Η Κρύπτη στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ φιλοξενεί 40 δωρικές στήλες, δώδεκα αγάλματα και κανέναν άνθρωπο. Επίσης, δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε άλλη διαδρομή και οι καθημερινές επισκέψεις στο κτήριο συνεχώς την αποφεύγουν.
Στην πραγματικότητα, η Κρύπτη δεν προοριζόταν να είναι... κρύπτη. Σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα του Καπιτωλίου, ο πρώτος αρχιτέκτονας του κτιρίου, ο Δρ William Thornton, σε ένα σχέδιο του 1797 την ονόμασε "Μεγάλο Προθάλαμο". Εννέα χρόνια αργότερα, ο διάδοχός του την ονόμασε "Γενικός προθάλαμος σε όλα τα γραφεία". Όμως, ενώ προοριζόταν για να λειτουργεί κυρίως ως δίοδος, έπρεπε επίσης να είναι ο τελευταίος χώρος ανάπαυσης του Τζορτζ Ουάσινγκτον και της συζύγου του, Μάρθα.
Όταν το 1799 πέθανε ο Ουάσιγκτον, το Κογκρέσο αποφάσισε ότι ήταν σκόπιμο να τον ενταφιάσει στο Καπιτώλιο. Αν και ο Ουάσινγκτον είχε εκφράσει την επιθυμία να ενταφιαστεί στο Όρος Βέρνον, η Μάρθα θεώρησε "δημόσιο καθήκον" της να δώσει στο Κογκρέσο την άδεια να τον μετακινήσει. Οι αρχιτέκτονες άλλαξαν τα σχέδια του Καπιτώλιο για να κάνουν χώρο για έναν τάφο κάτω από τον "Μεγάλο προθάλαμο", ο οποίος ήταν κάτω από τη Ροτόντα, τον κυκλικό θάλαμο κάτω από τον τρούλο του Καπιτωλίου. Στην κορυφή του τάφου θα υπήρχε ένα άγαλμα του πρώτου Προέδρου των ΗΠΑ και ένα άνοιγμα 10 ποδιών στην οροφή του προθάλαμου θα επέτρεπε την θέα προς τα κάτω.
Όμως, το Κογκρέσο δεν μπόρεσε να συμφωνήσει για τις λεπτομέρειες του μνημείου, και το σώμα του Ουάσιγκτον έμεινε στο Όρος Βέρνον, ενώ οι αρχιτέκτονες προσπαθούσαν να ολοκληρώσουν τις εργασίες στο κτίριο. Λόγω των οικονομικών ζητημάτων και του πολέμου του 1812, κατά τη διάρκεια του οποίου οι βρετανικές δυνάμεις έκαψαν το Καπιτώλιο, οι εργασίες είχαν καθυστερήσεις. Το 1824 η Ροτόντα ολοκληρώθηκε και τρία χρόνια αργότερα ο προθάλαμος. Ωστόσο, η ονομασία "προθάλαμος" δεν έπιασε ποτέ. Λίγο μετά την ολοκλήρωσή του, ο κόσμος άρχισε να την αποκαλεί "Κρύπτη". Τον επόμενο χρόνο ανοίχτηκε και η τρύπα, καθώς ο κρύος αέρας της κρύπτης διαχεόταν στην Ροτόντα.
Αν και είναι πιθανό ο κόσμος να αποκαλεί τον προθάλαμο "κρύπτη" επειδή ήξερε για τον τάφο του Ουάσιγκτον (αν και είναι ακόμα άδειος), ίσως σκέφτηκαν ότι ήταν πραγματικά μια κρύπτη, καθώς είναι παρόμοιο με τα υπόγεια των ευρωπαϊκών καθεδρικών ναών.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1832, για τα 100α γενέθλια του Ουάσινγκτον, το Κογκρέσο κατέληξε σε μια συμφωνία για να μεταφερθεί το σώμα του στην Κρύπτη. Όμως, δεν ίσχυε πλέον η άδεια της Μάρθα, καθώς είχε πεθάνει το 1802, και το όρος Βέρνον ανήκε πλέον στον Τζον Ουάσινγκτον Β', τον ανιψιό του γιου του αδελφού του Τζωρτζ Ουάσινγκτον. Ο ανιψιός -έχοντας μόλις επιβλέψει την κατασκευή ενός νέου μαυσωλείου στο Βέρνον για τον Τζορτζ, τη Μάρθα και άλλα μέλη της οικογένειας- αρνήθηκε την άδεια να διαταράξει την "τέλεια ηρεμία" του πρώτου Προέδρου.
Σήμερα, αν και ο τάφος του Ουάσινγκτον παραμένει άδειος, η Κρύπτη στεγάζει ένα άγαλμα για κάθε αξιοσημείωτη προσωπικότητα από καθεμία από τις 13 αρχικές αποικίες, εκτός -προς το παρόν- από την Βιρτζίνια -τον Δεκέμβριο του 2020 αφαιρέθηκε το γλυπτό του Ρόμπερτ Έντουαρντ Λη, του αρχηγού των δυνάμεων του Νότου στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, και σύντομα θα αντικατασταθεί με ένα για την ακτιβίστρια πολιτικών δικαιωμάτων Barbara Johns.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου