Οι τεράστιες δεξαμενές φυσικού αερίου στην Βιέννη που έγιναν συγκροτήματα διαμερισμάτων

 

Το γκαζόμετρο, ή αποθήκη αερίου, είναι ένα μεγάλο κτήριο στο οποίο αποθηκεύεται αέριο σε ατμοσφαιρική πίεση.

 

 

Τον 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα, τα γκαζόμετρα χρησιμοποιήθηκαν για την προσωρινή αποθήκευση αερίου κοντά σε πόλεις και συνοικίες πόλεων, όπου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τη βιομηχανία και τα νοικοκυριά. Σκοπός αυτών των εγκαταστάσεων ήταν η μείωση της πίεσης του αερίου από τα υψηλά επίπεδα που υπάρχουν στους αγωγούς. Επίσης, ρύθμισαν την προσφορά μεταξύ περιόδων υψηλής και χαμηλής ζήτησης κατά τη διάρκεια της ημέρας.

 

1897, όταν κατασκευαζόντουσαν τα γκαζόμετρα

 
Ένα μέσο γκαζόμετρο είναι μια γιγάντια κατασκευή, ικανή να αποθηκεύσει δεκάδες χιλιάδες κυβικά μέτρα αερίου, με διαμέτρους που θα μπορούσαν να φτάνουν τα 60 μέτρα. Λόγω της τεχνολογικής προόδου, τα γκαζόμετρα αντικαταστάθηκαν σε μεγάλο βαθμό από άλλες μεθόδους αποθήκευσης αερίου, όπως οι γιγάντιες υπόγειες εγκαταστάσεις και οι σωλήνες υψηλής πίεσης.

Μέχρι το τέλος του αιώνα, πολλές πόλεις στις ΗΠΑ και την Ευρώπη βρέθηκαν με αχρησιμοποίητα γκαζόμετρα διάσπαρτα στα προάστια τους. Ενώ ορισμένα από αυτά τα γιγάντια αντικείμενα κατεδαφίστηκαν για να ανοίξει ο χώρος για νέα έργα αστικής ανάπτυξης, μερικά από αυτά έχουν μετατραπεί για νέους σκοπούς.

 

Ένα εξαιρετικό παράδειγμα είναι τα πρώην γκαζόμετρα Gaswerk Simmering στη Βιέννη. Το συγκρότημα των τεσσάρων κτηρίων κατασκευάστηκε σε μια περίοδο τριών ετών, μεταξύ του 1896 και του '99, με σκοπό την παροχή αερίου για τις λάμπες στους δρόμους της Βιέννης. Κάθε μια από αυτές τις γιγάντιες δεξαμενές μπορούσε να χωρέσει μέχρι και 90.000 κυβικά μέτρα αερίου. Παρέμειναν σε χρήση για σχεδόν έναν αιώνα, μέχρι το 1984.

 

Όταν τελικά σταμάτησαν να χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση αερίου, αυτές οι περίτεχνες κατασκευές από κόκκινο τούβλο θεωρήθηκαν πολύ όμορφες για να καταστραφούν και έτσι μετατράπηκαν σε πολυκατοικίες και εμπορικούς χώρους.

 

Από την αρχική κατασκευή έχουν απομείνει μόνο οι τούβλινες προσόψεις και οι μεταλλικές στέγες. Το νέο εσωτερικό κάθε γκαζόμετρου σχεδιάστηκε από έναν διαφορετικό αρχιτέκτονα -τον Jean Nouvel (Gasometer A), τον Coop Himmelblau (Gasometer B), τον Manfred Wehdorn (Gasometer C) και τον Wilhelm Holzbauer (Gasometer D). Η ανακατασκευή ξεκίνησε το 1995 και ολοκληρώθηκε το 2001.

Οι κάτω όροφοι καταλαμβάνονται από εμπορικά κέντρα, τα μεσαία επίπεδα μετατράπηκαν σε χώρους γραφείων και τα διαμερίσματα βρίσκονται στην κορυφή των δομών.

 

Στα χρόνια μεταξύ του παροπλισμού και της ανακατασκευής, τα τέσσερα γκαζόμετρα είχαν μια σύντομη παρουσία στην κινηματογραφική βιομηχανία, ως σκηνικό μιας από τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ και ως τόπος διεξαγωγής ρέιβ πάρτι, καθώς, οι μεγάλες στρογγυλές κατασκευές παρείχαν ένα ασυνήθιστο εφέ, δημοφιλές στους ravers της εποχής.

 

από: atlas obscura