκε την Σύνθια Κόρζον, αλλά είχε σχέσεις με την μικρότερη αδερφή και τη μητριά της, ταυτόχρονα. Την ίδια χρονιά, έφυγε από τους Συντηρητικούς, διατηρώντας την έδρα του, για να διαμαρτυρηθεί για τη διαίρεση της Ιρλανδίας.

Ήταν μέλος των "Bright Young Things", μια ηδονιστική, προνομιακή ομάδα πλούσιων μποέμ. Μέσω της ομάδας, γνώρισε την Νταϊάνα Μίτφορντ, με την οποία, σύντομα, ξεκίνησε σχέση. Το 1930, όλο και περισσότερο δυσαρεστημένος με την κυβέρνηση, παραιτήθηκε από τη θέση του και έχασε την έδρα του στο Κοινοβούλιο.

Όμως, ο Μόσλεϊ είχε μια νέα φιλοδοξία: τη δημιουργία ενός βρετανικού αντίπαλου στο ανερχόμενο Ναζιστικό Κόμμα.

Η ίδρυση της Βρετανικής Ένωσης Φασιστών

 

Η BUF (British Union of Fascists) διέθετε το πλήρες φάσμα των φασιστικών γνωρισμάτων, από κωδικοποιημένα σύμβολα μέχρι στολές και τον περίφημο χαιρετισμό.

 

Το 1931, ο Μόσλεϊ ίδρυσε το αυταρχικό Νέο Κόμμα, αλλά όταν δεν κατάφερε να κερδίσει στις εκλογές, αποφάσισε ότι χρειαζόταν μια νέα γωνία. Σύντομα, στράφηκε στον φασισμό.

Το 1923 ιδρύθηκε το πρώτο βρετανικό φασιστικό κόμμα με 200.000 μέλη, πριν οι φατρίες στραφούν οι μία εναντίον της άλλης λόγω διαφωνιών. Μέχρι το 1932, χρειάζονταν έναν σωτήρα για να επιβιώσουν και ο Μόσλεϊ πρότεινε τη συγχώνευση.

 

Η σημαία της BUF. Η αστραπή μέσα στον κύκλο υποδείκνυε τη δράση μέσα στην ενότητα

Την 1η Οκτωβρίου του 1932 γεννήθηκε η νέα Βρετανική Ένωση Φασιστών και, μόλις δύο εβδομάδες αργότερα, πραγματοποίησε το πρώτο της συλλαλητήριο στην πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου. Υπερήφανα αντισημιτιστές και ρατσιστές, ουσιαστικά, οι πεποιθήσεις τους ήταν αντιγραφή εκείνων του Μουσολίνι. Ωστόσο, σε αντίθεση με τον ιταλικό φασισμό, η BUF προσπάθησε να προσελκύσει Καθολικούς και γυναίκες -δύο ομάδες που παραδοσιακά περιφρονούνταν από την βρετανική κυρίαρχη τάξη.

Η BUF, όπως και το Ναζιστικό Κόμμα, ξεκίνησε ως ένας συνδυασμός ενός πολιτικού κινήματος και μιας παραστρατιωτικής ομάδας, των Blackshirts (Μαύρα Πουκάμισα), από τους Brownshirt (Φαιοχίτωνες) του Χίτλερ.

Στα πρώτα δύο χρόνια τους, οι φασίστες του Μοσλεϊ είδαν μια κάποια επιτυχία. Τα μέλη αυξήθηκαν στους 50.000, με σημαντική δημοτικότητα σε περιοχές της εργατικής τάξης στην Βόρεια Αγγλία. Μέχρι το 1934, η μαζική συμμετοχή κορυφώθηκε με τρεις τεράστιες συγκεντρώσεις στο Λονδίνο: στο Χάιντ Παρκ, το Άλμπερτ Χολ και το εκθεσιακό κέντρο Olympia.

Η πτώση της Ένωσης

 

Ταραχές μεταξύ αντιφασιστών και Μαύρων Πουκάμισων. Στη Μάχη της Cable Street, οι Blackshirt του Μόσλεϊ κατατροπώθηκαν από χιλιάδες διαδηλωτές και την αστυνομία. Μέχρι το 1940, το κόμμα είχε απαγορευτεί.

Η φλογερή αντιπολίτευση των κομμουνιστών, των συνδικαλιστών, του βρετανικού πολιτικού κατεστημένου και άλλων αντιφασιστών εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο εκθεσιακό κέντρο Olympia, όπου η ακραία βία των οπαδών του Μόσλεϊ προκάλεσε την καταστολή από την μητροπολιτική αστυνομία.

Η εμφάνιση της διακριτικής στολής των Blackshirt, που πωλούνταν κομμάτι-κομμάτι ως ανταμοιβή για τη συγκέντρωση χρημάτων, προκάλεσε ανησυχία στους Βρετανούς πολιτικούς. Όμως, το 1936 συνέβησαν πολλά μεγάλα γεγονότα για τον Mosley και την BUF, ξεκινώντας με μια περιοδεία στην Ιταλία του Μουσολίνι που εδραίωσε τη δέσμευση για αυταρχικό αντισημιτισμό ο οποίος είχε αρχίσει να αγκαλιάζει το κόμμα του.

 

Η Diana Mitford, μέχρι το θάνατό της το 2003, ήταν αμετανόητη θαυμάστρια του Χίτλερ. Η αδελφή της, η Unity ήταν μέλος του εσωτερικού κύκλου του δικτάτορα.

Εκείνο το φθινόπωρο, ο Μοσλεϊ προσπάθησε να οργανώσει μια πορεία μέσω του East End του Λονδίνου. Όμως, οι αντίπαλοί του τον περίμεναν. Στις 4 Οκτωβρίου 1936, στη Μάχη της Cable Street, 300.000 αντιφασίστες ακτιβιστές ένωσαν τις δυνάμεις τους για να συντρίψουν την τελευταία μεγάλη πορεία των Blackshirt στην Βρετανία.

Καθώς 2.000 με 3.000 φασίστες βάδιζαν στους δρόμους και η αστυνομία παρενέβη για να τους προστατεύσει, οι αντιφασίστες τους πέταξαν ραβδιά, πέτρες και σάπια λαχανικά. Οι γυναίκες τους πετούσαν γλάστρες από τα παράθυρα των σπιτιών. Μετά από αρκετές μάχες, ο Μόσλεϊ και η αστυνομία επέλεξαν να σταματήσουν την πορεία για να αποφύγουν τη βία.

Οι διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το Χάιντ Παρκ, αλλά οι αντιφασίστες παρέμειναν και συγκρούστηκαν με την αστυνομία. 150 διαδηλωτές συνελήφθησαν και περίπου 175 άτομα από όλες τις πλευρές τραυματίστηκαν.

Το 1933, ο Μόσλεϊ έμεινε χήρος, καθώς η πρώτη του γυναίκα πέθανε από περιτονίτιδα. Στις 6 Οκτωβρίου 1936, μόλις δύο ημέρες αργότερα, παντρεύτηκε την ερωμένη του, Νταϊάνα Μίτφορντ, στο σπίτι του υπουργού προπαγάνδας των Ναζί Γιόζεφ Γκέμπελς. Ο ίδιος ο Χίτλερ παρευρέθηκε στον γάμο ως επίτιμος προσκεκλημένος.

Την ίδια χρονιά, οι πολιτικές στολές και οι παραστρατιωτικές οργανώσεις απαγορεύτηκαν δια νόμου στην Βρετανία και πολλοί Blackshirt και μέλη της BUF αποσκίρτησαν από το κόμμα. Ωστόσο, ο ίδιος ο Μόσλεϊ παρέμεινε αρκετά δημοφιλής έως το 1939, σε μια ομιλία που έδωσε εκείνη τη χρονιά, προσελκύοντας 30.000 θεατές.

Όμως, καθώς ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, και ειδικά μετά την πτώση της Γαλλίας, η κοινή γνώμη στράφηκε προς τον Όσβαλντ Μόσλι.

Η τελευταία κραυγή

 

Οι εμφανίσεις ήταν σημαντικές για τον Μόσλεϊ και την BUF και έτσι αξιοποίησε το στυλ του για να προσελκύσει οπαδούς

Ο Μόσλεϊ και η σύζυγός του φυλακίστηκαν ως προδότες το 1940. Αποφυλακίστηκαν με ταπείνωση το 1943 και διατήρησαν ένα χαμηλό, αλλά μη απολογητικά φιλικό φασιστικό προφίλ. Αργότερα, η Νταϊάνα θα αναγνώριζε την σκληρότητα του Χίτλερ, αν και παρέμεινε απολογητή για τον δικτάτορα.

Ο Μόσλεϊ επέστρεψε στην πολιτική πιέζοντας για μια φυλετικά αποκλειστική ένωση ευρωπαϊκών κρατών. Όμως, οι αντίπαλοί του τον θυμόντουσαν, και ομάδες όπως η 43 Group -μια ομάδα Εβραίων βετεράνων- πολέμησαν ασταμάτητα τους κακοποιούς του και τελικά τους εξαφάνησαν.

Επιπλέον, οι προσπάθειές του να προκαλέσει νέους φυλετικούς φόβους εξαιτίας των μεταναστών από την Καραϊβική δεν τον βοήθησαν στις κάλπες. Μετά από την ήττα του το 1951, έφυγε από την Βρετανία για την Ιρλανδία και τελικά μετακόμισε στη Γαλλία. Το κόμμα του, το UM, συνέχισε μέχρι το 1973, εμπνέοντας γενιές ρατσιστών και νεοναζί.

Ο Όσβαλντ Μόσλεϊ πέθανε στη Γαλλία το 1980 σε ηλικία 84 χρονών. Μέχρι σήμερα, τα φασιστικά κείμενά του είναι διαθέσιμα από ακροδεξιούς εκδότες.

Το χάρισμα και η φήμη του για το κομψό μίσος ήταν αρκετά συναρπαστικά ώστε, όταν ο χαρακτήρας του εμφανίστηκε στην πέμπτη σεζόν του Peaky Blinders, δεν έγινε σχεδόν καμία αλλαγή. Η σκηνή που ακολουθεί από το Peaky Blinders, αναπαράγει ένα πραγματικό γεγονός από το 1934 στο Bingley Hall του Μπέρμιγχαμ, στο οποίο προσέλκυσε μέχρι και 8.000 θεατές.

Αν και οι χαρακτήρες της σειράς είναι φανταστικοί, εντούτοις φαίνεται ο πραγματικός μαγνητισμός του Μόσλεϊ.

Όμως, σε αντίθεση με τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι και τον Φράνκο, το φασιστικό του κίνημα απέτυχε.

από: ati