Κοντά στο βόρειο άκρο του κόλπου Vermilion στην πολιτεία της Λουιζιάνα των ΗΠΑ, βρίσκεται μια μικρή λίμνη θαλασσινού νερού, η Peigneur.
Δείτε ακόμη:
Η λίμνη, αν και έχει επιφάνεια μόλις 4,45 τετ χλμ, έχει βάθος 200 πόδια (περίπου 61 μέτρα), καθιστώντας την τη βαθύτερη λίμνη στην πολιτεία. Ωστόσο, μόλις πριν από σαράντα χρόνια, η λίμνη ήταν ένα ασυνήθιστο σώμα νερού με μόλις δέκα πόδια βάθους, μέχρι που, στις 20 Νοεμβρίου του 1980, μια ασυνήθιστη ανθρωπογενής καταστροφή άλλαξε τη λίμνη και τα πάντα γύρω της.
Πριν από την καταστροφή, η λίμνη ήταν δημοφιλής προορισμός για ψάρεμα και άλλες υπαίθριες ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Στη μέση της λίμνης υπήρχε ένα μικρό νησί που φιλοξενούσε ένα όμορφο βοτανικό πάρκο. Επιπλέον, η περιοχή ήταν διάσημη για τα τεράστια κοιτάσματα αλατιού που εξορύσσονταν από την εταιρεία Diamond Crystal Salt Company, ενώ μέρος του μεγάλου αλατωρυχείου βρισκόταν ακριβώς κάτω από τη λίμνη. Είναι γνωστό ότι η υπόγεια εναπόθεση αλατιού μπορεί να προκαλέσει το σχηματισμό μεγάλων θυλάκων χώρου, οι οποίοι συχνά παγιδεύουν πετρέλαιο. Προκειμένου να διερευνηθεί εάν η κοίτη της λίμνης περιείχε πετρέλαιο και, αν περιείχε, αν θα μπορούσαν να το εξορύξουν επικερδώς, ανατέθηκε στην Texaco Inc. να κατασκευάσει μια εξερευνητική εξέδρα πετρελαίου ακριβώς πάνω από το ορυχείο.
Το πρωί της 20ης Νοεμβρίου του 1980, το πλήρωμα της εξέδρας άντλησης πετρελαίου ερεύνησε την κοίτη της λίμνης όταν αντιμετώπισε ένα μικρό πρόβλημα. Το 14 ιντσών τρυπάνι είχε κολλήσει σε βάθος περίπου 1.230 ποδιών (375 μέτρα περίπου). Όταν οι εργάτες προσπάθησαν να ελευθερώσουν το τρυπάνι άκουσαν μια σειρά από δυνατούς ήχους κάτω από την εξέδρα, η οποία άρχισε να γέρνει επισφαλώς. Συνειδητοποιώντας ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε, δόθηκε εντολή στο πλήρωμα να την εκκενώσει.
Λίγο μετά, ο κόσμος παρακολουθούσε έκπληκτος καθώς, η βάθους δέκα ποδιών λίμνη "κατάπιε" την εξέδρα και στη θέση της άρχισε να σχηματίζεται μια δίνη. Οι εργάτες είχαν εισχωρήσει κατά λάθος στον κύριο άξονα του ορυχείου από κάτω και η λίμνη αποστραγγιζόταν σε αυτό.
Το πρωί της 20ης Νοεμβρίου του 1980, το πλήρωμα της εξέδρας άντλησης πετρελαίου ερεύνησε την κοίτη της λίμνης όταν αντιμετώπισε ένα μικρό πρόβλημα. Το 14 ιντσών τρυπάνι είχε κολλήσει σε βάθος περίπου 1.230 ποδιών (375 μέτρα περίπου). Όταν οι εργάτες προσπάθησαν να ελευθερώσουν το τρυπάνι άκουσαν μια σειρά από δυνατούς ήχους κάτω από την εξέδρα, η οποία άρχισε να γέρνει επισφαλώς. Συνειδητοποιώντας ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε, δόθηκε εντολή στο πλήρωμα να την εκκενώσει.
Λίγο μετά, ο κόσμος παρακολουθούσε έκπληκτος καθώς, η βάθους δέκα ποδιών λίμνη "κατάπιε" την εξέδρα και στη θέση της άρχισε να σχηματίζεται μια δίνη. Οι εργάτες είχαν εισχωρήσει κατά λάθος στον κύριο άξονα του ορυχείου από κάτω και η λίμνη αποστραγγιζόταν σε αυτό.
Φορτηγίδες εγκλωβίστηκαν σε μια δίνη πλάτους 400 μέτρων στη λίμνη
Στο ορυχείο, ο ηλεκτρολόγος Junius Gaddison ήταν ο πρώτος που παρατήρησε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο Gaddison δούλευε σε βάθος 1.300 ποδιών (396 μέτρα) ελέγχοντας τις καλωδιώσεις, όταν ένας ασυνήθιστος θόρυβος τράβηξε την προσοχή του. Σταμάτησε αμέσως τη δουλειά του και, προσπαθώντας να καταλάβει τι συνέβαινε, είδε ένα λασπωμένο ρυάκι με βάθος μεγαλύτερο από δύο πόδια να ρέει προς το σταθμό, οπότε και σήμανε αμέσως συναγερμό. Εκείνο το πρωί, πενήντα περίπου άνδρες δούλευαν στα ορυχεία, με μερικούς από αυτούς ακόμη πιο βαθιά στα 1.500 πόδια (457 μέτρα). Για καλή τους τύχη, οι εργάτες είχαν εξασκηθεί καλά σε μια έκτακτη διαδικασία εκκένωσης και διέφυγαν όλοι χωρίς προβλήματα.
Εν τω μεταξύ η στροβιλιζόμενη δίνη νερού και λάσπης μεγάλωνε, τραβώντας στην άβυσσο πολλές φορτηγίδες, ένα ρυμουλκό, μια αποβάθρα, μια άλλη πλατφόρμα γεώτρησης και ένα μεγάλο μέρος του κοντινού νησιού Τζέφερσον. Το νερό μπήκε στο ορυχείο με τόση δύναμη που προκάλεσε την εκτόξευση ενός θερμοπίδακα πεπιεσμένου αέρα, νερού και αλατιού σε ύψος 400 πόδια στον αέρα. Στις επόμενες τρεις ώρες, ολόκληρη η λίμνη εξαφανίστηκε στο ορυχείο. Στραγγίστηκε τόσο πολύ νερό στα σπήλαια που η ροή του καναλιού Delcambre που συνήθως αδειάζει τη λίμνη στον κόλπο Vermilion αντιστράφηκε, προκαλώντας το αλμυρό νερό από τον Κόλπο του Μεξικού να ρέει σε αυτό που τώρα ήταν ξηρός βυθός. Αυτή η αντίστροφη ροή δημιούργησε για λίγες μέρες έναν καταρράκτη 164 ποδιών, τον ψηλότερο ποτέ στην πολιτεία της Λουιζιάνα.
Εν τω μεταξύ η στροβιλιζόμενη δίνη νερού και λάσπης μεγάλωνε, τραβώντας στην άβυσσο πολλές φορτηγίδες, ένα ρυμουλκό, μια αποβάθρα, μια άλλη πλατφόρμα γεώτρησης και ένα μεγάλο μέρος του κοντινού νησιού Τζέφερσον. Το νερό μπήκε στο ορυχείο με τόση δύναμη που προκάλεσε την εκτόξευση ενός θερμοπίδακα πεπιεσμένου αέρα, νερού και αλατιού σε ύψος 400 πόδια στον αέρα. Στις επόμενες τρεις ώρες, ολόκληρη η λίμνη εξαφανίστηκε στο ορυχείο. Στραγγίστηκε τόσο πολύ νερό στα σπήλαια που η ροή του καναλιού Delcambre που συνήθως αδειάζει τη λίμνη στον κόλπο Vermilion αντιστράφηκε, προκαλώντας το αλμυρό νερό από τον Κόλπο του Μεξικού να ρέει σε αυτό που τώρα ήταν ξηρός βυθός. Αυτή η αντίστροφη ροή δημιούργησε για λίγες μέρες έναν καταρράκτη 164 ποδιών, τον ψηλότερο ποτέ στην πολιτεία της Λουιζιάνα.
Η αντίστροφη ροή του καναλιού Delcambre, που συνήθως εκρέει, δημιούργησε προσωρινά τον μεγαλύτερο καταρράκτη στη Λουιζιάνα
Η λίμνη γέμισε για άλλη μια φορά με νερό, μόνο που αυτή τη φορά ήταν αλμυρή. Μέσα σε τρεις ημέρες, μια λίμνη γλυκού νερού βάθους δέκα ποδιών μετατράπηκε σε λίμνη θαλασσινού νερού βάθους 200 ποδιών. Όταν η λίμνη γέμισε στο μέγιστο επίπεδο της, αρκετές από τις βυθισμένες φορτηγίδες αναδύθηκαν, εκπληκτικά άθικτες. Το νησί Τζέφερσον σώθηκε, αλλά ο διάσημος βοτανικός κήπος που φιλοξενούσε καταστράφηκε εντελώς.
Η Texaco, ως αποζημίωση για τις ζημιές, κατέληξε να πληρώσει 45 εκατομμύρια δολάρια στους ιδιοκτήτες του ορυχείου και σε άλλες τοπικές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων 12,8 εκατομμυρίων δολαρίων στον βοτανικό κήπο και το φυτώριο Live Oak Gardens. Τον Αύγουστο του 1981, η Mine Safety and Health Administration (Διοίκηση Ασφάλειας και Υγείας των Ορυχείων) δημοσίευσε μια έκθεση για την καταστροφή αλλά δεν κατάφερε να εντοπίσει την αιτία του εσφαλμένου υπολογισμού. Τελικά, τον Δεκέμβριο του 1986, το ορυχείο έκλεισε οριστικά.
Η λίμνη σήμερα. Η καμινάδα είναι ενός σπιτιού που κάποτε βρισκόταν σε ένα σπίτι στην άκρη της παλιάς λίμνης
από: amusing planet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου